سونی اعلام کرده است که ۴۰ درصد از مهندسان جدید خود را که در ژاپن استخدام می‌کند، مامور خواهد کرد که تمرکز خود را طی دو سال آینده روی صنعت تراشه و به‌خصوص حسگرهای تصویربرداری معطوف کنند؛ چرا که این تجارت به‌خاطر کاربرد در دستگاه‌های مختلف، از اتومبیل‌ها گرفته تا تلفن‌ها، روز‌به‌روز در حال رشد و پیشرفت است. این تخصیص نیرو در راستای برنامه‌ریزی‌های این شرکت برای سرمایه‌گذاری ۶۰۰ میلیارد ین (برابر با ۵ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار)، یا نیمی از هزینه‌های سرمایه‌گذاری برنامه‌ریزی‌شده توسط گروه روی حسگرهای تصویربرداری در عرض سه سال (تا مارس ۲۰۲۱) انجام می‌شود.

سونی بیش از نیمی از بازار حسگرهای تصویربرداری را برای تلفن‌های هوشمند در اختیار دارد و این تجارت، مهم‌ترین عامل برای تغییر موضوع و سازماندهی مجدد این گروه بزرگ تولیدی است که در دوران اوج خود، جهان را به سمت استفاده از گجت‌های بازار مصرف‌کننده هدایت کرد. 

سرمایه‌گذاران تلاش می‌کنند تا منبع دیگری برای سوددهی بیابند، چرا که به نظر می‌رسد فروش دستگاه‌های بازی سونی روبه‌افول گذاشته است و کنسول پرطرفدار پلی‌استیشن 4 (PS4) به سال‌های پایانی عمر خود نزدیک می‌شود. سونی، چشم‌انداز سود سالانه‌ی خود را برای حسگرهای تصویربرداری در این ماه تا ۱۳۰ میلیارد ین کاهش داده که تنها ۱۵ درصد از سود کل این گروه را شامل می‌شود: این کاهش نتیجه‌ی کاهش تقاضای جهانی برای خرید گوشی‌های هوشمند است. 

سونی تصمیم گرفته است که ۳۲۰ مهندس جدید در سال جاری در ژاپن استخدام کند؛ درحالی‌که در سال ۲۰۱۸ تنها ۲۵۰ نفر را استخدام کرده بود. آمارها شامل افرادی که در واحدهای خارج از ژاپن مشغول به کار می‌شوند، نیست.

سازندگان تراشه، ضمن نگاه به فناوری‌های جدید مانند شبکه‌های مخابراتی نسل پنجم (5G) و هوش مصنوعی برای پیشرفت و ارتقای صنعت، همچنان برنامه‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت خود را حفظ می‌کنند. در همین راستا، شرکت SK Hynix، شرکت تجهیزات نیم‌رسانای کره‌ای نیز چند روز پیش اعلام کرد که قرار است بودجه‌ای برابر با ۱۰۷ میلیارد دلار را برای ساختن چهار کارخانه‌ی تراشه‌ی حافظه در کره‌جنوبی تخصیص دهد که از ابتدای سال ۲۰۲۲ به بهره‌برداری خواهند رسید.

هواوی پی ۳۰ پرو (Huawei P30 Pro) یکی از موردانتظارترین گوشی‌های امسال است. این محصول که نسل جدید پی ۲۰ پرو به‌شمار می‌آید، بی‌شک از حیث دوربین، حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت و به‌لطف بهره‌مندی از طراحی مدرن، کاربران زیادی را به‌سمت خود جلب خواهد کرد. درحالی‌که هنوز چند هفته تا رویداد ویژه‌ی چینی‌ها در پاریس برای رونمایی این گوشی فاصله داریم، تصاویر منتسب به آن فضای مجازی را در بر گرفته‌اند.

چند روز پیش شاهد انتشار تصاویر مربوط‌به نگاه نزدیک یک وب‌سایت به این گوشی بودیم. حال مجددا تصاویری دیگر فاش شده‌اند که باز هم پنل پشتی دستگاه را نشان می‌دهند. 

در تصاویر جدید منتسب به پی ۳۰ پرو هواوی، شاهد فرم غیرمعمول دوربین اصلی هستیم. درواقع طبق آنچه این تصاویر برملا می‌کنند،‌ یک دوربین از سه دوربین اصلی، ظاهر عجیبی دارد و همچون فناوری زوم اپتیکال ۱۰ برابریاوپو به‌نظر می‌رسد. جالب است بدانید که در دوربین ویژه‌ی اوپو، از سیستمی شبیه به پریسکوپ‌ها استفاده شده است. ظاهرا هواوی نیز برای دستیابی به زوم اپتیکال قوی، چنین طراحی را پیاده‌سازی کرده است.

درضمن، دوربین چهارم هم در زیر فلاش LED دیده می‌شود. پیش‌بینی می‌کنیم که این دوربین از نوع ToF باشد. با این اوصاف، ظاهرا پی ۳۰ پرو قرار است مطابق شایعات اخیر، به چهار دوربین مجهز شود. البته این احتمال هم وجود دارد که این گوشی، قوی‌ترین مدل خانواده‌ی پی ۳۰ باشد که احتمالا به فناوری 5G هم مجهز خواهد شد. درواقع طبق شایعات، چهار مدل از گوشی پی ۳۰ عرضه می‌شود که گوشی موجود در این تصاویر، همان مدل چهارم است.

علاوه‌بر این تصاویر، اخیرا تصویر دیگری از ریچارد یو، مدیر بخش موبایل هواوی فاش شده است. در این تصویر، گوشی پی ۳۰ پرو در دست او دیده می‌شود. یا حداقل، گوشی موجود در این عکس، ماژول دوربینی شبیه به پی ۳۰ پرو دارد. 

رشد استخوان‌های بلند در پستانداران جوان ازطریق رشد این صفحه‌ی غضروفی (صفحه‌ی رشد استخوان) اتفاق می‌افتد؛ یک منطقه از غضروف که هر انتهای استخوان را از شَفت (بدنه‌) جدا می‌کند. صفحه‌ی رشد حاوی سه نوع سلول متمایز است. سلول‌های غضروفی (کندروسیت‌ها) گِرد، در منطقه‌ی استراحت صفحه‌ی رشد به کندروسیت‌های مسطح تکثیرشونده‌ای تبدیل می‌شوند که ستون‌هایی را در طول محور طولی استخوان ایجاد می‌کنند. این سلول‌ها بعدا به کندروسیت‌های هایپرتروفیک تبدیل می‌شوند که تکثیرشان متوقف شده و با استخوان و مغز استخوان جایگزین می‌شوند. بنابراین کندروسیت‌های صفحه‌ی رشد باید به‌طور مداوم تأمین شوند و این سلول‌های بنیادی هستند که این فرایند را تغذیه می‌کنند.

به‌تازگی، نیوتن و همکاران و قبل از آن‌ها، میزوهاشی و همکاران، نوعی از سلول‌های بنیادی اسکلتی را در منطقه‌ی استراحت استخوان‌های موش شناسایی کرده‌اند که تمام انواع کندروسیت‌های صفحه‌ی رشد و برخی از سلول‌های بنیادی با طول عمر زیاد موجود در استرومای مغز استخوان (سلول‌های غیرخونی) را تولید می‌کنند. هر دو گروه از پژوهشگران، سلول‌های منشاءگرفته از کندروسیت‌ها را با استفاده از نشانه‌گذاری فلورسنت پروتئین‌ها، به‌صورت انفرادی دنبال کرده‌اند. پژوهشگران سلول‌های دارای تقسیم سلولی آهسته‌ای را در منطقه‌ی استراحت شناسایی کردند که موجب ایجاد ستون‌های منوکلونالی (منشا گرفته از یک سلول) از کندروسیت‌های تکثیرشونده و هایپرتروفیک در صفحه‌ی رشد می‌شدند.

شرح تصویر: نحوه‌ی رشد استخوان‌های بلند به چه صورت است؟ صفحه‌ی رشد که از غضروف ساخته شده، بین بدنه و انتهای استخوان قرار گرفته است (غضروف به رنگ آبی و بافت استخوانی شده به رنگ قهوه‌ای نشان داده شده است). صفحه‌ی رشد را می‌توان به منطقه‌ی استراحت که حاوی سلول‌های غضروفی گرد (کندروسیت‌ها) است، منطقه‌ای که توسط ستون‌هایی از کندروسیت‌های تکثیرشونده‌ی مسطح تشکیل شده و منطقه دیگری که از کندروسیت‌های بزرگ (هایپرتروفیک) غیرتکثیر شونده تشکیل شده، تقسیم کرد. نیوتن و همکاران نشان دادند که منطقه‌ی استراحت حاوی سلول‌های بنیادی (قرمز) بوده که حاوی ستون‌های منوکلونا‌ل از کندروسیت‌های مسطح و هایپرتروفیک است که برخی از آن‌ها تبدیل به سلول‌های تشکیل‌دهنده‌ی استخوان (استئوبلاست‌ها) و برخی دیگر تبدیل به سلول‌های بنیادی استرومای مغز استخوان می‌شوند. یکی از سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت و سلولی که از این سلول بنیادی منشا گرفته، به‌صورت دور نقطه‌چین نشان داده شده است. مسیر سیگنال‌دهی کمپلکسِ یک هدف راپاماسین در پستانداران (mTORC1)، ظرفیت خوداحیایی سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت را حفظ می‌کند. پروتئین مرتبط‌با هورمون پاراتیروئید (PTHrP) که در منطقه‌ی استراحت تولید می‌شود و پروتئین Ihh که توسط کندروسیت‌های هایپرتروفیکی که زودتر تمایز حاصل می‌کنند (سلول‌هایی که با هاشور نشان داده شده‌اند) تولید می‌شود، برای تنظیم تکثیر و تمایز کندروسیت‌های صفحه‌ی رشد منطقه‌ی استراحت با هم در تعامل هستند.

سلول‌های تازه‌شناسایی‌شده، دارای ویژگی سلول‌های بنیادیبوده و ظرفیت تمایز به چندین نوع سلول را دارند. علاوه‌بر‌این، پژوهشگران با علامت‌گذاری و ردیابی این سلول‌ها در موش‌های جوان متوجه شدند که این سلول‌ها در بزرگسالی به شکل ستونی از کندروسیت‌ها درمی‌آیند. نیوتن و همکاران، چگونگی تقسیم این سلول‌ها را نیز بررسی کردند و متوجه شدند که آن‌ها اغلب به‌صورت سلول‌های ساکن و غیرفعالی هستند که گاهی اوقات یک تقسیم سلول نامتقارن را می‌گذارنند. حاصل این تقسیم سلولی، یک سلول خود احیاکننده و سلول دیگری که قابلیت تمایز دارد، است. این مشاهدات نشان‌دهنده‌ی ویژگی بنیادی این سلول‌های تازه شناسایی شده است و از این فرضیه حمایت می‌کند که این تقسیم‌های نامتقارن، مخزن کندروسیت‌های صفحه‌ی رشد را مجددا پر می‌کنند.

اما تنوع سلول‌های بنیادی شناسایی‌شده در این دو مطالعه چقدر بوده است؟ نیوتن و همکاران، کندروسیت‌هایی که کلاژن نوع دو را بیان می‌کردند، علامت‌گذاری کردند. این سلول‌ها به احتمال زیاد جمعیتی از سلول‌ها هستند که PTHrP را نیز بیان می‌کنند.

میزوهاشی و همکاران متوجه شدند که اگرچه سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت متعلق به خط سلولی کندروسیت‌ها هستند، ولی دارای نشانگرهای مختص سلول‌های بنیادی بوده و فرایند بلوغ آن‌ها مشابه فرایند بلوغ سلول‌های بنیادی مغز استخوان است. اگرچه هنوز مکانیسم‌هایی که فرایندهای تمایز هر دو نوع سلول را تنظیم می‌کنند، کشف نشده‌اند.

سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت از کجا می‌آیند؟ رشد استخوان در جنین مانند رشد استخوان پس از تولد، توسط تکثیر کندروسیت‌ها و به‌دنبال تمایز هایپرتروفیک و جایگزینی کندروسیت‌ها توسط استخوان انجام می‌شود. این فرایند منجر به تشکیل یک بدنه‌ی استخوانی محکم می‌شود که در دو انتهای آن غضروف قرار گرفته است.

نیوتن و همکاران، کندروسیت‌های جنینی را علامت‌گذاری کردند و متوجه شدند که برخی از آن‌ها تبدیل به سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت می‌شوند. این آزمایش‌ها همچنین نشان داد که در بافت استخوانی قبل از تولد، هرکدام از ستون‌هایی که از کندروسیت‌های تکثیرشونده و هایپرتروفیک تشکیل شده‌اند (، دارای منشا چندسلولی هستند؛ برخلاف وضعیتی که درمورد رشد استخوان پس از تولد دیده می‌شود (که هر ستون سلولی از یک سلول انفرادی منشا می‌گیرد). این مشاهدات نشان می‌دهند که شیوه‌ی سازماندهی رشد استخوان در هنگام جنینی و پس از تولد، یکسان نیست.

چگونه سلول‌های حاصل از کندروسیت‌های جنینی، ویژگی سلول بنیادی به‌دست می‌آورند؟ هر دو مطالعه نشان می‌دهند که ظهور ظرفیت خوداحیاکنندگی با ایجاد مراکز استخوان‌سازی ثانویه (مناطقی که در آن بافت استخوان تشکیل می‌شود) در انتهای استخوان‌ها بالافاصله پس از تولد، ارتباط دارد.

نیوتن و همکاران، مسیر کمپلکس یک هدف راپاماسین در پستانداران (mTORC1) را که گزارش شده بود عملکرد سلول‌های بنیادی را تنظیم می‌کند، مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها دریافتند که فعال‌سازی این مسیر منجر به تغییر تقسیم سلولی متقارن به تقسیم سلولی نامتقارن و درنتیجه، افزایش تعداد سلول‌های بنیادی در منطقه‌ی استراحت می‌شود. این مشاهدات به‌شدت از نقش mTORC1 در تنظیم ظرفیت خوداحیایی سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت حمایت می‌کند.

هر دو گروه نقش پروتئین Ihh را نیز در این زمینه مورد مطالعه قرار دادند. نشان داده شده است که در کندروسیت‌های منطقه‌ی استراحت، Ihh موجب بیان PTHrP می‌شود و این امر به‌نوبه‌ی خود مانع از آغاز زودهنگام هایپرتروفی در سلول‌های تکثیرشونده می‌شود. علاوه‌بر‌این، هم Ihh و هم PTHrP موجب فعال شدن تکثیر کندروسیت‌ها می‌شوند. هر دو گروه از پژوهشگران، شواهدی را ارائه دادند که نشان می‌دهند مهار مسیر سیگنال‌دهی Ihh، از طول ستون‌های کندروسیتی کم می‌کند.

نیوتن و همکاران همچنین پس از فعال‌سازی مسیر Ihh، شاهد افزایش تکثیر و بیان ژن‌های مورد هدف قرارگرفته توسط پروتئین‌های Ihh در سلول‌های منطقه‌ی استراحت بودند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که سیگنال‌دهی Ihh در کنترل ویژگی سلول بنیادی سلول‌های منطقه‌ی استراحت نقش دارد. اگرچه، باتوجه‌به اینکه Ihh به‌طور مستقیم بیان PTHrP را کنترل می‌کند، تغییرات مشاهده‌شده در طول ستون کندروسیتی و تکثیر سلول نیز ممکن است پیامدی از تغییر در سطوح PTHrP باشد. علاوه‌بر‌این، زمانی‌که نیوتن و همکاران، مسیر سیگنال‌‌دهی Ihh را مهار کردند و همزمان مسیر mTORC1 را فعال کردند، برخی از سلول‌های بنیادی بدون تمایز به سلول‌های مسطح، از منطقه‌ی استراحت به منطقه‌ی تکثیر رفتند.

به‌طور کلی، این مشاهدات از نقش Ihh در تنظیم تکثیر سلول‌های بنیادی و نه تعیین هویت سلول‌های بنیادی حمایت می‌کند. باتوجه‌به پیچیده بودن اثرات متقابل بین سیگنال‌دهی Ihh و PTHrP، ایجاد تمایز بین نقش‌های Ihh به‌عنوان تنظیم‌کننده‌ی تکثیر سلول‌های بنیادی، بیان PTHrP و القا و حفظ ویژگی‌های سلول بنیادی دشوار است.

طی چند سال گذشته، مدلی که برای تعریف نحوه‌ی جایگزینی غضروف با استخوان استفاده می‌شد، تغییر چشم‌گیری پیدا کرد. قبلا تصور می‌شد که کندروسیت‌های هایپرتروفیک می‌میرند و توسط سلول‌های تشکیل‌دهنده‌ی استخوان به نام استئوبلاست‌ها جایگزین می‌شوند. اما مطالعات اخیر نشان داده‌اند که بخشی از کندروسیت‌های هایپرتروفیک به استئوبلاست‌های تشکیل‌دهنده‌ی استخوان یا سلول‌های بنیادی دارای عمر طولانی و سلول‌های اجدادی استرومای مغز استخوان تمایز می‌یابند.

میزوهاشی و همکاران نشان می‌دهند سلول‌هایی که از تبار سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت هستند، در تشکیل استرومای مغز استخوان شرکت می‌کنند. بنابراین، به‌نظر می‌رسد که این سلول‌های بنیادی از یک مسیر تمایز غیرعادی عبور می‌کنند. آن‌ها از سلول‌های بنیادی خط سلولی کندروسیت، به کندروسیت‌های تمایز یافته و پس از آن نیز به سلول‌های بنیادی استرومای مغز استخوان تبدیل می‌شوند.

در پژوهش‌های آینده باید این موضوع مشخص شود که پس از تولد، چه بخشی از سلول‌های بنیادی مغز استخوان از سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت منشا می‌گیرند و اینکه آیا این سلول‌های تشکیل‌شده پس از تولد، ازلحاظ عملکردی با دیگر سلول‌های مغز استخوان تفاوت دارند یا خیر. باتوجه‌به اینکه سلول‌های بنیادی اسکلتی مشتق‌شده از مغز استخوان در طول زندگی هر فردی برای بازسازی استخوان و ترمیم شکستگی‌ها لازم هستند، کشف ویژگی‌های خاص جمعیت‌های سلولی مشتق شده از کندروسیت‌ها اهمیت زیادی دارد.

شناسایی سلول‌های بنیادی اسکلتی اختصاصی صفحه‌ی رشد، گام مهمی درجهت درک رشد استخوان در انسان و بیماری‌های مرتبط است اما سوالات‌ زیادی همچنان باقی می‌ماند. در مطالعاتی که در آینده انجام می‌شوند، باید مشخص شود که علاوه‌بر مسیرهای سیگنال‌دهی Ihh و mTORC1، چه مکانیسم‌های دیگری موجب القا و حفظ خصوصیات بنیادی این سلول‌ها می‌شود، کدام نوع از کندروسیت‌های جنینی به سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحت تکامل می‌یابند و چگونه القای این فرایند با تشکیل مراکز استخوان‌سازی ثانویه مرتبط است.

همچنین، مطالعات بیشتری نیاز است تا مشخص شود که چگونه تمایز سلول‌های بنیادی در منطقه‌ی استراحت تنظیم می‌شود و کدام اجزای ماتریکس خارج سلولی اختصاصی کندروسیت (شبکه‌ای از ملکول‌های پروتئین و قند که در اطراف سلول‌ها قرار گرفته‌اند) برای تولید یک خانواده از سلول‌های بنیادی نیاز هستند.

درنهایت، باتوجه‌به اینکه برخی از کندروسیت‌های هایپرتروفیک به استئوبلاست‌ها و سلو‌ل‌های بنیادی مغز استخوان تمایز می‌یابند ولی برخی دیگر می‌میرند، این وسوسه‌انگیز است که سؤال کنیم آیا سرنوشت سلول‌های هایپرتروفیک از قبل و توسط زیرمجموعه‌های مجزای سلول‌های بنیادی منطقه‌ی استراحتی که از آن منشا می‌گیرند، تعیین می‌شود یا خیر.

شرکت خودروسازی کوپرا (Cupra) که به‌تازگی از سئات جدا و مستقل شده است، از محصول جدید مفهومی خود که یک شاسی‌بلند کوپه است رونمایی کرد. این شاسی‌بلند که در نمایشگاه خودروی ژنو به‌صورت عمومی رونمایی خواهد شد، فورمنتور (Formentor) نام دارد.

فورمنتور فقط یک طرح مفهومی نیست بلکه نسخه‌ای که به نمایش درخواهد آمد، کاملا نهایی شده است و قابل تولید خواهد بود و به‌عنوان اولین محصول این خودروساز نوپا وارد بازار خواهد شد. این کراس‌اور کوپه‌ی جدید در بخش فنی از یک مجموعه‌ی هیبریدی استفاده می‌کند که مجموع قدرت آن ۲۴۲ اسب‌بخار است. همچنین براساس تست‌های WLTP این کراس‌اور در حالت تمام برقی می‌تواند تا ۵۰ کیلومتر مسافت را طی کند.

اگر به بخش طراحی کوپرا بپردازیم، در نمای جلو شاهد یک طرح بسیار اسپرت و خشن هستیم که کاراکتری پویا را به این خودرو داده است. تمامی خطوط بدنه نیز از همین قاعده پیروی می‌کنند و شاهد طرح کلی اسپرت و متناسبی هستیم که به‌سختی می‌توان به آن ایراد گرفت. نمای جلوی این خودرو به‌خصوص در بخش چراغ‌ها شباهت زیادی به نسل بعدی سئات لئون دارد. در عقب نیز شاهد چراغ‌های LEDهستیم که توسط یک نوار به یکدیگر متصل شده‌اند.

کوپرا هنوز اطلاعات زیادی را در مورد پیشرانه‌ی هیبریدی این خودرو منتشر نکرده است اما در اطلاعات منتشرشده، استفاده از یک جعبه‌دنده‌ی دوکلاچه در بخش انتقال قدرت به چشم می‌خورد. همچنین قفل دیفرانسیل مرکزی نیز در این خودرو موجود است تا در خارج جاده نیز بتوان روی توانایی‌های آن حساب باز کرد.

به‌گفته‌ی سازنده، فورمنتور برای ارائه‌ی حداکثر توانایی‌های حرکتی طراحی شده است و به همین منظور شاهد استفاده از فناوری‌هایی همچون سیستم تعلیق فعال تطبیق پذیر و سیستم فرمان فعال در این مدل هستیم. راننده همچنین می‌تواند بسته به شرایط، حالت‌های مختلف رانندگی را انتخاب کند.

کابین کوپرا فورمنتور کیفیت ساخت بالایی دارد و از صندلی‌های اسپرتی استفاده شده است که روی آن‌ها پوشش چرم و پشت آن‌ها نیز پوشش فیبر کربنی دیده می‌شود. همچنین غربیلک فرمان نیز دارای روکش چرمی است و در کنسول مرکزی استفاده از موارد مشکی براق به چشم می‌خورد. در پشت آمپر این خودرو همانند بسیاری از خودروهای مدرن امروزی از یک نمایشگر رنگی استفاده شده است و روی داشبورد نیز نمایشگر دیگری مربوط‌به سیستم‌ اطلاعات و سرگرمی قرار دارد. 

کوپرا Formentor اولین رونمایی عمومی و رسمی خود را در نمایشگاه خودروی ژنو تجربه خواهد کرد و انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۰ وارد بازار شود.

تسلا مدل ۳ از فهرست خودروهای پیشنهادی کانسیومر ریپورتس (Consumer Reports) خارج شده است. کانسیومر ریپورتسدلیل این امر را شکایات و گزارش‌های زیاد مشتریان از این خودرو عنوان کرده و بر همین اساس نتیجه‌گیری کرده که تسلا مدل ۳ خودروی قابل اعتمادی نیست.

این سازمتن معتبر آمریکایی، نتایج نظرسنجی قابل اعتمادترین خودروهای سال را منتشر کرده است. در این نظرسنجی، اطلاعات بیش از ۴۷۰ هزار دستگاه خودرو بررسی شده است. درحالی‌که بیشتر شرکت‌کنندگان از خودروهای خود رضایت داشتند اما مالکان تسلا مدل ۳ چندان از خودروی خود راضی نبودند و مشکلات متعددی را گزارش کرده‌اند.

اگر بخواهیم به مشکلات گزارش‌شده توسط مالکان تسلا مدل ۳ اشاره کنیم، باید به مشکلات رنگ این خودرو و مشکلاتی که در مونتاژ کابین وجود دارند اشاره کرد. همچنین مالکان تسلا مشکلات الکترونیکی متعددی را گزارش کرده‌اند. صفحه‌نمایش سیستم اطلاعات و سرگرمی گاها قفل شده و برخی نیز گزارش کرده‌اند که شیشه‌ی ماشین آن‌ها مشکل داشته و خود به خود ترک برداشته است.

یکی از مالکان تسلا مدل ۳ در گزارش خود به کانسیومر ریپورتس نوشته است:

اگر با سرعت زیاد با صفحه‌نمایش این خودرو کار کنید و تند تند آن‌ را لمس کنید، نمایشگر لمسی قفل می‌شود. سپس ممکن است صدای سیستم صوتی تا آخر بالا رود.

با وجود مشکلات فراوان اما به‌طور کلی مالکان تسلا مدل ۳ از خودروی خود رضایت دارند و همین سبب شده تا همچنان این مدل در فهرست خودروهای برتر کانسیومر ریپورتسدر بخش رضایت مشتریان قرار گیرد.

به‌گفته‌ی جیک فیشر، مدیر بخش تست کانسیومر ریپورت:

قابلیت اطمینان و رضایت مشتری دو مقوله‌ی جدا از هم هستند. به همین دلیل است که تسلا با وجود آمار بالای رضایت مشتری، در فهرست خودروهای قابل اطمینان و با خرابی کم حضور ندارد. همچنین اولویت‌های مشتریان نیز با یکدیگر متفاوت است؛ گاهی مشتریان به چیزهایی جز قابلیت اطمینان خودرو اهمیت می‌دهند و این مسئله در مورد جیپ رانگلر و شورولت کوروت نیز صدق می‌کند.

تسلا در واکنش به جدیدترین گزارش کانسیومر ریپورتس اعلام کرده که این شرکت بسیاری از مشکلات مربوطه را شناسایی و رفع کرده است.

کانسیومر ریپورتس در سال ۲۰۱۸ نیز تسلا مدل S را به‌دلیل مشکلات گزارش‌شده در بخش سیستم تعلیق بادی این خودرو از فهرست خودروهای قابل اطمینان خارج کرده بود؛ تسلا مدل ایکس نیز هیچ‌گاه در میان خودروهای قابل اطمینان حضور نداشته و مشکلات زیادی به‌خصوص در بخش درهای عقب خود که به سمت بالا باز می‌شوند دارد.

ناسا در سال ۲۰۱۴، دو شرکت را به‌عنوان پیمانکاران نهایی برنامه خدمه تجاری (Commercial Crew Development) خود برگزید؛ برنامه‌ای که وظیفه‌ی نقل و انتقال فضانوردان به وسیله فضاپیماهای خصوصی را برعهده دارد. از زمان پایان برنامه‌ی شاتل فضایی، ناسا مجبور به استفاده از فضاپیمای روسی سایوز برای انتقال فضانوردان به فضا بوده؛ مأموریت‌های پرهزینه‌ای که هر صندلی آن برای سازمان فضایی بیش از ۸۰ میلیون دلار هزینه داشته است.

با وجود اینکه ناسا بودجه میلیارد دلاری به این برنامه اختصاص داده (۲٫۶ و ۴٫۲ میلیارد دلار بودجه به ترتیب به اسپیس ایکس و بوئینگ اعطا شده است)، بازهم به نظر می‌رسد که زمان‌بندی‌های هر دو شرکت برای آزمایش وسایل نقلیه‌ فضاییشان به تعویق خواهد افتاد. گزارش جدید درست پیش از اولین پرواز آزمایشی برنامه میلیارد دلاری ناسا که برای ۲ مارس (۱۱ اسفند) برنامه‌ریزی شده، اعلام می‌شود.

رندر هنری که فضاپیماهای دو شرکت بوئینگ و اسپیس ایکس را به‌همراه ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد

هیئت ایمنی ناسا در گزارش سال ۲۰۱۸ خود چهار خطر اصلی را برشمرده است. برای بوئینگ این ایراد، آسیب‌پذیری ساختاری فضاپیما در هنگام به کار گرفتن سپر حرارتی است. و برای اسپیس ایکس، پروسه سوخت‌گیری موشک‌های این شرکت درحالی‌که فضانوردان سوار بر آن هستند ذکر شده است. چنین روشی به‌عقیده‌ی کارشناسان هیئت ایمنی ناسا، بسیار خطرناک است. علاوه‌بر این، در این گزارش سیستم چتر نجات هر دو شرکت مشکل‌دار توصیف شده است.

در این گزارش آمده است:

اسپیس ایکس و بوئینگ برای تحقق زمان‌بندی‌های فعلی خود، با چالش‌‌های جدی مواجه شده‌اند.

دو تن از دست‌اندرکاران این برنامه به رویترز اطلاع داده‌اند که نگرانی‌های سازمان فضایی بیش از این ۴ مورد است. و ناسا تا اوایل ماه فوریه، حدود ۳۰ تا ۳۵ ایراد فنی را از وسایل نقلیه هر دو شرکت گرفته است. درحالی‌که رویترز اعلام کرده که نمی‌تواند این اطلاعات را تماما تأیید کند اما منابع موثق به این خبرگزاری گفته‌اند که این دو شرکت ‌باید قبل از اینکه فضانوردان و درنهایت گردشگران را به فضا برسانند، درصدد برطرف کردن این نگرانی‌ها باشند.

توسعه فضاپیماهای این دو شرکت قبلا طی سال‌های اخیر چند بار به تأخیر افتاده‌ که باتوجه‌به پیچیدگی‌های ساخت فضاپیماهای چند میلیارد دلاری اتفاقی معمول است. جاشوا فینچ، سخنگوی ناسا، پاسخ تمام سؤالات فنی مربوطه را محرمانه دانست اما گفت که برای ناسا، پرواز ایمن همواره بر زمان‌بندی ارجحیت دارد.

جاش بارت، سخنگوی بوئینگ گفت که این شرکت در آزمایش‌های ماه ژانویه، آسیب‌پذیری ساختاری فضاپیمای خود را برطرف کرده است. او در ادامه گفت بوئینگ هم‌اکنون مشغول بررسی مسائل دیگر است، اما هیچ‌ تغییر عمده‌ای روی معماری فضاپیمای خود اعمال نخواهند کرد. جیمز گلیسون، سخنگوی اسپیس ایکس نیز گفت که این شرکت با همکاری ناسا، یکی از امن‌ترین و پیشرفته‌ترین فضاپیماهایی که تا به‌حال ساخته شده را توسعه خواهد داد.

گلیسون گفت:

هیچ چیز برای اسپیس ایکس مهم‌تر از ایمنی پرواز خدمه نیست. این بخش مهمی از هدف بلندمدت شرکت ما برای فراهم کردن دسترسی به فضا است.

اسپیس ایکس که توسط مدیر اجرایی تسلا، ایلان ماسک تأسیس شده؛ توانسته با قابلیت استفاده مجدد، هزینه پرتاب موشک‌های خود را به‌شدت کاهش دهد. در همین حال قدمت تجارت فضایی بوئینگ به اولین مأموریت‌های فضایی ایالات متحده در دهه‌ی ۱۹۶۰ بازمی‌گردد. علاوه‌بر این، بوئینگ یکی از بزرگ‌ترین سازندگان هواپیما در جهان محسوب می‌شود.

زمان دارد به ضرر ایالات متحده می‌گذرد، آمریکایی‌ها برای هر سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی، مبلغ ۸۰ میلیون دلار را برای یک صندلی فضاپیمای سایوز به روس‌ها پرداخت می‌کنند. و از آنجایی که ناسا برای نیمه‌ی دوم سال ۲۰۱۹، دیگر صندلی در سایوز رزرو نکرده، بیم آن می‌رود که تأخیری در اعزام فضانوردان به آزمایشگاه مداری به‌وجود بیاید.

بااین‌حال، سازمان فضایی هفته گذشته اعلام کرد که صندلی‌های بیشتری برای پاییز ۲۰۱۹ و تابستان ۲۰۲۰ خریداری می‌کند تا از دسترسی ایالات متحده به ایستگاه فضایی اطمینان حاصل شود. برنامه‌ی ناسا برای خرید صندلی‌های اضافی یک هفته پس از آن اعلام شد که هیئت ایمنی سازمان فضایی از کنگره درخواست کرده بود که با همکاری مدیران ناسا، دسترسی دائمی فضانوردان ایالات متحده به ایستگاه فضایی را تضمین کند. این با نگرانی‌های قبلی دیوان محاسبات ایالات متحده همخوانی دارد.

فضاپیمای دراگون اسپیس ایکس بر فراز یک موشک فالکون ۹ به فضا می‌رود

سه فرد آشنا با این پروژه به خبرگزاری رویترز گفته‌اند که سازمان فضایی تفاوت‌هایی در طراحی فضاپیماهای قبلی اسپیس ایکس که برای حمل بار به ایستگاه فضایی به کار می‌رفتند و نسخه جدید که برای حمل فضانوردان به خواهد رفت مشاهده کرده‌اند. دو تن از این متخصصان گفته‌اند که برخی از این تغییرات از جمله چترهای نجات بزرگ که در هنگام نزدیک شدن فضاپیما به زمین باز می‌شوند، باتوجه‌به نزدیکی پرواز آزمایشی بسیار غیرمعمول است.  

این دو منبع موثق گفتند که زمان‌ کمی که صرف توسعه چترهای نجات شده و همچنین واکنش احتمالی آن با محیط اطراف، نگرانی‌های مربوط‌به عملکرد چتر نجات را افزایش داده‌ و ایمنی چترهای نجات جای سؤال دارد. گلیسون گفت که اسپیس ایکس تاکنون ۱۷ آزمون چتر نجات را برای برنامه خدمه تجاری ناسا تکمیل کرده و ۱۰ آزمون دیگر نیز تا قبل از دومین مأموریت آزمایشی فضاپیمای دراگون انجام می‌شود.

او همچنین گفت که شرکت در سیستم چتر نجات خود از چند چتر بهره برده تا در صورت نقص یک چتر، بازهم فضاپیما بتواند به‌صورت ایمن فرود بیاید. هیئت ایمنی ناسا در گزارش خود اعلام کرد که ممکن است اسپیس ایکس نیاز به طراحی مجدد سیستم چتر نجات خود داشته باشد. منابع موثق گفتند که طراحی مجدد احتمالا موجب نیاز به آزمایش‌های بیشتری می‌شود و طبیعتا باعث می‌شود که برنامه تا هفته‌ها یا ماه‌ها به تعویق بیافتد.

ناسا همچنین ایرادی در طراحی سیستمی پیدا کرده که به جهت‌گیری فضاپیما در هنگام فرود در اقیانوس کمک می‌کند، این ایراد فنی را منابع موثق و همچنین یکی از مقامات ناسا تأیید کردند. ایرادی که ممکن است موجب غرق شدن فضاپیما شود. اما گلیسون گفته که پوسته بیرونی دراگون مقاوم دربرابر آب است و فضاپیما بعد از افتادن در آب، شناور می‌ماند و مشکلی برای فضانوردان به وجود نمی‌آید.

اوایل ماه جاری بود که ناسا اعلام کرد اسپیس ایکس می‌خواهد پروازهای آزمایشی بدون سرنشین دراگون را به‌جای ۲۳ فوریه، روز ۲ مارس و پروازهای سرنشین‌دار را نیز در ماه ژوئیه (خرداد ۹۸) انجام دهد. ناسا در آن زمان، نگرانی‌های مبهمی در مورد هر دو پیمانکار خود ابراز کرده و نیاز به تکمیل آزمایش‌های سخت‌افزاری و رفع ایرادات دیگر را دلیل این تأخیر ذکر کرده بود.

ناسا گفته است که سی‌اس‌تی-۱۰۰ استارلینر (CST-100 Starliner)، فضاپیمای بوئینگ تا قبل از ماه آوریل (اسفند) و مأموریت سرنشین‌دار آن نیز تا ماه اوت (مرداد ۹۸) انجام نخواهد گرفت. اما براساس گزارش ناسا، اکنون این زمان‌بندی نیز به خطر افتاده است.

به‌گفته بارت، چالش‌هایی که اکنون بوئینگ با آن مواجه است شامل نقص فنی سال گذشته می‌شود که طی آن در هنگام آزمایش موتورهای فضاپیما، سوخت از مخازن آن نشت کرده بود. بارت گفت که این سانحه ناشی از سوپاپ‌های معیوب بود که بوئینگ طرای جدیدی از آن را به تأمین‌کنندگان خود سفارش داده است. یک مقام دولتی به رویترز گفت که اسپیس ایکس و بوئینگ هر دو درگیر چالش‌های ایمنی تقریبا مشابهی هستند.

پیش‌تر در نوشتاری این پرسش را مطرح کردیم که برخورد ما با واقعیات زندگی باید چگونه باشد؛ احساس شادی یا غم؟ با‌این‌حال، بسیاری از خود می‌‌پرسند چگونه می‌‌توان در جهانی که آکنده از اندوه و ناامیدی است، در جستجوی شادی بود. هرروزه اخباری اسفناک از تورم، رشد فقر و بی‌‌عدالتی، جنگ و درگیری، اعتراض و اعتصاب، کشتار و مرگ‌‌ومیر، سیل آوارگان و پناهندگان، فجایع اقلیمی و سیاسی-اجتماعی به‌‌سوی ما روانه می‌‌شوند و آنچه در پس این طوفان اخبار بد برای ما باقی می‌‌ماند، چیزی جز احساس اندوه و ناامیدی نیست. به‌‌مرور ما نیز به شرایط خو گرفته‌‌ایم؛ اوضاع بد، احساسی از نارضایتی را در ما نهادینه می‌‌کند؛ چراکه در تغییر شرایط فعلی، احساس ناتوانی می‌‌کنیم.

چنانچه شما هم از این احساس یاس و اندوه رنج می‌‌برید، باید بدانید تنها نیستید. درواقع باید گفت در روزگاری که این‌‌چنین با اخبار سیاه احاطه شده‌‌ایم، نمی‌‌توان انتظاری جز احساس ناکامی داشت. ما غمگین (و تاحدودی خشمگین)  هستیم و حتی گاهی به خود می‌‌تازیم که چرا باید در چنین شرایطی به‌‌دنبال احساس شادی باشیم؛ ولی واقع‌‌بین باشید؛ این طرز تفکر تاریک هیچ کمکی به حال‌‌و‌‌روز ما نخواهد کرد.

در این نوشتار سعی کرده‌‌ایم چهار راهکار کاربردی برای احساس خوشبختی در جهانی محزون را از زبان دکتر اِلِن هندریکسون، کارشناس حاذق علم روان‌‌شناسی نقل کنیم. صدالبته هیچ چراغ جادویی در کار نیست و این راهکارها قرار نیست مشکلات ما را به یک‌‌باره حل‌‌وفصل کنند؛ اما امید می‌‌رود به‌‌مرور اندکی دیدگاه ما را نسبت‌‌به مسائل تلطیف کنند.

راهکار شماره‌‌ی ۱: احساس واقعی خود را دریابید و به آن اجازه دهید تا شما را به حرکت درآورد

یکی از معدود آثار منفی جنبش‌‌های ترویج شادی، این تصور اشتباه است که ما الزاما باید در بیشتر مواقع - اگر نخواهیم بگوییم تمامی مواقع - احساس خوشبختی داشته باشیم. بنابر نظرسنجی صورت‌‌گرفته ازسوی مؤسسه‌‌ی گالوپ، ۸۷ درصد از مردم سراسر دنیا از شغلشان احساس رضایت نمی‌کنند. طبق آمار مرکز کنترل و جلوگیری از بیماری‌ها، در حدود ۴۰ درصد از ازدواج‌ها نهایتا به طلاق ختم می‌شوند و بنابر عقیده‌‌ی تمامی افرادی که هنوز در غارها زندگی نمی‌‌کنند، تمامی اخبار جهان به‌‌صورت ۲۴ ساعته در حال بمباران ما با اخبار ناامیدکننده هستند!

پس به‌‌جای اینکه در پس این همه احساس منفی، لبخندی پوشالی و دروغین بزنید؛ به احساسات واقعی خود رجوع کنید. ما انسان‌ها معجونی متنوع از احساساتی مختلف (و بعضا متناقض) هستیم؛ احساساتی از غم، خشم و ترس گرفته تا حسادت، حقارت و اضطراب. به‌جای اینکه هر احساسی غیر از شادی را احساسی بد یا اشتباه قلمداد کنید، به آن‌‌ها فرصت بروز بدهید تا قدرت واقعی و منحصربه‌‌فرد آن‌‌ها را دریابید.

به خود اجازه دهید عصبانی شوید. خشم، شما را وادار به اقدام خواهد کرد. اگر درمورد موضوعی دیگر احساس عصبانیت نکنید، این بدان معنا است که توجه خود را نسبت به آن از دست داده‌‌اید. خشم مردم را وادار می‌‌کند تا به نمایندگان خود فشار آورند، آن‌‌ها را به پای صندوق‌‌های رای می‌‌کشاند و به‌‌منزله‌‌ی تنها پل ارتباطی میان انعفال ومسئولیت‌‌پذیری افراد واقع می‌‌شود. پس این احساس آنچنان هم که می‌‌پندارید، مضر نیست.

غم نیز کاربردهای خاص خود را دارد. غم، قوی‌ترین احساس در شماست. این احساس مانند خشم نیست که شما را در ‌‌ورطه‌‌ی پیش‌‌داوری و اقدامات بی‌‌محابانه گرفتار کند. در عوض، غم به شما سخاوت می‌‌دهد، از اشتباهات ناشی از پیش‌‌داوری‌‌‌‌هایتان می‌‌کاهد و شما را خوش‌‌خو‌‌تر می‌‌کند. شاید این همان سه عاملی باشد که جهان ما واقعا به آن نیاز دارد.

راهکار شماره‌‌ی ۲: اخبار خوب را جست‌‌وجو کنید

اجازه دهید کمی روراست باشیم. شغل خبرنگاری و روزنامه‌نگاری با چالشی منحصر‌‌به‌‌فرد مواجه است که شاید از آن آگاهی نداشته باشید. اکثر سرویس‌‌های خبری در دنیای آزاد برای بقای خود، نیاز به کلیک‌‌شدن و دیده‌‌شدن دارند تا بلکه بتوانند توجه آگهی‌‌دهندگان را به خود جلب کنند. حال به نظرتان چه‌‌چیزی بیشتر از یک درگیری، اختلاف، جنگ و تراژدی می‌‌تواند توجه افکار عمومی را به خود جلب ‌‌کند؟ واقع‌‌بین که باشید می‌‌بینید همه دوست دارند خبر غرق‌‌شدن یک کشتی را بخوانند تا خبر رسیدن موفقیت‌‌آمیز آن را به مقصد.

استیون پینکر در مقام یک روان‌‌شناس شناختی، در سخنرانی TED خود به این مطلب اشاره می‌کند که هرگز هیچ روزنامه‌‌ای حاضر نیست چنین مطلبی را در تیتر خود به چاپ برساند: «روز گذشته، ۱۳۷ هزار نفر از زیر خط فقر مطلق بیرون آمدند». به‌طور مشابه، هیچ گزارشگری برای تهیه‌‌ی گزارش زنده از شهری که هیچ حادثه‌‌ی تروریستی یا اتفاقی غیرمنتظره در آن رخ نداده، به محل اعزام نمی‌‌شود.

پینکر این‌‌گونه تحلیل می‌‌کند که دنیا دربرابر وقایعی چون خشونت، فساد، فقر و حتی مرگ افراد براثر برخورد صاعقه، واکنش بهتری از خود نشان می‌‌دهد.

متاسفانه اخبار خوب برای ما به‌‌اندازه‌‌ی اخبار بد هیجان‌‌انگیز نیست؛ اما همچنان می‌‌توانید به‌‌جای اتلاف لحظات عمر گران‌‌بها با اخبار دنیای سیاست و حوادث، اندکی از زمان خود را به اخبار خوب و مفیدتر اختصاص دهید تا بلکه اندکی به زندگی و آینده‌‌ی خود امیدوارتر شوید. پس اگر اخبار (چه راست و چه دروغ) واقعا روی اعصابتان است، شاید نخواندن روزنامه‌‌ها و خاموش‌‌کردن تلویزیون هم پیشنهاد بدی نباشد.

راهکار شماره‌‌ی ۳: اندکی از رسانه‌‌های اجتماعی فاصله بگیرید

رسانه‌‌های اجتماعی تنها راهی برای دیدن آخرین تصاویر از تعطیلات لاکچری دوستان دوران دبیرستان شما نیست؛ بلکه درحقیقت این رسانه‌‌ها بهترین (یا به‌‌عبارتی، بدترین) منبع خبری دنیا برای انتشار انواع اخبار هستند و البته همان‌‌طور که پیش‌‌تر نیز گفتیم این رسانه ها نیز مانند همه‌‌ی رسانه‌‌های دیگری که امروزه با آن طرف هستیم، هیچ ابایی از انتشار اخبار جهت‌‌دار، دروغین و جعلی ندارند.

یک مطالعه انجام‌‌شده ازسوی دانشگاه کپنهاگ، از نیمی از یک گروه ۱۰۰۰ نفره از داوطلبان یک آزمایش خواست که برای مدت یک هفته، فیسبوک را کنار بگذارند. درحالی‌که از نیمه‌‌ی دیگر خواسته شد به روال معمول زندگی خود ادامه دهند. کسانی که در این دوره متارکه‌‌ی فیسبوک شرکت کرده بودند، در پایان پژوهش احساس رضایت بیشتری از زندگی خود داشتند و از احساسات به‌‌مراتب‌‌ بهتری برخوردار بودند.

و البته این موضوع کاملا منطقی به نظر می‌رسد؛ چراکه یک دوره‌‌ی فراغت از رسانه‌های اجتماعی به شما این فرصت را می‌‌دهد تا اندکی از گزند حسادت درمورد دنیای فانتزی دیگران و نیز طوفان اخبار منتشرشده در این نوع رسانه‌‌ها خلاصی یابید. مسلما با مطلع‌‌نشدن از خبر جعلی طلاق فلان خواننده یا بازیگر معروف نیز چیز زیادی از دست نخواهید داد.

راهکار شماره‌‌ی ۴:  سعی کنید درکنار یکدیگر زمان را سپری کنید

مسلما گروهی از افراد نیز در جهان هستند که واقعا در مورد کشور، جهان و مردم خود نگران هستند؛ افرادی که منظور آن‌‌ها از خوشبختی تنها داشتن پول، ثروت و مهمانی‌‌های مجلل نیست و در زندگی به‌‌دنبال معانی والاتری هستند.

خوشبختانه برای این گروه نیز راهکار مؤثری وجود دارد و آن «ارتباطات اجتماعی قوی‌‌تر» است. مطالعه‌ای که در دانشگاه ایالتی فلوریدا روی ۴۰۰ شرکت‌کننده انجام شد، این موضوع را بررسی کرد که چه‌‌نوع ویژگی‌ها و فعالیت‌هایی می‌‌توانند بیشتر با شادی یا هدف زندگی در ارتباط باشند.

پاسخ، روابط اجتماعی باکیفیت بود. اما دراین‌میان، اختلافاتی جزئی نیز به چشم می‌‌خورد: معاشرت با دوستان بیشتر با احساس شادی در ارتباط است تا اهداف زندگی. درحالی‌که صرف زمان با خانواده (مانند مراقبت از کودکان) بیشتر با اهدف زندگی در ارتباط است تا احساس خوشبختی.

این بدان معنا است که دهنده‌‌بودن بیشتر به زندگی شما معنا می‌‌دهد؛ ازسوی دیگر گیرنده‌‌بودن، احساس شادی بیشتری برایتان به ارمغان می‌‌آورد. اما درمجموع باید گفت که ارتباط با دیگران کلید یافتن آرامش و شادی در زندگی پرتنش امروز است. از این‌‌رو می‌‌توان «مشارکت» را پادزهری برای احساس بدبختی قلمداد کرد.

بنابراین اگر شما هم مانند بسیاری از اطرافیان خود در این ورطه از احساس ناامیدی گرفتار هستید، بد نیست اندکی به احساسات واقعی خود فرصت بروز دهید، اجازه دهید که این احساسات شما را وادار به اقدام کنند، در میان سیل اخبار بد، به‌‌دنبال اخبار خوب باشید، به خود استراحت دهید و از همه مهم‌تر، اینکه زمان بیشتری  را درکنار دوستان و عزیزان خود سپری کنید.

حتی در شرایطی که طوفان اخبار ناخوشایند مانند رمان‌‌هایی کابوس‌‌وار از مقابل چشمانتان می‌‌گذرند، حتی اگر می‌‌بینید این روزها زندگی دارد بدترین و خشن‌‌ترین چهره‌‌ی خود را به شما نشان می‌‌دهد و حتی وقتی جز ویرانی و تباهی راهی پیش روی خود و جامعه‌‌ نمی بینید، باز هم به یاد داشته باشید هنوز شانسی برای رقم‌‌خوردن یک «پایان خوش» وجود دارد.