سه ماه پیش در شایعه‌ای اعلام شد که سامسونگ در حال کار روی گوشی مخصوص بازی است. از آن زمان تاکنون شاهد انتشار اخبار بسیار کمی در این رابطه بوده‌ایم. گوشی‌های مخصوص بازی مدتی است که به محصولاتی نسبتا مهم در بازار تبدیل شده‌اند و اگر شایعات حقیقت داشته باشند، کره‌ای‌ها نیز در صدد آن هستند تا در بازار این محصولات، قدعلم کنند.

گفته می‌شود که گوشی گیمینگ سامسونگ هم‌اکنون مراحل اولیه‌ی توسعه‌ی خود را سپری می‌کند و کره‌ای‌ها احتمالا در این دستگاه از پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی سری S استفاده خواهند کرد. این پردازنده که از آن به S-GPU یاد می‌شود، قرار است به‌صورت اختصاصی توسط Samsung تولید شود و فقط در دستگاه‌های این شرکت مورد استفاده قرار گیرد. گفتنی است که شایعه‌ی جدید منتشرشده در شبکه‌ی اجتماعی چینی ویبو هم مجددا به ساخت گوشی مخصوص بازی سامسونگ دامن زده است. 

نخستین‌بار، چند سال پیش بود که شاهد انتشار شایعاتی مبنی بر ساخت پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی موبایلی توسط سامسونگ بودیم. کره‌ای‌ها مدتی پس از آن شایعه، در سال ۲۰۱۵ توافقنامه‌ای را برای استفاده از GPUهای آرمدر پردازنده‌های سری اکسینوس با این شرکت امضا کردند. گفته می‌شود که همین اتفاق، بانی اصلی تاخیر در روند ساخت پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی سامسونگ بوده است.

گلکسی نوت ۹ سامسونگ

اوایل سال ۲۰۱۸ بود که گزارشی جدید مبنی بر تمایل سامسونگ برای ادامه‌ی روند ساخت پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی در اینترنت منتشر شد. پس از این ماجرا، تحلیلگران اعلام کردند که این پردازنده‌ی گرافیکی به‌احتمال زیاد، عملکردی استثنایی از خود نشان خواهد داد. گفته می‌شود که روند طراحی و تولید این GPU به دکتر چیِن-پینگ لو (از شناخته‌شده‌ترین کارشناسان صنعت گرافیک) سپرده شده است. اخیرا تحلیلگری مدعی شده که احتمالا پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی سامسونگ، قدرتی معادل پردازنده‌ی گرافیکی اختصاصی اپل (که گفته می‌شود این شرکت کار روی آن را آغاز کرده است) خواهد داشت.

یک گوشی مخصوص بازی بدون شک ضمن داشتن مشخصات فنی رده‌بالا (در حد پرچم‌داران)، لازم است از پردازنده‌ی گرافیکی قدرتمندی بهره بگیرد. کره‌ای‌ها به‌احتمال زیاد ابتدا در گوشی‌های میان‌رده‌ی خود از پردازنده‌ی گرافیکی S-GPU استفاده خواهند کرد تا از دیدگاه مردم نسبت به آن مطلع شوند. 

تا لحظه‌ی نگارش این خبر، جزئيات بیشتری در رابطه با گوشی مخصوص بازی سامسونگ منتشر نشده است. 

براساس آخرین خبرها، در سال جاری میلادی به‌دلیل بروز منازعات تجاری بین آمریکا و چین، میزان فروش ربات‌های صنعتی در بزرگ‌ترین بازار جهانی یعنی کشور چین، به یک سوم فروش سال قبل خود رسیده است.

فدراسیون بین‌المللی رباتیک (IFR) در گزارش سالانه‌ی خود پیش‌بینی کرد که در سال جاری میزان تقاضای چین در صنعت ربات‌ها در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت. این در حالی است که سال گذشته‌ی میلادی، این کشور رشد ۵۹ درصدی را در فروش ربات‌های چینی از آن خود کرد و موفق به فروش ۱۳۷۹۲۰ ربات شد.

با توجه به اینکه چین در حدود ۳۶ درصد سهم بازار جهانی ربات‌ها را از آن خود کرده و حجم فروش ربات‌های این کشور در مجموع بیشتر از حجم فروش ربات در کشورهای اروپا و آمریکا بوده، کاهش رشد تقاضا در کشورهای آسیایی نیز بر میزان تقاضای جهانی تاثیرگذار است. در حدود ۶۰ تامین‌کننده و شرکت مونتاژ‌کننده‌ی ربات، عضو فدراسیون بین‌المللی رباتیک هستند. IFR پیش‌بینی می‌کند که میزان فروش جهانی ربات‌ها در سال جاری در حدود ۱۰ درصد رشد خواهد کرد که این رقم قابل مقایسه با رشد ۳۰ درصدی فروش ربات‌ها در بازار جهانی است. جونجی تسودا رئیس فدراسیون بین‌المللی رباتیک در گفتگویی با خبرگزاری رویترز اعلام کرد:

هم‌اکنون، با توجه به جنگ‌های تجاری، بسیاری از تولیدکنندگان در سطح جهان منتظر هستند ببینند چه وضعیتی پیش خواهد آمد. تولیدکنندگان باید تصمیم بگیرند که تولید را از کشور چین به سایر کشورها از جمله ویتنام یا ایالات متحده تغییر وضعیت بدهند.

چین در سال گذشته‌ی میلادی با توجه به اتوماسیون پیشرفته در صنعت گوشی‌های هوشمند و شرکت‌های خودروساز، بازار خوبی را از آن خود کرد. تامین‌کنندگان خارجی، از جمله سازندگان ربات‌های اروپایی و ژاپنی، تنها روی فروش ۷۵ درصد ربات‌های خود که به‌صورت محلی تولید می‌شوند، بر بازار چین حساب می‌کنند.  IFR در گزارش خود اعلام کرد:

در ابتدای سال ۲۰۱۸، تقاضای ربات از چین در مقایسه با نیمه‌ی اول سال ۲۰۱۷ که شاهد افزایش حجم فروش بودیم، با کاهش چشمگیری مواجه بوده است.

تسودا، که ریاست شرکت ژاپنی Yaskawa Electric را نیز برعهده دارد، معتقد است که تولید‌کنندگان تا پایان سال جاری از حالت منتظر ماندن و بررسی شرایط موجود خارج خواهند شد. تسودا در ادامه‌ی صحبت‌های خود اضافه کرد:

به‌زودی وضعیت جنگ تجاری روشن خواهد شد. تقاضای جهانی برای گوشی‌های هوشمند، نیمه هادی‌ها و خودروهای خودران ثابت باقی‌ مانده است. ولی شرایط به این صورت باقی نخواهد ماند و زمان آن فرا رسیده است که شرکت‌ها دیگر منتظر نمی‌مانند و تقاضاهای جدیدی را برای سرمایه‌گذاری در این حوزه مطرح خواهند کرد. 

شرکت Yaskawa، یکی از تولیدکنندگان برتر محصولات رباتیکی جهان در سال گذشته‌ی میلادی است. هفته‌ی گذشته با توجه به کاهش تقاضای محصولات رباتیکی مرتبط با تولید گوشی‌های هوشمند در چین به‌دلیل منازعات تجاری، سود عملیاتی سالانه‌ی خود را ۵۹ میلیارد ین (۵۲۴.۴۰ میلیون دلار) پیش‌بینی کرده است. حال آنکه پیشتر رقم سود سالیانه‌ی پیش‌بینی‌شده برای این شرکت ۶۵.۵ میلیارد ین درنظر گرفته شده بود. در این گزارش، سود عملیاتی پیش‌بینی‌شده‌ی سال جاری نسبت به رقم قبلی پیش‌بینی‌شده کاهش یافته است.

فدراسیون بین‌المللی رباتیک (IFR) انتظار دارد که از سال آینده‌ی میلادی به بعد شاهد رشد بازار جهانی محصولات رباتیک باشیم. IFR تا سال ۲۰۲۱ میلادی، رشد ۱۴ درصدی سالیانه را برای بازار فروش محصولات رباتیکی پیش‌بینی می‌کند. منازعات تجاری باعث بروز ترس‌های جدیدی در گسترش فعالیت‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری در برخی بخش‌های صنعتی چین شده است. در همین راستا، روز پنج‌شنبه شاخص سهام چین به پایین‌ترین رقم خود در طی چهار سال گذشته رسید. همچنین ارزش سهام شرکت‌هایی همچون Yaskawa، Fanuc و سایر شرکت‌های آسیایی که در معرض نوسانات بازار چین قرار دارند، افت کرد. براساس گزارش روز پنج‌شنبه، ارزش سهام شرکت Yaskawa در حدود ۷.۸ درصد و ارزش سهام شرکت Fanuc در حدود ۴.۱ درصد کاهش یافت.

بلومبرگ طی ماه جاری میلادی، گزارشی جنجال‌‌برانگیز منتشر کرد. این وب‌سایت ادعا کرده است که هکرهای چینی با استفاده از تراشه‌های بسیار کوچک، به سرورهای شرکت‌های بزرگی همچون آمازون و اپل نفوذ کرده‌اند. این ادعا به‌سرعت از طرف شرکت‌های مطرح شده رد شد، اما خبرنگاران دنیای فناوری، هنوز احتمال وقوع آن را بالا می‌دانند. در ادامه‌ی این مطلب زومیت، گزارش بلومبرگ با عنوان هک بزرگ را بررسی می‌کنیم.

شرکت آمازون در سال ۲۰۱۵، استارتاپی با نام Elemental Technologies را مورد بررسی قرار داد. هدف شرکت از این بررسی و خرید احتمالی، توسعه‌ی فعالیت‌ها و امکانات سرویس استریم ویدیوی این شرکت بود که امروز با نام آمازون پرایم ویدیو شناخته می‌شود. این استارتاپ پورتلندی، در توسعه‌ی نرم‌افزارهایی برای ذخیره‌سازی هرچه بیشتر فایل‌های ویدیویی و آماده‌سازی آنها برای دستگاه‌های مختلف فعالیت می‌کرد.

فعالیت‌های این استارتاپ، پخش زنده‌ی مسابقات المپیک با کیفیت بالا، ارتباط ویدیویی با ایستگاه بین‌المللی فضایی و ارسال زنده‌ی تصاویر پهپادهای جاسوسی به سازمان سیا را امکان‌پذیر کرده بود. اگرچه فعالیت‌های این استارتاپ برای سازمان‌های اطلاعاتی،‌ دلیل اصلی خرید آن نبود، اما به‌هرحال این پروژه‌ها در مسیر برنامه‌های آمازون برای دولت مانند سرویس ابری سرَی برای CIA، قرار داشت.

یکی از منابع آگاه نزدیک به آمازون اعلام کرده است که این شرکت برای بررسی امنیت فعالیت‌های استارتاپ مذکور، یک شرکت امنیتی دیگر را استخدام کرده است. بررسی‌های اولیه‌ی این شرکت، به AWS هشدار داد که مشکلات امنیتی متعددی در فعالیت استارتاپ وجود دارد و بهتر است، محصول اصلی آنها دقیق‌تر مورد مطالعه قرار بگیرد.

محصول اصلی این استارتاپ، سرورهای گران‌قیمتی بودند که شرکت‌های خریدار، برای کاهش حجم ویدیوها ، در شبکه‌ی خود قرار می‌دادند. سرورهای استارتاپ المنتال تکنولوژی، توسط شرکتی با نام Micro Computer مونتاژ می‌شد. این شرکت در سن‌خوزه واقع است و عموما با نام Supermicro شناخته می‌شود. به‌علاوه، این شرکت به‌عنوان یکی از بزرگترین تأمین‌کننده‌های مادربورد مخصوص سرور و پکیج‌های تراشه و مقاومت شناخته می‌شود که در مراکز داده به‌عنوان عصب‌های مرکزی فعالیت می‌کنند.

به‌هرحال در بهار سال ۲۰۱۵، کارکنان شرکت المنتال، سرورهای متعددی را مونتاژ کرده و آنها را برای بررسی توسط شرکت امنیتی ثالث، به اونتاریو کانادا ارسال کرده‌اند. متخصصان این شرکت ثالث، در مادربردهای این سرورهای یک تراشه با ابعادی نزدیک به یک دانه‌ی برنج پیدا کردند. این تراشه جزء طراحی اصلی مادربورد نبود.

آمازون بلافاصله این مورد را به مقامات دولتی آمریکا اعلام کرد. این خبر، شوکی عظیم در سازمان‌های اطلاعاتی و نظامی آمریکا ایجاد کرد. سرورهای شرکت المنتال در مراکز داده‌ی وزارت دفاع، مراکز عملیاتی پهپاد سیا و شبکه‌های اطلاعاتی ناوهای جنگی استفاده می‌شوند. نکته‌ی قابل توجه این که المنتال یکی از صدها مشتری شرکت اصلی یعنی سوپرمایکرو بود.

بررسی اطلاعاتی این اقدام که به مدت ۳ سال مسکوت بود، از آلوده شدن سرورها و امکان نفوذ هکرها به شبکه‌های آلوده خبر می‌دهد. کارشناسان امنیتی این پرونده اعلام کرده‌اند که تراشه‌های کوچک، در فرآیند تولید در کارخانه‌های پیمانکاری چین، به مادربوردها تزریق شده‌اند.

جادوی سیاه

این حمله‌ی سایبری، بسیار مهم‌تر و بزرگ‌تر از حملات نرم‌افزاری است که پیش از این در دنیای فناوری شاهد بوده‌ایم. در واقع هکرهای سخت‌افزاری روندی پیچیده‌تر دارند و شناسایی آنها بسیار دشوارتر است. این هکرها، به سازمان‌های جاسوسی امکان می‌دهند که نفوذی طولانی‌تر و مخفیانه‌تر نسبت به نفوذهای نرم‌افزاری داشته باشند. سازمان‌ها نیز برای دسترسی به این هکرها حاضرند مبالغ هنگفتی پرداخت کنند.

نفوذ سخت‌افزاری در سیستم‌های کامپیوتری، عموما به دو روش انجام می‌شود. روش اول، دخالت در روند توزیع محصول و جابجایی محصولات آلوده در میانه‌ی مسیر است. طبق گزارش‌های منتشر شده توسط ادوارد اسنودن، سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی آمریکا، علاقه‌ی زیادی به این نوع از نفوذ دارند. روش دوم، ایجاد تغییرات سخت‌افزاری از همان ابتدای تولید محصول است (Seeding Atack).

چین، کشوری است که بیش از همه پتانسیل نفوذ نوع دوم را دارد. این کشور، تولیدکننده‌ی ۷۵ درصد از گوشی‌های موبایل و ۹۰ درصد از کامپیوترهای شخصی جهان است. برای نفوذ از همان مراحل ابتدایی تولید، باید با طراحی محصول، کپی کردن قطعات آن و اطمینان از شناخته نشدن توسط سیستم‌های امنیت لجستیک جهانی، مطمئن بود. در مثالی ساده، برای این منظور باید مطمئن باشید که قطعه‌ای از بالادست یک رودخانه در شانگهای وارد آب شود و تا سیاتل در آمریکا، کسی متوجه حضور آن نشود!

جو گرند، یک هکر سخت‌افزاری و بنیان‌گذار شرکت Grand Idea Studio است. او در مورد این کشف (احتمالی) بزرگ می‌گوید:

کشف یک نفوذ سخت‌افزاری در سطح ملی، مانند مشاهده‌ی یک اسب تک‌شاخ در حال پریدن از روی رنگین‌کمان است. در واقع، سخت‌افزار از رادارهای کنترلی اکثر سازمان‌ها مخفی است و نفوذ به آن نیز به‌نوعی جادوی سیاه محسوب می‌شود.

به‌هرحال گزارش بررسی‌ها، توسط مأموران آمریکایی این‌گونه بیان شده است که تراشه‌ها، در فرآیند ساخت‌وتولید به محصولات تزریق شده‌ند. دو مأمور آمریکایی این کشف را تأیید کرده‌اند و معتقدند افرادی از People’s Liberation Army یا ارتش آزادی بخش خلق چین در آن نقش داشته‌اند. به‌هرحال، جاسوس‌های چینی در سوپرمایکرو توانسته‌اند روزنه‌ای حیاتی در سیستم‌ها پیدا کنند. به‌گفته‌ی مأموران آمریکایی،‌ این نفوذ، بزرگترین نفوذ در زنجیره‌ی تأمین شرکت‌های آمریکایی، در طول تاریخ بوده است.

شرکت‌ها چه پاسخی دارند

یکی از مأموران اطلاعاتی ادعا کرده که این نفوذ، حداقل ۳۰ شرکت آمریکایی را تحت تأثیر قرار داده است. در میان این شرکت‌ها، یک بانک بزرگ، پیمانکارهای دولتی و باارزش‌ترین شرکت جهان یعنی اپل قرار دارند. اپل یکی از بزرگترین مشتریان سوپرمایکرو بود و در یک قرارداد، ۳۰ هزار سرور را برای شبکه‌ی جدید خود سفارش داد. ۳ کارمند ارشد اپل ادعا کرده‌اند که این شرکت نیز در تابستان سال ۲۰۱۵ چند مورد مشکوک در مادربوردهای سوپرمایکرو کشف کرده است. اپل، سال بعد به دلایلی نامعلوم، همکاری خود را با سوپرمایکرو قطع کرد.

خبرنگاران بلومبرگ برای روشن‌تر شدن قضیه با مسئولان شرکت‌های اپل، آمازون و سوپرمایکرو تماس داشته‌اند اما پاسخ شرکت‌ها، نتیجه‌گیری‌های گزارش این رسانه را رد کرده است. آمازون در ایمیلی در این مورد به بلومبرگ نوشت:

این مورد حقیقت ندارد که AWS از نفوذبه زنجیره‌ی تأمین آگاه بوده است. به‌علاوه، هیچ اطلاعی از تراشه‌های مشکوک یا تغییرات در سخت‌افزارها نیز در زمان خریدن شرکت المنتال ر‌ؤیت نشد.

اپل نیز در پاسخ به گزارش بلومبرگ نوشت:

ما در این مورد، موضع روشنی داریم. اپل هیچ‌گاه تراشه‌های مشکوک یا تغییر در سخت‌افزارها یا آسیب‌پذیری‌های تزریق شده‌ای را در تراشه‌ها پیدا نکرده است.

پری هیس سخنگوی سوپرمایکرو نیز تنها به این نکته اشاره کرده است که که هیچ اطلاعی از بازرسی‌های مذکور نداشته‌اند. دولت چین به‌عنوان بخش دیگر این داستان، پاسخی مستقیم به ایجاد تغییرات در سخت‌افزارهای سوپرمایکرو نداشته و تنها به این نکته اشاره کرده است که: «امنیت زنجیره‌ی تأمین در فضای سایبری یک مشکل عمومی بوده و چین نیز قربانی آن است.»

سازمان‌های امنیتی آمریکا مانند FBI و دفتر سخنگوی امنیت ملی این کشور که نماینده‌ی CIA و NSA است نیز، پاسخی به سوالات بلومبرگ نداده‌اند.

رد کردن داستان توسط شرکت‌ها، با واکنش ۶ افسر امنیت ملی کنونی و سابق آمریکا روبرو شده است. این افسران در مصاحبه‌هایی که از زمان رباست جمهوری اوباما شروع شده و تا زمان ترامپ نیز ادامه داشته است، به ارائه‌ی جزئیات کشف تراشه‌ها و بازرسی‌های امنیتی پرداخته‌اند. یکی از این افسران و دو کارمند AWS، اطلاعاتی کامل از این نفوذ و تأثیر آن روی شرکت‌های المنتال و آمازون ارائه کرده‌اند. به‌علاوه، آنها به همکاری آمازون با بازرسان امنیتی نیز اشاره کرده‌اند.

در مورد اپل، سه کارمند این شرکت به‌همراه ۴ نفر از ۶ مأمور مذکور، قربانی شدن این شرکت را تأیید کرده‌اند. در مجموع، ۱۷ نفر دستکاری در سخت‌افزارهای سوپرمایکرو و دیگر بخش‌های این حمله‌ی عظیم را تأیید کرده‌اند. برخی از این منابع، به‌خاطر امنیت خودشان ناشناس ماندند و اطلاعات آنها نیز به‌خاطر ماهیت امنیتی، به‌صورت محرمانه دسته‌بندی شده است.

یک مقام دولت آمریکا در مورد این حمله گفته است که هدف چینی‌ها، نفوذ بلندمدت به اسرار باارزش سازمانی و شبکه‌های حساس دولتی بوده است. در واقع به‌نظر نمی‌رسد نفوذگران اطلاعات اشخاص عادی را دزدیده باشند.

به‌هرحال، عواقب و انشعابات این حمله هنوز ادامه دارد. دولت آمریکا، سخت‌افزارهای کامپیوتری و شبکه و خصوصا مادربورد را در لیست تحریم‌های جدید واردات از چین قرار داده است. مقامات کاخ سفید نیز اعلام کرده‌اند که به احتمال بالا، شرکت‌های فناوری این کشور به‌مرور تأمین قطعات خود را از چین به کشورهای دیگر منتقل می‌کنند. چنین تغییر احتمالی، مقاماتی را راضی می‌کند که سال‌ها نسبت به تهدید تأمین کالا هشدار داده بودند. 

 نفوذ چگونه اتفاق افتاده است

مقامات امنیتی و بازرسان این پرونده، به‌طور ساده و خلاصه، نحوه‌ی نفوذ با استفاده از این سخت‌افزار را توضیح داده‌اند. این نفوذ، ۵ مرحله‌ی کلی داشته است.

• یک قطعه‌ی چینی با استانداردهای بالای نظامی و با ابعادی نزدیک به نوک یک مداد تراشیده شده، ساخته می‌شود. این تراشه‌ها، شبیه به قطعات عادی الکترونیکی و مجهز به حافظه، قابلیت‌های ارتباطات شبکه‌ای و همچنین قدرت پردازش کافی برای انجام نفوذ بودند.
• تراشه‌های ساخته شده، به کارخانه‌های ساخت‌وتولید چینی وارد شدند. این کارخانه‌ها، تأمین‌کننده‌ی قطعات و محصولات شرکت سوپرمایکرو بودند. سوپرمایکرو، یکی از بزرگترین فروشندگان مادربورد مخصوص سرور در جهان است.
• مادربوردهای هدف حمله، در سرورهای سوپرمایکرو مونتاژ شدند.
• سرورهای آلوده، به مراکز داده شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ آمریکایی راه پیدا کردند.
• پس از نصب و راه‌اندازی یکی از این سرورها، تراشه‌ی مورد نظر به سیستم‌عامل اصلی پیام ارسال می‌کرد تا تغییرات ایجاد شده را تأیید کند. این تراشه به کامپیوترهای نفوذگران نیز ارتباط داشته و دستورات و کدهای بیشتر را برای آنها ارسال می‌کرده است.

تاریخچه‌ی شرکت‌های درگیر

در سال ۲۰۰۶، سه مهندس کامپیوتر در منطقه‌ی اورگان، ایده‌ای جذاب داشتند. تقاضا برای ویدیو روی دستگاه‌های موبایل به میزان قابل توجهی افزایش یافته بود. این مهندسان پی‌بینی کردند که شرکت‌های پخش‌کننده‌ی برنامه‌های ویدیویی، به‌زودی به‌دنبال راهکاری به‌منظور آماده کردن محتوا برای دستگاه‌های مختلف اعم از موبایل، لپتاپ و دیگر موارد خواهند بود.

این سه مهندس برای برآورد کردن تقاضای احتمالی، شرکت المنتال را تأسیس کردند. یکی از کارمندان سابق می‌گوید که آنها تیمی از مهندسان خبره را برای برنامه‌نویسی اهداف خود استخدام کردند. هدف، استفاده از کارت‌های گرافیک فوق سریع مخصوص بازی، برای پردازش ویدیوها و تبدیل آنها بود. محصول نهایی، به‌مقدار قابل توجهی زمان مورد نیاز برای پردازش فایل‌های ویدیویی حجیم را کاهش داد. سپس، شرکت این نرم‌افزار را در سرورهای اختصاصی خود بارگذاری کرد و آنها را به‌عنوان محصول نهایی به فروش رساند.

سرورهای شرکت المنتال با قیمت ۱۰۰ هزار دلار فروخته می‌شدند و طبق گفته‌ی یکی از مشاوران سابق آنها، حاشیه‌ی سود محصولات برای شرکت، ۷۰ درصد بود. مشتریان اولیه‌ی المنتال، شرکت‌هایی بودند که به انتقال ویدیوهای باکیفیت و حجیم، با سرعت بالا نیاز داشتند. پس از آن، المنتال تکنولوژی با سازمان‌های جاسوسی آمریکا نیز وارد همکاری شد.

المنتال در سال ۲۰۰۹ با بازوی سرمایه‌گذاری سازمان سیا با نام In-Q-Tel وارد همکاری شد. این همکاری باعث شد تا سرورهای المنتال به پروژه‌های امنیت ملی آمریکا راه پیدا کنند. اسناد عمومی ازجمله تبلیغات خود شرکت المنتال، نشان می‌دهد که سرورهای این شرکت در مراکز داده‌ی وزارت دفاع آمریکا استفاده شده‌اند.هدف از به‌کارگیری این سرورها، پردازش تصاویر دوربین‌های نظارتی و پهپادها بوده است. این تصاویر در ناوهای نظامی و برای مقاصد برنامه‌ریزی حملات موشکی استفاده می‌شدند. در پروژه‌ای دیگر، سرورها برای پردازش تصاویر ویدیوکنفرانس‌های داخلی ساختمان‌های دولتی استفاده می‌شدند.

از مشتریان دولتی دیگر المنتال می‌توان به ناسا، ساختمان‌های کنگره و وزارت امنیت میهن آمریکا اشاره کرد. در نهایت، این مشتریان بزرگ و مهم شرکت المنتال، آن را به هدفی جذاب برای دشمنان خارجی ایالات متحده‌ی آمریکا تبدیل کرد.

شرکت سوپرمایکرو، بهترین انتخاب برای تولید سرورهای المنتال بوده است. مرکز مدیریت این شرکت، در منطقه‌ی شمالی فرودگاه سن خوزه واقع است. این شرکت توسط چارلز لیانگ، یک مهندس تایوانی فارغ‌التحصیل از دانشگاه‌ تگزاس و در سال ۱۹۹۳ تأسیس شده است. سیلیکون ولی در آن سال‌ها علاقه‌ی شدیدی به برون‌سپاری پروژه‌ها نشان می‌داد. این علاقه، مسیر شرکت‌های تایوانی و سپس چینی را به مصرف‌کنندگان آمریکایی هموار کرد.

در این میان، لیانگ برتری قابل توجهی را در شرکت خود ایجاد کرد. طراحی و مهندسی محصولات او، در سن خوزه و در نزدیکی شرکت‌های مشتریان انجام می‌شد و تنها ساخت نهایی محصولات به چینی‌ها سپرده می‌شد. امروز، سوپرمایکرو بیش از هر شرکت دیگری، مادربوردهای مخصوص سرور تولید می‌کند. به‌علاوه، این شرکت بر بازار یک میلیارد دلاری بوردهای کامپیوترهای خاص مانند دستگاه‌های MRI و سیستم‌های تسلیحاتی، سلطه دارد.

مادربوردهای سوپرمایکرو در سرورهای بانک‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، ارائه‌دهندگان خدمات ابری، ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی وب و بسیاری مکان‌های دیگر استفاده می‌شوند. مراکز مونتاژ این شرکت در سان‌فرانسیسکو، هلند و تایوان قرار دارد؛ اما محصولات اصلی آن یعنی مادربوردها به‌طور کامل در کارخانه‌های چینی ساخته می‌شوند.

طبق گفته‌ی ۶ نفر از کارمندان سابق سوپرمایکرو، اکثر کارمندان این شرکت در سن‌خوزه، چینی یا تایوانی هستند و زبان ماندارین، زبان اصلی شرکت است. تخته‌های این شرکت نیز از علائم زبان چینی پر شده‌اند. هر هفته، غذاها و شیرینی‌های چینی به کارمندان داده می‌شود و اعلان‌های شرکت نیز عموما به دو زبان انگلیسی و چینی بیان می‌شوند. کارشناسات معتقدند این حجم از ارتباطات خارجی و خصوصا زبان ماندارین باعث شده تا چینی‌ها کار آسان‌تری برای نفوذ به این شرکت داشته باشند. البته هنوز تحقیقات ادامه دارد تا حضور جاسوس احتمالی درون این شرکت یا در شرکت‌های دیگر بررسی شود.

سوپرمایکرو در سال ۲۰۱۵ در ۱۰۰ کشور جهان، بیش از ۹۰۰ مشتری داشت و این تعداد مشتری، مجموعه‌ای باارزش را به مجرمان این حمله ارائه می‌کرد. یک مأمور امنیتی سابق آمریکا که فعالیت‌های این شرکت و مدل کسب‌وکار آنها را بررسی کرده است می‌گوید:

سوپرمایکرو را می‌توان مایکروسافت دنیای سخت‌افزار نامید. حمله به مادبوردهای سوپرمایکرو مانند حمله به ویندوز است. مانند حمله به کل جهان است.

شک و تردیدهای پیشین

قبل از آن که نشانه‌های نفوذ به شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی فاش شود، منابع اطلاعاتی در مورد تلاش چینی‌ها برای نفوذ سخت‌افزاری هشدار داده بودند. این منابع از تلاش چینی‌ها برای تزریق تراشه‌های مخرب در میانه‌ی زنجیره‌ی تأمین سخت‌افزار خبر داده بودند. البته آنها اطلاعات دقیقی ارائه نکردند و آمار میلیونی واردات مادربورد به آمریکا، شناسایی و تأیید این احتمالات را بسیار دشوار می‌کرد.

اما در نیمه‌ی اول سال ۲۰۱۴، خبری محکم‌تر در این مورد درز پیدا کرد. یک منبع اطلاعاتی از داخل کاخ سفید بیان کرد که مقامات اطلاعاتی، از تلاش چینی‌ها برای تزریق تراشه با مادربوردهای شرکت سوپرمایکرو، مخصوص شرکت‌های آمریکایی، خبر داده‌اند.

 اطلاعات سال ۲۰۱۴ بسیار مهم قلمداد شد؛ اما چالشی که ایجاد می‌کرد نیز قابل توجه بود. درواقع اعلام خطر به گستره‌ی وسیع مشتریان شرکت سوپرمایکرو، این شرکت را به‌عنوان یک تولیدکننده‌ی بزرگ سخت‌افزار در آمریکا، فلج می‌کرد. به‌علاوه، این اطلاعات هدف نهایی حمله و خرابکاری را مشخص نکرده بود. مهم‌تر از همه، تا زمانی که گزارش حمله از کسی یا شرکتی دریافت نمی‌شد، FBI نیز نمی‌توانست اقدام خاصی انجام دهد. در نهایت کاخ سفید از منابع خواست تا به‌صورت منظم، یافته‌های خود را در این مورد به‌روز کرده و به اطلاع مقامان برسانند.

اپل در ماه میسال ۲۰۱۵، تراشه‌های مشکوک را در سرورهای سوپرمایکرو کشف کرد. این کشف، پس از شناسایی عملکرد مشکوک در شبکه و مشکلات سفت‌افزار آن، انجام شد. دو نفر از مدیران ارشد اپل گفته‌اند که این شرکت در همان زمان، به اف‌بی‌آی خبر داده اما جزئیات کشف خود را حتی در داخل سازمان نیز محدود نگه داشته است.

پس از آن، آمازون کشف خود را اعلام کرد و دسترسی به سخت‌افزارهای آلوده را نیز به ماموران اطلاعاتی داد. این دسترسی، فرصتی بسیار عالی برای اف‌بی‌آی و سازمان‌های اطلاعاتی بود تا با استفاده از تیم‌های ضدجاسوسی خود، یک بازرسی کامل از این نفوذ و نحوه‌ی کار تراشه‌ها انجام دهند.

بررسی تراشه‌های نفوذی

فردی با دسترسی به گزارش کامل بازرسی امنیتی آمازون، ادعا کرده است که تراشه‌های موجود در سرورهای المنتال، به نحوی دقیق و با هدف غیرقابل شناسایی بودن طراحی شده‌اند. یک فرد دیگر نیز که به تصاوری اشعه‌ی X در گزارش آمازون دسترسی داشته است، این ادعا را تایید می‌کند. این قطعات با رنگ خاکستری کم‌رنگ تولید شده‌اند و ظاهری شبیه به کوپلرهای الکترونیکی دارند.

کوپلرهای تشخیص سیگنال در مادربوردها، قطعاتی معمول هستند و به‌همین دلیل، شناسایی این تراشه‌های نفوذی، بدون تجهیزات خاص امکان‌پذیر نبوده است. نکته‌ی قابل توجه این است که این قطعات در مادربوردهای مختلف با ابعاد و اشکال متفاوت وجود داشته‌اند. به بیان دیگر، نفوذگران برای هر کارخانه، نوعی مخصوص از تراشه‌ی نفوذی را تولید کرده بودند.

بازرسان آشنا با این فرآیند، اعلام کرده‌اند که این نوع از قطعات برای باز کردن مسیر نفوذ مجرمان سایبری استفاده می‌شوند. به بیان ساده‌تر، نفوذهای سخت‌افزاری همگی با هدف ایجاد دسترسی برای مجرمان ایجاد می‌شوند. در واقع، این قطعات تزریق شده، دستورات عملیاتی اصلی در سرور را دستکاری می‌کرده‌اند. این عملیات در زمان بسیار کوتاهی انجام می‌شده است. به‌علاوه، بخشی از سیستم‌عامل سرور در مسیر حرکت داده به سی‌پی یو، در حافظه‌ی موفقت این بوردها ذخیره می‌شده است.

تراشه‌های نفوذی به‌گونه‌ای در مادربورد قرار گرفته بودند که امکان ویرایش صف اطلاعات و تزریق کد دلخواه در میانه‌ی مسیر را داشتند. تراشه‌ها حتی توانایی تغییر ترتیب اطلاعات و دستورالعمل‌های ارسالی به سی‌پی‌یو را نیز داشته‌اند. به‌هرحال، همین تغییرات کوچک زمینه را برای عواقب خطرناک آتی فراهم می‌کردند.

از آنجایی که تراشه‌ها کوچک بودند، کد مخرب آنها نیز کوتاه بوده است. البته این تراشه‌ها امکان انجام دو کار مهم را داشتند: اول، دستور به دستگاه برای ایجاد ارتباط با یکی از هزاران کامپیوتر ناشناس هکرها در اینترنت، که حاوی کدهای مخرب‌تری بود. دوم، آماده کردن سیستم‌عامل دستگاه قربانی برای پذیرفتن کدهای مخرب هکرها. تراشه‌ها به‌خاطر اتصال به کنترلر مدیریتی بورد اصلی، توانایی انجام این کارها را داشتند. این قسمت از مادربورد، عموما توسط مدیران سرور برای ورود از راه دور به سرورهای و حل مشکلات استفاده می‌شود. این واحد، دسترسی به کدهای حساس را در زمان خاموش یا خراب بودن سرور، به مدیر می‌دهد.

سیستم گفته شده، امکان تغییر خط به خط عملیات سیستم را به هکرها می‌داد. برای درک قدرت هکرها پس از این نفوذ، به این مثال توجه کنید: جایی در سیستم‌عامل لینکوس (که در اکثر سرورهای جهان وجود دارد)، کدی تعبیه شده است که هویت کاربران را با مقایسه‌ی رمز عبور تایپ شده با عبارتی رمزنگاری شده، تایید می‌کند. یک تراشه‌ی نفوذی می‌تواند بخشی از آن کد را تغییر دهد تا سرور برای ورود، رمز عبور درخواست نکند. پس از آن، سرور برای تمامی کاربران قابل دسترس خواهد بود.

به‌علاوه، تراشه می‌تواند کلیدهای رمزنگاری ارتباطات امن را بدزدد، به‌روزرسانی‌های امنیتی برای شناسایی نفوذ را مسدود کند یا از همه بدتر، مسیرهای جدیدی برای اتصال سرور به اینترنت ایجاد کند. همان‌طور که دیدید، ناهنجاری‌های ایجاد شده توسط نفوذهای سخت‌افزاری واقعا نگران‌کننده هستند. متخصصان امنیت سخت‌افزار معتقدند سخت‌افزار می‌تواند هر دروازه‌ای را برای هکرها باز کند.

مقامات آمریکایی، پیش از این نیز مواردی مبنی بر تلاش چینی‌ها در نفوذ سخت‌افزاری را کشف کرده بودند؛ اما این مورد اخیر، از لحاظ ابعاد و نفوذ، یک رکوردشکنی محسوب می‌شود. در این اتفاق، امنیت زنجیره‌ی تأمین در ابعاد جهانی مورد خدشه قرار گرفته است. هرچند هنوز کاربران و شرکت‌های زیادی از آن مطلع نیستند. درس این اتفاق برای ماموران امنیتی، یادگیری چگونگی نفوذ به فرآیند تولید سوپرمایکرو در این حجم وسیع است. نتیجه‌ی این حمله و باز شدن درب‌های امنیتی اهداف آمریکایی به روی هکرها نیز نکته‌ی قابل توجه است.

ردیابی نفوذ

نفوذهای سخت‌افزاری برخلاف انواع نرم‌افزاری، قابلیت ردگیری در دنیای واقعی دارند. درواقع قطعات سخت‌افزاری تاریخچه‌ای ثبت شده در بخش حمل‌ونقل دارند و شماره سریال‌های بوردها نیز قابل ردگیری است. مقامات امنیتی آمریکایی برای ردگیری این حمله نیز، زنجیره‌ی تأمین سوپرمایکرو را ردگیری کردند.

رسانه‌ی دیجی‌تایمز متخصص در امر زنجیره‌ی تأمین در سال ۲۰۱۶ گزارش داد که سوپرمایکرو ۳ تولیدکننده‌ی اصلی برای مادربوردهایش دارد. دو تولیدکننده در تایوان و یکی از آنها در شانگهای فعالیت می‌کند. وقتی این تأمین‌کنندگان با سفارش‌های بسیار زیاد روبرو می‌شوند، برخی اوقات فرآیند تولید را به پیمانکاران دیگر واگذار می‌کنند. منابع آگاه ادعا می‌کنند که سرنخ نهایی تراشه‌های مخرب، به ۴ کارخانه‌ی پیمانکار می‌رسد که در دو سال گذشته، برای سوپرمایکرو، مادربورد تولید می‌کرده‌اند.

ماموران امنیتی با بررسی ارتباطات مقامات چینی، تولیدکنندگان مادربورد و واسطه‌ها، نحوه‌ی تزریق تراشه به محصولات را کشف کردند. در برخی موارد، افرادی به مدیران کارخانه‌ها مراجعه کرده بودند که خود را نماینده‌ی سوپرمایکرو معرفی کرده یا پیشنهادی مبنی بر ارتباط بهتر با دولت چین را ارئه می‌کردند. در نهایت، آنها درخواست تغییر در طراحی‌های اصلی مادربوردها را ارائه کرده و در همان ابتدا همراه با درخواست، رشوه نیز پرداخت می‌کردند.

قدم نهایی نفوذگران، تهدید مدیران کارخانه‌ها به بازرسی‌های دقیق و تعطیلی کارخانه بود. پس از نهایی کردن توافق با این مدیران، تراشه‌ها توسط همین افراد واسط برای کارخانه‌ها ارسال شده است.

ماموران اطلاعاتی در نهایت به این نتیجه رسیدند که این روند پیچیده، حاصل طراحی شاخه‌ی سخت‌افزاری People’s Liberation Army بوده است. وجود این گروه هکری هیچ‌گاه پیش از این تایید نشده بود؛ اما نیروهای اطلاعاتی آمریکا ادعا می‌کنند از مدت‌ها پیش عملکرد آنها را زیر نظر داشته‌اند. به‌نظر می‌رسد این بخش از این گروه هکری، روی اهداف با اولویت بالا تمرکز می‌کند. این اهداف شامل محصولات پیشرفته‌ی تجاری در دنیای فناوری و کامپیوترهای سازمان‌های نظامی است. این گروه در حملات قبلی خود، طراحی تراشه‌های کامپیوتری با عملکرد دقیق در سیستم‌های پردازشی اپراتورهای اینترنت در آمریکا را هدف قرار داده است.

وزارت امور خارجه‌ی چین، گزارش کامل بلومبرگ بیزینس‌ویک را در مورد این حمله و کشف مطالعه کرده است. این وزارت‌خانه در جواب گفته است: «چین یکی از مدافعان اصلی امنیت سایبری است.». در ادامه‌ی بیانیه‌ی جینی‌ها گفته شده است که آنها در سال ۲۰۱۱، قوانینی را برای تضمین امنیت بین‌المللی در سطح جهانی، در اجلاس منطقه‌ای شانگهای تصویب کرده‌اند. در پایان این بیانیه آمده است:

ما امیدواریم که طرفین دخیل در این اتفاق، از ایراد اتهامات بی‌اساس خودداری کنند و از گفتگوی سازنده و همکاری، برای ساختن فضای سایبری امن، باز، همکاری‌محور و قانون‌مند استفاد کنند.

حمله‌ی سخت‌افزاری سوپرمایکرو، نمونه‌ای دیگر از حمله‌ها و تهدیدات ارتش PLA بود. این حمله، به تعداد بی‌شماری کاربر و شرکت صدمه وارد کرد. یکی از این قربانی‌ها اپل بوده که برای سال‌عا از سخت‌افزارهای سوپرمایکرو در دیتاسنترهای خود استفاده می‌کرده است. البته رابطه‌ی این دو شرکت از سال ۲۰۱۳ بیشتر شد.

اپل در سال ۲۰۱۳ استارتاپی با نام Topsy Labs خریداری کرد تا فناوری‌های فوق سریع برای ایندکس کردن و جستجو در میان حجیم عظیم داده‌های اینترنت را به کمک آنها پیاده‌سازی کند. این استارتاپ از سال ۲۰۱۴ فعالیت رسمی خود را شروع کرد و مراکز داده‌ی کوچک را در شهرهای بزرگ یا نزدیکی آنها ساخت. این پروژه که با نام Ledbelly در اپل شناخته می‌شد، برای بهبود سرعت جستجو توسط سیری طراحی شده بود.

اطلاعات به رویت رسیده در بیزینس‌ویک نشان می‌دهد که اپل در سال ۲۰۱۴، برنامه‌ای برای سفارش بیش از ۷ هزار سرور سوپرمایکرو داشته است تا آنها را در مکان‌هایی همچون آمستردام، شیکاگو، هنگ کنگ، لس‌آنجلس، نیویورک، سن‌خوزه، سنگاپور و توکیو نصب کند. به‌علاوه، ۴ هزار سرور نیز برای دیتاسنترهای موجود در کارولینای شمالیو اورگان سفارش داده شدند. 

تا سال ۲۰۱۵، سفارش‌های اپل برای سوپرمایکرو دوبرابر شده و به ۲۰ هزار سرور رسید. در واقع پروژه‌ی Ledbelly زمانی اپل را به مشتری بزرگ سوپرمایکرو تبدیل کرد که PLA در حال دستکاری در سخت‌افزارهای تأمین‌کنندگان بود. در زمانی که بازرسان اپل متوجه تراشه‌های نفوذی شدند، حدود ۷ هزار سرور سوپرمایکرو برای این شرکت کار می‌کرد. در نهایت به‌خاطر عدم ارائه‌ی دسترسی به بازرسان دولتی، ابعاد حمله به مراکز داده‌ی اپل، ناشناس ماند.

بازرسان آمریکایی، یک قربانی دیگر این حمله را نیز شناسایی کردند. از آنجایی که تراشه‌ها برای ارتباط با کامپیوترهای ناشناس در محیط اینترنت طراحی شده بودند، ماموران اطلاعاتی توانستند آن کامپیوترها را هک کرده و قربانیان دیگر را نیز شناسایی کنند. اگرچه نتایج تحقیقات در نهایت تمامی قربانیان را مشخص نکرد، اما یک منبع آگاه از تعداد حدود ۳۰ شرکت صحبت کرده است.

در اینجا سوال مهم این است که ماموران اطلاعاتی پس از کشف، چگونه و چه شرکت‌هایی را باید از این اتفاق مطلع می‌کردند؟ آنها برای سال‌ها هشدار داده بودند که محصولات هواوی و زد‌تی‌ای مشکوک به دخالت دولت چین هستند؛ اما واکنش خاصی دریافت نکردند. به‌هرحال این ماموران وظیفه داشتند که به شرکت‌های آمریکایی اطلاع دهند. یک سرویس‌دهنده‌ی خدمات میزبانی وب به خبرنگاران گفته است که پیامی واضح با هشداری روشن دریافت کرده است: «سخت‌افزار شرکت سوپرمایکرو، قابل امن و قابل اعتماد نیست.»

از طرفی، آمازون خود وارد عمل شد و با یکی از رقبای المنتال مذاکره کرد. البته پس از پیدا شدن یک خریدار دیگر برای این استارتاپ، آمازون تصمیم گرفت تا خرید این شرکت را نهایی کند و قیمت حدودی آن نیز ۳۵۰ میلیون دلار اعلام شد. در نهایت، منابع متعدد می‌گویند که آمازون قصد دارد نرم‌افزار المنتال را به AWS منتقل کند. تراشه‌ها، مادربوردها و سرورهای AWS عموما در داخل خود شرکت طراحی می‌شوند. این محصولات توسط کارخانه‌هایی تولید می‌شوند که مستقیما با آمازون قرارداد دارند.

البته مثال‌های نقضی نیز در مورد AWS وجود دارد. به‌عنوان مثال دیتاسنترهای این شرکت در چین، پر از سرورهای تولیدی شرکت سوپرمایکرو هستند. ماموران آمازون پس از کشف دستکاری‌های صورت گرفته در المنتال، به‌صورت اختصاصی از تجهیزات پکن بازدید کردند. آنها در تحقیقات خود در این دیتاسنترها نیز سرورهای آلوده پیدا کردند. طراحی این سرورها حتی پیچیده‌تر از یافته‌های قبلی تیم امنیتی بود.

در یکی از کشفیات تیم امنیتی آمازون در پکن، تراشه‌ی مخرب به‌قدری کوچک بوده که در میان لایه‌های فایبرگلاس محل نصب قطعات دیگر، پنهان شده بود. ابعاد این تراشه‌ها از نوک یک مداد تراشیده شده نیز کوچک‌تر بوده است. البته در این مورد نیز مقامات AWS اطلاع از وجود تراشه‌های مخرب در سرورهای چین را تکذیب کرده‌اند.

چین همیشه به نظارت و کنترل بانک‌ها، تولیدکنندگان و مردم عادی در خاک خود مشهور بوده است. مشتریان اصلی AWS در چین نیز شرکت‌های داخلی یا شرکت‌های خارجی با فعالیت در داخل چین هستند. در این موقعیت، ورود دولت چین به سرورهای AWS و تلاش برای انجام این نظارت در تجهیزات آن شرکت، مشکل پیچیده‌ای را برای آمازون ایجاد کرد.

تیم امنیتی آمازون پس از کشف تراشه‌ها، اطلاعاتی در مورد آن منتشر نکرده و تجهیزات آلوده را نیز از شبکه حذف نکردند. این اقدام به دو دلیل انجام شد. یکی این که حذف این تجهیزات زمان و پیچیدگی زیادی داشت و دوم این که ماموران می‌خواستند با استفاده از همین تراشه‌ها، نفوذگران را شناسایی کنند. پس از مدتی نظارت بر علمکرد تراشه‌ها، اقداماتی برای ایجاد ارتباط از خارج از شبکه با آنها کشف شد اما اطلاعات خاصی توسط آنها رد و بدل نشد. در نهایت دو نتیجه‌گیری به‌دست آمد. یا تراشه‌ها برای حملات بعدی آماده شده بودند یا این که نفوذ و استخراج اطلاعات پیش از شروع فرآیند نظارت انجام شده بود.

دولت چین در سال ۲۰۱۶ قصد داشت تا قانونی جدید در حوزه‌ی امنیت سایبری تصویب کند. متخصصان خارجی معتقد بودند این قانون به‌منظور آماده کردن زمینه برای نظارت بیشتر بر مردم پیشنهاد شده است. به‌هرحال آمازون به این اقدام واکنش نشان داد و دیتاسنترهای خود در پکن را به شرکت Beijing Sinnet منتقل کرد. آنها دلیل این انتقال را هماهنگی با قانون جدید بیان کردند. در ماه نوامبر همان سال، آمازون کل زیرساخت‌های خود در آن بخش را به قیمت ۳۰۰ میلیون دلار به بیجینگ سین‌نت فروخت. 

از طرفی در مورد اپل، یک مدیر ارشد در این شرکت اعلام کرده است که آنها پس از کشف تراشه‌های مخرب در تایستان سال ۲۰۱۵، به‌سرعت به حذف آنها از دیتاسنترها اقدام کرده‌اند. این فرآیند در داخل خود شرکت با عنوان Goig to zeo شناخته شد. در طول یک هفته، تمامی ۷ هزار سرور سوپرمایکرو، جایگزین شدند. البته در این مورد هم اپل، فرآیند را تکذیب می‌کند.

بحران سوپرمایکرو و توافق‌های دولتی

اپل در سال ۲۰۱۶ خبر قطع همکاری را به سوپرمایکرو اعلام کرد. آنها دلیل این قطع همکاری را به خبرنگاران بیزینس‌ویک، یک اتفاق کوچک امنیتی عنوان کردند. در ماه آگوست همان سال، مدیرعامل سوپرمایکرو اعلام کرد که آنها دو مشتری اصلی و بزرگ خود را از دست داده‌اند. اگرچه او اشاره‌ی مستقیمی به نام شرکت‌ها نکرد اما چندی بعد، نام اپل در خبرها شنیده شد.

لیانگ، رقابت را دلیل این قطع همکاری عنوان کرد اما توضیحاتش هنوز، مبهم بود: «مشتریان به دنبال قیمت کمتر بودند و متاسفانه، افراد ما به‌خوبی پاسخ آنها را ندادند.» به‌هرحال، سخنگوی این شرکت اعلام کرده که خبر وجود تراشه‌های مخرب نه از طرف مشتریان و نه از طرف ماموران دولتی به آنها اعلام نشده است.

سوپرمایکرو همزمان با کشف موضوع تراشه‌ها و بازرسی‌های پس از آن در سال ۲۰۱۵، با یک مشکل مالی و حسابداری نیز روبرو شد. پس از آن که آنها نتوانستند گزارشات فصلی و سالانه‌ی خود را در موعد مقرر برای بازرسان مالی آماده کنند، نام این شرکت در ۲۳ آگوست از فهرست نزدک حذف شد. این اتفاق، یک شوک عظیم به شرکتی بود که در ۴ سال قبل، رشد درآمد خیره‌کننده‌ای داشت. درآمد آنها از ۱.۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴ به ۳.۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸ رسید.

در پایان ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵، باراک اوباما و رئیس جمهور چین یعنی ژی جین‌پینگ، در کنفرانسی خبری با موضوع امنیت سایبری در کاخ سفید شرکت کردند. پس از ماه‌ها مذاکره، آمریکا موفق شده بود که قراردادی در این موضوع با چین منعقد کرده و قولی از آنها دریافت کند. چین قول داد که دیگر هیچ پشتیبانی از انتقال دارایی‌های سرقت شده از مالکیت‌های معنوی آمریکایی‌ها نداشته باشد.

این توافق، مقامات آمریکایی را تاحدودی نگران‌تر نیز کرد. آنها معتقد بودند عقب‌نشینی چین از پشتیبانی از هکرها، به‌معنای آماده شدن آنها برای نفوذی قوی‌تر و بهره‌برداری بیشتر از منابع آمریکا است. این کارشناسان، سلطه‌ی چین بر زنجیره ی تامین محصولات فناورانه را برگ برنده‌ی آنها در این نفوذ می‌دانستند. نکته‌ی جالب توجه این است که در هفته‌های پس از اعلام توافق، دولت آمریکا از طریق پنتاگون و در منطقه‌ی مک‌لین وا جلسه‌ای را با مدیران اجرایی و سرمایه‌گذارا چند شرکت فناوری ترتیب داده و به آنها هشدار دادند.

افراد نزدیک به این جلسات گزارش داده‌اند که وزارت دفاع، اطلاعاتی در مورد یک حمله ارائه کرده و از آنها خواسته تا محصولی برای شناسایی بهتر تراشه‌های تزریقی در سخت‌افزارها طراحی کنند. در آن جلسه، اشاره‌ای به سازنده‌ی قطعات نفوذی نشد اما  برخی از حاضران، به‌راحتی از توضیحات، متوجه نام سوپرمایکرو شدند.

بحث و گفتگوهای آن جلسه‌، به‌جز چالش‌های فناوری، به سیاست‌گذاری و مدل‌های کسب‌وکاری شرکت‌ها نیز اشاره داشت. در واقع تمرکز آن بخش، نگرانی از انتقال حجم بالایی از کارهای تولیدی به شرکت‌های چینی بود. نمونه‌ی این انتقال، اپل بود که پیش از سال ۱۹۹۲ اکثر قطعات را در آمریکا تولید می‌کرد و از آن سال، با تعطیلی یک کارخانه در فرمونت، انتقال فرآیند ساخت در چین را شروع کرد.

در طول دهه‌های گذشته، امنیت زنجیره‌ی تأمین همیشه مورد بحث نیروهای امنیتی و شرکت‌ها بوده است. یک باور عمومی بر این بوده است که چین، هیچ‌گاه با اجازه دادن دخالت به جاسوسان، موقعیت خود را به‌عنوان مرکز تولیدی جهان به خطر نخواهد انداخت. به‌هرحال انتخاب بین این کشور و تولید داخلی در بسیاری از کشورهای جهان مانند آمریکا، همیشه مورد بخث بوده است. آنها یا باید تامین محدود با امنیت بالا، یا تامین زیاد با ریسک امنیتی را انتخاب می‌کردند. روشن است که اکثر شرکت‌های بزرگ، انتخاب دوم را مدنظر قرار دادند.

اکنون ۳ سال از جلسه‌ی مک‌لین می‌گذرد و هنوز محصولی برای شناسایی تراشه‌های مخرب ساخته نشده است. نکته‌ی قابل توجه این است که این نفوذ، حتی برای شرکت‌های عظیمی مانند اپل و آمازون نیز از طریق یک حادثه کشف شده است. یکی از حاضران در آن جلسه می‌گوید:

این قطعه، در لبه‌ی نهایی فناوری قرار دارد و هنوز راه‌حلی فناورانه برای آن پیدا نشده است. شما باید روی ساخت محصولاتی سرمایه‌گذاری کنید که جهان نیاز دارد؛ نه مواردی که مردم دنیا هنوز برای پذیرشش آماده نیستند.

حامیان خودروهای الکتریکی در این ماه، یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای دوران خود را جشن می‌‌گیرند.

پاول رویز، تحلیل‌‌گر ارشد گروه تضمین آینده‌‌ی انرژی آمریکا می‌‌گوید:

این دستاورد بزرگی برای بازار خودروهای الکتریکی آمریکا و هر کس دیگری است که برای کاهش وابستگی صنایع حمل‌‌و‌‌نقل کشور به نفت، ارزش قائل است. این نقطه‌‌ی عطفی برای میلیاردها دلار سرمایه‌‌گذاری در صنعت خودروسازی و سال‌ها تلاش برای توسعه‌‌ی زیرساخت‌‌های شارژ و نیز سیاست‌‌گذاری‌‌ دولت فدرال و مقامات محلی است.

 مطابق گزارش‌‌ها در ماه جاری، تعداد خودروهای برقی فروخته‌‌شده در ایالات‌متحده به یک میلیون دستگاه خواهد رسید. این رویداد، گامی کوچک اما بسیار مهم در مسیر کربن‌‌زدایی حمل‌‌و‌‌نقل محسوب می‌‌شود؛ چرا که خودروهای شخصی و تجاری بیشترین تاثیر را بر انتشار گازهای گلخانه‌‌ای دنیا دارند. این دستاورد از ۵ منظر قابل‌بررسی است:

سابقه

ایالات‌متحده آمریکا در سال ۲۰۱۱ به شکلی جدی وارد بازار خودروهای الکتریکی شد. از آن موقع، فروش این بازار دارای رشدی آرام ولی پایدار بود. در سه ماهه سوم سال ۲۰۱۸، با فروش بیش از ۱۱۰ هزار دستگاه (۹۵ درصد افزایش نسبت به سال‌‌های گذشته) رکوردی تاریخی ثبت شد.

بااین‌وجود، خودروهای الکتریکی تنها اندکی بیش از یک درصداز کل خودروهای موجود در کشور را تشکیل می‌‌دهد. خودروهای بنزینی همچنان سیطره‌‌ی خود را بر  بازار حفظ کرده‌‌اند.

مری لونتا، نماینده‌‌‌‌ی کمپین پیشگامان خودروهای الکتریکی منطقه‌‌ی سیرا می‌‌گوید:

عدد یک میلیون ازآن‌جهت شگفت‌‌آور است که نشان می‌‌دهد ما در مسیر درستی قرارگرفته‌ایم. بااین‌وجود، درحالی‌‌که ما اقدامات مثبتی را به انجام رسانده‌‌ایم؛ اما این اقدامات کافی نیستند. خودروهای برقی تنها یک درصد از سهم بازار را تشکیل می‌‌دهند و این سهم باید به‌‌سرعت افزایش یابد.

تصویر جهانی

ناوگان خودروهای الکتریکی در کشورهای دیگر، در حال پیش گرفتن از آمریکا هستند. هم‌‌اکنون میزان استفاده از خودروهای الکتریکی در چین بیشتر از آمریکاست؛ هرچند این کشور اندکی پس از آمریکا وارد این صنعت شد. همچنین باوجود اینکه اروپا در مقام سوم قرار گرفته است، رهبران آن سیاست‌‌های بلندپروازانه‌‌ای برای توسعه سریع این بازار اتخاذ کرده‌‌اند. در این راستا، مجلس اروپا اعمال محدودیت بیشتر بر انتشار دی‌‌اکسید کربن در خودروها را تصویب و سهمیه‌‌ی ۳۵ درصدی برای خودروهای پاک تا سال ۲۰۳۰ اعمال کرد.

بن پروچازکا، نایب‌رئیس گروه توسعه خودروهای الکتریکی Electrification Coalition اظهار کرد:

آمریکا و چین تاکنون بزرگ‌‌ترین بازار فروش خودروهای الکتریکی بوده‌‌اند؛ اما در حقیقت امروز چین است که پیشتاز توسعه‌‌ی زیرساخت‌‌های لازم برای خودروهای برقی و اعمال سیاست‌‌گذاری‌‌های مربوط به آن است.

گزارش اقلیمی IPCC

پیش از انتشار آمار فروش یک میلیون خودروی برقی در امریکا، گزارش مجمع بین‌‌المللی تغییرات اقلیمی (IPCC) منتشر شد، گزارشی که در آن نسبت به عواقب هولناک افزایش دمای جهان به مقداری بیش از آستانه‌‌ی ۱/۵ درجه‌‌ایهشدار داده شده بود.

در بخش دوم این گزارش، به لزوم اقدام فوری در جهت الکتریکی کردن خودروها و دیگر وسایل نقلیه اشاره شده است:

میزان انتشار طی سال‌‌های ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۵، به میزان ۲/۵ درصد در سال افزایش یافته است و طی نیم‌قرن گذشته، این بخش شاهد بیشترین و سریع‌ترین میزان رشد در انتشار کربن بوده است که خود چالشی جدی برای کربن‌‌زدایی به بار آورده است.

سین هچت، دکترای حقوق از دانشگاه کالیفرنیا گفت:

امروزه به وضوح دریافته‌‌ایم که حمل‌‌و‌‌نقل منبع بسیار مهمی برای انتشار گازهای گلخانه‌‌ای است و طی دهه‌‌های اخیر، سهم این بخش در انتشار افزایش یافته است. کربن‌‌زدایی از بخش حمل‌‌و‌‌نقل، گامی حیاتی در این استراتژی خواهد بود.

دیدگاه‌‌ خودروسازان و فروشندگان

برخی از تولیدکنندگان و فروشندگان خودرو بر این باورند که مشتریان علاقه‌‌ای به خرید خودروهای برقی ندارند. این دیدگاه‌‌ها، طی بررسی پیشنهاد ترامپ مبنی بر تقلیل استانداردهای آلودگی خودروها و کامیون‌‌ها در شهر دیربن از ایالت میشیگان مطرح شد. استیو بارلوتی، نایب‌رئیس اقتصاد جهانی سوخت در شرکت خودروسازی فیات اذعان کرد که مشتریان از وسایل نقلیه بنزینی نسبت به خودروهای الکتریکی استقبال بیشتری می‌‌کنند.

رت ریکارت، فروشنده خودرو در کلمبوس از ایالت اوهایو می‌‌گوید:

تلاش برای ترغیب مشتریان به خرید خودروهای با آلایندگی کمتر، مانند این است که کودکان سه ساله را مجبور به گیاه‌‌خواری کنیم. اگر آنها علاقه‌‌ای به سبزیجات نداشته باشند، نمی‌‌توانیم به‌زور وارد عمل شویم.

اما طرفداران محیط‌‌زیست بر این باورند که خودروسازان و فروشندگان باید انرژی بیشتری را صرف بازار خودروهای الکتریکی کنند و مشتریان را درباره‌ی مزایای این محصولات آگاه سازند.

مری لونتا گفت:

بیشتر شنیده می‌‌شود که مردم علاقه‌‌ای به خرید این نوع خودروها ندارند. چنین چیزی حقیقت ندارد. آمار نشانگر خلاف این ادعا هستند.

او به گزارشی اشاره می‌‌کند مبنی بر اینکه ۵۵ درصد از آمریکایی‌‌ها تمایل به خرید خودروهای برقی دارند.

ایستگاه‌‌های شارژ شهری

کمبود زیرساخت‌‌های شارژ همچنان یکی از موانع بر سر راه توسعه خودروهای برقی است. اما تعدادی از شهرها به شدت در حال تلاش برای ساخت ایستگاه‌‌های شارژ هستند. بیشتر این فعالیت‌‌ها مربوط به ایالت کالیفرنیاست، جایی که بخش حمل‌‌و‌‌نقل به تنهایی مسئول بیش از ۴۰ درصد از انتشار کربن در سرتاسر ایالت است.

در شهر ساکرامنتو، شرکت خودروسازی فولکس‌‌واگن در‌‌ ازای بخشی از جرائم ناشی از تقلب در اعلام میزان انتشار، موظف به صرف ۴۴ میلیون دلار در بخش خودروهای الکتریکی و زیرساخت‌‌های برقی این شهر شده است.

تابستان امسال اریک گارستی، شهردار لس‌‌آنجلس متعهد شد تا سال ۲۰۵۰ انتشار کربن در این شهر را به صفر برساند. دستیابی به این هدف بلندپروازانه، نیاز به سرمایه‌‌گذاری قابل‌‌توجهی در بخش خودروهای برقی و ایستگاه‌‌های شارژ آنها دارد.

لس‌‌آنجلس پیش‌ازاین نیز با نصب ۱۸۰۰ ایستگاه رکورددار بیشترین تعداد ایستگاه‌‌های شارژ در میان شهرهای آمریکا است. اما به‌تازگی شهردار این شهر به پیمانی مبنی بر خرید وسایل نقلیه‌‌ی الکتریکی توسط شهرداری‌‌ها پیوسته است، پیمانی که بر مبنای آن ۱۹ شهر و ۲ شهرستان اجازه می‌‌یابند که صدها دستگاه خودروی برقی را با قیمتی رقابتی برای ناوگان شهری خود خریداری کنند.

لارن فابر، مدیر پایداری شهری لس‌‌آنجلس اظهار کرده است:

ترامپ باعث ایجاد خلاء رهبری در برنامه اقدامات اقلیمی شده است؛ اما شهرها و ایالات در حال پر کردن این خلاء هستند.

ما شهرهای بسیاری را می‌‌بینیم که در حال گذار به‌‌سوی اقتصاد با انتشار کربن پایین هستند. رهبری این اقدامات اقلیمی در حال ‌‌حاضر در سطح مقامات محلی است. در این سطح، ما ارتباط مستقیمی با شهروندان خود داریم، ناوگان حمل‌‌و‌‌نقل را کنترل می‌‌کنیم و تصمیمات لازم را برای رفاه شهروندان اتخاذ می‌‌کنیم.

موزه‌ی لوور فرانسه یکی از جاذبه‌های گردشگری پرطرفدار فرانسه است که سالانه بیش از ۹٫۳ میلیون نفر از آن دیدن می‌کنند. علت محبوبیت این موزه، وجود بیش از ۳۸۰۰۰ اثر ماندگار هنرمندان و همین‌طور عطیقه‌های ارزشمند قدیمی است. گستردگی آثار موزه از نظر تنوع و همین‌طور قدمت که از آثار قرن شش قبل از میلاد مسیح تا به قرن نوزدهم میلادی را شامل می‌شود، یکی دیگر از نقاط قوت این موزه به شمار می‌آید.

موزه لوور بزرگ‌ترین موزه جهان

این موزه به قدری بزرگ است که برای هیچ شخصی مقدور نخواهد بود که در یک روز از تمام آثار موزه دیدن کند. اگر حدود صد روز برای موزه وقت بگذارید، خواهید توانست که تمام آثار را ببینید که برای اکثر افراد مقدور نخواهد بود، بنابراین لازم است که برای هر اثر حدود سی ثانیه زمان بگذارید، زیرا که این موزه بیش از ۳۸۰۰۰ آثار دیدنی را در خود جای داده و البته باید به این نکته اشاره کرد که بازدید از بعضی آثار برای عموم آزاد نیست.

موزه‌ی لوور از طرفی محدود به موزه‌ ملی اوژن دولاکروا (Musée National Eugene-Delacroix) و از روبه‌رو به باغ‌های تویلری (Tulleries Gardens) که قدیمی‌ترین پارک پاریس است، محدود شده است.

موزه‌ی لوور به قدری محبوب است که روزانه حدود ۱۵۰۰۰ نفر از آن دیدن می‌کنند که حدود هفتاد درصد آن را گردشگران تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۱۴ میلادی، موزه‌ی لوور به تنهایی سبب جذب ۹٫۳ میلیون گردشگر به فرانسه شد که این نرخ به‌عنوان بالاترین رکورد موزه ثبت شده است.

گذشته‌ی موزه‌ی لوور

موزه‌ی لوور در حقیقت موزه نبود، بلکه قلعه‌ای بود که در سال ۱۱۹۰ میلادی ساخته شد. این قلعه بعدا تبدیل به قصر سلطنتی شد. در سال ۱۷۹۳ میلادی، خانواده‌ی سلطنتی فرانسه به کاخ ورسای نقل مکان کردند و موزه‌ی لوور برای بازدید عموم آزاد شد که در آن زمان فقط ۵۳۷ تابلوی نقاشی داشت.

ناپلئون و موزه‌ی لوور

ناپلئون نام این موزه را به موزه‌ی ناپلئون تغییر داد و ۵۰۰۰ اثر هنری را به آن اضافه کرد. این آثار هنری بعد از شکست نظامی‌ها به صاحبان‌شان بازگردانده شد. در این زمان بود که ناپلئون تابلوی مونا لیزا را در اتاق شخصی خود آویزان کرده بود.

مونا لیزا

بدون شک تابلوی مونا لیزای داوینچی معروف‌ترین تابلوی جهان است و بسیاری از گردشگران به موزه‌ی لوور می‌روند تا فقط بتوانند به این تابلو نظری بیندازند. موردی که اکثر مردم نمی‌دانند، مربوط به اندازه‌ی تابلوی مونا لیزا است که از اندازه‌ای که در عکس‌ها دیده‌اید، کوچک‌تر است. اندازه‌ی واقعی این تابلو ۵۳ در ۷۷ سانتی‌متر است که کمی بزرگ‌تر از یک کاغذ A2 است.

این تابلو محافظ شخصی خود را دارد و با شیشه‌ای ضد گلوله‌ای نیز از آن محافظت می‌شود، با این وجود در سال ۱۹۱۱ میلادی دزدیده شد و برای دو سال ناپدید شده بود.

هویت مونا لیزا معلوم نیست و کسی نمی‌داند علت لبخند عجیب او چیست. بسیاری اعتقاد دارند که او همسر فرانسسکو دل ژیکوندو (Francesco del Giocondo) که نام ایتالیایی او لیزا ژیکوندا (Lisa Gioconda) بود، است. بعضی دیگر هم براین باور هستند که این تابلو درواقع پورتره‌ای از خود داوینچی و تصور او از خودش است.

گالری‌های موزه لوور

گالری‌های موزه‌ی لوور بسیار وسیع هستند و مساحتی حدود ۶۰ هزار مترمربع دارند. هر گالری شامل حدود ۷۵۰۰ تابلوی نقاشی است که ۶۶ درصد آن‌ها توسط هنرمندان فرانسوی کشیده شده است. گالری‌ها به هشت قسمت متفاوت تقسیم شده‌اند:

• عطیقه‌های شرقی
• عطیقه‌های مصری
• عطیقه‌های یونانی، رومانی و اتریشی
• هنر اسلامی
• مجسمه‌ها
• هنر اشیای دکوری
• نقاشی‌ها
• نقش‌های چاپی

یکی از نقاشی‌های معروف این موزه، آزادی رهبر مردم (Liberty Leading the People)، اثر اوژن دولاکروا (Eugene Delacroix) است. تابلو مربوط به انقلاب سال ۱۸۳۰ میلادی است و یک تابلوی سیاسی است. دلکرویکس تصویر خود را هم در این تابلو نقاشی کرده است. شخصی که در سمت چپ تابلو کلاهی به سر دارد، خود دلکرویکس است.

موزه لوور و نازی‌ها

همان‌طور که اشاره شد، این مکان در گذشته موزه نبوده است و نازی‌ها از این محل به‌عنوان انباری برای مخفی کردن آثار دزدی در طول جنگ جهانی دوم استفاده می‌کردند.

بلفگور (Belphegor)، ارواح موزه‌ی لوور

از آنجایی که این موزه از سال ۱۱۹۰ میلادی پا برجا است، پس منطقی است که توسط ارواح تسخیر شده باشد. شایعه‌هایی در مورد تسخیر این موزه توسط روح مادری به نام بلفگور وجود دارد. همین‌طور تعدای باور دارند که باغ تویلری هم توسط روح مردی قرمزپوش تسخیر شده است.

هرم شیشه‌ای موزه لوور

هرم شیشه‌ای موزه‌ی لوور در سال ۱۹۸۲ میلادی به ارتفاع ۲۱ متر ساخته شد. این اثر از شیشه و فلز ساخته شده و به یکی از بناهای برجسته‌ی پاریس تبدیل شده است. نصب این بنا سبب به وجود آمدن تناقضی ش، زیرا که معمار این بنا، پی (I.M. Pei) اولین معمار غیرفرانسوی بود که در موزه‌ی لوور کار کرده بود.

بسیاری از مردم نمی‌دانند که این هرم یکی از چهار هرم موجود در این مکان است که البته سه هرم دیگر کوچک‌تر هستند.

خیابان تاریخی

خیابانی ۵ کیلومتری از مرکز پاریس به سمت شرق ادامه دارد که پر از آثار تاریخی است. موزه‌ی لوور در شروع این خیابان و نزدیک به طاق پیروزی، طاق دفانس و ابلیسک میدان کنکورد است.

موزه‌ی لوور دوم در دبی

در جهان دو موزه‌ی لوور وجود دارد. دومین موزه‌ی لوور در ابوظبی افتتاح شده که اولین موزه‌ی بین‌امللی در جهان عرب است. اگر به دنبال موزه‌ای هستید که از نظر آثار تاریخی و فرهنگی غنی باشد، حتما از موزه‌ی لوور در پاریس دیدن کنید.

در ماه ژوئیه (تیرماه)، گوگل به‌منظور تسهیل فرآیندهای کسب‌وکار کاربران جی سوئیت (G Suite)، افزونه‌ی جدیدی را برای دسترسی مستقیم از جیمیل به دراپ‌باکس معرفی کرد. براساس آخرین خبرها، این افزونه‌ی جدید در اختیار کاربران G Suite قرار گرفته است و کاربران می‌توانند به‌صورت مستقیم و از طریق جیمیل خود با اپلیکیشن‌های محبوب خود در ارتباط باشند و فایل‌های خود را ارسال و دریافت کنند. 

همان‌طور که می‌دانید، چند سال قبل دراپ‌باکس همکاری خود را با مایکروسافت آغاز کرد. استفاده از فضای ذخیره‌سازی ابری یکی از موضوعات مورد توجه کاربران است. با توجه به اهمیت و کاربرد فضای ذخیره‌سازی ابری، دراپ‌ باکس همکاری خود را با گوگل نیز آغاز کرد. 

در راستای این همکاری، دراپ‌باکس افزونه‌ی جدیدی در اختیار کاربران جیمیل قرار داد تا بتوانند به‌راحتی فایل‌های خود را به‌صورت مستقیم ذخیره‌سازی کنند و نیازی به آپلود فایل‌ها روی دراپ‌باکس و در نهایت پیوست کردن آن‌ها در جیمیل نباشد. این یکپارچه‌سازی و ادغام، تجربه‌ی کاربری بهتری در اختیار کاربران جیمیل قرار می‌دهد و  تاکنون نیز مورد توجه کاربران قرار داشته است. براساس آخرین خبرها، کاربران جی‌سوئیت می‌توانند از افزونه‌ی جدید برای انتقال فایل از جیمیل به دراپ‌باکس، BOX ،Atlassian و Egnyteبه‌صورت یکپارچه استفاده کنند. افزونه‌ی جدید به کاربران اجازه می‌دهد تا بتوانند به‌راحتی و به‌صورت مستقیم فایل‌های دراپ‌باکس را از جیمیل خود دانلود کنند و از طیق جیمیل به دراپ‌باکس لینک ارسال کنند. با کمک افزونه‌ی جدیدی که به BOX جیمیل اضافه شده است، کاربران می‌توانند به‌صورت راحت‌تری با فایل‌های ضمیمه‌شده کار کنند و آن‌ها را به‌صورت مستقیم از طریق حساب کاربری جیمیل خود ارسال نمایند. 

هنگامی که Gmail لینک سرویس Jira یا BitBucket را در ایمیل کاربر شناسایی می‌کند، افزونه‌ی Atlassian Cloud به کاربران اجازه می‌دهد تا به‌صورت مستقیم بتوانند از طریق جیمیل، کارها و امور مختلف خود را در انتقال فایل‌ها به‌انجام برسانند. در نهایت، اکنون کاربران Egnyte می‌توانند از طریق این افزونه، برای انتقال پیوست‌‌های خود در Egnyte بهره ببرند و از آن استفاده کنند. کاربران ایگنایت، به‌راحتی می‌توانند فایل‌ها و پوشه‌ها را بدون خروج از پنجره‌ی جیمیل جابه‌جا کنند.

بی‌شک با توجه به افزونه‌ی جدید اضافه‌شده به جیمیل و کاربردهای آن برای شرکت‌ها و سازمان‌ها، استفاده از پلتفرم گوگل در کسب‌و‌کار بیش از پیش مورد توجه صاحبان مشاغل قرار خواهد گرفت. ویژگی‌هایی که باعث یکپارچه‌سازی اپلیکیشن‌ها می‌شود، حق انتخاب بیشتری را در اختیار کاربران قرار می‌دهد و منجر به جذابیت بیشتر اپلیکیشن‌ها می‌شود.

باتری‌های لیتیوم یونی در خودروهای الکتریکی و اغلب دستگاه‌های الکترونیکی مانند گوشی‌های هوشمند، لپتاپ و تبلت مورد استفاده قرار می‌گیرند. تولیدکنندگان محصولات الکترونیکی مجبور هستند با توجه به ابعاد باتری‌ها، دستگاه مورد نظر خود را طراحی کنند.

در اصل یکی از موضوعاتی که در طراحی ظاهری تجهیزات و دستگاه‌های الکترونیکی اهمیت دارد، اندازه و شکل باتری‌ مورد استفاده در محصول است. محققان موفق شده‌اند با کمک روش جدیدی، باتری‌های لیتیوم-یونی را با فناوری چاپ سه‌‌بعدی تولید کنند. باتری‌های لیتیوم-یونی که با فرآیند تولید چاپ سه‌بعدی تولید می‌شوند، براساس نیاز مصرف‌کننده‌ی باتری می‌توانند با هر شکل ظاهری و در هر اندازه‌ای به‌صورت سفارشی‌شده تولید شوند.

بی‌شک این فرآیند تولید می‌تواند به طراحی دستگاه‌های الکترونیکی کوچکتر با بهره‌مندی از باتری‌های با ابعاد کوچکتر کمک کند. یکی از مسایل موجود در تولید گجت‌های پوشیدنی و گوشی‌های هوشمند، فضای زیادی است که باتری آن‌ها اشغال می‌کند. معمولا باتری‌ها در ابعاد و اندازه‌های استاندارد تولید می‌شوند و طراحان تجهیزات الکترونیکی و گجت‌ها گاهی در طراحی ظاهری محصول با چنین ابعاد استانداردی برای باتری با مشکل مواجه می‌شوند.

براساس آخرین گزارش منتشرشده در ACS Applied Energy Materials، محققان موفق به طراحی و ساخت باتری‌های لیتیوم-یونی قابل چاپ با فرآیند چاپ سه‌بعدی شدند. چنین فرآیندی برای تولید باتری، به تولید کنندگان کمک می‌کند باتری مورد نظر خود را به هر شکل و اندازه‌ای که مد نظرشان است تولید کنند و در اختیار داشته باشند. 

اکثر باتری‌های لیتیوم-یونی بازار به شکل استوانه‌ای یا مستطیل شکل طراحی و تولید می‌شوند. بنابراین، زمانی که تولیدکننده‌ی محصولات الکترونیکی قصد طراحی محصولی همچون گوشی‌های هوشمند یا گجت‌های پوشیدنی را دارد، لاجرم مجبور است در طراحی نهایی محصول خود شکل ظاهری و ابعاد باتری را در نظر بگیرد. در بسیاری از مواقع، محدودیت موجود در مورد شکل ظاهری و ابعاد باتری، محدودیت‌های بسیاری را برای طراحان لوازم الکترونیکی ایجاد می‌کند. 

کریستوفر رایز، بنجامین ویلی و همکارانش موفق به تولید باتری لیتیوم-یونی با پرینتر سه‌بعدی شدند. آن‌ها در نظر داشتند با پلیمرهای مورد استفاده در فرآیند چاپ سه‌بعدی، باتری با قیمت مقرون به‌صرفه تولید کنند. محققان، برای افزایش خاصیت رسانایی PLA، روش‌هایی را در پیش گرفتند. 

در روش‌های سنتی تولید باتری‌های لیتیوم‌- یونی، الکترولیت و دو الکترود (کاتد و آند) به‌صورت جداگانه تولید می‌‌شوند و سپس در یک پوشش در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا باتری کامل را شکل بدهند. اما فرآیند تولید باتری‌های لیتیوم-یونی با چاپ سه‌بعدی فرآیند تولید متفاوتی دارد و الکترلیت و دو الکترود کاتد و آند همزمان تولید می‌شوند. 

از نظر تئوری، پلیمرهای مورد استفاده در چاپ سه‌بعدی همانند PLA رسانایی بالایی ندارند. به‌همین منظور محققان برای افزایش خاصیت رسانایی، PLA را در محلول الکترولیتی غوطه‌ور کردند و از ترکیب‌هایی نانوکربن‌ و گرافین نیز در دیواره‌های آندو کاتد استفاده کردند. در نهایت محققان موفق به ساخت باتری شبیه دستبند شدند که می‌توانست دور مچ دست بسته شود و به مدت ۶۰ ثانیه LED را روشن نگه دارد. 

با توجه به تحقیقات محققان، ظرفیت نسل اول باتری‌هایی که با فرآیند چاپ سه‌بعدی تولید می‌شوند پایین‌تر از ظرفیت مورد نیاز برای باتری‌های تجاری بوده که در عمل مورد نیاز است. با این وجود، محققان معتقد هستند که ایده‌هایی برای افزایش ظرفیت باتری‌های مبتنی بر چاپ سه‌بعدی دارند که می‌تواند مشکل ظرفیت باتری را حل کند.

درنظر داشته باشید که تحقیق صورت‌گرفته از سوی محققان، در قدم‌های اولیه‌ی خودش قرار دارد و هم‌اکنون تنها توانسته است یک دستبند LED را به مدت ۶۰ ثانیه روشن نگه دارد. اما به‌نظر می‌رسد که در آینده‌ی نزدیک شاهد پیشرفت‌های خوبی در صنعت تولید باتری‌های لیتیوم-یونی باشیم.

 اواسط مهر ماه امسال بود که وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلّح به مناسبت هفته‌ ناجا از تحویل 12 فروند پهپاد ارتقاء یافته‌ «مهاجر و صادق»، 6 فروند بالگرد و تعدادی از تجهیزات انتظامی و ارتباطی پیشرفته‌ شهری و مرزبانی به نیروی انتظامی خبر داد. وزارت دفاع به عنوان پشتیبان نیروهای مسلح کشور همواره در تلاش است تا تجهیزات و ادوات نظامی مدرن و پیشرفته با دانش بومی متخصّصان داخلی را در اختیار این نیروها قرار دهد که پهپادها نمونه ای از همین دستاوردهای جمهوری اسلامی محسوب می شود.

پهپادها امروزه جایگاه مهمی در مجموعه قدرت نظامی کشورهای مختلف دنیا دارند. این پرنده های کوچک با تکیه بر توان اجرای عملیات در شب و روز در مناطق دور و نزدیک بر ضد اهداف ساکن و متحرک و در تمام شرایط آب و هوایی، امکان پروازهای هدایت شونده از دور و یا تمام خودکار، دستاوردهای نظامی بسیار مهمی را در درگیری‌های نظامی سال های اخیر بدست آورده اند.

هواپیماهای بدون سرنشین به دلیل عدم نیاز به پایگاه های بزرگ و ثابت برای فرود و پرواز، بکار گیری راحت، سادگی تعمیر و نگهداری آسان، نداشتن تلفات انسانی در صورت هدف قرار گرفتن، امکان استفاده از فناوری پیشرفته در ساخت و مزایای دیگر نظر مشتریان نظامی و غیرنظامی  را به خود جلب کرده است.

صنعت پهپادی امروز به عنوان یکی از عرصه های رقابت در حوزه دانش و فنّاوری به ویژه در زمینه‌ی نظامی شناخته می شود. سابقه «پرنده های هدایت پذیر از دور» در جهان به بیش از یک قرن می رسد، امّا به طور کلّی پهپادهای امروزی در برابر نوع ابتدایی آن قابل قیاس نیست. ایران هم در عرصه صنعت پهپادی پیش از سال 1357 برنامه‌هایی برای ساخت این هواپیماهای بی‌سرنشین در نظر داشت، اما از حدود سال 1360 و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در دوران جنگ تحمیلی که کشور با محاصره نظامی و اقتصادی روبرو بود، رشد و توسعه‌ی فزاینده ای در این صنعت مشاهده شد. جمهوری اسلامی در آن سال ها طرّاحی این پرنده‌ها را در دستور کار قرار داد و سال 1364 با تأسیس سازمانی ویژه‌ صنایع هوایی، نخستین نسل پهپادی‌اش به نام «مهاجر» را تولید کرد.

مهاجر در جنگ تحمیلی

خبرگزاری‌های غربی مانند «واشنگتن پست» در چند دهه‌ گذشته، گزارش‌هایی از ارتباط دولت عراق با سازمان جاسوسی آمریکا نوشتند که ارتش بعث با اطّلاعات دریافتی از آمریکا به بمباران مناطق و رزمندگان ایران می‌پرداخت. برای مقابله با این مسئله، «مهاجر1» توسط رزمندگان ایرانی تولید شد. مهاجر با پرواز از روی سکّوهای پرتاب قایق‌های تندرو، بر فراز هور العظیم و مناطق جنگی پرواز می کرد و با شناسایی مواضع دشمن، یاری‌گر نیروهای نظامی ایران شد؛ به گونه‌ای که کارشناسان  این پرنده را از علّت‌های موفّقیّت در عملیات‌های «والفجر8» و «کربلای5» می‌دانند.

در آن زمان به کارگیری پهپاد شناسایی مورد توجه قرار گرفت و با بهره گیری از هواپیمای بدون سرنشین و تجهیز کردن آن عکس های مفیدی از عمق سه کیلومتری مواضع دشمن تهیه شد و مورد بهره برداری قرار گرفت و با اجرای این مأموریت دستور تشکیل یگان تیپ رعد صادر شد. این یگان در مدت کوتاهی مأموریت های متعددی جهت شناسایی و عکسبرداری انجام داد که از نظر اطلاعات نظامی مورد توجه قرار گرفت.

تعداد مأموریت های اجرا شده توسط پهپادها در دفاع مقدس حدود 630 مورد و وسعت منطقه شناسایی شده بالغ بر 18هزار و 500 کیلومتر مربع با 54هزار قطعه عکس تا زمان پذیرش قطعنامه 598 اعلام شده است. در واقع با توجه به سرعت بکار گیری این پرنده و امکان بازیافت در منطقه نزدیک به خط مقدم و آماده سازی سریع عکس ها و رسیدن به دست فرماندهان برای تصمیم گیری فوری بسیاری از عملیات های شناسایی در عمق کم به پهپادها سپرده شد و دست هواپیماهای شناسایی سرنشین دار برای مأموریت های عمقی بازتر گردید.

پس از تولید پرنده‌های «مهاجر1» و «تلاش»، نمونه‌ ارتقا یافته اوّلین مهاجر به نام «مهاجر2» با بُرد 50 کیلومتر به پرواز درآمد. سامانه‌ کنترل و هدایت الکترونیکی نیمه‌خودکار مهاجر دوم، موجب پیشرفت و به کارگیری آن در عملیات شناسایی و مراقبت‌های هوایی شد. نمایشگاه بین‌المللی هوایی در سال 2014 میلادی از «مهاجر2 نوین» رونمایی کرد. از ویژگی‌های مهاجر نوین، سه برابر شدن بُرد پروازی نسبت به مهاجر2 و نصب دوربین‌های جلونگر و تجسّسی در زیر دماغه‌اش بود.

مهاجر3، با تغییرهایی در طرّاحی بدنه، بال، غیر از بال فوقانی و جایگزینی بالشتک به جای ارّابه‌ فرود، همراه بود. «دُرنا» با توانایی پرواز مداوم 2 تا 3 ساعته، سرعتش به 180 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. درنای مهاجر در بعضی امکانات، قابل سفارش است؛ به گونه‌ای که خریدار می‌تواند سفارش پرتابگری به نام JATO را بدهد تا با طول ریل صفر پرتاب شود.

چهارمین نسل از پهپاد مهاجر مورد توجّه نیروهای مسلّح کشور قرار گرفت و تحویل یگان‌های سپاه پاسداران و ارتش شد. متخصّصان صنایع هوایی با بررسی نمونه‌های پیشین و ایجاد تغییر در ساختار بال و بدنه‌ مهاجر3، چهارمین مهاجر را تولید کردند. پهپاد «مهاجر4» در شعاع 150 کیلومتری هدف‌ها را شناسایی می‌کند و توانایی اجرای مأموریت در آب و هوای گوناگون را دارد. بیشینه‌ سرعت این پهپاد نیز مشابه مهاجر سه، 180 کیلومتر بر ساعت است و می‌تواند حدّاقل از 3 تا حدّاکثر 7 ساعت پرواز کند. بدون در نظر گرفتن قابلیت عکس‌برداری و فیلم‌برداری در حال پرواز، این پرنده مأموریت فرستادن اطّلاعات پروازی و تصویر زنده از موقعیّت را به نحو مطلوبی اجرا می‌کند.

سطح مقطع راداری کمتر و کاهش سطح جلوی هواپیما از دیگر ویژگی‌های مهاجر4 است. موادّ مرکّب به کار برده شده در بدنه موجب شده وزن آن هم کمتر شود و به راحتی قابل ردیابی نباشد. طول مهاجر چهارم، 64/3 متر و دهانه‌ بال‌هایش 30/5 متر است؛ در حالی‌که بررسی‌ها از کاهش 70 سانتی‌متری بدنه و 150 سانتی‌متری بال‌ها می‌دهد نسبت به مهاجر دوم دارد.

مهاجر چهارم بر خلاف مهاجر‌های 2 و 3، دارای بال‌هایی است که پایینش نصب شده و اجازه می‌دهد با تندی کم‌تری به پرواز در‌آید و به زمان حضورش در آسمان افزوده شود. کارشناسان صنعت دفاعی با طرّاحی ذوزنقه‌ای نوک بال‌ها، سطح بال‌های این هواپیما را افزایش دادند. کاهش مصرف سوخت و افزایش بُرد پروازی مهاجر4، حاصل بالچه‌های نوک بال است که نیروی پایستار القایی را کم‌تر می‌کند.

مهاجران نوین، از هُدهُد تا شاهین و صادق

ویژگی‌های آیرودینامیکی نمونه‌های نوین مهاجر چهار با طرّاحی متفاوت دماغه بهبود یافته‌ است. بالچه‌های یاد شده در بخش پیشین، از نوک بال برداشته‌ شد و در اتّصال دُم به بال تغییر ایجاد شده است. نمونه‌های پیشرفته‌ مهاجر4، «شاهین، هدهد A/۱۰۰ و صادق» را نامیدند. هدهد A/۱۰۰ با طول 74/3 متری بدنه و دهانه بال 33/5 متری‌اش در مأموریت‌های شناسایی نیروهای نظامی جمهوری اسلامی به پرواز در می‌آید. هدهد مأموریت نظارت هوایی بر ناوهای هواپیمابر آمریکا را در خلیج فارس داشت که از سابقه‌های مهمّ اجرایی این پهپاد است. وابسته نبودن به باند پرواز، توانایی فرود اضطراری با چتر و بهبود سامانه‌های اویونیکی(تجهیزات الکترونیکی هواپیما¬ها و...) نقش بازدارنده‌ی مهاجر را نشان می‌دهد که توان فعّالیت در شعاع عملیاتی ناجا دارد.

اسفند سال ۱۳۹۵ امیر دریادار سیّد محمود موسوی، معاون وقت عملیات نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در حاشیه رزمایش دریایی ولایت از به کارگیری ششمین پهپاد مهاجر خبر داد. سال بعد در ۲۶ فروردین ماه، وزارت دفاع «مهاجر ۶» را با حضور رئیس جمهور، در نمایشگاه دستاوردهای این نهاد، معرّفی کرد، همچنین مهاجر ششم در نمایشگاه هوایی ماکس روسیه نیز رونمایی شد.

پهپاد «مهاجر ۶» مانند بیشتر نمونه های پیشین مهاجر قادر به اجرای فعّالیّتهای رزمی و تاکتیکی است و از گشتزنی و پایشهای زیست محیطی به عنوان مأموریت های این پرنده نام برده می شود. طول این مهاجر با افزایش ۳۷ سانتی متری نسبت به نسل چهارم به ۶۷/۵ متر و بیشینه سرعت پروازش به ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت رسیده است. ششمین مهاجر توانایی پرواز در ارتفاع ۱۸۰۰۰ پا -۴/۵۴۸۶ متر- را دارد و در شعاع ۲۰۰ کیلومتری و حدّاکثر تا ۱۲ ساعت به حرکتش در آسمان ادامه می دهد.

بال مهاجر ششم مانند نسل های دوم و سوم، بالای بدنه نصب شده و دُم های آن  که دم های دوگانه نامیده می شود به بال متّصل است. بدنه مهاجر ۶ از جنس کامپوزیت است و کار رادارها در یافتن این پرنده به مشکل بر می خورد. هم چنین کارشناسان بدنه مهاجر ۶ را مشابه پهپاد «فالکوی ایتالیا» می دانند؛ اگر چه بدنه  پهپاد ایرانی کشیده تر است.

سامانه خودکار ناوبری و پرواز از ویژگی های پهپاد مهاجر ۶ است و یک دوربین جلونگر درون دماغه و قسمت زیرین آن به سامانه های «لیزری، الکترواپتیکی و مادون قرمز EOAS ۱۸ A.» مجهّز شده که هر لحظه محیط مأموریت را به دقّت بررسی می کند. «سیستم مقابله با جنگ های الکترونیک و شنود الکترونیکی مهاجر با نام های E.S.M و Elinet، اخلالگر ارتباط رادیویی و شناسایی خودکار» عملکرد دشمن را در زمینه های الکترونیکی و ارتباطی بسیار تهدید می کند.

پهپادها برای اجرای مأموریت های رزمی به سلاح مجهّز می شوند، همان گونه که «صادق» با «موشک میثاق» در گروه پهپادهای رزمی قرار گرفت، «مهاجر ۶» هم با «بمب هوشمند قائم»، نیروهای نظامی را در حمله های «دور ایستا» یاری خواهد کرد.

صادق در ناجا به پرواز در می‌آید

«صادق» نام دسته‌ای از همان پهپادهایی است که نیروی انتظامی تحویل گرفت. با توجّه به دوربین جلونگر نصب شده روی دماغه، اگر وظیفه‌ شناسایی و حمل بار در نظر گرفته‌ نشود، نمونه‌ دیگر کاربرد غیرنظامی آن، «فتوگرامتری» برای تهیه نقشه های هوایی است. گزارش‌هایی که از تجهیزات تصویر‌برداری صادق رسیده، گویای وجود یکی از دو سامانه‌ی «ساعد4» یا «مشکات1» است. سامانه‌ یاد شده دو دوربین دارد که به دوربین بالانگر و پایین‌نگر تقسیم می‌شود. ساعد4 علاوه  بر عکسبرداری خودکار، می تواند کنترل شود و در هر ساعت از روز و شب، اطّلاعات را با دیده‌بانی طولانی مدّت و همزمان به مراکز فرماندهی بفرستد؛ در نتیجه  این پهپاد دارای قابلیت اشراف گسترده‌ اطّلاعاتی بر محیط عملیاتی است.

صادق پهپادی بود که مقام‌های نظامی آمریکا مدعی نزدیک شدنش به جنگنده اف-۱۸ این کشور در خلیج‌فارس شده‌اند. به گفته آمریکایی‌ها این مسئله باعث شد تا جنگنده آمریکا برای فرود روی ناو هواپیمابر نیمیتس مجبور به مانور اضطراری شود.  در بیانیه مرکز فرماندهی نیروی دریایی آمریکا   اعلام شد که جنگنده هورنت این کشور قصد فرود از ارتفاع چند هزار پایی را بر عرشه ناو داشته، اما حضور پهپاد باعث شد هواپیما برای فرود مجبور به مانور شود تا با پهپاد ایرانی، شصت متر افقی و سی متر عمودی فاصله بیندازد. در این بیانیه نوع پهپاد ایرانی  پهپاد ایرانی Qom-1 اعلام شده که در ایران به نام «صادق-1» شناخته می شود.

پرواز در ارتفاع 15هزار پایی -حدود چهار هزار و 600 متر- از سطح زمین، توانایی اجرای عملیات در فاصله‌ 200 کیلومتر از موقعیت پرتاب و شتاب 200 کیلومتر بر ساعت در کنار چند خصوصیت دیگر صادق، این پهپاد را کاملا مناسب  رزم قرار داده‌ است، خصوصیت‎هایی که کار دشمن را دشوار می‌کنند. سطح مقطع راداری کم‌تر، کاهش بُعد پهپاد، فراز و فرود خودکار و حسگر‌‎هایی که بر روی بدنه‌ آن نصب است مانع از آن می‌شود که پدافند دشمن آن را شناسایی و مورد هدف  قرار دهد.

اکنون پهپاد صادق با ارتقای ویژگی‌های خود از جمله  توانایی در حمل موشک میثاق،  به همراه پهپادهای  سریر و کرّار4، می‌تواند رقیبی جدّی در رزم هوایی باشد؛ البتّه باید توجّه داشت که به کارگیری این پهپاد در نیروی انتظامی، نقش‌هایی مانند شناسایی را در آن پر رنگ‌تر از نقش‌های نظامی و موشکی خواهد کرد. 

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و همچنین پیدایش و افزایش گروه‌های تروریستی در جهان، نیروهای مسلح هر کشور نیاز به داشتن تجهیزات نوین و به‌روز در زمین، هوا و دریا دارند؛ از این رو شرکت‌های سازنده ادوات نظامی برای این کار تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند، اما کار بسیار پیچیده است، چرا که یک اصل در میادین نبرد وجود دارد که آن هم بیشترین ضربه به دشمن با کمترین تلفات است که برای پیاده سازی این الگو پهپادها و موشک ها بهترین وسیله هستند.

امروز جمهوری اسلامی ایران نیز به سطحی از تکنولوژی و فناوری رسیده که به راحتی موشک، بمب، پهپاد و بسیاری از تجهیزات دیگر را می سازد. پهپادهای ابابیل، تلاش، مهاجر، باز، صاعقه، چابک، تیزپر، شاهین، سفره‌ماهی، کرار، طوفان، حماسه، سریر، یسیر، شاهد و فطرس تنها نمونه بسیار کوچکی از توانمندی‌های جمهوری اسلامی ایران در صنعت هوایی است.

منظومه شمسی

4/6 میلیارد سال پیش یک ابر مولکولی غول پیکر از هم فروپاشید و منظومه شمسی را به وجود آورد. منظومه شمسی، منظومه خورشیدی یا سامانه خورشیدی از یک ستاره به نام خورشید در مرکز، و اجزا دیگر مانند سیاره، قمر،  شهاب سنگ در اطرافش تشکیل شده است.

تمامی این اجزا به دور خورشید در حال گردش هستند، گرد و غبار و تکه یخ‌هایی که به دور خورشید می‌گردند هم جزو منظومه شمسی هستند. خورشید حدود 99/86 در صد از کل منظومه خورشیدی را تشکیل داده است، این منظومه در بازو شکارچی کهکشان راه شیری واقع شده است و 25000 سال نوری از مرکز کهکشان و کناره‌ای کهکشان فاصله دارد.

کهکشان

مجموعه‌ای از ستارگان، گازها، سیارات، قمرها، گرد و غبار در فضای بین ستاره‌ای که در اثر یک جاذبه کنار یکدیگر قرار گرفتند را کهکشان می‌گویند؛ کهکشان طیف پیوسته‌ای از انرژی از خود ساطع می‌کند که شامل بعضی امواج رادیویی، اشعه ایکس، اشعه مادون قرمز و اشعه ماورای بنفش است.

کهکشان‌ها اشکال مختلفی دارند مانند کهکشان نامنظم، مارپیچی، مارپیچی میله‌ای، بیضوی. میلیون‌ها کهکشان وجود دارد؛ کهکشانی که کره زمین به همراه سایر اجزا منظومه شمسی در آن قرار دارد را کهکشان راه شیری می‌گویند.

سیاره

سیاره یک جسم بزرگ در فضاست که اطراف یک ستاره در یک مدار حرکت می‌کند، این جسم از خود نوری ندارد و نوری نمی‌تاباند و دمای آن نسبتا سرد است.

سیارات به دو دسته سیارات درونی(زیرین، سفلی) و سیارات بیرونی (زبرین، اولیا) تقسیم می‌شوند؛ سیارات عطارد، زهره، زمین، مریخ سیارات درونی و مشتری، زحل، اورانوس، نپتون سیارات بیرونی هستند. یکی از تفاوت دو نوع سیاره ماده تشکیل دهنده آنهاست.

ستاره

ستاره یک توپ بزرگ درخشان از گاز داغ مثل هیدروژن و هلیوم است؛ دما هسته آنقدر بالاست که همجوشی هسته‌ای اتفاق می‌افتد و انرژی تولید می‌کند. ستاره‌ها به دلیل نور حاصل از تبدیلات هسته‌ای می‌درخشند.

ستارگان برخلاف اینکه حرکت می‌کنند اما ما حرکت آنها را نمی‌بینیم به دلیل اینکه آنها از ما بسیار دورند؛ خورشید یک ستاره است.

سحابی‌ها

سحابی‌ها در واقع ابرهای بزرگی متشکل از گاز و اندکی گرد و غبار و محل تولد ستارگان  هستند؛ آنها در فضای بین ستاره‌ای یا فاصله بین ستارگان  یافت می‌شوند.

سحابی عمدتا از گاز هیدروژن، هلیوم و پلاسما ساخته شده است؛ بعضی از سحابی‌ها حاوی گازهای دیگر مانند نیتروژن، اکسیژن و کربن هستند؛ آنها انواع مختلفی دارند. مانند سحابی ستاره‌ای، بازتابی، انکساری، تاریک(جذبی)، نشری(پخشی)، بقایای ابر نواختری

سیاه چاله

سیاه چاله منطقه‌ای در فضاست که نیروی کششی آنقدر قوی است که حتی نور نمی‌تواند از آن فرار کند؛  به دلیل اینکه ماده به یک فضای کوچک می‌رسد گرانش قوی رخ می‌دهد.

بعضی از سیاه چاله‌ها نتیجه مرگ ستارگان هستند.

قمر

این اجرام اغلب به صورت کروی هستند و به دور سیارات می‌چرخند و مانند سیارات از خود نور ساطع نمی‌کنند.

شهاب سنگ‌ها

در منظومه شمسی، اجرام سرگردانی وجود دارند که دارای مدارهای مستقلی هستند؛ این اجرام تا زمانی که در فضا سرگردانند شهاب واره خوانده می‌شوند.

شهاب‌واره‌ها وقتی که وارد جو زمین می‌شوند بر اثر اصطحکاک با لایه‌های مختلف جو به شدت داغ می‌شوند و می‌سوزند و به رنگ‌های مختلفی می‌درخشند؛ اگر این اجرام به طور کامل در جو بسوزند شهاب و اگر تکه‌هایی از این اجرام به زمین سقوط کنند، شهاب سنگ نامیده می‌شوند.

شهاب سنگ‌ها از قدیمی‌ترین سنگ‌های موجود در جهان هستند و از زمان شکل گیری منظومه شمسی ما باقی مانده‌اند. اعتقاد بر این است که بیشتر شهاب سنگ‌ها قطعات شکسته از سیارک‌ها، ستارگان دنباله‌دار و حتی سیارات هستند.

شهاب سنگ‌ها در اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند؛ کوچک‌ترین آنها می‌تواند فقط چند گرم وزن داشته باشد در حالی که بزرگترین شهاب سنگ‌ها می‌توانند چندین تن وزن داشته باشند. سه نوع شهاب سنگ، سنگی، آهنی و سنگی-آهنی وجود دارد.

دنباله دارها

دنباله‌دارها توپ‌نسبتا کوچکی از  یخ، سنگ و گرد و غبار هستند که از سه قسمت هسته، گیسو و دم تشکیل شده‌اند.

با نزدیک شدن دنباله‌دار به قسمت‌های داخلی منظومه شمسی، گرمای خورشید منجر به تبخیر قسمتی از یخ موجود در سطح هسته دنباله دار شده و ذرات غبار و گاز با فشار از دنباله دار به فضا خارج می‌شوند و به این شکل قسمت گیسو را شکل می‌دهند.

پرتوهای خورشید، ذرات غبار را از قسمت گیسو به بیرون هل می‌دهند؛ این ذرات سبب تشکیل دم غباری دنباله دار می‌شوند؛ بعضی از آنها با چشم غیر مصلح قابل دیدن هستند اما اکثریت آنها از درخشندگی کمی برخور دارند و با چشم غیر مصلح دیده نمی‌شوند.

این پارک زیبای ودنخا، در شمال شرقی مسکو و در نزدیکی مترویی به همین نام است. حروف «و.د.ن.خ.ا» خلاصه کلمات روسی «نمایشگاه دستاوردهای اقتصادی اتحاد شوروی» بود. این محل در سال 1939 با عنوان «نمایشگاه سراسری کشاورزی» گشایش یافت.

هفته گذشته، ناسا اعلام کرد که عملکرد "رصدخانه پرتو ایکس چاندرا" (Chandra X-ray Observatory) مدتی متوقف شده و در وضعیت ایمن قرار گرفته و علت این امر نیز به دلیل بروز مشکل در بخش "ژیروسکوپ" آن اعلام شده بود.

محققان دانشگاه "زوریخ" هورمونی را کشف کرده‌اند که می‌تواند امکان کشاورزی در فضا را در شرایط جاذبه صفر و مواد مغذی ضعیف فراهم سازد.

پایگاه خبری "اسپیس"، منتخبی از اخبار فضایی روزهای اخیر را منتشر کرد.

دانشمندان آمریکایی، فناوری جدیدی را برای تحلیل همزمان ژن‌ها ابداع کرده‌اند که مبتنی بر روش بارکدگذاری است.

مدتی است که دستیار صوتی مایکروسافت هم‌چنان روی نسخه‌ی دوم خود قرار دارد و به‌روزرسانی اصلی برای ارتقاء به نسخه‌های بالاتر برای آن منتشر نشده است. بدون‌شک کاربران و علاقه‌مندان به کورتانا تمایل دارند که مایکروسافت با انتشار نسخه‌ی جدیدتر، آن‌ها را غافلگیر کند. خبر خوب برای چنین افرادی این است که در حال‌حاضر نسخه‌ی ۳.۰ اپلیکیشن به‌صورت آزمایشی در دسترس قرار گرفته است. رابط‌کاربری در نسخه‌ی جدید شاهد تغییرات عمده‌ای بوده است و در کنار افزوده شدن چند قابلیت تازه، توانایی‌های ارتباطی و گفت‌‌وگوی کورتانا نیز بهبود یافته‌اند. لاگ به‌روزرسانی ۳.۰ به شرح زیر است:

• به‌روزرسانی رابط‌کاربری، گفت‌و‌گو با کورتانا را در محیطی تازه‌ امکان‌پذیر می‌کند. هم‌چنین محل جدیدی برای مدیریت و افزودن دستگاه‌های متصل به دستیار صوتی در نظر گرفته شده است.
• گوش دادن به موسیقی و پادکست‌ها آسان‌تر از گذشته صورت می‌گیرد. تنها کافی است از کورتانا درخواست کنید تا قطعه یا پادکست دلخواه شما را از طریق سرویس‌های گوناگونی مانند اسپاتیفای، iHeartRadio و TuneIn روی گوشی یا دستگاه بلوتوث، پخش کند.
• به کارها و قرارهای خود نظم بیشتری ببخشید. با تنظیم یادآوری‌ها، تایمرها و قرارهای ملاقات، همیشه منظم باقی بمانید.
• با درخواست از کورتانا به گروه‌ها یا دوستان خود در اسکایپ، ملحق شوید. هم‌چنین می‌توانید ایمیلی سریع با صدای خود ارسال کنید.

  

طراحی جدید کورتانا بسیار مینیمال و ظریف به‌نظر می‌رسد و دیگر خبری از اِلمان‌های ناموزون و جلوه‌های ناخوشایند نیست. در کنار ظرافت، فضای خالی بسیار زیادی به‌رنگ سفید در اپلیکیشن دیده می‌شود. در مجموع می‌توان گفت که شمایل جدید دستیار صوتی مایکروسافت به زبان طراحیمتریال‌ دیزاین نزدیک‌تر شده است. البته این تغییرات، تنها در پوسته‌ی ظاهری رابط‌کاربری صورت نگرفته است؛ ناوبری نیز در نسخه‌ی جدید، بسیار نوآورانه‌تر از قبل شده است. مایکروسافت با حذف کردن بسیاری از مکانیسم‌های غیرضروری مانند تب علاقه‌مندی‌ها در صفحه اصلی، توانسته است جابه‌جایی میان صفحه‌های اپلیکیشن‌ را دل‌نشین‌تر کند. از این پس اطلاعات و رویدادهای پیش‌رو به‌صورت یکپارچه در تب Upcoming صفحه‌اصلی، نمایش داده می‌شوند.

مایکروسافت سعی کرده است از طریق بهبود رابط‌کاربری دستیار صوتی خود، قابلیت‌های جدیدی نیز به آن اضافه کند که بیشتر شامل امکانات ارتباطی با کورتانا است. برای نمونه در نسخه‌ی ۲.۱۰ اپلیکیشن، هنگام ایجاد یک یادآوری باید جزئیات را به‌صورت دستی وارد می‌کردید، اما در نسخه‌ی ۳.۰ تمامی توضیحات از طریق فرمان‌های صوتی ثبت می‌شود؛ قابلیتی که چندی قبل در دستیار صوتی گوگل نیز مشاهده کرده‌ایم. فرمان‌های صوتی می‌توانند برای کنترل پخش موسیقی و عضویت در گروه‌های اسکایپ نیز استفاده شوند.

نسخه‌ی ۳.۰ کورتانا هم‌چنان در حال آزمایش است و کسانی که تمایل دارند نسخه‌ی پایدار را روی دستگاه‌های خود نصب کنند، باید مدت بیشتری منتظر بمانند. اما اگر علاقه‌مند به تجربه‌ی نسخه‌ی بتا دارید، می‌توانید آن را از طریقپلی‌استور گوگل دریافت کنید.

به‌تازگی یک وبسایت فناوری ژاپنی به‌واسطه‌ی یک منبع نزدیک، به اطلاعات تازه‌ای درباره‌ی آیپدِ جدید اپل دست پیدا کرده است. براساس گفته‌ی این وبسایت، تمام سازندگانِ لوازمِ جانبی برای آیپد‌های اپل انتظار جایگزینی درگاه USB-C با پورت لایتنینگ را دارند.

در ماه شهریور (سپتامبر) نیز مینگ چی کو، تحلیلگر مطرحِ مسائل اپل، در پیش‌بینی خود استفاده از درگاه USB-C را برای آیپد‌های سال ۲۰۱۸ مطرح کرده بود. طبق گفته‌ی وی، اپل با جایگزینی این درگاه می‌تواند علاوه بر ارتقاء سرعت شارژِ دستگاه، در سرعتِ انتقالِ اطلاعات نیز جهشی خیره‌کننده داشته باشد.

افزون بر مواردِ فوق، چندی پیش نیز یکی از کاربرانِ کنجکاو در نسخه‌ی بتا iOS 12.1 قطعه کدی را پیدا کرد که به پشتیبانی از صفحه‌نمایش جانبی با کیفیت 4K اشاره داشت. باتوجه به اینکه پشتیبانی از نمایشگرهای خارجی تنها مختص به درگاه USB-C است، بنابراین می‌توان به وجود چنین قابلیتی در آیپد پرو ۲۰۱۸ امید داشت.

اگر این اتفاق روشنایی روز را ببیند، یکی از بزرگترین رخدادها در تاریخ آیپد‌های اپل، از زمان جایگزینی درگاه ۳۰ پین با لایتنینگ در سال ۱۳۹۱ (۲۰۱۲)، رخ خواهد داد.

انتظار می‌رود که اپل در رویداد ۸ آبان، علاوه بر رونمایی از طراحی کاملاً جدیدِ آیپد، به بهبود ویژگی‌های سخت‌افزاری و ارتقاء توان این دستگاه در انجام کارهای حرفه‌ای نیز بپردازد. طبق گمانه‌زنی‌های پیشین، آیپد پرو ۲۰۱۸ نخستین آیپدی خواهد بود که با سنسور تاچ آیدی و دکمه‌ی هوم وداع خواهد کرد و به‌جای آن از فناوری فیس‌آیدی برای احراز هویت کاربران استفاده می‌کند.

ایلان ماسک در سال ۲۰۰۲، شرکت هوافضایی خود، اسپیس ایکس را مشخصا برای استعمار مریخ تاسیس کرد. ماسک نسبت به اینکه ناسا تلاش زیادی برای فرستادن انسان به سیاره سرخ نمی‌کرد و برنامه‌ای برای سیاره جایگزین (در صورت غیرقابل زیست شدن زمین) نداشت، ناامید شده بود و از این رو، خودش دست به کار شد. از آن زمان تا به‌حال، اسپیس ایکس، چندین سامانه‌ی هوافضایی فوق‌العاده قدرتمند ساخته است: فالکون ۱؛ نخستین موشک مداری اسپیس ایکس، گراسهاپر؛ یک موشک آزمایشی قابل‌ فرود، فالکون ۹؛ یک موشک مداری با قابلیت استفاده مجدد، دراگون؛ یک فضاپیما برای حمل محموله و سپس فضانوردان ناسا به فضا، و فالکون هوی؛ یک موشک فوق‌العاده قدرتمند. اما مریخ، سیاره‌ای سرد، برهوت و تقریبا بدون هوا است که ۲۲۵ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد.

در حال حاضر، تنها فرود آوردن فضاپیمای کوچکی در این سیاره، تلاش فنی خارق‌العاده‌ای می‌طلبد، به این جهت، فرستادن فضاپیمای عظیمی به‌همراه محموله و فضانورد، دشواری فوق‌العاده بیش‌تری دارد. به این ترتیب، اسپیس ایکس در طول ۱۶ سال گذشته درس‌های زیادی گرفته، کارکنان و پول زیادی به دست آورده و از آنها برای ساخت یک وسیله نقلیه به نام موشک بزرگ فالکون (BFR) استفاده می‌کند. فالکون بزرگ یک موشک کاملا قابل استفاده مجددِ عظیم‌الجثه با ارتفاع ۱۱۷ متر است که از دو مرحله تشکیل شده: یک فضاپیمای فالکون بزرگ ۱۸ طبقه و یک بوستر (تقویت‌کننده) غول‌آسای فالکون بزرگ.

بوستر فضاپیما را به فضا پرتاب می‌کند و سپس مجددا روی زمین فرود می‌آید تا دوباره بازیابی شود. زمان‌بندی خصوصا برای زمانی که بحث فضانوردان در میان است، غیر قابل اطمینان است، اما برنامه بلندپروازانه ایلان ماسک برای رسیدن به مریخ، اشتیاق زیاد او برای دست یافتن به این هدف را نشان می‌دهد. جدول زمان‌بندی (تا حدودی احتمالی) که در ادامه خواهید خواند، بر اساس یادداشت‌های انجمن اسپیس ایکس در شبکه اجتماعی ردیت (Reddit) است.

فضاپیمای فالکون بزرگ (BFR)

ماسک گفته است که فضاپیمای فالکون بزرگ دشوارترین بخش وسیله‌ی نقلیه‌ی فضایی است، بنابراین اسپیس ایکس در حال حاضر بخش اعظمی از انرژی خود را روی این موضوع گذاشته است. به همین منظور، اسپیس ایکس در حال ساخت یک کارخانه‌ی فالکون بزرگ در بندر لس‌آنجلس، در فاصله‌ی ۲۴ کیلومتری جنوب مقر اصلی خود است.  در عین حال که این کارخانه ساخته می‌شود، مهندسان شرکت در حال ساخت یک نمونه‌ی اولیه با استفاده از مواد پیشرفته‌ی الیاف کربن هستند.

اسپیس ایکس همچنین با ناسا و سایر شرکای خود برای انجام ماموریت مریخ همکاری می‌کند. هر چند هنوز کارهای زیادی باقی مانده که باید برای نحوه‌ی سالم نگه داشتن مسافران آینده به مریخ در مقابل تشعشعات کیهانی، گرسنگی و دیگر خطرات ناشی از ماموریت‌های طولانی‌مدت در فضا انجام دهد.

۲۰۱۸: ساخت یک سکوی پرتاب پشتیبان در بوکا چیکا، شهری در نزدیکی براونزویل، تگزاس

اسپیس ایکس نیاز به محلی برای آزمایش و پرتاب نمونه‌های اولیه‌ی فضاپیماهای خود دارد و جنوب تگزاس مزایای زیادی برای شرکت دارد. اسپیس ایکس می‌تواند قطعات فوق‌العاده سنگین خود را از طریق کانال پاناما از لس‌آنجلس به بوکا چیکا حمل کند. در غیر این صورت، این قطعات را باید در کامیون‌های بزرگ و هواپیما به محل ببرد.

علاوه بر این، جمعیت کمی در این منطقه زندگی می‌کنند که برای شرکتی که می‌خواهد فضاپیماهای غول‌پیکری را پر از مایعات قابل‌اشتعال کرده و آتش می‌زند؛ کاملا محل مناسبی است. موشک‌ها همچنین می‌توانند روی آب‌های خلیج مکزیک پرتاب شوند تا حتی خطر کم‌تری برای ساکنان این منطقه داشته باشند.

ایلان ماسک، در شهریور ماه گفته بود:

ممکن است که پرتاب‌ها را از یک سکوی شناور انجام دهیم.

درنهایت، بوكا چیکا یکی از جنوبی‌ترین شهرهای ایالات متحده است و با توجه به نزدیکی به استوا که در آن سرعت چرخش زمین موجب تسریع در سرعت موشک‌ها می‌شود، این امر موجب صرفه‌جویی قابل‌توجهی در سوخت خواهد شد.

۲۰۱۹: شروع به کار فضاپیمای فالکون بزرگ

گوین شاتول، رئیس و مدیر ارشد اجرایی اسپیس ایکس، گفته است که این شرکت امیدوار است تا اواخر سال ۲۰۱۹ اولین آزمون‌های زیرمداری (پرتاب‌هایی که در ارتفاعات پایین مدار زمین انجام می‌گیرد) نمونه‌های اولیه فضاپیمای فالکون بزرگ را در جنوب تگزاس انجام دهد.

هدف از این آزمون‌ها، جمع‌آوری اطلاعات با ارزشی به منظور اصلاح نسخه‌های بعدی فضاپیما است. همان‌طور که در بسیاری از آزمون‌های نمونه‌ اولیه اسپیس ایکس اتفاق افتاده، این احتمال وجود دارد که در پی هر نوع نقص فنی، معماری فضاپیما هم به‌سرعت تغییر کند.

۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱: تلاش برای پرتاب موشک کامل فالکون بزرگ به مدار

خانم شاتول در خلال کنفرانس ستلایت ۲۰۱۸ که اواخر اسفند ۹۶ انجام گرفت، گفت که موشک فالکون بزرگ باید در سال ۲۰۲۰ پروازهای مداری خود را انجام دهد که تلویحا اشاره به این موضوع داشت که بوستر و فضاپیما هر دو تا آن زمان ساخته می‌شوند، به تگزاس می‌روند، مونتاژ شده و پرتاب می‌شوند. با این حال، ماسک شهریور امسال گفته بود که هنوز هیچ تصمیم‌گیری در خصوص زمان‌بندی این پروازها صورت نگرفته است. او اضافه کرد که قبل از فرستادن هر فضانوردی به همراه فضاپیما، چندین آزمایش مداری بدون‌سرنشین انجام می‌گیرد.

۲۰۲۲: فرستادن دو ماموریت به همراه محموله و آذوقه (بدون فضانورد) به مریخ

ماسک گفته است، زمان‌بندی دلخواهش برای اولین ماموریت فضاپیمای فالکون بزرگ به مریخ تا سال ۲۰۲۲ است. هر فضاپیما ابتدا به مدار اطراف زمین پرواز می‌کند و از بیش‌ترین سوخت خود استفاده می‌کند. سپس چندین فضاپیمای دیگر باک فضاپیما را به‌اندازه‌ی رسیدن به مریخ پر می‌کنند. هنوز مشخص نیست که چند پرواز از این دست و برای چه مدتی انجام گیرد.

پرتاب موشک فالکون بزرگ (BFR)

مریخ و زمین تقریبا هر دو سال یک‌بار به یکدیگر نزدیک می‌شوند که این دوره‌ها، حکم پنجره‌های پرتاب را دارند و ماموریت‌های احتمالی به مریخ می‌توانند در این زمان‌ها سریع‌تر به مریخ بروند. به‌همین جهت، بهترین زمان برای فرستادن فضاپیما به سیاره‌ی سرخ، تابستان ۲۰۲۲ است. و بسته به اینکه موشک فالکون بزرگ تا چه حد می‌تواند سرعت خود (دلتا-وی) را تغییر دهد، می‌تواند بین چند ماه تا یک سال به مریخ برسد. بنابراین، فرود روی سطح سیاره سرخ، اواخر ۲۰۲۲ یا اوایل ۲۰۲۳ انجام می‌گیرد.

۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳: فرود نخستین سفینه‌ی فالکون بزرگ در مریخ

ماسک می‌خواهد، اولین فضاپیماها پر از محموله و ماشین‌آلات مورد نیاز ماموریت‌های آینده باشند. این تجهیزات و محموله‌ها برای تولید انرژی و جمع‌آوری آب و تبدیل این منابع خام به سوخت متان و اکسیژن برای بازگشت به زمین ضروری هستند. پل وستر، مهندس ارشد توسعه‌ی مریخ در اسپیس ایکس، مرداد ماه جزئیات جدیدی در این مورد ارائه داد. وستر گفت، دو ماموریت نخست تامین محموله (بدون‌سرنشین)، وجود منابع آب در نواحی دلخواه را تایید کرده و سپس خطرات احتمالی برای ماموریت‌های آینده را مشخص می‌کنند و بعدا، برخی زیرساخت‌هایی مانند سکوهای فرود مورد نیاز برای ورود ایمن ماموریت‌های سرنشین‌دار را می‌سازند.

۲۰۲۳: فرستادن اولین فضانوردان به همراه موشک فالکون بزرگ به دور ماه

اسپیس ایکس شهریور ماه، هویت نخستین گردشگر فضایی خود را فاش کرد. یوساکو مائزاوا، میلیاردر ژاپنی که مبلغ نامعلومی (احتمالا صدها میلیون دلار) به اسپیس ایکس پرداخته کرده، اولین مسافر فضاپیمای فالکون بزرگ خواهد بود. یوساکو مائزاوا تمامی صندلی‌های فضاپیما را خریداری کرده تا احتمالا ۶ تا ۸ هنرمند را در سال ۲۰۲۳ با خود به سفری به دور ماه ببرد. سفر مازوا و دوستانش به دور ماه، اثبات نهایی کارایی فضاپیمای فالکون بزرگ خواهد بود.

ایلان ماسک در همان زمان گفته بود:

 او مبلغ زیادی را پرداخت کرده که به ما در ساخت فضاپیما و بوستر کمک می‌کند. هزینه‌ای که او پرداخت کرده، در نهایت موجب می‌شود، شهروندان طبقه‌ی متوسط امکان پرواز به سیارات دیگر را داشته باشند. 

۲۰۲۴: فرستادن نخستین انسان‌ها به مریخ

اگر اولین ماموریت‌های تامین آذوقه به خوبی انجام گیرند، اسپیس ایکس یک تا دو فضانورد را به مریخ می‌فرستد. وستر گفت که هر فضاپیما حداقل ۱۰۰ تن آذوقه را حل می‌کند. اسپیس ایکس با فرستادن هرچه بیش‌تر محموله‌های مورد نیاز فضانوردان برای اقامت طولانی‌مدت در مریخ، از قبل تکنولوژی‌های پیشرفته برای اقامت انسان در مریخ را به آنجا می‌رساند.

۲۰۲۵: فرود نخستین انسان در مریخ

همچون ماموریت‌های بدون‌سرنشین، فضانوردان برای رسیدن به مریخ باید بین ۶ تا ۹ ماه در سفر باشند. وستر گفت، این فضاپیماها به احتمال زیاد باید به مانند خانه برای فضانوردان عمل کنند. البته این مطلوب‌ترین راهکار نیست، اما ممکن است که از پیچیدگی‌های ساخت فوری اقامتگاه در مریخ بکاهد.

۲۰۲۸: ساخت پایگاه آزمایشی در مریخ

زمانی که کسی در توییتر از ایلان ماسک پرسیده بود، ساخت نخستین پایگاه دائمی در مریخ یا همان پایگاه آزمایشی مریخ چه زمانی انجام می‌گیرد، ماسک گفته بود، احتمالا این اتفاق در سال ۲۰۲۸می‌افتد. ماسک گفته بود که از همان زمان ساخت مستعمره مریخ شروع می‌شود.

ماسک گفت:

ساخت مستعمره‌ی مریخی با ساخت ابتدایی‌ترین زیرساخت‌ها شروع می‌شود، فقط یک پایگاه برای تولید مقادیری سوخت، یک نیروگاه، گنبدهایی برای کاشت محصولات زراعی، همه نوع نیازهای اساسی که بدون آن نمی‌توان زنده ماند. و بعد از آن، شاهد انفجار فرصت‌های کارآفرینی خواهیم بود.

شاید دهه‌ی ۲۰۳۰: احداث اولین شهر در مریخ

این جدول زمانی از ابتدا بر حسب گمانه‌زنی بود، اما از این زمان به بعد، نقاط عطف آن بیش‌تر بر حسب فرضیات نه‌چندان مطمئن هستند. بسیاری از کارشناسان هنوز نسبت به آماده شدن تکنولوژی‌های لازم برای فرود انسان و زنده ماندن روی مریخ تا دهه‌ی ۲۰۲۰ تردید دارند. از این جهت، احداث شهر دائمی در مریخ در مدت کوتاهی بی‌شک بسیار ناممکن‌تر به‌ نظر می‌رسد. با این حال، این دقیقا همان چیزی است که ماسک قصد انجام آن را دارد: تبدیل مریخ به یک سیاره جایگزین برای انسان‌ها.

ماسک در سال ۲۰۱۷ گفته بود:

امیدوارم که مردم کم‌کم به واقعی بودن هدف ساخت تمدنی روی مریخ باور پیدا کنند. استعمار مریخ تنها برای انسان نیست، بلکه برای تمام موجودات زنده‌ای است که برای ما اهمیت دارند.

 ماسک پیش‌بینی می‌کند که حدود ۱ میلیون نفر با بلیط تک سفره ۲۰۰ هزار دلاری به مریخ فرستاده شوند. او معتقد است که با توجه به قابلیت استفاده مجدد موشک فالکون بزرگ این مورد امکان‌پذیر خواهد بود. ماسک فکر نمی‌کند که زندگی روی مریخ نامطلوب باشد.

ماسک گفت:

مریخ به همه‌چیز از ریخته‌گری آهن تا پیتزا نیاز خواهد داشت. فکر می‌کنم که مریخ باید واقعا بارهای خوبی داشته باشد: بار مریخ (Mars Bar).

 دهه ۲۱۰۰ به بعد: بدل کردن مریخ به سیاره‌ای شبیه به زمین

اسپیس ایکس همواره گفته است که هدف نهایی‌اش امکان‌پذیر کردن زندگی انسان در مریخ است. در وب‌سایت اسپیس ایکس تصویری از سیاره‌ای سرخ قرار داده شده که به تدریج به جهانی مانند زمین بدل می‌شود. این تصویر اشاره به فرآیندی دارد که زمینی‌سازی (Terraforming) نامیده می‌شود. فرایند فرضی است که عمدتا شامل تغییر جو، دما و محیط‌ سیاره‌ای دیگر است تا هر چه بیش‌تر به زمین شبیه شود و بتواند برای موجودات زنده از جمله انسان قابل‌زیست شود. در واقع، فرض بر این است که مریخ را می‌توان به یک دنیای گرم و مرطوب تبدیل کرد.

تصویر مفهومی که قدم به قدم زمینی‌سازی مریخ را نشان می‌دهد

یکی از راهکارها، رها کردن گاز دی‌اکسید کربن به دام افتاده در سطح مریخ است تا پس از ضخیم کردن جو سیاره، همچون پتویی عمل کرده و سیاره سرخ را گرم کند. اگرچه جو فعلی مریخ دارای دی‌اکسید کربن است؛ اما بسیار نازک بوده و سطح سیاره هم به‌اندازه‌ای سرد است که امکان جاری شدن آب مایع وجود نداشته باشد. در مریخ، فشار جو کمتر از ۱ درصد فشار جو زمین است. بنابراین، هر آب مایعی روی سطح سیاره به‌سرعت، تبخیر یا منجمد می‌شود.

طرفداران زمینی‌سازی مریخ، پیشنهاد کرده‌اند که گازهای مختلفی (از منابع متعدد موجود در سیاره) برای ضخیم کردن جو و افزایش دمای مریخ رها شوند. این گازها همان گازهای گلخانه‌ای هستند که می‌توانند گرما را در جو به دام بیاندازند. پژوهشگران بر این باورند با وجودی که مریخ نسبت به زمین، فاصله‌ی بیشتری با خورشید دارد، اما فشار دی‌اکسید کربنی برابر با فشار کلی جوی زمین برای افزایش درجه‌ی حرارت مریخ  (برای جاری شدن آب) کافی است.

قابل‌دسترس‌ترین منبع دی‌اکسید کربن مریخ، در کلاهک‌های یخی این سیاره قرار دارد. می‌توان با پراکندن گرد و غبار برای افزایش جذب تابش خورشید یا بهره بردن از مواد منفجره، این کلاهک‌های یخی را تبخیر کرد. منبع دیگر، دی‌اکسید کربن چسبیده به ذرات گرد و غبار موجود در خاک مریخ است که می‌توان از آن برای گرم کردن سیاره استفاده کرد. علاوه بر این، کربن موجود در مواد معدنی که در پوسته‌ی مریخ قرار دارند، ممکن است مقادیر کافی دی‌اکسید کربن برای رسیدن به فشار مورد نظر را فراهم کند.

 راهکار دیگر این است که مواد فرار را با تغییر مسیر دنباله‌دارها و سیارک‌ها وارد سیاره مریخ کرد. ایلان ماسک حتی پیشنهاد کرد، یخ‌های مریخ را با بمب‌های اتمی بمباران کنیم تا دی‌اکسید کربن کافی برای گرم شدن سیاره فراهم شود. اما آزمایش‌های واقعی زمینی‌سازی تنها راهی است که نشان خواهد داد، چنین امکانی وجود دارد. ایلان ماسک یا آیندگان با میراث او ممکن است انگیزه‌ای برای انجام چنین کاری در آینده‌ای دور داشته باشند.

گوگل با گوشی‌های جدید پیکسل ۳ و پیکسل ۳ ایکس ال، نوعی طراحی برخواسته از زبان متریال دیزاین ۲ را به محصولات خود وارد کرد تا نرم‌افزار و سخت‌افزار از لحاظ سیستم طراحی، یکپارچگی بیشتری داشته باشند. اگر به‌ گوشه‌‌های نمایشگر پیکسل‌های جدیدِ گوگل توجه کنید، متوجه خواهید شد که اهالی مانتین‌ویو از گوشه‌های گرد برای آن‌ها استفاده کرده‌اند. 

با این حال، به‌تازگی یکی از کاربران کنجکاو و ریزبین رددیت، از دستکاری نرم‌افزاری گوشه‌های نمایشگر پیکسل ۳ گزارش داده است. بر اساس تصویرِ منتشرشده، گویا گوگل برای همخوانی بیشتر گوشه‌های صفحه‌نمایش پیکسل ۳ به ترفندهای نرم‌افزاری روی آورده و در هنگام شروع به کارِ دستگاه، اقدام به گردکردنِ این قسمت‌ها می‌کند؛ البته طبق گفته‌ی این کاربر، فرآیندِ یادشده به‌اندازه‌ای نیست که کاربران در حین کار با دستگاه متوجه آن شود.

پیش‌تر برخی دیگر از کاربران چنین تغییری را برای پیکسل ۲ ایکس ال نیز گزارش داده بودند.

 این موضوع را می‌توان در تصویر جیف (GIF) پایین، پس از روشن‌شدن دستگاه به وضوح مشاهده کرد:

نکته‌ی قابل‌توجه این است که این مورد تنها برای پیکسل ۳ صدق می‌کند و گوگل از چنین ترفندی برای برادرِ بزرگتر این گوشی، یعنی پیکسل ۳ ایکس ال استفاده نمی‌کند. با توجه به این‌که گردی گوشه‌های بالای صفحه‌نمایش پیکسل ۳ ایکس ال با گوشه‌های پایین آن همخوانی ندارند، عدمِ استفاده از این راهکار نرم‌افزاری جای تعجب دارد.

یکی از کاربرانِ توییتر درباره‌ی این موضوع می‌گوید:

من با بریدگی صفحه‌نمایش پیکسل ۳ ایکس ال هیچ مشکلی ندارم؛ اما وقتی متوجه می‌شوید که گوشه‌های فوقانی و پایینی شعاع یکسانی ندارند، نمی‌توانید این مسئله را نادیده بگیرید.

با این حال اگر قصد خریدِ این گوشی را دارید، نیازی به نگرانی نیست. طبق گفته‌ی کاربرانِ فعلی پیکسل ۳، این تغییر نرم‌افزاری هیچگونه خللی به تجربه‌ی کاربری افراد وارد نمی‌کند.

هر چند که برج لگو در دانمارک قد کشیده است، اما این کشور هموارترین نظام سلسله مراتب شغلی در جهان را دارد. بنا بر گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در خصوص موضوع «عِرق کاری» دانمارک توانست ۱۳۹ رقیب دیگر را پشت سر بگذارد. وقتی کارگران خارجی وارد بازار کار دانمارک می‌شوند، از فرهنگ کاری این کشور تعجب می‌کنند؛ طی مقاله‌ای در خصوص فرهنگ کاری این کشور که از طرف دانشگاه دانمارک جنوبی منتشر شد:

(در دانمارک) نوع تعامل و ارتباط افراد با یکدیگر در محیط کاری فارغ از عناوین و جایگاه‌های شغلی افراد است.

بیشتر محیط‌های شغلی دانمارک سلسله مراتب خطی و همواری دارند. به همین دلیل ارتباط مستقیم با مدیرعامل یک مجموعه، امری کاملا عادی و معمول است. از طرفی مخالفت یا انتقاد کردن به مدیر در فضاهای شغلی این کشور مجاز و پذیرفته شده است. این اطلاعات (که با استفاده از داده‌های موجود در چارچوب رقابت جهانی پشتیبانی می‌شود) به ارزیابی این موضوع می‌پردازد که کشورها چگونه برای انقلاب چهارم صنعتی آماده می‌شوند. دانمارک توانسته است نمره‌ی بالاتری در شاخص‌های کلی از آن خود کند که آن را مرهون عملکرد قوی نیروی کار، رفاه بالا و سیاست‌های کاری پویا است. تیری گایگر، رییس مرکز تحقیقات منطقه‌ای در گفتگویی اعلام کرد:

 این (افزایش شاخص) به علت داشتن یک نیروی کار توانمند است. در یک ساختار سازمانی صلب که فقط عالی‌رتبه‌ها حق صحبت کردن دارند، خلاقیت کشته خواهد شد. شاید ایده‌ یا قدم بزرگ بعدی استفاده از یک نیروی کار جوان به عنوان مدیر و سرپرست باشد. چنانچه این فضا را برای افراد فراهم نکنیم تا ایده‌های خود را ارایه دهند، مرتکب فرصت سوزی شده‌ایم.

بازار کار دانمارک مانند فرهنگ کارگاهی این کشور متمایز از دیگر نقاط دنیا است. دانمارک، جزو آن دسته از کشورهایی است که کم‌ترین شکاف طبقاتی را دارد. انعطاف و امنیت با عنوان ترکیبی Flexicurity (ادغام دو واژه‌یFlexibility به معنای انعطاف‌پذیری و Security به معنای امنیت) معرفی شده است. این حالت معرف نوعی سیاست‌گذاری است که در آن سطح امنیت شغلی پایین‌تر بوده اما مزایای بیکاری در آن بالاتر است. بدین ترتیب چنانچه شغل خود را از دست بدهید با کمک یک سیستم کاریابی متخصص آموزش خواهید دید و وارد بازار کار خواهید شد.

علاوه بر این، گزارش این انجمن نشان داده است که دانمارک از لحاظ سرمایه‌های اجتماعی و نیروی کار متخصص در بالاترین سطوح قرار دارد. از طرفی، دانمارک از نظر اقتصاد مبتنی بر فناوری رتبه‌ی هشتم را دارا است. ضمن این که از لحاظ پویایی کسب و کار، سطح اعتماد و جو همکاری و نوآوری هم امتیازهای خوبی را کسب کرده است.

عملکرد شایسته‌ی نیروی کار این کشور باعث شده است که اقتصاد دانمارک نسبت به شوک‌های وارده واکنش ارتجاعی نشان بدهد و به کارگران انگیزه بدهد تا از تغییرات استقبال کنند و تمرکز خود را به آینده معطوف کنند. گایگر می‌گوید:

وقتی صحبت از شاخص‌ها می‌شود دانمارک امتیاز بالایی را از خود نشان می‌دهد. خلاقیت، تنوع و همکاری، مفاهیمی هستند که از ایده‌ها و نگرش‌های جدید سرچشمه می گیرند.

همانند دانمارک، کشورهای دیگری نظیر استرالیا، کانادا، فنلاند، نروژ، سوئد، سوییس و ایالات متحده هم امتیازات بالایی در این شاخص‌ها به دست آورده‌اند. گایگر در ادامه افزود:

اقتصادهای آسیایی در این خصوص نمرات خوبی نگرفته‌اند. زیرا شرکت‌های آن‌ها بیشتر تمایل دارند که ساختارهای صلب خود را حفظ کنند. برای مثال نمره‌ی هنگ‌کنگ در این امتیازدهی معادل ۶۹ از ۱۰۰ گزارش شد. سنگاپور و ژاپن هم نشان دادند که هنوز جا برای بهتر شدن امتیازهای خود دارند.

گایگر گفت:

تمامی این‌ها به این موضوع برمی‌گردد که چگونه فرهنگ شرکتی و دیدگاه‌های خود را در معرض خطرپذیری قرار دهید. بعضی از این قوانین ریشه در تاریخ و گذشته‌‌‌های طولانی دارند و نسبت به تغییر و تحول مقاومت می‌کنند. هدف ما آگاه‌سازی مردم نسبت به این مقوله است و قدم‌های کوچکی در این خصوص می‌تواند برداشته شود. در واقع، این نوع رویکرد نوعی اشتیاق برای پذیرش شکست را ترویج می‌کند.

جاذبه‌های گردشگری و دیدنی دنیا تنها به آنچه که روی زمین قرار دارد خلاصه نمی‌شود؛ بلکه بخشی از زیبایی طبیعت، در آسمان بالای سر ما و در شب‌های پرستاره وجود دارد. هر چند امروزه، دسترسی به چنین شب‌هایی در زندگی مدرن و پر از نور مصنوعی، بسیار سخت شده است، اما تدارک سفر به مکان‌های دور از شهر و امن به همراه تورهای رصدی، می‌تواند تجربه‌ای بی‌بدیل برای شما به ارمغان آورد، که تا پایان عمر برایتان ارزشمند باقی خواهد ماند. یکی از رخداد‌های بی‌نظیر در آسمان شب، بارش شهابی است. بارش‌های شهابی مختلف و ثابت که در طول سال در زمان‌های مشخصی اتفاق می‌افتند، از جمله مواردی هستند که می‌توانند به‌عنوان گردشگری نجوم در آسمان شب، مورد استفاده قرار گرفته و نه تنها در میان مردم مطرح شوند، بلکه به‌عنوان منبع درآمدی برای مناطق کویری و دور از شهر نیز مورد توجه قرار گیرند.

در این مقاله، با نمونه قرار دادن بارش شهابی جباری که از ۱۰ مهر آغاز شده و در ۲۹ مهر به اوج خود می‌رسد، ما به توضیح بارش شهابی، علت آن و اقداماتی که در هنگام رصد یک بارش شهابی می‌توان انجام داد، خواهیم پرداخت.

عکس: بابک امین تفرشی

بارش شهابی چیست؟

به‌طور کلی، شهاب‌هایی که در آسمان مشاهده می‌شوند را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:

دسته اول؛ شهاب‌هایی که به‌طور پراکنده و در جهت‌های مختلفی در آسمان دیده می‌شوند، که تعداد آن‌ها در یک شب عادی، کمتر از ۶ عدد در ساعت است.

دسته دوم؛ شهاب‌هایی که دارای نظم بوده و در شب‌های خاصی از سال رخ می‌دهند. این‌ شهاب‌ها، با نام بارش شهابی شناخته می‌شوند.

عکس: David Kingham

بارش‌های شهابی را چگونه نام‌گذاری می‌کنند؟

نام بارش‌های شهابی از صورت فلکی که در کانون بارش قرار دارد، برگرفته می‌شود. به‌عنوان مثال، بارش شهابی «برساوشی» در تابستان، و بارش «اسدی» و بارش «جباری» از بارش‌های مطرح پاییز هستند. صورت فلکی جبار، که با نام «شکارچی» نیز شناخته می‌شود، از زیباترین صورت‌فلکی‌های قابل مشاهده در نیمه دوم سال در ایران است و از جمله صورت فلکی‌هایی است که به نام خود بسیار شباهت دارد. این صورت فلکی در فصل بهار و تابستان، روزها در آسمان بوده و به همین دلیل قابل رويت نیست.

عکس: سایت Astronoo

بارش شهابی چگونه اتفاق می‌افتد؟

دنباله‌دارها که از یخ، گرد و غبار و مواد سنگی ساخته شده‌اند، به اندازه یک شهر کوچک هستند و زمانی که به خورشید نزدیک می‌شوند، سطوح یخی آن‌ها تبخیر شده و گرد و غبار که از دنباله‌دار جدا شده، به شکل دم آن‌ به نظر می‌رسد. زمانی که یک دنباله‌دار از جایی عبور می‌کند، ذرات بخار شده سطحی آن، در فضا باقی می‌مانند. هنگامی که زمین از میان این غبارها و ذرات باقی مانده عبور می‌کند، این غبارها و ذرات به دلیل سرعت زیاد یونیزه شده، می‌سوزند و از خود ردی به جا می‌گذارند. هر چه زمین به تود‌ه‌ شهابی نزدیک‌تر باشد، یا دنباله‌دار به تازگی از آن مکان عبور کرده باشد، شدت بارش شهابی نیز شدیدتر خواهد بود. محل قرارگیری توده‌های غبار در فضا تقریبا ثابت است، بنابراین در زمان‌های خاصی که زمین به آن مکان‌ها می‌رسد، ما شاهد بارش شهابی خواهیم بود.

بارش شهابی جباری، از غبار به جا مانده از ستاره دنباله‌دار هالی اتفاق می‌افتد. دنباله‌دار هالی که یکی از دنباله‌دار‌های شناخته شده است، برای نخستین بار ۲۴۰ سال پیش از میلاد توسط ستاره‌شناسان رصد شد، اما هیچ کس متوجه نشد که این دنباله‌دار، هر چند دهه به‌صورت چرخشی مشاهده می‌شود. در سال ۱۷۰۵ میلادی، ستاره‌شناس و پروفسور آکسفورد، ادموند هالی، با انتشار مقاله‌ای، شواهدی از بازگشت دوره‌ای دنباله‌دار هالی را در سال‌های مختلف بررسی کرد.

با مطالعه رصد‌های انجام شده، مشخص شد که دنباله‌دارهای رصد شده در سال‌های ۱۴۵۶، ۱۵۳۱، ۱۶۰۷ و ۱۶۸۲، همگی دنباله‌دار هالی بوده‌اند. پروفسور هالی همچنین مشخص کرد که دنباله‌دار هالی در سال ۱۷۵۸، بار دیگر رصد خواهد شد. هرچند پروفسور هالی پیش از بازگشت دنباله‌دار از دنیا رفت، اما دنباله‌دار در زمان مشخص شده رصد شد و به همین دلیل به اسم او نام‌گذاری شد.

عکس: ESA

اکنون مشخص شده که هالی، مشهورترین دنباله‌دار تاریخ است، تقریبا هر ۷۵ سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد و این امکان را فراهم می‌کند تا هر انسان در طول عمر خود یک یا دو بار آن را ببیند. آخرین باری که دنباله‌دار هالی رصد شده، سال ۱۹۸۶ بوده و به این ترتیب، رصد هالی در سال ۲۰۶۱، بار دیگر میسر خواهد شد.

اما بارش شهابی جباری تا سال ۱۸۹۳ گزارش نشد. این بارش برای نخستین بار توسط یک آمریکایی در کانکتیکات مشخص شد. رصد‌های بیشتر از این بارش در بین جنگ‌های داخلی سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ گزارش شد. محققان نتوانسته‌اند مشخص کنند به چه علت این بارش شهابی پیش از آن کشف نشده بود؛ زیرا غبارهای هالی برای هزاران سال در آن منطقه وجود داشته‌‌اند.

عکس: بابک امین تفرشی

بارش شهابی را از کجا و چگونه رصد کنیم؟

تا زمانی که صورت فلکی مورد نظر در آسمان شب قابل مشاهده باشد، شما می‌توانید بارش شهابی را رصد کنید. بارش شهابی جباری در تمام نقاط زمین قابل رصد است، تنها اگر شما بتوانید صورت فلکی شکارچی را در آسمان پیدا کنید. نقطه کانون بارش شهابی که با نام «Radiant» نیز شناخته می‌شود، در نزدیکی شمشیر جبار، در حدود نقطه شمالی بالای شانه سمت چپش قرار دارد. اما برای آن‌که بتوانید بارش شهابی را رصد کنید، نباید به آن نقطه خیره شوید. شهاب‌های نزدیک به کانون بارش، دنباله کوتاهی داشته و سخت‌تر دیده می‌شوند. بنابراین به اطراف صورت فلکی نگاه کنید.

عکس: NASA

از آنجا که این اتفاق، رخدادی در طول شب است، لازم است که شما از آلودگی‌های نوری فاصله داشته باشید. آلودگی نوری نه تنها دید محدودتری از اجرام آسمان را به دست می‌دهد، بلکه باعث می‌شود تا مردمک چشم شما تنگ شده و نور اجرام کم نورتر آسمان را دریافت نکند. هرچند، در بارش امسال، ماه نیز حضور خواهد داشت؛ بدین معنا که نور ماه نیز بخشی از دید شما را محدود خواهد کرد.

برای یک رصد ایده‌آل،‌ شما باید به اندازه کافی از شهر دور شده و به مدت ۲۰ دقیقه به چشمان‌تان اجازه دهید تا با تاریکی محیط هماهنگ شود. در صورت نیاز، حتما لباس‌های گرم به همراه داشته باشید، زیرا در یک شب رصدی،‌ شما نمی‌توانید آتش روشن کنید. برخلاف رصد اجرام ریز و ثابت آسمان که به تلسکوپ نیاز دارند، مشاهده بارش شهابی باید بدون تلسکوپ، و با چشم غیر مسلح انجام شود، زیرا اجرامی که شما انتظارشان را می‌کشید، در محدوده‌ای مشخص پراکنده خواهند بود. در صورت نیاز به نور، از چراغ قوه‌هایی با نور قرمز استفاده کنید. رنگ قرمز، اندازه مردمک چشم شما برای رصد در شب را تغییر نخواهد زد.

عکس: بابک امین تفرشی

آیا اجرام بارش شهابی به زمین برخورد می‌کنند؟

بسیار وسوسه‌‌انگیز است که تصور کنیم شهاب‌های درخشان‌تر، از تکه‌هایی تشکیل شده‌اند که ممکن است به زمین برسند، اما در بارش شهابی جباری این اتفاق نمی‌افتد. شهاب‌های کوچک این بارش، برخی به کوچکی و ریزی یک عدد شن هستند و شهاب سنگ یا «Metreoroid» نامیده می‌شوند. زمانی که این شهاب‌ها به جو زمین وارد می‌شوند، به «Meteor» یا شهاب تبدیل می‌شوند. اصطکاک مقاومت هوا در جو زمین، باعث می‌شود تا شهاب‌ها بسوزند و دنباله‌ای نورانی از خود تولید کنند که با نام عامیانه «ستاره دنباله‌دار» شناخته می‌شود. بسیاری از شهاب‌ها پیش از رسیدن به زمین تجزیه می‌شوند، اما آن‌ها که به زمین می‌رسند، «Meteorite» یا شهاب‌سنگ نام دارند.

عکس: سایت Meteorites for sale

خصوصیات بارش شهابی جباری چیست؟

برخی از شهاب‌ها در بارش‌های جباری بسیار سریع و نورانی هستند، و سرعت‌شان به‌طور میانگین به ۲۳۸ هزار کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این سرعت، تنها ۶ کیلومتر بر ساعت، کندتر از سریع‌ترین بارش شهابی سال، یعنی بارش شهابی اسدی است. تعداد تخمین زده شده شهاب‌ها بر ساعت (ZHR) در بارش شهابی جباری ۲۰ عدد است.

عکس: بابک امین تفرشی

درحالی که از رسانه‌ای شدن هک سرورهای فیسبوک و دزدیده‌شدن اطلاعات میلیون‌ها کاربر نزدیک به سه هفته می‌گذرد، اما هنوز مشخص نیست که چه کسی (یا کسانی) عامل این رخداد بوده‌اند. به‌تازگی وب‌سایت معتبر وال‌استریت ژورنال به نقل از منابعی ناشناس اعلام کرده که فیسبوک معتقد است، اسپمرها این عملیات را انجام داده‌اند تا با استفاده از اطلاعاتِ دزدیده‌شده، چندین تبلیغ فریبنده را طراحی کرده و از این راه کسب درآمد کنند.

فیسبوک در اطلاعیه‌ی اخیرش اعلام کرد که در طی یک عملیات خرابکارنه اطلاعات لاگین تقریبا ۳۰ میلیون کاربر فیسبوک به‌سرقت رفته‌ است؛ این اطلاعات شامل مواردی همچون جزئيات مربوط به حساب کاربری و اطلاعات شخصی کاربران نظیر سن، جنسیت، محل زندگی و... می‌شود.

نویسنده‌ی مقاله‌ی وال‌استریت ژورنال مدعی است که محققان داخلی Facebook اسپمرهای فعلی این شبکه‌ی اجتماعی واینستاگرام را بانی این اتفاق می‌دانند؛ اسپمرهایی که (طبق ادعای محققان فیسبوک) قصد دارند به‌ زودی یک شرکت مبتنی بر بازاریابی دیجیتال احداث کنند.

نباید فراموش کرد که طراح اصلی این حمله هنوز مشخص نشده است و این امکان وجود دارد که کاربران هیچ‌گاه به این موضوع پی نبرند. قائم‌مقام فیسبوک هفته‌ی گذشته در مصاحبه‌ای گفت که فکر نمی‌کند حملات اخیر ربطی به انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۱۸ آمریکا داشته باشد.

درحالی که فیسبوک برای پیدا کردن مسبب اصلی این اتفاق، همکاری خود را با FBI آغاز کرده؛ اما تاکنون هیچ‌گونه جزئیاتی به‌صورت عمومی در این رابطه منتشر نشده است.زومیت در صورت انتشار اخبار مرتبط به این ماجرا، آن‌ها را به‌سرعت پوشش خواهد داد.

کلاچ، تجهیزی مکانیکی است که در مکانیزم دارای دو محور دوار، کاربرد دارد. برای مثال، در یک دریل دستی یک محور به موتور دریل و محور دیگر به بخش مربوط به مته (مرغک) متصل است. وظیفه‌ی کلاچ ایجاد اتصال یا انفصال میان دو محور تعریف می‌شود؛ در حقیقت کلاچ می‌تواند دو محور را طوری به هم متصل کند که با سرعت و گشتاور برابر بچرخند یا با قطع اتصال دو محور سبب چرخش با سرعت‌های متفاوت دو محور شود. در خودرو محور خروجی پیشرانه به صورت مداوم در حال چرخش است، اما چرخ‌های خودرو همواره در حال چرخش نیستند. برای ایجاد اختیار روی حرکت خودرو دو راه وجود دارد، اول خاموش کردن پیشرانه و در نتیجه‌ی آن جلوگیری از چرخش تایرها و راه دیگر استفاده از کلاچ در سیستم انتقال قدرت خودرو است. راه‌حل منطقی برای ایجاد اختیار استفاده از کلاچ است.

اجزای تشکیل‌دهنده کلاچ

کلاچ در حقیقت اولین قطعه‌ی مکانیکی در سیستم انتقال قدرت خودروها است که وظیفه‌ی قطع و وصل ارتباط محور خروجی پیشرانه با محور جعبه‌دنده را برعهده دارد. نیروی تولید شده توسط پیشرانه به‌طور مستقیم از طریق میل‌لنگ به چرخ طیار (Flywheel) منتقل می‌شود. فلایویل یا چرخ طیار یک دیسک فلزی بزرگ با جرم زیاد است که وظیفه‌اش انتقال گشتاور پیشرانه به جعبه‌دنده است و کلاچ دقیقاً میان این دو قسمت نصب می‌شود تا وظیفه‌ی قطع و وصل انتقال گشتاور را برعهده بگیرد. کلاچ به‌طور کلی از چهار بخش اصلی تشکیل شده است که در ادامه به معرفی هر یک پرداخته شده است.

صفحه (دیسک) کلاچ

قطعه‌ای دایره‌ای که سطح دو طرف آن با ماده‌ای با ضریب اصطکاک بالا (لنت‌های صفحه کلاچ) پوشیده شده است. این صفحه به‌طور مستقیم روی چرخ طیار نصب می‌شود و عملکرد آن بسیار شبیه لنت‌های ترمز است. در مرکز این دیسک صفحه‌ی ارتعاش‌گیر نصب می‌شود که به کمک فنرهای پیچشی ارتعاشات و ضربه‌های ناشی از انتقال آنی گشتاور پیشرانه را حذف می‌کند تا در هنگام تعویض دنده یا آغاز حرکت از حالت سکون، میزان تقه زدن خودرو تا حد زیادی کاهش یابد.

صفحه‌ی فشار و پوشش کلاچ

برای آن‌که صفحه‌ی کلاچ بتواند گشتاور چرخ طیار را به جعبه‌دنده منتقل کند، باید با اعمال نیروی زیاد به سطح آن بچسبد؛ وظیفه‌ی صفحات اصطکاکی، ممانعت از لغزش صفحه روی سطح چرخ طیار است. صفحه‌ی فشار و پوشش کلاچ وظیفه‌ی اعمال نیروی مورد نیاز چسباندن صفحه به چرخ طیار را برعهده دارند و به‌طور مستقیم به سطح چرخ طیار پیچ می‌شوند. صفحه کلاچ میان چرخ طیار و صفحه‌ی فشار قرار می‌گیرد.

فنر دیافراگمی

همان‌طور که اشاره شد، کلاچ وظیفه‌ی قطع و وصل گشتاور تولیدی پیشرانه را برعهده دارد و مشخص شد که مکانیزم انتقال گشتاور از طریق چرخ طیار به‌چه صورت است. برای قطع کردن ارتباط پیشرانه و جعبه‌دنده باید به روشی نیروی اصطکاک میان صفحه کلاچ و چرخ طیار کاهش یابد تا صفحه بتواند روی سطح چرخ طیار بلغزد. به‌همین منظور فنری خاص به نام فنر دیافراگمی میان صفحه‌ی فشار و پوشش کلاچ تعبیه شده است. این فنر که به شکل دایره ساخته می‌شود، از تعدادی زبانه در مرکز تشکیل شده که با فشردن آن‌ها به سمت داخل، لبه‌های خارجی به سمت مخالف نیرو وارد می‌کنند تا نیروی وارد شده به صفحه کلاچ از طریق صفحه‌ی فشار به میزان چشمگیری کاهش یابد.

یاتاقان رهاکننده

به‌منظور اعمال فشار روی زبانه‌های فنر دیافراگمی از یک یاتاقان استفاده می‌شود. راننده با فشردن پدال کلاچ نیرویی را از طریق مکانیزم کابلی یا هیدرولیکی به یاتاقان رهاکننده وارد می‌کند که سبب فشرده شدن یاتاقان به سطح زبانه‌های فنر دیافراگمی می‌گردد و ارتباط پیشرانه و جعبه‌دنده قطع می‌شود.

مشکلات رایج کلاچ‌ها

کلاچ نیز همانند تمام مکانیزم‌های دیگر در کنار مزایای بی‌شمار ایراداتی هم دارد که البته تا حدودی قابل کنترل‌ هستند. بین دهه‌های ۵۰ تا ۷۰ میلادی عمر مفید کلاچ خودروها بین ۸۰ تا ۱۱۰ هزار کیلومتر بود که با گذشت زمان و پیشرفت فناوری ضمن بهبود شرایط استفاده‌، این رقم به بیش از ۱۲۸ هزار کیلومتر افزایش یافته است.

بزرگ‌ترین و شایع‌ترین معضل کلاچ‌ها، خورده شدن (یا به اصطلاح تمام شدن) صفحه کلاچ است. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، سطح دو طرف دیسک کلاچ با مواد با ضریب اصطکاک بالا (شبیه جنس لنت‌های ترمز) پوشیده شده تا بتواند اصطکاک لازم را با چرخ طیار ایجاد نماید. به مرور زمان و به خصوص با استفاده‌ی نادرست (مانند نیم کلاچ کردن‌های طولانی مدت و رها کردن ناگهانی پدال کلاچ) پوشش‌های سطح دیسک خورده می‌شوند و در نتیجه دیسک نمی‌تواند اصطکاک لازم را با سطح چرخ طیار ایجاد نماید و شروع به لغزیدن می‌کند. با لغزش صفحه کلاچ گشتاور پیشرانه به خوبی به جعبه‌دنده انتقال نمی‌یابد و در بدترین حالت، هیچ گشتاوری منتقل نمی‌شود و خودرو از حرک بازمی‌ایستد.

اگرچه خورده شدن سطح صفحه کلاچ رایج‌ترین مشکل در این مکانیزم است، اما گاهی معضل سیستم، جدا نشدن صفحه از چرخ طیار است. در این حالت همواره ارتباط پیشرانه با جعبه‌دنده وجود دارد و امکان تعویض دنده یا توقف خودرو با پیشرانه‌ی روشن وجود ندارد. این مشکل به چند دلیل عمده ناشی می‌شود:

• پارگی یا شل شدن کابل پدال کلاچ که سبب اعمال فشار روی یاتاقان رهاکننده می‌شود
• وجود نشتی در سیلندر اصلی یا فرعی پدال کلاچ (پدال‌های هیدرولیکی)، کاهش فشار روغن و در نتیجه کاهش فشار اعمالی بر یاتاقان رهاکننده 
• نفوذ هوا به داخل مدار هیدرولیک پدال کلاچ که باعث کاهش فشار روغن و فشار اعمالی بر یاتاقان رهاکننده می‌شود
• تنظیم نبودن مکانیزم انتقال نیروی پدال کلاچ در کلاچ‌های مکانیکی
• عدم کارکرد بهینه‌ی قطعات کلاچ با یکدیگر

کلاچ خشک و کلاچ خیس

اساس فیزیکی کلاچ‌ها بر اصطکاک استوار است؛ در حقیقت نیروی اصطکاک ایستایی صفحه کلاچ سبب قطع و وصل انتقال گشتاور از پیشرانه به جعبه‌دنده می‌شود. نیروی اصطکاک ناشی از تماس دیسک کلاچ با چرخ طیار، تولید گرما و در شرایط بحرانی سوختن صفحه را به‌دنبال دارد. برای حل این معضل، مهندسان کلاچ‌هایی طراحی کرده‌اند که در روغن غوطه‌ور هستند (معمولا این کلاچ‌ها در محفظه‌ی پیشرانه قرار می‌گیرند تا توسط روغن موتور عمل خنک‌سازی صورت پذیرد) تا گرمای ناشی از اصطکاک را از طریق روغن دفع نمایند. این کلاچ‌ها که در اصطلاح کلاچ خیس نامیده می‌شوند، به‌جای یک، از چند صفحه کلاچ که روی یکدیگر نصب شده‌اند، بهره می‌برند. در حالت کلی این کلاچ‌ها بازده کم‌تری نسبت به کلاچ‌های خشک یا معمولی دارند، اما فضای کم‌تری اشغال می‌کنند و به همین دلیل بیش‌تر در موتورسیکلت‌ها استفاده می‌شوند.

برای درک بهتر کلاچ خودرو، حتماً ویدئوی قرار داده شده با دوبله‌ی فارسی را تماشا کنید.

درحالی که از رسانه‌ای شدن هک سرورهای فیسبوک و دزدیده‌شدن اطلاعات میلیون‌ها کاربر نزدیک به سه هفته می‌گذرد، اما هنوز مشخص نیست که چه کسی (یا کسانی) عامل این رخداد بوده‌اند. به‌تازگی وب‌سایت معتبر وال‌استریت ژورنال به نقل از منابعی ناشناس اعلام کرده که فیسبوک معتقد است، اسپمرها این عملیات را انجام داده‌اند تا با استفاده از اطلاعاتِ دزدیده‌شده، چندین تبلیغ فریبنده را طراحی کرده و از این راه کسب درآمد کنند.

فیسبوک در اطلاعیه‌ی اخیرش اعلام کرد که در طی یک عملیات خرابکارنه اطلاعات لاگین تقریبا ۳۰ میلیون کاربر فیسبوک به‌سرقت رفته‌ است؛ این اطلاعات شامل مواردی همچون جزئيات مربوط به حساب کاربری و اطلاعات شخصی کاربران نظیر سن، جنسیت، محل زندگی و... می‌شود.

نویسنده‌ی مقاله‌ی وال‌استریت ژورنال مدعی است که محققان داخلی Facebook اسپمرهای فعلی این شبکه‌ی اجتماعی واینستاگرام را بانی این اتفاق می‌دانند؛ اسپمرهایی که (طبق ادعای محققان فیسبوک) قصد دارند به‌ زودی یک شرکت مبتنی بر بازاریابی دیجیتال احداث کنند.

نباید فراموش کرد که طراح اصلی این حمله هنوز مشخص نشده است و این امکان وجود دارد که کاربران هیچ‌گاه به این موضوع پی نبرند. قائم‌مقام فیسبوک هفته‌ی گذشته در مصاحبه‌ای گفت که فکر نمی‌کند حملات اخیر ربطی به انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۱۸ آمریکا داشته باشد.

درحالی که فیسبوک برای پیدا کردن مسبب اصلی این اتفاق، همکاری خود را با FBI آغاز کرده؛ اما تاکنون هیچ‌گونه جزئیاتی به‌صورت عمومی در این رابطه منتشر نشده است.زومیت در صورت انتشار اخبار مرتبط به این ماجرا، آن‌ها را به‌سرعت پوشش خواهد داد.

شکی نیست که در میان گوشی‌های هوشمند اندرویدی، پیکسل ۳ ایکس‌ال بهترین تجربه‌ی ممکن را به کاربران ارائه می‌دهد؛ اما یکی از جنبه‌های ناخوشایند سیستم‌عامل موجود روی این گوشی، سیستم چندوظیفگی جدید اندروید است. متاسفانه برخلاف پیکسل ۲، امکان بازگرداندن سیستم چندوظیفگی به حالت سنتی با همان کلیدهای سه‌گانه هم وجود ندارد.

در ظاهر، این سیستم جدید شباهت زیادی به سیستم چندوظیفگی در آی او‌اس دارد که با معرفی آیفون ۱۰ در اختیار کاربران قرار گرفت. همانند، آی او‌اس، با سوایپ (حرکت انگشت روی نمایشگر) از پایین به بالا، صفحه‌ی چندوظیفگی ظاهر می‌شود. با حرکت دادن انگشت روی نوار ناوبری پایین صفحه نیز می‌توانید از یک اپلیکیشن به اپلیکیشنی دیگر منتقل شوید. از نگاه نویسنده، سازوکار سیستم چندوظیفگی جدید در آی او‌اس فوق‌العاده زیبا است و پس از مدت کوتاهی همه‌چیز برای کاربر عادی خواهد شد؛ برعکس، آنچه گوگل به کاربر ارائه می‌دهد پر از تناقض‌های درونی و موارد آزاردهنده است.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات گوگل، عدم حذف یکی از فرامین حرکتی قدیمی است. در نسخه‌های پیشین اندروید، کاربران گوشی‌های خانواده‌ی پیکسل (و برخی دیگر از گوشی‌ها) با حرکت از پایین به بالا به فهرست اپلیکیشن‌های نصب‌شده (App Drawer) دست پیدا می‌کردند؛ اما در حال حاضر از این حرکت برای نمایش دادن صفحه‌ی چندوظیفگی استفاده می‌شود. از سوی دیگر، گوگل تصمیم گرفته تا حرکت دیگری را برای دستیابی به فهرست اپلیکیشن‌ها ایجاد کند؛ در پیکسل ۳ ایکس‌ال، برای دستیابی به این صفحه باید مدتی انگشت خود را روی قسمت پایین صفحه نگه دارید و سپس به‌سمت بالا حرکت دهید. با وجود ابعاد بزرگ پیکسل ۳ ایکس‌ال، این حرکت نه‌تنها غیرطبیعی جلوه می‌کند؛ بلکه از نظر فیزیکی هم آزاردهنده است.

وقتی تلاش می‌کنید فهرست اپلیکیشن‌ها را باز کنید، معمولا به‌طور ناخواسته وارد صفحه‌ی چندوظیفگی می‌شوید و پس از آن با یک حرکت ثانویه به فهرست اپلیکیشن‌ها می‌رسید. هرچند چنین مشکلی ممکن است در ظاهر جزئی و قابل چشم‌پوشی باشد؛ اما در عمل سرعت دسترسی به اپلیکیشن‌هایی را که کمتر از آن‌ها استفاده می‌کنید، کاهش می‌دهد. حتی اگر صفحه‌ی اصلی (Home Screen) گوشی را با چندین اپلیکیشن پر کنید، باز هم دسترسی شما به دیگر اپلیکیشن‌ها به‌اندازه‌ی گذشته سریع نخواهد بود. پرواضح است که گوگل در این مورد آسانی و سرعت‌عمل را با پیچیدگی و کندی جایگزین کرده است.

یکی از زیباترین جنبه‌های حرکت میان اپلیکیشن‌ها در آیفون ۱۰ و ۱۰ اس، انیمیشن استفاده‌شده برای جابه‌جایی میان اپلیکیشن‌ها است؛ برعکس، انیمیشن موجود در اندروید را باید «ناهنجار» توصیف کرد. اول از همه، انیمیشن استفاده‌شده در اندروید فاقد روانی موجود در iOS است. در اندروید «پای»، ابتدا پنجره‌ی اپلیکیشن کوچک شده و به سمت راست حرکت می‌کند، پس از آن اپلیکیشن قبلی با جلوه‌ی زوم صفحه را فرا می‌گیرد؛ این انیمیشن طوری است که انگار اپلیکیشن قبلی قرار است از صفحه خارج شود.

در آی او‌اس، با هربار سوایپ در قسمت پایین نمایشگر، بین اپلیکیشن‌هایی که اخیرا اجرا کرده‌اید جابه‌جا می‌شوید؛ اما در پیکسل ۳ ایکس‌ال تنها می‌توانید بین اپلیکیشن فعلی و آخرین اپلیکیشنی که پیش از آن مورد استفاده قرار گرفته جابه‌جا شوید. برای دستیابی به باقی اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده، باید انگشت خود را روی سمت راست نوار ناوبری نگه‌دارید تا با ابزاری که شبیه به نوار لغزنده (Scroll Bar) در رایانه‌های شخصی است، بین اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده جابه‌جا شوید.

مشکل این است که هیچ‌گاه نمی‌دانید باید تا چه مدت انگشت خود را روی سمت راست نوار ناوبری نگه‌دارید؛ برعکس، در آیفون همیشه مطمئن هستید که با پنج بار سوایپ به پنجمین اپلیکیشن اخیرا اجراشده دست پیدا می‌کنید. در پیکسل ۳ ایکس‌ال، یاید بدانید که چه زمانی انگشت خود را از روی صفحه بردارید تا به اپلیکیشن موردنظر دست پیدا کنید؛ گویی که در حال راه رفتن روی پیست اسکیت هستید.

از مقایسه با سیستم چندوظیفگی آیفون که بگذریم؛ نمی‌توانیم سیستم چندوظیفگی پیشین اندروید را هم فراموش کنیم. در نسخه‌های پیشین اندروید شاهد استفاده از کلیدهای سه‌گانه‌ی ناوبری بودیم و در کنار آن با حرکت از پایین به بالا شاهد ظاهر شدن فهرست اپلیکیشن‌ها بودیم؛ همچنین، با دوبار لمس کلید چندوظیفگی امکان بازگشت به آخرین اپلیکیشن استفاده‌شده وجود داشت. بدیهی است که اجزای این سیستم هیچ تداخلی با یکدیگر نداشتند. در مجموع، سیستم چندوظیفگی پیشین اندروید، در کنار سرعت، حس طبیعی بودن را به‌کاربر القا می‌کرد و استفاده از آن پس از مدتی به یک عادت تبدیل می‌شد. برعکس؛ در سیستم چندوظیفگی جدید هیچ‌چیزی آسان و طبیعی نیست.

یکی دیگر از تغییرات ناخوشایند، نمای صفحه‌ی چندوظیفگی است. همان‌طور که در تصویر بالا دیده می‌شود، صرفا باریکه‌ای از تصویر اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده نمایش داده می‌شود؛ اما در نسخه‌های پیشین اندروید تصویر صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها به‌صورت افقی پشت هم نشان داده می‌شد که باعث می‌شد انتخاب اپلیکیشن موردنظر بسیار سریع انجام شود. در گوشی‌های سامسونگ هنوز از همین صفحه‌ی چندوظیفگی استفاده می‌شود؛ در نتیجه وقتی پیکسل ۳ ایکس‌ال با آخرین نسخه از اندروید را کنار می‌گذارید و از گلکسی نوت ۹ سامسونگ با اندروید ۸.۱ استفاده می‌کنید، احساس می‌کنید با یک ارتقاء در سیستم چندوظیفگی روبه‌رو شده‌اید.

در مجموع، کارایی و تراکم اطلاعاتی در سیستم چندوظیفگی جدید اندروید کاهش‌ یافته؛ اما از سوی دیگر، جنبه‌ی مثبتی به آن اضافه نشده است. حتی اگر در رابطه با قدیمی شدن کلیدهای سه‌گانه‌ی قدیمی و نیاز به حذف آن‌ها و ساده‌تر شدن تجربه‌ی چندوظیفگی با گوگل هم‌عقیده باشیم، بهتر بود اهالی مانتن‌ویو به کاربران اجازه می‌دادند تا بتوانند از سیستم قدیمی استفاده کنند. چنین موردی موجب می‌شد کاربران بتوانند- تا زمان بهبودیافتن سیستم چندوظیفگی جدید از همان سیستم ساده و سریع قدیمی استفاده کنند.

هرچند سیستم چندوظیفگی جدید اندروید یک فاجعه‌ی تمام‌عیار نیست، اما نباید به‌عنوان گزینه‌ی پیش‌فرض یا تنها گزینه‌ی قابل‌دسترسی توسط کاربران درنظر گرفته می‌شد. کافی است تا زمان رفع مشکلات سیستم چندوظیفگی جدید، Google به کاربران اجازه دهد تا در صورت تمایل از سیستم قدیمی استفاده کنند.

دسترسی آسان به اینترنت و همه‌گیر شدن موبایل‌های هوشمند باعث شده تعداد کاربران اینترنت موبایل رشد صعودی داشته باشد. تعداد کابران ایرانی که از اینترنت موبایل استفاده می‌کنند، تا پایان سال ۹۶ حدود ۵۳ میلیون نفر اعلام شده بود؛ اما جدیدترین آمار مصرف اینترنت در ایران نشان می‌دهد این تعداد به بیش از ۶۰ میلیون نفر رسیده است. این امر نشان می‌دهد که استفاده از اینترنت موبایل، طرفداران بیشتری نسبت به اینترنت ثابت و شرکت‌های اینترنتی دارد.

طبق آمار ارائه‌شده از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، بیش از ۷۲ میلیون و ۹۴۱ هزار نفر در ایران از اینترنت پهن باند استفاده می‌کنند که از این تعداد، بیش از ۱۲ میلیون و ۸۸۸ هزار نفر مشترک اینترنت پهن باند ثابت (ADSL) و بیش از ۶۰ میلیون و ۵۳ هزار نفر کاربر اینترنت پهن باند موبایل هستند.

بر اساس آمار منتشرشده ضریب نفوذ اینترنت پهن باند ثابت ۱۵.۷۰ درصد، ضریب نفوذ اینترنت پهن باند موبایل ۷۳.۱۶ درصد و ضریب کلی نفوذ اینترنت پهن باند ایران به ۸۸.۸۶ درصد رسیده است.

همان‌طور که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، طبق نمودارهای منتشرشده از سوی سازمان تنظیم مقررات، ضریب نفوذ اینترنت پهن باند ثابت یا همان ADSL به‌صورت خطی و رو به رشد بوده و ضریب نفوذ اینترنت پهن باند سیار یا همان اینترنت موبایل با شیب بیشتری رشد داشته است.

تصویر زیر نیز نموداری از مقایسه‌ی فناوری‌های دسترسی به اینترنت پهن باند را نشان می‌دهد. طبق این آمار اینترنت موبایل و فناوری‌های 3G و 4G با ۸۲ درصد در رده‌ی نخست قرار دارند. پس از فناوری نسل سوم و چهارم موبایل، ۱۲درصد کاربران به اینترنت ADSL دسترسی دارند، سه درصد به اینترنت وای فای و دو درصد از طریق TD-LTE به اینترنت وصل می‌شوند.

شرکت خدمات حرفه‌ای جهانی ارنست و یانگ (EY)، گزارشی را در مورد عملکرد ICOها در طول سال گذشته منتشر کرده است که روند ارزش توکن‌های عرضه شده‌ی شرکت‌ها را نزولی پیش‌بینی می‌کند.

شرکت EY در این گزارش توضیح می‌دهد که تحقیقات خود را از دسامبر سال ۲۰۱۷، روی ۳۷۲ پروژه آغاز کرده است. از این میان، تنها ۱۱۰ پروژه‌ی برتر موفق شده بودند ۸۷ درصد از بودجه‌ی موردنظر شرکت‌ها را جمع‌آوری کنند. این پروژه‌ها «کلاس ۲۰۱۷» نام گرفتند. در گزارشی که هفته‌ی گذشته منتشر شد، EY این پروژه را ازلحاظ ارزش و پیشرفت، موردبررسی قرار داد.

متأسفانه اگر شما یک پورتفولیو از کلاس ۲۰۱۷ تهیه کرده باشید، حالا با توجه به ارزش توکن‌های لیست شده در صرافی‌های دیجیتال، دوسوم سرمایه‌ی خود را ازدست‌داده‌اید. با توجه به گسترش روند نزولی بازار، ضرر شما بیشتر هم می‌شود، چراکه تنها ۳۵ پروژه از ۱۱۰ پروژه‌ی فوق، محصول یا پروتوتایپ موفقی عرضه کرده‌اند.

ریسک سرمایه‌گذاری در آیکوها زمانی واضح‌تر می‌شود که بدانیم در حال حاضر ۸۶ درصد از توکن‌ها، کمتر از قیمت اولیه‌ی خود ارزش دارند. در حقیقت فقط ۱۰ پروژه، حدود ۹۹ درصد بازگشت سرمایه‌ی مثبت داشته‌اند. به عبارتی، شانس اینکه شما پروژه‌ی درستی را انتخاب کرده باشید یک به ۱۰ است. این پروژه‌ها نیز عمدتاً در حوزه‌ی زیرساخت‌های بلاک‌چین قرار دارند. این حقیقت ثابت می‌کند که در فضای دارایی‌های رمزنگاری، هنوز کارهای بنیادی و پایه‌ای زیادی باید انجام شود.

توکن‌ها نسبت به اتریوم سرمایه‌گذاری بهتری نیستند

گزارش ۱۳ صفحه‌ای EY، به این نکته اشاره می‌کند که حتی موفق‌ترین پروژه‌ها نیز در مقایسه با اتریوم، مزیت مشهودی ندارند. پروژه‌ی اتریوم از بیشترین توسعه، حمایت و سرمایه‌گذاری برخوردار بود و حاشیه‌ی سود بسیار بالایی داشت.

بااین‌حال، باوجود عملکرد ضعیف آیکوها از اواخر سال ۲۰۱۷ تا کنون، بازهم به نظر نمی‌رسد که تا پایان سال ۲۰۱۸، کمبودی به لحاظ پروژه‌های جدید احساس شود. از آغاز سال جاری تاکنون، پروژه‌های مرتبط با ارزهای رمزنگاری بیش از ۱۲ میلیارد دلار سرمایه جذب کرده‌اند که بخش اعظم آن از طریق آیکوها و بقیه نیز از طریق سرمایه‌های وی‌سی سنتی به‌دست‌آمده است.

همان‌طور که کارشناسان بارها یادآوری کرده بودند، اگر کسی روی ارزها و دارایی‌های رمزنگاری‌شده سرمایه‌گذاری کرده باشد، نباید به خاطر از دست رفتن سرمایه‌ی خود، یا شکست پروژه‌ها شگفت‌زده شود. همان‌طور که دو دهه‌ی پیش، بازندگان حباب دات کام بسیار بیشتر از برندگان آن بودند. نگرانی مهم‌تر فعالان و کارشناسان، این است که تعداد کمی از پروژه‌ها واقعاً محصولی تولید می‌کنند. آن‌ها معتقدند که تلاش کردن و شکست خوردن، مسئله‌ی توجیه‌پذیری است، اما تکلیف شرکت‌هایی که اصلاً وارد عرصه‌ی بازی نمی‌شوند چیست؟

خوشبختانه، برخی از پروژه‌هایی که در سال ۲۰۱۷ از طریق آیکو سرمایه جذب کردند، هنوز در حال تست پروتوتایپ و نمونه محصولات خود در بازار هستند. اما پس از اتمام یک سال، آن‌ها باید به این سؤال پاسخ بدهند که منابع و سرمایه‌ی دریافتی خود را چگونه تخصیص داده‌اند.

کسب‌وکار «ابر» مایکروسافت، به‌زودی این شرکت را به «باشگاه تریلیون دلاری‌ها» ملحق می‌کند. دنیل آیوز، تحلیلگر مالی Wedbush در یک گزارش تحقیقاتی جدید می‌نویسد: «کسب‌وکارهای امروزی با هر ابعادی، کوچک یا متوسط یا بزرگ، نیازهای پردازشی و محاسباتی و برنامه‌های سازمانی خود را از سرورها به خدمات ابری منتقل می‌کنند. این روند، سود فوق‌العاده‌ای برای غول نرم‌افزاری مایکروسافت به همراه دارد، به‌طوری‌که این شرکت به اصلی‌ترین رقیب آمازون تبدیل‌شده است.»

آیوز در این گزارش توضیح می‌دهد که مایکروسافت به لطف  پیشرفت و توسعه‌ی ناشی از بخش ابری خود، ارزشی معادل یک تریلیون دلار پیدا خواهد کرد. در حال حاضر، از بین شرکت‌های عمومی (سهامی عام)، اپل به این جایگاه دست‌یافته است.

مایکروسافت سومین شرکت ارزشمند جهان پس از اپل و آمازون است که ارزش بازاری آن به ۸۴۶ میلیارد دلار می‌رسد.

همان‌طور که داده‌های نظرسنجی Wedbush نشان می‌دهد، نرخ رشد هزینه‌هایی که شرکت‌ها برای خدمات ابری می‌پردازند، در سال آینده شتاب بیشتری خواهد داشت. به گفته‌ی آیوز، در حال حاضر حدود ۳۰ درصد از کار شرکت‌ها یا در ابر انجام می‌شود یا در سیستم‌های هیبریدی، که ترکیبی از رایانش ابری و سرور خود شرکت‌ها است. مطابق با داده‌های تحقیقات، این نرخ تا پایان سال آینده به ۳۸ درصد و تا سال ۲۰۲۲ به ۵۵ درصد خواهد رسید. بنابراین به لطف این تغییرات، حداقل تا ۱۸ ماه آینده تقاضای سالم برای سرویس‌های ابری وجود خواهد داشت و این تقاضا، فرصت فوق‌العاده‌ای را در اختیار مایکروسافت قرار می‌دهد.

تأثیر مثبت شرکا و نیروی فروش مایکروسافت

پیشنهادات مایکروسافت که شامل خدمات رایانش ابری آژور و مجموعه‌ی Office 365مبتنی بر ابر است، در حال حاضر نفوذ واضح و قابل‌توجهی میان مشتریان سازمانی وتکنولوژی و شرکای فروش مایکروسافت دارد. به یاد داشته باشیم که عده‌ی بسیار زیادی از کاربران دسکتاپ و سایر نرم‌افزارهای مایکروسافت باید خود را با خدمات ابری مطابقت دهند. به گفته‌ی آیوز، این شرکت باید از شرکا و نیروی فروش بزرگ خود نیز حداکثر بهره را ببرد، چراکه این گروه می‌توانند مشتریان بیشتری را متقاعد به خرید خدمات ابری کنند. به‌ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط، که پتانسیل بالایی به‌عنوان مشتریان بالقوه دارند. آیوز که نرخ هدف سهام مایکروسافت را تا یک سال آینده، ۱۴۰ دلار پیش‌بینی می‌کند، گفت:

ترکیب این دینامیک‌ها، نادلا (مدیرعامل مایکروسافت) را قادر می‌سازد که در سال‌های آینده، گستره‌ی خدمات ابری این شرکت را گسترش دهد. این امر به معنای رشد درآمدزایی مایکروسافت تا سال ۲۰۱۹ خواهد بود.

لازم به ذکر است که جمعه‌ی هفته‌ی گذشته، ارزش سهام مایکروسافت با ۰.۲ درصد افزایش، به ۱۰۸.۷۵ دلار رسید.

نکته‌ی دیگری که آیوز به آن اشاره می‌کند، شبکه‌ی شرکای ابر مایکروسافت است که درواقع سلاح مخفی این شرکت محسوب می‌شود. این شرکا به شرکت‌ها کمک می‌کنند که سرویس‌های ابری را بپذیرند و روی آژور به اجرا درآورند. در حال حاضر، مایکروسافت از ۷۰ هزار شریک بهره می‌برد، که بیشتر از سایر همتایان او یعنی آمازون، گوگل و سیلزفورس است.

مایکروسافت به کمک شبکه‌ی شرکا، تیم فروش و همچنین سرمایه‌گذاری در بخش هوش مصنوعی، خود را برای نبرد با آمازون آماده می‌کند. این شرکت با بهره‌گیری از همه‌ی قابلیت‌های خود، می‌تواند یک «گزاره‌ی ارزش منحصربه‌فرد» ارائه کند و نه‌تنها تا سال ۲۰۱۹، بلکه پس‌ازآن نیز چهره‌ی برتر عرضه و فروش خدمات ابری باقی بماند.

سه سال است که مرسدس AMG C63 به بازار جهانی عرضه شده، اما هنوز هم یکی از پرطرفدارترین محصولات مرسدس بنز با جادوی AMG است. شهرت AMG به‌عنوان یکی از بهترین تیونرهای دنیا، در این مدل زیبا و قدرتمند کاملاً مشخص است؛ اما همانطور که می‌دانیم، در دنیای تیونینگ هیچ‍‌وقت «کامل‌ترین» وجود ندارد.

شرکت تیونینگ خوش‌نام جی‌پاور (G-Power) این‌بار به‌سراغ محصول AMG رفته است؛ دست‌پخت مهندسان G-Power در خودروهای توربوشارژ کاملاً تکراری به‌نظر می‌رسد. همان فرمول همیشگی، یعنی ارتقای توربوها و ورودی هوا، در AMG C63 هم استفاده شده است.

پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۴ لیتری بای‌توربوشارژ در مدل استاندارد سدان AMG C63، حدود ۴۷۰ اسب بخار قدرت و ۶۵۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. متخصصان G-Power این سدان آلمانی را با ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۰۰۰ نیوتن‌متر گشتاور عرضه می‌کنند؛ AMG C63 این تیونر در زمان ۳.۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و البته تا سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت هم پیش می‌رود. برای مقایسه باید توجه داشت، مدل استاندارد با نهایت سرعت محدود شده‌ی ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت، در زمان ۴.۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

محصول جدید G-Power برای رسیدن به این قدرت و عملکرد قابل توجه، در بخش توربوشارژر، کمپرسور و ورودی هوا تقویت شده است؛ درواقع AMG C63 با سرعت و ظرفیت بیشتری هوا را می‌بلعد و دمای کمتری در خروجی توربوشارژر تولید می‌کند. در کنار اگزوز باکیفیت از جنس فولاد ضدرنگ، پروژه‌ی جدید G-Power در بخش ظاهری هم به‌دنبال جلب توجه است. طرح بدنه‌ی استتاری، رینگ‌های ۲۰ اینچ و تایرهای پهن ۲۵۵ و ۲۸۵ از تغییرات ظاهری جالب AMG C63 هستند.

قیمت کیت تیونینگ G-Power برای سدان مرسدس AMG C63، اعلام نشده است.

طبق جدیدترین گزارش‌ها، شیائومی قصد دارد در آینده‌ای نزدیک مدل پایین‌رده‌ی گوشی پرچم‌دار شیائومی می ۸، یعنی می ۸ لایت را با ۸ گیگابایت رم روانه‌ی بازار کند؛ این اسمارت‌فون قرار است دارای رنگ‌بندی متنوع‌تری نسبت به دیگر مدل‌های خانواده‌ی می ۸ باشد.

چینی‌ها ماه گذشته به‌صورت رسمی از گوشی Xiaomi Mi 8 Lite رونمایی کردند؛ این محصول دارای نمایشگر ۶.۳ اینچ LCD (به‌همراه بریدگی) است و برای پردازش تسک‌ها از پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۶۰ استفاده می‌کند. در آن زمان گفته شد که این گوشی در دو مدل جداگانه، یکی با ۴ گیگابایت رم و ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی داخلی و دیگری با ۶ گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی داخلی روانه‌ی بازار می‌شود، اما اخیرا مدلی از می ۸ لایت با ۸ گیگابایت رم رؤیت شده است.

طبق اطلاعات منتشرشده از سوی سازمان تنظیم مقررات چین (TENAA)، مدل ۸ گیگابایتی می ۸ لایت دارای مدل‌نامبر M1808D2TT است و پنل جلویی و پشتی آن به‌رنگ سیاه دیده می‌شود. در کنار این‌ها، فریم کناری گوشی به‌همراه کلیدهای قرارداده‌شده در آن، قرار است به رنگ نارنجی مزین شوند. حاشیه‌ی اطراف دوربین اصلی دستگاه به رنگی شبیه به بنفش و حلقه‌ی اطراف حسگر اثر انگشت به رنگ صورتی دیده می‌شوند. 

تصویر منتسب به مدل ۸ گیگابایتی شیائومی می ۸ لایت در وب‌سایت TENAA

برخی از مشخصات فنی می ۸ لایت که در سایت سازمان تنظیم مقررات چین دیده می‌شوند، با آنچه که قبلا می‌دانستیم تفاوت‌هایی به‌نسبت جزئی دارند؛ برای مثال، سازنده‌ی می ۸ لایت گفته که این گوشی دارای باتری ۳/۳۵۰ میلی‌آمپرساعتی است؛ اما در قسمت مشخصات مربوط به باتری این گوشی در سایت TENAA، رقم ۳/۲۵۰ میلی‌آمپرساعتی به‌چشم می‌خورد.

به‌علاوه، TENAA مدعی شده که در مدل ۸ گیگابایتی می ۸ لایت، قرار است شاهد دوربین سلفی ۲۴ مگاپیکسلی باشیم؛ این سازمان همچنین گفته که Xiaomi در پنل پشتی این گوشی از دو دوربین با سنسورهای ۱۲ مگاپیکسلی (به‌عنوان دوربین اصلی) و ۸ مگاپیکسلی (به‌عنوان دوربین ثانویه) استفاده کرده است. این در حالی است که شیائومی به‌هنگام معرفی می ۸ لایت اعلام کرد که دوربین‌های اصلی این گوشی دارای سنسورهای ۱۲ و ۵ مگاپیکسلی خواهند بود که سنسور دوم به‌منظور تشخیص عمق و برای ثبت تصاویر پرتره کاربرد خواهد داشت.

براساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، سهم انرژی پاک در سبد جهانی انرژی در ۵ سال آینده به سیر صعودی خود ادامه خواهد داد و به میزان ۴۰ درصد از کل رشد مصرف انرژی خواهد رسید؛ اما بیشتر فناوری‌های انرژی تجدیدپذیر در طول این بازه‌‌ی زمانی همچنان به تولید انرژی برق محدود خواهند بود.

پیش‌‌بینی‌‌های بخش تجدیدپذیر و تحلیل بازار آژانس بر این است که تا سال ۲۰۲۳،انرژی‌های تجدیدپذیر تقریباً یک سوم از کل تولید برق جهان را پوشش خواهند داد؛ بااین‌حال، به‌‌دلیل سیاست‌‌های حمایتی ضعیف‌‌تر و نیز موانع اجرایی، پیشرفت در بخش حمل‌ونقل تجدیدپذیر و انرژی حرارتی بسیار کندتر خواهد بود.

انرژی‌‌های خورشیدی و بادی به تسلط خود بر بخش انرژی پاک ادامه خواهند داد، اما آژانس بین‌المللی انرژی، رشد قابل‌توجهی را برای انرژی زیستی مدرن نیز به‌‌دلیل کاربرد گسترده‌‌ی آن در بخش گرما و حمل‌ونقل (در کنار تولید برق) پیش‌بینی کرده است.

در سال ۲۰۱۷، به‌‌میزان ۱۷۸ گیگاوات به ظرفیت انرژی‌‌های تجدیدپذیر افزوده شد؛ که این میزان بیش از دو سوم از رشد جهانی انرژی است. حدود ۹۷ گیگاوات از این رشد ۱۷۸ گیگاواتی، متعلق به انرژی خورشیدی است و بیش از نیمی از این رشد جهانی تنها به کشور چین اختصاص دارد. رشد چشمگیر انرژی خورشیدی در سال ۲۰۱۷، سرعت کمتر رشد در بخش‌‌های بادی و برق‌آبی را جبران کرده است.

ظرفیت انرژی خورشیدی در نیمه‌ی اول دهه‌‌ی بعدی، تا حدود ۶۰۰ گیگاوات افزایش می‌یابد (این رشد بیشتر از مجموع ظرفیت تمام فناوری‌های تجدیدپذیر دیگر  یا به عبارتی، دو برابر کل ظرفیت انرژی الکتریکی ژاپن است) و تا پایان دوره‌‌ی زمانی مورد پیش‌‌بینی به عدد خیره‌‌کننده‌‌ی یک ترا وات خواهد رسید. رشد انرژی خورشیدی بیشتر شامل توسعه‌‌ی گسترده در تولید پراکنده خواهد بود که تقریباً نیمی از رشد ظرفیت فتوولتائیک در سراسر جهان را در بازه‌‌‌‌ی زمانی ۲۰۱۸ الی ۲۰۲۳ پوشش می‌‌دهد. انتظار می‌رود که خانه‌ها، مشاغل و خطوط بزرگ صنعتی تا سال ۲۰۲۳، تقریباً ۲ درصد از برق جهان را تولید کنند.

باوجود تغییرات سیاسی اخیر، چین با در اختیار داشتن ۴۰ درصد از ظرفیت فتوولتائیک نصب‌شده در جهان تا سال ۲۰۲۳،  همچنان بزرگ‌ترین قطب انرژی فتوولتائیک جهان باقی خواهد ماند. ایالات‌متحده در مقام دومین بازار بزرگ فتوولتائیک و پس از آن هند با پیش‌‌بینی افزایش ظرفیت ۴ برابری، در رده‌‌ی سوم قرار خواهند گرفت.

درحالی‌که انرژی برق‌آبی تا سال ۲۰۲۳ بزرگ‌ترین منبع انرژی تجدیدپذیر باقی می‌ماند؛ انرژی بادی نیز به‌‌عنوان دومین بازار بزرگ انرژی های تجدیدپذیر فعال خواهد بود. مشابه پیش‌بینی سال گذشته، انتظار می‌رود ظرفیت انرژی بادی تا ۶۰ درصد افزایش یابد. در همین حال، با پیشرفت فناوری و کاهش چشمگیر هزینه‌ها، ظرفیت نیروگاه‌‌های بادی ساحلی، با گسترش دامنه‌ی نفوذ خود از اروپا تا آسیا و آمریکای شمالی، به‌‌ ۳ برابر ظرفیت فعلی آن خواهد رسید.

دکتر فتیح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی گفت:

انرژی زیستی مدرن بزرگ‌ترین غول انرژی‌‌های تجدیدپذیر است که امروزه سهم آن در کل مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر جهان حدود ۵۰ درصد است؛ به‌عبارت‌دیگر برابر با مجموع انرژی‌‌های برق‌آبی، بادی، خورشیدی و همه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر دیگر. ما انتظار داریم که انرژی زیستی مدرن به سیطره‌‌ی خود در این بازار ادامه دهد؛ همان‌‌گونه که چشم‌انداز وسیعی برای رشد بیشتر آن در آینده نیز دیده می‌‌شود. اما اعمال سیاست‌های صحیح و مقررات دقیق برای شکوفایی پتانسیل کامل این حوزه، ضروری خواهند بود.

بیرول ادامه می‌‌دهد:

انرژی زیستی مدرن، بیش‌ترین رشد را در میان منابع تجدیدپذیر بین سال‌های ۲۰۱۸  تا ۲۰۲۳ خواهد داشت. این موضوع، نقش حیاتی آن را در ساخت یک سبد کامل از انرژی‌های تجدیدپذیر و تضمین یک سیستم انرژی ایمن و پایدار برجسته می‌‌کند.

هنوز یک پتانسیل بکر برای استفاده از انرژی زیستی در صنایع سیمان، شکر و اتانول وجود دارد؛ که با فعال‌‌سازی این پتانسیل، انتشار گازهای گلخانه‌‌ای در ضایعات و پسماندهای این صنایع تقلیل می‌‌یابد و نگرانی‌ها در مورد تغییر کاربری زمین نیز برطرف خواهد شد. آژانس بین‌المللی انرژی می‌گوید که علاوه بر این‌ها، استفاده از این منابع می‌تواند در بهبود مدیریت پسماند و کیفیت هوا نیز مؤثر واقع شود.

چین در نتیجه‌‌ی تمرکز بر سیاست کربن‌‌زدایی خود در تمام بخش‌های اقتصادی و نیز مقابله با آلودگی هوای محلی و تغییرات آب‌‌و‌‌هوایی، همچنان بر تسلط بی‌چون‌وچرای خود بر بازار انرژی‌های پاک ادامه خواهد داد. تا سال ۲۰۲۳، چین با پیشی گرفتن از اتحادیه‌‌ی اروپا، عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده‌‌ی انرژی تجدیدپذیر جهان را کسب خواهد کرد. بااین‌حال، برزیل با منابع انرژی برق‌آبی فراوان و بخش اتانول توسعه‌یافته، همچنان با ۴۵ درصد، بیش‌ترین سهم از انرژی‌های تجدیدپذیر را در بین بزرگ‌ترین مصرف‌‌کنندگان انرژی جهان از آن خود خواهد کرد.

در این گزارش عنوان شده است که علی‌رغم نفوذ گسترده‌‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر و افزایش بلوغ این بخش، نیاز به یک فضای سیاسی دلگرم‌کننده و طراحی مناسب بازار، همچنان حیاتی خواهد بود.

آژانس بین‌المللی انرژی می‌گوید تا سال ۲۰۲۳، بیش از نیمی از ظرفیت انرژی پاک را می‌توان از طریق مزایدات رقابتی به مرحله‌ی اجرا رساند؛ با این روش، می‌توان به کاهش قیمت پیشنهادی برق بادی و خورشیدی تا مبلغی بین ۲۰ الی ۵۰ دلار آمریکا در ازای هر مگاوات‌‌ساعت دست یافت.

به‌نظر می‌رسد که پتانسیل برای حرارت تجدیدپذیر در این سا‌ل‌ها همچنان دست‌نخورده باقی خواهد ماند و این بخش تنها یک دهم از کل تقاضای حرارتی را به خود اختصاص می‌دهد. بااین‌حال طی پنج سال آینده، رشد ۲۰ درصدی برای کل تقاضای تجدیدپذیر قابل‌تصور خواهد بود.

موسسه کانسیومر ریپورتس (Consumer Reports) در جدیدترین آزمایش‌های تصادف، ایمنی صندلی‌های کودک چهار نفره یک ردیفی را زیرسؤال برد. بر اساس گزارش CR، این صندلی‌ها در تست‌های مختلف، به‌اندازه‌ی کافی ایمن و مقاوم نیستند.

متخصصان این سازمان از سال ۲۰۱۴، به‌منظور شبیه‌سازی شرایط متفاوت و تضمین ایمنی، آزمایش‌های مختلف صندلی‌های کودک را آغاز کرده‌اند. آزمایش‌های CR با تمرکز ویژه بر تصادف‌های واقعی انجام می‌شود که حتی از بررسی‌های سازمان‌های فدرال آمریکا، سخت‌گیرانه‌تر است.

صندلی‌های کودک چهار نفره، همانطور که از نام آن مشخص است، چهار صندلی کودک هستند که در یک ردیف افقی، کنارهم نصب شده‌اند. کارشناسان CR تولیدات سه برند مختلف را آزمایش کردند؛ در پایان بررسی‌های جامع، از بین امتیازهای کیفی ابتدایی، خوب و عالی، تمام آن‌ها در رده‌ی «ابتدایی» بودند. دلیل امتیاز پایین سه صندلی مختلف، مقاومت ضعیف و شکستن بخش پشتی هنگام آزمایش تصادف با آدمک‌ها اعلام شد.

متخصصان کانسیومر ریپورتس اشاره کردند که در شرایط واقعی، تصادف شدیدتر است؛ بنابراین مشکلات موجود در صندلی‌ها، خطرات جبران ناپذیری در پی خواهد داشت. درواقع امکان برخورد سر کودک با بخش‌های مختلف کابین و یا حتی پرتاب شدن او وجود دارد. با اینکه نتایج آزمایش‌های CR نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد، اما هنوز گزارشی مبنی بر آسیب‌دیدگی کودکان به‌دلیل مشکلات صندلی‌های کودک چهار نفره، ثبت نشده است. آدمک‌هایی که کارشناسان CR از آن‌ها استفاده کردند، وزن و ابعادی مشابه کودکان ۶ و ۱۰ ساله داشته‌اند. بر اساس گزارش CR، صندلی‌ها در بخش کمربند ایمنی، پشت‌سری‌ها، پشت و اتصال پایینی با بدنه خودرو استحکام لازم را ندارند.

در پاسخ به گزارش CR، مقامات سه برند تولیدکننده‌ی صندلی‌ها (Britax، Cosco و Harmony)، بر ایمنی محصولات خود و داشتن استاندردهای فدرال تأکید کردند.

تاکنون خبرهای بسیاری در مورد کامپیوترهای کوانتومی و محاسبات کوانتومی منتشر شده است. ظاهرا جنجال‌های تبلیغاتی و قابلیت‌هایی که در مورد کامپیوترهای کوانتومی مطرح می‌شود، چندان هم دور از واقعیت نیست. هرچند برای اینکه بتوانیم به‌صورت واقعی و در عمل در مورد قدرت محاسبات کوانتومی صحبت کنیم، هنوز باید چند سال دیگر صبر کنیم تا ببینیم این وعده‌های تبلیغاتی محقق خواهند شد یا خیر. آیا وعده‌های مطرح‌شده در مورد کامپیوترهای کوانتومی و محاسبات کوانتومی به عینیت و واقعیت خواهند رسید یا در عمل چنین تبلیغاتی صحت ندارد. 

تحقیقات و مطالعات علمی در مورد رایانه‌های کوانتومی همچنان ادامه دارد. در کنار این تحقیقات علمی، تبلیغات رسانه‌ای هم کار خود را پیش می‌برند. براساس آخرین دستاوردهای مطرح‌شده در این حوزه، به‌نظر می‌رسد در انجام محاسبات واقعی، کامپیوترهای کوانتومی عملکرد سریع‌تری نسبت به رایانه‌های کلاسیک از خود نشان می‌دهند.  

آنچه تاکنون در مورد رایانه های کوانتومی می‌دانیم این است که این کامپیوترها، با تعداد محدودی کیوبیت و زمان کوهرنس یا همدوسی بسیار کوتاه عمل می‌کنند. در پردازش کوانتومی، کیوبیت یا بیت کوانتومی معادل بیت در رایانه‌های کلاسیک است که به‌عنوان واحد پایه برای پردازش کوانتومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

انتظار می‌رود که چنین محدودیت‌هایی باعث محدودشدن محاسبات در رایانه‌های کوانتومی شود. هرچند با وجود تمام محدودیت‌ها، رایانه‌های کوانتومی کاربردهایی دارند که برای آن حوزه‌ها می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. محققان بسیار علاقه‌مند هستند بدانند با هر سیستمی چه مجموعه کارهایی را می‌توان به‌انجام رساند. با توجه به زمان کوتاه کوهرنس یا همدوسی در رایانه‌های کوانتومی، به‌نظر می‌رسد که این سیستم‌ها برای انجام محاسبات مفید و موثر نخواهند بود. در نتیجه این‌طور می‌توان نتیجه گرفت که با توجه به محدودیت‌های موجود، امکان انجام تعداد محدودی عملیات روی رایانه‌های کوانتومی مقدور خواهد بود. به زبان و ادبیات کوانتومی، با توجه به عمق مدارهای کوانتومی، به‌نظر می‌رسد که کامپیوترهای کوانتومی در انجام برخی محاسبات، محدودیت‌هایی نسبت به کامپیوترهای کلاسیک با عمق مدار قابل افزایش داشته باشند.  

نشریه‌ی Science today، مقاله‌ای تحت عنوان «مزیت کامپیوترهای کوانتومی با مدارهای با عمق کم» توسط سرگئی براویی از محققان IBM، دیوید گاست از دانشگاه واترلو و موسسه محاسبات کوانتومی و روبرت کونیگ از موسسه تحقیقات پیشرفته‌ و همچنین زنتروم متمتیک و دانشگاه فنی مونیخ منتشر کرد. در این مقاله، محققان اثبات می‌کنند که برای حل یک مساله، یک کامپیوتر کوانتومی با عمق مدار ثابت می‌تواند عملکرد بهتری نسبت به یک کامپیوتر کلاسیک که عمق مدار آن افزایش می‌یابد و بیشتر می‌شود از خود نشان دهد. همان‌طور که گفته شد، عمق مدار کامپیوتر کوانتومی ثابت است.

این نکته را در نظر داشته باشید که کامپیوترهای کوانتومی و کامپیوترهای کلاسیک تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند. باب ساتور معاون بخش استراتژی و اکوسیستم کوانتومی IBM معتقد است:

مدارهای کوانتومی به‌صورت اساسی یکسان نیستند و با مدارهای کلاسیک تفاوت‌هایی دارند. مدارهای کلاسیک، بر اساس بیت و اعداد باینری صفر و یک توابع منطقی AND ،OR ،NOT و مشابه آن محاسبات را انجام می‌دهند. در گیت‌های بسیار ساده، انواع عملیاتی که می‌توان با رایانه‌های کوانتومی انجام داد، بسیار متفاوت است و تنها دو بیت باینری درگیر محاسبات نمی‌شوند. وقتی کیوبیت‌ها محاسباتی را انجام می‌دهند، تنها دو بیت باینری در محاسبات وجود ندارند، بلکه فضاهای بیشتری درگیر محاسبات خواهد شد. 

از آنجایی که کیوبیت‌ها می‌توانند به‌غیر از محاسبه‌ی صفر و یک اعداد بیشتری را در محاسبات خود وارد کنند، در نتیجه برای انجام محاسبات کوانتومی، بر اساس قنون برهمی نهی در فیزیک، فضاهای بیشتری برای محاسبات مورد نیاز است و درگیر می‌شود. همین مساله منجر به قدرتمندشدن رایانه‌های کوانتومی نسبت به رایانه‌های کلاسیک خواهد شد و برای حل مسایل خاص که مورد توجه محققان است می‌تواند کاربرد داشته باشد. 

محققان به دنبال پاسخ دادن به این سوال بودند که که آیا مدارهای کوانتومی با عمق ثابت می‌توانند یک مسئله‌ی محاسباتی را همانند مدارهای کلاسیک با عمق ثابت حل کنند؟ این مسئله، Bernstein-Vazirani نام دارد که یک مثال شناخته‌شده در محاسبات کوانتومی است. در این مقاله‌ی کوتاه نمی‌توانیم به جزئیات این بررسی و تحقیق بپردازیم؛ اما محققان نشان می‌دهند که حتی یک کامپیوتر کوانتومی با عمق کم می‌تواند به‌راحتی از یک رایانه‌ی کلاسیک، در حل این مسئله پیشی بگیرد. برویی معتقد است: 

سعی کردیم متوجه شویم که چه نوع محاسباتی با یک مدار کوانتومی با عمق کم قابل انجام است. به‌دنبال مدل مناسبی برای یک نوع محاسبات بودیم که بتواند روی دستگاه‌های کوانتومی near-term قابل انجام باشد. بدین نتیجه رسیدیم که کامپیوترهای کوانتومی می‌توانند برخی مسایل محاسباتی خاص را با کمک مدارهای کوانتومی با عمق ثابت حل کنند. در نتیجه، وقتی شما تعداد بیت‌های ورودی را افزایش می‌دهید، عمق الگوریتم کوانتومی که آن مساله محاسباتی را حل می‌کند، ثابت باقی می‌ماند.

شایان ذکر است که رایانه‌های کلاسیک با مدارهای با عمق ثابت نمی‌توانند چنین مسایل محاسباتی را حل کنند. البته سوتور یادآوری می‌کند که با توجه به این نتایج، نباید در مورد وضعیت فعلی محاسبات کوانتومی بیش از آنچه که در عمل رخ می‌دهد، دامن زد. وی معتقد است: 

سعی می‌کنیم در مورد عملکرد کامپیوترهای کوانتومی بسیار محتاط و صادقانه صحبت کنیم. در بررسی انجام‌شده در شرایط فعلی، کامپیوتر‌های کوانتومی در مقایسه با کامپیوتر‌های کلاسیک عملکرد بهتری از خود نشان دادند. چنین آزمایش‌ها و بررسی‌هایی عموما به‌دلایل خاصی دنبال می‌شوند و ممکن است در طول سه تا پنج سال آینده و حتی در دهه‌های آتی شاهد تغییرات بسیاری در نتایج به‌دست آمده از این تحقیقات باشیم.

آنچه مسلم است، بررسی الگوریتم‌های کوانتومی ارزشمند بوده و تحقیقات و مطالعات در این حوزه همچنان ادامه دارد. سوتور معتقد است که هنوز سوالات مهمی در مورد کامپیوترهای کوانتومی و نحوه‌ی عملکرد آن‌ها بی‌پاسخ مانده است. تحقیقات در زمینه‌ی کامپیوترهای کوانتومی ادامه دارد و باید منتظر نتایج بعدی که پژوهشگران این حوزه به آن دست پیدا خواهند کرد، باشیم. سوتور معتقد است ممکن است این نتایج در تحقیقات بعدی تغییراتی داشته باشد. 

بر اساس گزارش‌ها از سراسر جهان تغییرات سازمانی تأثیر زیادی بر مشاغل کارمندان دارد. این تغییرات شامل تغییر رهبر، سازماندهی‌ مجدد، ادغام و تملک و تغییرات قانون‌گذاری هستند که منجر به ایجاد ناآرامی در محیط کار می‌شوند؛ اما بر اساس بررسی‌های انجام‌شده روی بیش از نیم میلیون کارمند ایالات‌متحده، تقریبا یک سوم از کارمندان از دلیل این تغییرات مطلع نیستند.

بر همین اساس ممکن است پیاده‌سازی تغییرات سازمانی به ضرر سازمان تمام شوند. وقتی کارمندان از دلیل تغییرات سازمانی مطلع نشوند، نمی‌توانند نسبت به سازمان احساس مالکیت و تعهد پیدا کنند. آنها حتی در بعضی موارد مخالفت و عقب‌نشینی می‌کنند. مقاومت کارمندان در مقابل تغییر یکی از عوامل کلیدی شکست و عدم موفقیت تغییر و تحولات سازمانی است.

به عقیده‌ی مدیران اجرایی و عوامل تغییر، درک این تغییرات برای کارکنان مشکل است؛ اما شما به عنوان یک مدیر همیشه باید زمانی را صرف توضیح در مورد تغییرات و دلیل اهمیت آن‌ها کنید. معمولا پشت هر تغییر سازمانی چهار بعد کلیدی وجود دارد که به کارمندان در درک آن تغییر، افزایش احساس تعهد و افزایش شانس موفقیت کمک می‌کند.

اثربخشی با ارائه‌ی یک چشم‌انداز جذاب برای آینده

معمولا افراد در طول تغییر با ابهام روبه‌رو می‌شوند و از این رو به دنبال چشم‌انداز واضحی از مسیر آینده‌‌ی خود هستند. لازم است دانسته‌های خود از جمله نوع تغییر، زمان و چگونگی آن را با کارمندان خود به اشتراک بگذارید؛ اما بهتر است اغلب عوامل یا محرک‌های تغییر با یک داستان یا روایت آغاز شوند و چشم‌اندازی دقیق و شفاف را نمایش دهند (برای مثال بگویید چرا تغییر مهم است و چگونه می‌تواند در طولانی مدت تأثیر مثبتی بر سازمان بگذارد. این چشم‌انداز می‌تواند به بیان دلیل تغییر کمک کند).

برای رسیدن به موفقیت لازم است داستان خود را با هدف اصلی شرکت آغاز کنید و سپس چشم‌انداز الهام‌بخش و جذابی را برای آینده‌ی آن ارائه دهید. هدف، پاسخگویی به این سؤال است: «تغییراتی که امروز اعمال می‌کنید چگونه می‌تواند در رسیدن به چشم‌انداز فردا مفید واقع شود؟»

برای مثال در سال ۲۰۱۷ شرکتی به نام FMC خود را برای دستیابی به بخش قابل توجهی از سهم شرکت محافظت از محصول DuPont آماده کرده بود، به این صورت FMC به پنجمین شرکت بزرگ محافظت از محصول در کل دنیا تبدیل می‌شد. این شرکت در بخشی از داستان تغییر خود به توسعه‌ی یک کمپین یکپارچه‌سازی ارتباطات داخلی به نام Nature of Next پرداخت و در این کمپین به اهداف و چشم‌انداز خود اشاره کرده بود.

این کمپین توضیح می‌داد که FMC چگونه می‌تواند به سهام گسترده‌تر محصول، ردپای جهانی توسعه‌یافته و قابلیت‌های کامل R&D دست پیدا کند (آن‌ها با این موارد می‌توانستند به شیوه‌ای پایدار به مشتریان خود در تغذیه‌ی جمعیت روبه‌رشد کمک کنند). فرآیند یکپارچه‌سازی این شرکت هنوز هم ادامه دارد اما این کمپین هنوز به حفظ هیجان کارمندان کمک می‌کند و برای انتقال وعده‌های FMC جدید به کار می‌رود.

پیاده‌سازی تغییر اغلب اوقات با ابهام، عدم ثبات، تنش و خطر همراه است؛ اما داشتن هدف و بیان واضح دلیل این تغییر می‌تواند به پیشرفت کمک کند. اگر به‌صورت واضح دلیل تغییر را برای کارمندان خود توضیح دهید، آن‌ها به درک بهتری از استراتژی کسب‌وکار شما خواهند رسید.

حفظ آگاهی کارمندان با برقراری روابط منظم

بیان فرآیند تغییر به صورت یکجا امکان‌پذیر نیست. کارمندان باید از تک تک مراحل تغییر آگاه شوند. بر اساس پژوهش‌های انجام شده، برقراری ارتباط پیوسته یکی از عوامل کلیدی موفقیت در تغییر و تحولات سازمان است. در مورد روش برقراری ارتباط لازم است به نکات ذیل توجه کنید:

شفاف و پیوسته عمل کنید: اخبار منتقل‌شده باید به هدف اصلی شما مرتبط باشند، مرتب بر دلیل تغییر تأکید کنند و چشم‌انداز جذابی از آینده ارائه دهند.

فراموش نکنید که تمام پاسخ‌ها را ندارید: اغلب اوقات، تمام پاسخ‌های مورد نیاز کارمندان را ندارید و این باعث افزایش تشویش و عدم قطعیت می‌شود. لازم است بر دانسته‌های خود تمرکز کنید و نسبت به آنچه نمی‌دانید صادق باشید. اگر پاسخی برای یک سؤال ندارید به کارمندان بگویید. به این صورت کارمندان از تعهد شما نسبت به برقراری ارتباط باز و شفاف آگاه می‌شوند و از شما پیروی می‌کنند.

فراموش نکنید کارمندان را از سود احتمالی آگاه کنید: یکی از مهم‌ترین اقدامات برای انتقال تغییر مطلع کردن کارمندان از سود عایدی آن‌ها است. در این صورت انگیزه و احساس تعهد کارمند افزایش پیدا می‌کند؛ اما اگر کارمندان را از چشم‌انداز و منافعشان آگاه نکنید تمام تلاش‌هایتان به باد خواهد رفت.

برای مثال یک شرکت پیشتاز درزمینه‌ی بهداشت حیوانات به‌خوبی توانست کارمندان خود را در جریان منافع حاصل از ادغام با یک شرکت دیگر قرار دهد. این شرکت نه تنها بر فرصت‌های شغلی جدید و افزایش سهم بازار تأکید کرد بلکه به علاقه‌ی مشترک دو شرکت در زمینه‌ی حفظ بهداشت حیوانات هم اشاره کرد و به کارمندان خود ثابت کرد دو شرکت در صورت ادغام می‌توانند راه‌حل‌ها، محصولات و فناوری‌های جدیدی را به مشتریان خود ارائه کنند که قبلا توسط یک شرکت امکان‌پذیر نبودند.

تقویت رهبرها و مدیران برای رهبری در طول تغییر

 در طی تغییر و تحولات سازمان معمولا از کارمندان خواسته می‌شود برای رسیدن به موفقیت، مجموعه‌ای از رفتارهای خود را تغییر دهند یا مهارت‌های جدیدی را به دست بیاورند. وقتی مدیران ارشد به مدل‌سازی تغییرات رفتاری بپردازند، احتمال رسیدن به موفقیت پنج برابر بیشتر خواهد شد.

رهبرها نه تنها باید اطلاعات و منابع خود را افزایش دهند، بلکه باید عملکرد مطمئنی در طی تغییر داشته باشند. این کار می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد چرا که رهبرها برای ارائه‌ی پاسخ‌های بهتر و پشتیبانی از تیم‌های خود با فشار زیادی روبه‌رو می‌شوند؛ اما نحوه‌ی واکنش رهبری به تغییر، بر مدیران و در درجه‌ی بعد بر کارمندان و نحوه‌ی مشارکت آن‌ها هم تأثیر می‌گذارد.

مدیران اجرایی و مسئولان تغییر باید در درک مبانی تغییر به رهبرها و مدیران کمک کنند. برای مثال روش عملکرد مؤثر یا واکنش به تغییرات و کنترل آن‌ها و تشخیص موانع و مراحل مقاومت را به آن‌ها نشان دهند. به گفته‌ی مورگان گالبریت، مؤلف این مقاله:

اخیرا به ملاقات یک مشتری رفتم که با تحولات عمده‌ای در سازمان خود دست‌وپنجه نرم می‌کرد. با اینکه بخش عمده‌ای از این جلسه بر دلیل تغییر سازمان و اتفاقات مربوط به آن متمرکز بود اما این شرکت به زمان مشخصی برای آموزش و افزایش مهارت رهبران خود به ویژه مسئولانِ تغییر نیاز داشت.

رهبرها می‌توانند آموزش‌های مختلف از جمله تأثیر اتوماسیون و هوش مصنوعی بر کسب‌وکار و روش پیاده‌سازی تفکر طراحی بر مسائل کسب‌وکار و مبانی مدیریت تغییر را انتخاب کنند. برای مثال در طول جلساتی با عنوان تفکر طراحی از رهبران خواسته شد مسائلی را طراحی کنند و بر اساس چالش‌های پیش روی کارمندان در طول تغییر راه‌حل‌هایی را برای این مسئله‌ها پیشنهاد کنند. رهبرها با پیدا کردن راه‌حل برای این مسائل می‌توانند به خوبی فرآیند تغییر و تحولات سازمان را پیش ببرند.

یافتن راه‌حل‌های خلاقانه برای حفظ مشارکت کارمندان در تغییر

برای برنامه‌ریزی تغییرات عمده باید با بررسی بازخوردها مشارکت افراد در فرآیند تغییر را افزایش دهید. در نتیجه نه تنها احساس مالکیت و تعهد کارمندان نسبت به تغییر  بلکه استقبال و حمایت آن‌ها هم افزایش خواهد یافت.

در نمونه‌ی ادغام FMC با DuPont رهبران بیش از ۱۵۰ کارمند FMC را به عنوان کاندید شبکه‌ی پشتیبانی از تغییر انتخاب کردند. این گروه برای مشارکت با همکاران، پاسخ به پرسش‌ها و تشویق کارمندان نسبت به آینده‌ی شرکت انتخاب شدند و به عنوان یکی از منابع اصلی کارمندان و کانالی برای بازخورد دوطرفه به فعالیت پرداختند.

برای افزایش مشارکت و تعهد کارمندان در ابتدا باید تشخیص داد کدام یک از آن‌ها نسبت به تغییر رفتار مطلوبی دارند. برای مثال شرکتی می‌خواهد فرهنگ سازمانی خود را بازتر و شفاف‌تر کند و مشارکت کارمندان منجر به افزایش ارزش‌های سازمانی می‌شود. شرکت به عنوان بخشی از برنامه‌ی خود برای کارمندانی که خود را با ارزش‌های سازمانی داخل و خارج از محیط کار وقف می‌دهند، پاداش‌هایی را در نظر می‌گیرد. کارمندان می‌توانند به همکاران خود رای دهند و برندگان با رای کل سازمان مشخص می‌شوند. این پاداش باعث می‌شود کل سازمان تشویق به مشارکت بیشتر شوند.

رهبری و هدایت مؤثر تغییر، بر فرهنگ و شالوده‌ی سازمان تأثیر می‌گذارد. شرکت‌هایی که در مدیریت تغییر موفق ظاهر می‌شوند اغلب اوقات نسبت به همتایان خود عملکرد بهتری دارند. لازم است در هر پروژه‌ی تغییر، نسبت به روش الهام‌بخشی، آگاهی، تشویق و تقویت و مشارکت اطمینان حاصل کنید تا بتوانید با موفقیت شرکت خود را در مسیر آینده پیش ببرید.

TSMC، یکی از شرکت‌های تولیدکننده‌ی تراشه در جهان، معتقد است که در سال آینده‌ی میلادی، بهترین مشتریان‌ تراشه‌ی ۷ نانومتری‌اش شرکت‌های اپل، هواوی و کوالکام خواهند بود. 

کوالکام برای تولید تراشه‌ی پرچم‌دار بعدی خود از سری ۸۰۰ اسنپدراگون، روی تراشه‌ی ۷ نانومتری TSMC‌ حساب باز کرده است. اپل نیز قصد دارد برای تولید تراشه A13 جهت استفاده در گوشی‌های آیفون ۲۰۱۹ از تراشه‌ی جدید TSMC‌ استفاده کند. پیشتر گفته شده بود که TSMC تراشه آیفون و آیپدهای ۲۰۱۸ اپل را مبتنی بر لیتوگرافی ۷ نانومتری تولید می‌کند. سایر طراحان تراشه از جمله انویدیا، AMD و Xilinx، همچنین تعدادی از شرکت‌هایی که در زمینه‌ی تولید تراشه‌های مبتنی بر هوش مصنوعی فعالیت ‌می‌کنند، منتظر تراشه‌ی ۷ نانومتری TSMC هستند. 

طراحی لیتوگرافی ۷ نانومتری، در سال ۲۰۱۸ میلادی ۱۰ درصد درآمد این شرکت را به خود اختصاص خواهد داد. انتظار می‌رود در سال ۲۰۱۹ میلادی با آغاز تولیدتراشه‌ی ۷ نانومتری با روش جدید و متفاوت لیتوگرافی ماوراء بنفش (EUV)، این رقم افزایش یافته و به بیش از ۲۰ درصد برسد. پیشتر گفته شده بود که تراشه‌های ۷ نانومتری ۲۰ درصد از درآمد سال ۲۰۱۹ TSMC را تشکیل خواهند داد. به‌لطف فرآیند تولیدEUV، امکان تولید تراشه‌های قدرتمند امکان‌پذیر می‌شود. این فرآیند تولید جدید به شرکت‌هایی هچون TSMC کمک می‌کند تا بتوانند تراشه‌هایی با عملکرد بهتر تولید کنند. هفته‌ی گذشته، سی‌.سی. وِی، مدیرعامل TSMC در جمع سرمایه‌گذاران شرکت اعلام کرد که تولید انبوه تراشه‌ی ۷ نانومتری مبتنی بر فرآیند تولید EUV، در سال ۲۰۲۰ آغاز خواهد شد. البته گفتنی است که بیشتر تراشه‌هایی که در سال آینده‌ی میلادی توسط این شرکت تولید می‌شوند، قرار است با همان روش تولید نسل اول تراشه‌های TSMC ساخته شده و بازار عرضه شوند. انتظار می‌رود با توجه به سفارش‌هایی که TSMC‌ از سوی شرکت‌هایی همچون اپل، هواوی و AMD دریافت می‌کند، تولید تراشه‌ی ۷ نانومتری برای TSMC‌درآمدزا بوده و منجر به افزایش درآمد این شرکت شود. 

در فصل فعلی و سه‌ماهه‌ی پایانی سال ۲۰۱۸، TSMC انتظار دارد که درآمدی بین ۹.۳۵ میلیارد دلار و ۹.۴۵ میلیارد دلار داشته باشد. این رقم نسبت به درآمد فصل قبل در حدود ۱۰ تا ۱۱ درصد افزایش را نشان می‌دهد. برآورد رشد درآمد TSMC برای سال جاری میلادی ۶.۵ درصد تخمین زده می‌شود که رقمی کمتر از رقم پیش‌بینی‌شده‌ی اولیه‌ است که رشد درآمد ۷ درصد تا ۹ درصد را برآورده کرده بود. کاهش تقاضای فناوری ماینینگ ارز رمزنگاری‌شده نسبت به آنچه انتظار می‌رفت، یکی از دلایل کاهش رشد درآمد پیش‌بینی‌شده برای این شرکت است.

رییس سازمان فضایی ایران از نصب بالن‌های اینترنتی در مرزهای "شلمچه"، "چزابه" و "مهران" خبر داد و گفت: علاوه بر آن به منظور ایجاد ارتباطات پایدار، خدمات ماهواره‌ای برای نیروهای امدادی هلال احمر ایجاد خواهد شد.

کارشناسان شرکت صنایع موشکی و فضایی "انرگیا" و متخصصان مرکز هدایت پرواز سه طرح را برای ادامه برنامه‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی در ماه‌های آینده آماده کرده‌اند.

این که جنین در رحم مادر چه شرایطی را تجربه می کند، مدت ها موضوع بحث محافل علمی مختلف بوده است. کارشناسانی که مخالف سقط جنین هستند، معتقدند جنین از مدتها قبل از چیزی که بیشتر مردم فکر می کنند، درد را احساس می کند.

پژوهش تازهای که توسط محققان دانشگاه سویل انجام گرفته، صحت ادعای این کارشناسان را تأیید می کند. محققان متوجه شدند که جنین از هفته بیست و یکم بارداری در واکنش به محرکهای مضر نشانه هایی از درد از خود نشان می دهد.

عمل باز جنین دهه هاست که در بیمارستان ویرگن دل روسیو انجام می شود؛ اولین بیمارستان اروپایی که عمل های داخل رحم در آن انجام می گیرد، به گزارش محققان این بیمارستان در موردی که بیهوشی جنین از ابتدای جراحی امکان پذیر نبود، موارد غیر عادی در رفتار جنینمشاهده شد که از نظر محققان واکنشی به درد ناشی از عمل جراحی بود. آنها فوراً جنین را بیهوش کردند تا در ادامه جراحی مشکلی برای او پیش نیاید.

از نظر محققان در عمل جراحی باز باید جنین مستقیماً بیهوش شود تا درد جنین و میزان مرگ و میر این نوع عمل جراحی کاهش یابد، در مواردی که بیهوشی انجام نمی گیرد میزان مرگ و میر ناشی از این گونه عمل ها از 20 درصد نیز بیشتر است.

به عبارت دیگر، در سقط جنین های دیرتر از موعد، جنین جدا شدن اندامش توسط پزشکان را احساس می کند.

آیا این واقعیت موضع موافقان سقط جنین را تغییر خواهد داد؟ کیت کونرز متخصص زنان و زایمان و از موافقان سقط جنین می گوید: علم به ما می گوید جنین تا ابتدای یک سوم پایانی بارداری قادر به احساس درد نخواهد بود. پس جنین از هفته بیست و هفتم به بعد می تواند درد را حس کند.

موافقان سقط جنین در بیانیه دیگری اعلام کردند در یک سوم میانی دوره بارداری، سیستم عصبی و مغز جنین توانایی تحلیل، تشخیص یا احساس درد را ندارد، البته با توجه به این که بسیاری از این افراد عمر خود را صرف به رسمیت شناختن حق سقط جنین کرده اند، نمی توان انتظار دیگری نیز از آنها داشت.

بحث های مربوط به احساس درد در جنینها باعث شد تا هفته گذشته اعضای مجلس ایالتی میزوری محدودیت هایی بیشتر روی سقط جنین اعمال کنند، بنا به مصوبه جدید این مجلس سقط جنین پس از هفته بیست و دوم بارداری ممنوع می شود. این مصوبه با 117 رأی موافق در مقابل 31 رأی مخالف به تصویب رسید. دونا لیختنگر از نمایندگان حامی این مصوبه و همفکرانش معتقدند با توجه به این که سقط جنین باعث رنج و درد جنین می شود، نباید اجازه داد جنینی که می تواند درد را حس کند، در عمل سقط جنین کشته شود.

دکتر کتی آلتمن در گفتگو با لایف سایت نیوز گفت: شکی ندارد که جنین در هفته بیست و یکم می تواند درد را حس کند، او می گوید وقتی در واحد مراقبت های ویژه نوزادان مشغول به کار بود، متوجه شده است که جنین هایی با همین سن علائم واضحی از احساس درد را هنگام خونگیری یا سایر آزمایش ها نشان می دادند.

دکتر آلتمن مانند محققان دانشگاه سویل معتقد است انجام عمل جراحی داخل رحم برای جنین بسیار حساس است.

او در ادامه صحبت هایش گفت: متخصصان بیهوشی معتقدند جنین در این سن می تواند درد را حس کند و در صورتی که عمل جراحی داخل رحم باشد باید با استفاده از مواد بیهوش کننده یا بی حس کننده مناسب درد را برطرف کرد تا نتیجه عمل جراحی مطابق انتظار باشد.

این که آیا جنین در یک سوم میانی بارداری هم هیچ گونه احساسی از درد دارد یا خیر موضوع پژوهش هایی است که در حال حاضر به جریان افتاده اند.

متاسفانه پوکی استخوان در کشور ما به ویژه در خانم های میانسال و مسن شیوعی بالا دارد، بر اساس آمارها 80 درصد خانم های ایرانی بالای 40 سال یک استخوان پوک دارند و هر ساعت یک شکستگی لگن در سطح کشور رخ می دهد.

بر اساس تخمین بنیاد بین المللی استئوپروز در حال حاضر 220 میلیون نفر از زنان سراسر دنیا از این بیماری رنج می‌برند، به طور کلی تخمین زده می‌شود که 53 درصد خانم‌های سفیدپوست یائسه، در یکی از نواحی لگن، کمر یا انتهای ساعد دچار پوکی استخوان هستند.

آمار پوکی استخوان در بین ایرانی ها

افشین استوار رئیس دفتر بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت و رئیس مرکز تحقیقات پوکی استخوان پژوهشگاه غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به آمار شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان در خانم‌ها و آقایان ایرانی، اظهار کرد: از هر 3 خانم بالای 50 سال یک نفر دچار شکستگی لگن می‌شود و این آمار در آقایان یک‌ نفر از هر 5 نفر است.

وی با بیان اینکه پوکی استخوان به بیماری‌ خاموش مشهور است، گفت: کاهش تراکم استخوان عوارض بسیار جدی بدنبال دارد که مهمترین عارضه آن شکستگی است. در حال حاضر آماری دقیق از شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان نداریم، مطالعات مختلف در این زمینه صورت گرفته است و آمار شکستگی‌ها بین 30 تا 300 نفر در 100 هزار نفر برآورد شده است.

استوار افزود: بر اساس آخرین مطالعه نظامند در کشور شیوع پوکی استخوان در کشور 17 درصد تخمین زده شده و این آمار در سنین مختلف متفاوت است، 40 درصد خانم‌های بالای 50 سال و 10 درصد آقایان بالای 50 سال از پوکی استخوان رنج می‌برند.

وی با اشاره به شیوع بالای استئوپنی در کشور گفت: کاهش تراکم استخوانی یا استئوپنی که پیش از پوکی استخوان است به ویژه در میان خانم‌ها شایع است و در مجموع 80 درصد خانم‌های بالای 40 سال پوکی را در بعضی از استخوان‌های خود دارند.

خطرناک ترین شکستگی های پوکی استخوان مقصر اصلی است

رئیس مرکز تحقیقات پوکی استخوان پژوهشگاه غدد علوم پزشکی تهران تأکید کرد: شکستگی‌ها به ویژه شکستگی‌های بدون ضربه و حادثه را باید به عنوان نشانه ای برای پوکی استخوان تلقی کرد، در صورت بروز شکستگی بی علت، فرد باید به سرعت با مراجعه به پزشک از نظر پوکی استخوان بررسی شود.

وی با اشاره به شکستگی‌های خطرناک ناشی از پوکی استخوان، اظهار کرد: شکستگی‌های خطرناک در ستون مهره‌ها اتفاق می‌افتد، شکستگی‌هایی که منجر به کوتاهی قد و کمردرد مزمن در سالمندان خواهد شد.

شکستگی که قاتل جان شماست

استوار ادامه داد: شکستگی‌ لگن خطرناک‌ترین نوع شکستگی ناشی از پوکی استخوان است، گاهی بر اثر این عارضه، سر استخوان ران می‌شکند و شکستگی ممکن است منجر به مرگ شود. در این نوع از شکستگی کیفیت زندگی بیشتر بیماران کاهش پیدا کرده و فرد پس از این اتفاق دیگر نخواهد توانست مانند قبل راه برود.

رئیس مرکز تحقیقات پوکی استخوان پژوهشگاه غدد علوم پزشکی تهران با بیان اینکه 20 درصد شکستگی‌های لگن موجب مرگ افراد می‌شود، گفت: در 50 درصد موارد افرادی که دچار شکستگی لگن شده‌اند، برای راه رفتن نیاز به کمک یا عصا دارند و در 80 درصد موارد فرد هرگز نمی‌تواند به زندگی پیش از شکستگی بازگردد.

چه عواملی سبب ایجاد پوکی استخوان می شوند؟

برخی عوامل بروز پوکی استخوان  قابل کنترل و پیشگیری هستند که در این بین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

جنسیت: شیوع پوکی استخوان در زنان بیشتر از مردان و روند كاهش تراكم استخوان در مردان از سرعت كمتری برخوردار است، پس از 56-70 سالگی ، اين روند در زنان و مردان برابر می شود.

سن: با افزایش سن، احتمال بروز پوکی استخوان افزایش پیدا می کند.

یائسگی: با شروع یائسگی، تولید هورمون استروژن در تخمدان‌ها متوقف می شود،  از این رو پس از یائسگی، سرعت کاهش توده استخوانی بالا
می رود، زنانی که قبل از سن ۵۳ سالگی یائسه می شوند یا کسانی که تخمدان هایشان با جراحی برداشته می شود بیشتر در معرض پوکی استخوان قرار دارند.

سابقه خانوادگی: وراثت بر تراکم توده استخوانی و سرعت کاهش آن موثر است.

نوع استخوان بندی: استخوان بندی های ظریف و کوچک، کوتاهی قد و یا لاغری، فرد را مستعد پوکی استخوان می کند.

نژاد: برخی نژاد‌ها مانند ساکنین اروپای شمالی یا آسیای جنوب شرقی، بیشتر در معرض پوکی استخوان قرار دارند.

ابتلا به برخی از بیماری ها: بیماری‌هایی نظیر پر کاری غده تیروئید، بیماری غده پاراتیروئید، پر کاری یا کم کاری (کم کاری غدد جنسی و
بیماری غدد فوق کلیوی) کم کاری یا پرکاری ممکن است فرد را در معرض ابتلا به پوکی استخوان قرار دهد.

عواملی که قابل کنترل و پیشگیری هستند:

وزن: کاهش وزن بیش از حد طبیعی، سبب کاهش استحکام استخوان‌ها می شود.

 تحرک: عدم تحرک و فعالیت، روند کاهش توده استخوان‌ها را تسریع می کند.

تغذیه: مصرف ناکافی کلسیم و ویتامین  D به تدریج سبب پوک شدن استخوان‌ها می‌شود.

دخانیات: مصرف سیگار از جمله عواملی است که نقش آن در بروز پوکی استخوان ثابت شده است.

استفاده طولانی از برخی دارو‌ها: استفاده از داروهایی نظیر کورتون و داروهای ضد تشنج سبب کاهش تراکم استخوان‌ها می شوند.

از کجا بفهمیم پوکی استخوان داریم؟

با یک آزمایش ساده  تراکم توده استخوان (BMD)  در قسمت های مختلف بدن مانند ستون فقرات و استخوان ران بدست می آید، سنجش به وسیله انرژی اشعه ایکس مهمترین راه اندازه گیری BMD است.

استوار با اشاره به تشخیص پوکی استخوان از طریق سنجش تراکم استخوان، ادامه داد: توصیه می‌شود برای تشخیص و درمان به موقع پوکی استخوان افراد بالای 50 سال برای بررسی وضعیت استخوان خود به پزشک مراجعه کنند تا پزشک خطر شکستگی را بررسی کرده و در صورت لزوم سنجش تراکم استخوان را  تجویز کند.

نقش کلیدی کلسیم در پیشگیری از پوکی استخوان

 مصرف موادغذایی کلسیم  دار و ویتامین D در پیشگیری از پوکی استخوان موثر است، همچنین مصرف برخی موادغذایی مانند نمک و قهوه در کاهش جذب کلسیم تاثیرگذار هستند.

باید دانست 99 درصد کلسیم بدن در استخوان ها و دو سوم بافت استخوان نیز از کلسیم و سایر مواد معدنی تشکیل شده است، استخوان ها منبع ذخیره ای برای کلسیم و فسفر هستند و در مواقع لازم کمبود های غذایی را جبران می کنند.

در صورت مصرف ناکافی کلسیم، بدن  برای حفظ سطح کلسیم پلاسما و برای پیشگیری از اختلال عملکردها  از استخوان کلسیم  برداشت می کند تا سطح کلسیم خون ثابت بماند.

میزان ذخیره کلسیم در استخوان ها با سن نسبت عکس دارد و  کاهش ترشح اسید معده و نیز کاهش تولید ویتامین «د» در پوست سالمندان به طور چشمگیری موجب کاهش جذب کلسیم  می شود.

همچنین برخی داروها مانند داروهای ضد صرع می توانند برجذب یا دفع کلسیم از بدن تأثیر گذاشته و توده استخوانی را کاهش دهند،  آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم باعث افزایش دفع ادراری کلسیم می شود .

استوار با اشاره به راه‌کارهای پیشگیری از پوکی استخوان گفت: برای جلوگیری از پوکی استخوان فرد باید از دوران کودکی و جوانی زندگی سالمی داشته باشد و در این دوران از مصرف مواد غذایی ناسالم، سیگار و الکل اجتناب کند همچنین با افزایش تحرک بدنی و مصرف غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین D سلامت استخوان‌های خود را تضمین کند.

چه بخوریم تا پوکی استخوان نگیریم؟

شیر کم چرب،کشک، پنیر، ماست، سبزی ( برگ تربچه ،جعفری ، کلم پیچ ،گل کلم )، لوبیا (لوبیا سفید ، لوبیا چیتی،لوبياي سويا )، مغزها( فندق ، پسته ، کنجد )، ماهی آزاد ، ساردین ، کیلکا و عصاره استخوان از بهترین منابع تامین کننده کلسیم مورد نیاز بدن شماست.

ورزش سپر دفاعی در برابر پوکی استخوان

ورزش و تحرک بدنی عاملی مهم در پیشگیری از پوکی استخوان محسوب می شود؛ تمرینات ورزشی منظم از نوع تحمل وزن سبب دوباره سازی، محکم شدن و تقویت استخوان می شود، ورزش خصوصا در دوران جوانی به تولید حداکثر توده استخوانی کمک می کند و روند پوکی استخوان را کند می کند.

اگر شخصی به مدت طولانی بی حرکت شود در هر ماه  درصد 4 از توده استخوانی او کاسته می شود و در این بین ورزش به میزان 3  روز در هفته و هر بار 45 دقیقه ویا 5 روز در هفته و هر بار 20 دقیقه در سنین میانسالی تا پیری (بین 35 تا 74سالگی) باعث افزایش توده استخوانی می شود.

درمان پوکی استخوان را جدی بگیرید

رئیس مرکز تحقیقات پوکی استخوان پژوهشگاه غدد علوم پزشکی تهران با بیان اینکه درمان پوکی استخوان طولانی مدت است، گفت: فرد مبتلا به پوکی استخوان باید چند سال روند درمان را طی کند، اما اغلب مبتلایان به دلیل آنکه علائم پوکی استخوان و خطر شکستگی را حس نمی‌کنند، درمان خود را قطع کرده و در نتیجه پوکی استخوان در بدن آن ها باقی می‌ماند،‌در نتیجه در سنین بالاتر با یک زردی کوچک یا افتادن شکستگی در استخوان اتفاق می‌افتد و این شکستگی‌ها عوارض بسیار جدی بدنبال دارد.

وی با اشاره به ورود شکستگی‌های مکرر ناشی از پوکی استخوان گفت: باید درمان پوکی استخوان را جدی گرفت زیرا 50 درصد موارد شکستگی در کسانی اتفاق می‌افتد که یک بار شکستگی را تجربه کرده‌اند، هرچه تعداد شکستگی‌ها بیشتر شود ناتوانی فرد نیز افزایش پیدا می‌کند.

کوتاهی قد  که با پوکی استخوان در پیری سراغتان می آید

درد شدید، کاهش قد 4-16 سانتی متری، بدشکلی - ایجاد برآمدگی یا انحنا در پشت، کنترل ضعیف مثانه، ضعف کیفیت زندگی، افزایش مرگ و میر از عوارضی است که با درمان نشدن پوکی استخوان گریبانگیر افراد می شود.

مطالعه ای که از شیوع دقیق پوکی استخوان و شکستگی ها خبر می دهد

وی با اشاره به شیوع پوکی استخوان در کشور گفت: مطالعات متعدد برای شیوع پوکی استخوان در کشور انجام شده است و از ابزارهای متفاوت برای دستیابی این آمارها استفاده کرده‌ایم.

در مورد شیوع پوکی استخوان آمار استانی نداریم، اما مطالعه‌ای طراحی کرده‌ایم که بر اساس آن در سال آینده می‌توانیم آمار شیوع پوکی استخوان را در کشور اعلام کنیم.

استوار با اشاره به یک مطالعه ملی برای آمار دقیق پوکی استخوان و بیماری‌های مرتبط با آن گفت: مطالعه ای برای آمار دقیق شیوع پوکی استخوان، ضعف عضلانی یا سارکوپنی و کمبود ویتامین D و عوامل خطر مرتبط تحت عنوان مطالعه چند مرکزی استئوپروز ایرانیان در حال انجام است، در این مطالعه، تحقیقات در 5 تا 6 استان کشور به عنوان نماینده کل جمعیت کشور انجام می شود و نتیجه این مطالعه درباره پوکی استخوان در سطح ملی اعلام خواهد شد.

اگر طرح بلندپروازانه‌ی یک شرکت هوافضایی خصوصی در چین عملی شود، خیابان‌های چنگدو در غرب چین به‌زودی می‌تواند در شب به‌جای چراغ‌های خیابانی به وسیله یک ماه مصنوعی روشن شود. به‌گفته‌ی وو چونفنگ، مدیر شرکت خصوصی چنگدو، این طرح برای صرفه‌جویی در هزینه‌های سنگین برق شهری انجام می‌گیرد.

این ماه مصنوعی، به‌جای استفاده از برق، نور خورشید را از آن سوی سیاره به شهر چنگدو در استان سیچوان در غرب چین منعکس می‌کند. جزئیات کمی درمورد این طرح منتشر شده است؛ اما به‌نظر می‌رسد که این ماه مصنوعی از پانل‌های ویژه‌ای با بازتابندگی بالا برای انعکاس نور خورشید بهره ببرد.

آقای چونفنگ می‌گوید، روشنایی که از این طریق به زمین می‌رسد، ۸ برابر بیش‌تر از ماه واقعی است. او می‌گوید که ماه مصنوعی امکان کنترل دقیق نور خورشید را فراهم کرده و در ناحیه‌ای به‌بزرگی ۱۰ تا ۸۰ کیلومتر بازتابیده می‌شود. با توجه به برخی نگرانی‌ها که از سوی فعالان محیط‌زیست مطرح شده، شرکت هوافضایی چنگدو اعلام کرده که این نور به‌اندازه‌ای قوی نخواهد بود که فعالیت‌ حیوانات شب‌زی را مختل کند یا حداقل این تاثیر از نورهای معمول شهری بیش‌تر نخواهد بود. ماه مصنوعی چینی‌ها قرار است در مدار پایین زمین و در ارتفاعی حدود ۵۰۰ کیلومتر از زمین قرار بگیرد. ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع ۴۰۸ کیلومتری زمین قرار دارد و ماه واقعی هم در فاصله ۳۸۴٬۴۰۰ کیلومتری زمین قرار دارد.

به‌گفته چونفنگ و همکارانش، این طرح می‌تواند تبدیل به یک جاذبه‌ی گردشگری برای منطقه شود. علاوه بر این، احتمالا در صورت اجرا شدن این طرح، امکان مشاهده‌ی ماه مصنوعی به‌وسیله تلسکوپ هم وجود خواهد داشت. ظاهرا تکنولوژی لازم برای این طرح، قبلا آزمایش شده و احتمالا ماه مصنوعی تا اوایل سال ۲۰۲۲ به فضا فرستاده شود.

بر اساس گزارش روزنامه دولتی مردم در چین، این طرح از ایده‌ی یک هنرمند ناشناس فرانسوی الهام گرفته شده که می‌خواست یک گردنبند آینه‌ای را روی زمین نگه دارد تا نور خورشید را در شب‌های پاریس بازتاب دهد. اما اگر فکر می‌کنید این ایده بیشتر شبیه داستان‌های علمی تخیلی است، باید بگوییم اشتباه می‌کنید! مشابه این ایده به‌نوعی پیش از این در نروژ اجرا شده است. شهر ریوکان در نروژ که در یک دره واقع است، در بیش از نیمی از سال نور خورشید کافی دریافت نمی‌کند. از سال ۲۰۱۳ آینه‌های عظیمی روی کوه‌های مشرف به شهر نصب شدند که نور خورشیدی را روی شهر بازتاب می‌دهند که از پاییز تا بهار در سایه به سر می‌برد.

البته واضح است که قرار دادن چنین پانل‌های عظیمی در فضا، نیاز به تخصص فنی بسیار بالا و هزینه‌ی گزاف دارد، مگر اینکه این برنامه به‌اندازه‌ای مقرون به صرفه باشد که بتواند هزینه‌های اجرایی آن را جبران کند. تلاش‌های قبلی برای مهار نور خورشید از فضا و بازتاب آن به زمین به دلیل چالش‌های فنی و هزینه‌های بسیار بالا هیچگاه موفق نبودند. روسیه در دهه‌ی ۱۹۹۰ دست به چنین پروژه‌ای زد که با شکست مواجه شد. اما باید صبر کنیم و ببینیم که چونفنگ و همکارانش واقعا چطور می‌توانند از پس چالش‌های فنی چنین پروژه جاه‌طلبانه‌ای بربیایند.