بعدازظهر جمعه به وقت ایران، کپسول Crew Dragon اسپیس‌ ایکس پس از نزدیک به یک هفته اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) با موفقیت در اقیانوس اطلس به آب نشست. این فرود، نخستین پرواز آزمایشی این فضاپیما را به پایان می‌رساند. SpaceX با نشاندن دراگون سرنشین‌دار روی آب، ثابت کرد که فضاپیمایش می‌تواند در مسیر دشوار رسیدن به فضا و بازگشتن به زمین دوام بیاورد. این موفقیت همچنین بدان معنا است که اسپیس‌ایکس در مسیر ارسال منظم فضانوردان با دراگون سرنشین‌دار، گامی بزرگ و قابل‌توجه را برداشته است.

فرود دراگون سرنشین‌دار، آخرین دستاورد بزرگ را برای مأموریت نمایشی Demo-1 رقم زد که پرواز آزمایشی مهمی برای برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری ناسا محسوب می‌شود. سازمان فضایی آمریکا با این برنامه قصد دارد فضانوردان خود را سوار بر یک فضاپیمای خصوصی آمریکایی به فضا ارسال کند. اسپیس‌ایکس در راستای این برنامه، در حال توسعه‌ی دراگون سرنشین‌دار به‌عنوان یک فضاپیمای مسافربری جدید بوده است. اما پیش از آنکه دراگون سرنشین‌دار بتواند قادر به حمل انسان باشد، ناسا می‌خواست این وسیله کارآمدی خود را در عمل بدون وجود هیچ سرنشینی اثبات کند. در نتیجه، دمو ۱، به‌عنوان مرحله‌ای برای ارزیابی عملکرد کپسول و اطلاع از تغییرات مورد نیاز پیش از حمل فضانوردان ایجاد شد.

پس از پیش‌بینی‌ها و تاخیرهای متعدد، دمو ۱ سرانجام هفته‌ی گذشته از زمین بلند شد و به سوی مدار زمین رفت. این پرواز آزمایشی شنبه‌ی هفته‌ی گذشته انجام شد و در جریان آن، دراگون سرنشین‌دار حوالی ظهر آن روز سوار بر یک راکت فالکون ۹ اسپیس‌ایکس از مرکز فضایی کندی در فلوریدا از زمین برخاست. فضاپیمای جدید اسپیس‌ایکستقریبا یک روز بعد با ایستگاه فضایی بین‌المللی ملاقات و خود را به درگاهی روی آن متصل کرد. این مانور اتصال، فعالیتی به‌حساب می‌آمد که اسپیس‌ایکس پیش‌تر هرگز آن را انجام نداده بود. اتصال، فرآیندی حیاتی به‌شمار می‌رود که لازمه‌ی رساندن ایمن افراد به ایستگاه فضایی است.

فرود و اتصال بدون نقص، موانع مهمی بودند که اسپیس‌ایکس برای موفقیت دمو ۱ باید از پس آن‌ها برمی‌آمد. اما شاید بزرگ‌ترین چالش مأموریت اخیر هنگام بازگشت دراگون سرنشین‌دار به زمین اتفاق افتاد. اسپیس‌ایکس باید نشان می‌داد که کپسول می‌تواند به‌سلامت از داخل جو زمین عبور کند و در عین حفاظت از خدمه و محموله‌ی داخل فضاپیما روی اقیانوس فرود بیاید. دراگون سرنشین‌دار در ساعت ۱۱ پیش از ظهر جمعه از ایستگاه فضایی جدا شد و در راستای آمادگی برای نزول به سمت زمین از آزمایشگاه مداری فاصله گرفت. این فضاپیما درست پیش از ورود به جو زمین، بخش عقب خود را که یک ساختار استوانه‌ای‌شکل چسبیده به پایه‌ی کپسول با هدف تأمین انرژی و کنترل دما در حین پرواز است، رها کرد. دراگون سرنشین‌دار سپس پیشرانه‌هایش را برای مدت تقریبا ۱۵ دقیقه روشن کرد تا کپسول را از مدار خارج کند. این حرکت، آغازگر آخرین بخش مأموریت و نزول به سمت زمین بود.

دراگون سرنشین‌دار سپس با سرعتی فراتر از سرعت صوت به سمت زمین حرکت و در این حین گرمایی شدید را تجربه کرد. این نگرانی وجود داشت که در این بخش از بازگشت، کپسول به‌دلیل شکل نامتقارن شروع به چرخش به دور خود کند. بااین‌حال، دراگون سرنشین‌دار با موفقیت این بخش از نزولش را پشت سر گذاشت. کپسول پس از این تجربه‌ی سخت، چهار چتر نجات اصلی خود را گشود تا سرعتش را کاهش دهد و به آرامی در نزدیکی ساحل فلوریدا روی آب بنشیند. درنهایت یک قایق نجات اسپیس‌ایکس به‌نام Go Searcher به سراغ کپسول رفت و آن را از آب گرفت.

هرچند دراگون سرنشین‌دار هیچ سرنشین زنده‌ای را حمل نمی‌کرد؛ اما یک مانکن هوشمند به‌نام ریپلی درون کپسول حضور داشت. این آدمک که لباس فضایی اسپیس‌ایکس را پوشیده، مجهز به حسگرهایی برای اندازه‌گیری نیروها و شتابی بود که بدن انسان احتمالا در حین حضور در کپسول تجربه خواهد کرد. این کپسول همچنین نزدیک به ۱۵۰ کیلوگرم محموله را از ایستگاه فضایی بین‌المللی حمل کرد.

ارزیابی همه‌جانبه‌ی پرواز آزمایشی دراگون سرنشین‌دار از سوی ناسا قدری زمانبر خواهد بود؛ اما نمایندگان ناسا و اسپیس‌ایکس هردو پس از فرود، به اتفاق اجرای بدون مشکل مأموریت را اعلام کردند. استیو استیچ، جانشین واحد توسعه‌ی پرواز و عملیات‌ها برای خدمه‌ی تجاری، در پخش زنده‌ی ناسا پس از فرود گفت:

فضاپیمای اسپیس‌ایکس واقعا بهتر از حد انتظار ما عمل کرد.

اسپیس‌ایکس در ماه‌های پیش‌رو، یک پرواز آزمایشی دیگر انجام خواهد داد که در جریان آن، سامانه‌ی فرار اضطراری دراگون سرنشین‌دار آزمایش خواهد شد. این سامانه در صورتی که عملکرد راکت حامل کپسول با مشکلی عمده مواجه شود، فضانوردان حاضر در فضاپیما را نجات خواهد داد. موتورهای تعبیه‌شده در خارج از فضاپیما می‌توانند در حین صعود به فضا روشن شوند و کپسول را از راکت در حال متلاشی دور کنند. اسپیس‌ایکس این فرایند را در جریان یک پرتاب از فلوریدا که فعلا برای ماه آوریل برنامه‌ریزی شده است، آزمایش خواهد کرد. این شرکت برای آزمایش بعدی از همان کپسول دراگون سرنشین‌دار که مأموریت این هفته را به اتمام رساند، استفاده خواهد کرد.

اگر همه چیز به خوبی پیش برود، پرتاب‌های فضایی انسانی به‌زودی به خاک ایالات متحده بازخواهد گشت. دو فضانورد ناسا به نام‌های باب بنکن و داگ هارلی قرار است در جریان آخرین پرواز آزمایشی، برای نخستین بار با دراگون سرنشین‌دار سفر کنند. این مأموریت برای پرتاب در ماه ژوئیه (تابستان ۹۸) برنامه‌ریزی شده است؛ اما احتمال به تعویق افتادن آن وجود دارد. بااین‌حال، نمایندگان ناسا اطمینان دارند که این پرواز می‌تواند در سال ۲۰۱۹ اتفاق بیفتد.