صنعت خودرو طی سال‌های اخیر با چرخشی معنادار به سمت خودروی الکتریکی و محصولات برقی حرکت می‌کند. پیش‌بینی می‌شود که طی دهه‌های آینده فراگیری خودروی برقی بیشتر از محصولات متداول بنزینی و احتراق داخلی شود و یکی از دلایل چنین نظریه‌ای، کاهش فروش خودروهای احتراقی و در مقابل افزایش فروش خودروهای برقی در بازار جهانی است. این موضوع باعث شده تا خودروسازان بزرگ جهان به‌دنبال بازارهای جدید با محصولات متنوع باشند و درکنار خودرو، به تولید محصولاتی متفاوت بروند.

یکی از این خودروسازان، جنرال موتورز است که طی سال‌های اخیر به سمت تولید محصولات برقی حرکت می‌کند و چند روز قبل خبر از محصول جدیدی داد که نشان از استراتژی این شرکت دارد. جنرال موتورز به‌تازگی اعلام کرد که نام تجاری دوچرخه الکتریکی این شرکت «Ariv» نامیده می‌شود و طی سه‌ماهه دوم سال ۲۰۱۹ در اروپا به فروش می‌رسد. 

جنرال موتورز اعلام کرد که دو مدل دوچرخه الکتریکی تحت برند Ariv عرضه می‌کند؛ اولی دوچرخه برقی جمع‌وجور (با نام Meld) و دومی نوعی دوچرخه برقی تاشو (به‌نام Merge) به شمار می‌رود و هر دو در کشورهای اروپایی مانند آلمان، بلژیک و هلند به فروش می‌رسند. دلیل چنین انتخابی برای بازار مصرف، رواج و محبوبیت دوچرخه‌های برقی مجهز به باتری لیتیوم-یونی عنوان شده است. 

دوچرخه‌سواران می‌توانند باتری‌های دوچرخه الکتریکی Ariv را در عرض سه ساعت‌و‌نیم شارژ کنند و با یک‌بار شارژ، مسیری بالغ بر ۶۴ کیلومتر را بپیمایند. قیمت دوچرخه الکتریکی جنرال موتورز مدل Meld حدود ۳،۱۶۵ دلار خواهد بود؛ درحالی‌که مدل Merge با قیمت ۳،۸۴۳ دلار به فروش خواهد رسید. قیمت این مدل‌ها در آلمان پایین‌تر است و برای مشتریان به ترتیب ۳۱۰۶ و ۳۷۸۴ دلار هزینه در بر خواهد داشت. 

جنرال موتورز اولین‌بار برنامه‌های خود را برای تولید و فروش دوچرخه برقی در پاییز  امسال اعلام کرد. این شرکت همچنین در بازار خودروهای الکتریکی هم حضور یافته است و با شورولت بولت به قیمت تقریبی ۳۶ هزار دلار با شرکت‌های دیگر رقابت می‌کند. خودروساز بزرگ دیترویت هنوز هیچ برنامه‌ای برای ورود به بازار اسکوتر برقی و موتورسیکلت ندارد. در همین حال رقیب آمریکایی آن یعنی فورد، پاییز امسال سرمایه‌گذاری ۲۰۰ میلیون دلاری برای خرید و تصاحب شرکت اسپین انجام داد؛ اسپین شرکتی مستقر در سانفرانسیسکو است که اسکوتر الکتریکی به مشتریان اجاره می‌دهد.

درحالی‌که عدم اطمینان از بازار در حال تغییر کنونی به دغدغه‌ی اساسی خودروسازان تبدیل شده است، سازندگان بزرگ به گسترش محصولات موجود در خط تولید و تنوع محصول روی آورده‌اند. جنرال موتورز و فورد تلاش می‌کنند که در بازه زمانی کنونی که سلیقه‌ی مشتریان و مصرف‌کنندگان در بازار در حال تغییر است، به سمت تولید اسکوتر، خودروی الکتریکی، خدمات اشتراک سواری و خودرو خودران حرکت کنند. حتی هارلی دیویدسن از مدل مفهومی دوچرخه سبک‌وزن برقی رونمایی کرده است. 

گرت نلسون تحلیلگر مؤسسه CFRA در این زمینه گفت:

من فکر می‌کنم جنرال موتورز و فورد در جستجوی فرصت‌های حمل‌ونقل هستند، زیرا فروش عمومی خودرو کاهش یافته است. ما می‌بینیم که جنرال موتورز دوچرخه برقی تولید می‌کند و فورد نیز اخیراً در اسپین سرمایه‌گذاری کرده است و این را می‌توان به‌عنوان تلاش جدی برای تجدیدنظر در شیوه بازاریابی، طیف مصرف‌کنندگان و ویژگی‌های جمعیت‌شناسی قلمداد کرد. زیرا الگوهای نسل‌های آینده در خرید خودرو و سایر محصولات، تفاوت زیادی با نسل‌های پیشین دارد. 

با ظهور کسب‌وکارهای جدید در حوزه حمل‌ونقل مانند خدمات اشتراک سواری و کرایه خودرو، برخی صاحب‌نظران ادعا می‌کنند شاید روزی برسد که مصرف‌کنندگان دیگر تمایلی به خرید خودرو جدید نداشته باشند. این تغییری است که خودروسازان از آن هراس دارند و از پیش خود را برای رسیدن چنین روزی آماده می‌کنند. 

گرت نلسون در ادامه توضیح داد:

تولیدکنندگان خودرو بسیار نگران پیامدهای این تغییر مداوم در سلایق مصرف‌کنندگان هستند؛ به‌ویژه با گسترش کسب‌وکار شرکت‌های اوبر، لیفت و سایر استارتاپ‌های این حوزه که چند سال پیش در دسترس نبودند، ترس خودروسازان از ویژگی‌های جمعیت‌شناسی افزایش یافته است. آن‌ها از این می‌ترسند که نسل آینده به هیچ وجه نیازی به خرید خودرو نداشته باشد یا حتی اصلا احساس نیاز برای خرید خودرو نکند.

هم‌اکنون خودروساز لوکس دی‌اس (DS) برخی مدل‌های بسیار جذاب در میان سبد محصولات خود دارد که از آن جمله می‌توان به DS 3 کراس‌بک و مدل بزرگ‌تر DS 7 کراس‌بک اشاره کرد. بااین‌حال وسیله نقلیه‌ای که در ترکیب محصولات DS وجود ندارد، خودرو اسپرت است.

 طرح مفهومی DS-X تلاشی برای نشان دادن چگونگی این خودروی اسپرت در آینده است. برای واقعیت بخشیدن به چنین خودرویی، ایده خودروی دونفره دی‌اس طراحی شد تا نشان دهد که خودروهای آینده در کلاس اسپرت تا سال ۲۰۳۵ چگونه به نظر می‌رسند.

تقریباً برخلاف تمام خودروهای موجود در بازار، طرح مفهومی DS-X کابین عادی و متداول ندارد. به‌جای آن سرنشین در قسمت محصوری می‌نشیند، درحالی‌که فضای قرارگیری راننده طوری طراحی شده که درست مثل یک اسپیداستر (Speedster) است. این موضوع احتمالاً در آینده به واقعیت می‌پیوندد، اما چیزی که فعلاً ما می‌بینیم شاید توسط هر کسی پذیرفته نشود.

بدنه مفهومی DS-X نیز به دو قسمت تقسیم می‌شود. بخش جلوی راننده دارای جلوپنجره مخصوصی است که از قسمت وسط آغاز خواهد شد. درحالی‌که سمت مسافر دهانه بزرگی دارد و چرخ جلو از داخل آن دیده می‌شود. در عقب خودرو، دو قسمت با یکدیگر ادغام می‌شوند، درحالی‌که سمت راننده به وضوح بزرگ‌تر است. شاید شکل منحصره‌بفرد خودروی مفهومی دی‌اس از بالا بهتر به نظر برسد، زیرا زاویه بین بخش جلو و عقب را خیلی خوب به نمایش می‌گذارد. 

آیا چنین خودرویی را به‌سادگی می‌توان تولید کرد؟ پاسخ احتمالا منفی خواهد بود؛ اما همیشه می‌توان از دیدن چرخش‌های منحصربه‌فرد در طراحی سنتی خودرو لذت برد.

مهندسی اجتماعی (Social engineering) سوءاستفاده‌ی زیرکانه از تمایل طبیعی انسان به اعتماد کردن بوده و جدیدترین روش سوءاستفاده‌ی هکرها از دیگران است. در این روش افراد سودجو به کمک مجموعه‌ای از تکنیک‌ها، فرد را به فاش کردن اطلاعات یا انجام کارهایی خاص متقاعد می‌کنند.

شاخص امنیت سایبری IBM نشان می‌دهد ۹۵ درصد مشکلات امنیتی به‌دلیل اشتباه خود انسان‌ها اتفاق می‌افتند. به‌عنوان مثال فیشینگ (سرقت اطلاعاتی مانند حساب بانکی، رمز عبور و...) یکی از رایج‌ترین مشکلات امنیتی است که هکرها با فرستادن یک ایمیل معمولی طعمه‌های خود را شکار می‌کنند. آن‌ها در ایمیل فایل‌های مخربی را پیوست می‌کنند که دانلود کردنشان باعث ورود نرم‌افزارهای مخرب به سیستم کاربر شده و اطلاعات بانکی یا سایر اطلاعات آن‌ها را سرقت می‌کند.

این دقیقا همان جایی است که هوش هیجانی یا قابلیت جهت‌دهی به روابط بین فردی و ذهنی، تأثیر مخربی روی زندگی فرد می‌گذارد. مهندسی اجتماعی معمولا به احساسات بنیادی انسان‌ها مانند طمع، کنجکاوی، ترس و همدلی حمله می‌کند و با دستکاری آن‌ها، انسان را فریب می‌دهد. درنهایت این فریبکاری به افشای اطلاعات محرمانه‌ای از سوی قربانی منجر می‌شود و عواقب بدی برای او خواهد داشت.

مهندسی اجتماعی و هوش هیجانی

هرقدر هوش هیجانی فرد بیشتر باشد، آسیب‌پذیری او دربرابر مهندسی اجتماعی نیز بیشتر می‌شود. درواقع حس همدلی قربانی به دروازه‌ای برای ورود افراد فریبکار تبدیل می‌شود. به‌عنوان مثال دوست‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی شما را دنبال می‌کنند و ناگهان با تعریف یک داستان ساختگی تقاضای پول می‌کنند همان هکرهایی هستند که قصد دارند با مهندسی اجتماعی دیگران را فریب دهند.

اما از کجا بدانیم شخصی قصد کلاهبرداری داشته یا واقعا به کمک نیاز دارد؟ در ادامه به معرفی راه‌هایی می‌پردازیم که از کسب‌وکار شما دربرابر حقه‌های مهندسی اجتماعی محافظت می‌کنند.

۱- مهندسی اجتماعی را عملیاتی گسترده در نظر بگیرید

حملات مهندسی اجتماعی را به چشم یک تهدید بزرگ در نظر بگیرید و این موضوع را به تیم خود خبر دهید. به آن‌ها بگویید که آگاهی‌شان چه نقش مهمی در امنیت کسب‌وکار دارد.

۲- نکات امنیتی را رعایت و پروتکل داخلی تعریف کنید

اطلاعات شرکت و همچنین تعداد افرادی که به آن‌ها دسترسی دارند را محدود کنید. برای بررسی هویت از پروتکل‌های داخلی استفاده کنید و اطلاعات حساس را به شکلی محرمانه نگه‌داری کنید. به‌عنوان مثال پسوردهای دسترسی را تنها در شرایط خاص و در اختیار افراد خاص قرار دهید.

۳- سطح آگاهی همکاران خود را بالا ببرید

هیچ شخصی نمی‌تواند دربرابر موضوعی که از مضر بودن آن آگاهی ندارد از خودش محافظت کنید. این وظیفه‌ی شما است که خطرات احتمالی و تکنیک‌های رایج مهندسی اجتماعی را به همکاران خود یاد دهید و به آن‌ها بگویید که هنگام مواجه با آن‌ها چه رفتاری باید داشته باشند.

۴- هکرهای کلاه سفید استخدام کنید

هکرهای کلاه سفید هکرهایی هستند که نیت بد ندارند و قانون‌شکنی نمی‌کنند، آن‌ها معمولا برای پیدا کردن نقاط آسیب‌پذیر یک سازمان به آن نفوذ می‌کنند. از آن‌ها بخواهید چند مدل حمله‌ی مهندسی اجتماعی روی سازمان شما ترتیب دهند تا نقاط آسیب‌پذیر پیدا شود و سپس نسبت به رفع آن‌ها اقدام کنید.

۵- اطلاعات و سیستم خود را به‌روز نگه دارید

هکرها همواره سعی دارند راه جدیدی برای فریب دادن قربانی‌های خود پیدا کنند. بنابراین شما نیز باید دائما با یک تیم امنیتی برای آگاهی از آخرین تکنیک‌های محافظتی در ارتباط باشید.

در سال‌های اخیر افزایش آگاهی مردم نسبت به هوش هیجانی باعث شده عملکرد بهتری در کسب‌وکار داشته باشند و به‌طور کلی کیفیت زندگی خود را افزایش دهند. مطالعات دانشگاهی اهمیت هوش هیجانی و تأثیر آن در مراحل مختلف زندگی را نشان می‌دهد و ثابت می‌کند هرقدر هوش هیجانی بیشتر باشد کیفیت کار، سلامتی و روابط نیز بیشتر می‌شود.

اما زمانی‌که صحبت از مهندسی اجتماعی به میان می‌آید، هوش هیجانی افراد را آسیب‌پذیرتر می‌کند. همان مقدار همدلی که مزایای بی‌شماری به همراه دارد، در صورت عدم آگاهی به ابزاری برای آسیب‌پذیری و نقطه ضعف تبدیل خواهد شد. افزایش آگاهی، رعایت نکات ایمنی و به‌روز کردن اطلاعات تنها راه‌حلی است که از شما و کسب‌وکارتان دربرابر افراد سودجو محافظت خواهد کرد.

پنتاگون منابع مالی پژوهش در زمینه‌ی ایمپلنت‌های مغزی را باهدف پیشرفته‌تر کردن مغز سربازان تأمین کرده است. درحال‌حاضر نگرانی‌های متعددی نظیر تغییرات آب‌و‌هوایی، اخبار جعلی، بی‌عدالتی و ثبات دموکراسی در دنیا وجود دارد؛ اما می‌توان مورد دیگری به این نگرانی‌ها اضافه کرد، سربازانی که به‌واسطه‌ی نصب دستگاه‌های الکترونیکی در مغز آن‌ها، توانایی‌هایشان ارتقا می‌یابد و سربازان سایبورگ نامیده می‌شوند.

داستان‌های علمی تخیلی از دیرباز نسبت به سربازان سایبورگ هشدار داده‌اند و تعدادی مقاله نیز اخیراً به خطر بالقوه‌ی این موضوع پرداخته‌اند که نمونه‌ی آن را می‌توان در مجله‌ی آتلانتیک با عنوان «پنتاگون می‌خواهد مغزها را مسلح کند» مشاهده کرد.

مایکل جوزف گراس روزنامه‌نگاری است که درباره‌ی تلاش‌های اتاق فکر پنتاگون، آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا، برای ایجاد فناوری‌هایی به‌منظور ادغام ذهن و ماشین‌آلات گزارشی تهیه کرده است. مهم‌ترین آن‌ها، تراشه‌های مغزی (تعداد زیادی الکترود) است که وقتی در مغز نصب می‌شود، می‌تواند سیگنال‌های الکتریکی را به بافت‌های عصبی ارسال و از آن‌ها سیگنال دریافت کند.

آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا می‌خواهد از تراشه‌های مغزی برای کمک به کهنه‌سربازهای فلج یا ناتوان استفاده کند، به‌عنوان مثال تراشه‌های ذکرشده به آن‌ها امکان کنترل کامپیوتر و اندام‌های روباتیک را می‌دهد. علاوه‌براین آژانس قصد دارد سربازان سالم را ارتقا دهد. مایکل گراس می‌گوید:

هدف آژانس، تغییر انسان به موجودی ارتقایافته است، به‌طوری که قدرتی فراتر از توان مادرزادی‌اش و فراتر از قابلیت‌های جسمانی‌اش به‌دست خواهد آورد.

درواقع تراشه‌های مغزی می‌تواند عملکرد شناختی و فیزیکی سربازان را ارتقا دهد و به‌این‌ترتیب آن‌ها قادر خواهند بود سیستم‌های پیچیده‌ی سلاح‌های خود را با فکرشان کنترل کرده، ازطریق تله‌پاتی با سایر سربازان ارتباط برقرار و مشابه نئو در ماتریکس، پایگاه‌های داده‌ای بزرگی را آپلود کنند. درضمن دیگران می‌توانند ذهن افرادی که مجهز به این تراشه‌ها هستند را بخوانند و کنترل کنند. مایکل گراس می‌گوید:

وقتی دانشمندان الکترودها را در مغز قرار می‌دهند، آن‌ها پس از چند ماه یا چند سال کارایی خود را از دست می‌دهند. درضمن ایمپلنت پروتزهای حافظه که توانایی درک نحوه‌ی رمزگذاری اطلاعات پیچیده توسط مغز را داشته باشد، درحال‌حاضر بعید به‌نظر می‌رسد.

رافی کاتچادوریان، روزنامه‌نگار مجله‌ی نیویورکر، به محدودیت‌ها و همین‌طور ظرفیت رابطه‌ی بین مغز و الکترودها اشاره می‌کند. او تمرکز خود را بر فعالیت اندرو شوارتز، محقق پیشرو در ایمپلنت مغز، معطوف کرده است.  در سال ۲۰۱۲ یکی از بیماران ایمپلنتی شوارتز که به‌خاطر اختلالات بازسازی سلول‌های عصبی فلج شده بود، با کمک بازوی رباتیکی که ازطریق فکرش کنترل می‌شد، موفق به خوردن تکه‌ای شکلات شد؛ اما فقط گاز کوچکی زده بود که شکلات از دستش افتاد. کاتچادوریان اشاره می‌کند که ایمپلنت‌های مغزی غیرقابل اعتماد هستند؛ زیرا دائماً در مایع ژلاتینی قشر مغز حرکت می‌کنند. بعدها پژوهشگران مجبور به خارج کردن ایمپلنت این بیمار شدند؛ چراکه احتمال بروز عفونت کشنده‌ی مغزی وجود داشت.

کاتچادوریان همچنین به تفسیر شرح می‌دهد که چطور پژوهش روی تراشه‌های مغزی جنبه‌ی نظامی پیدا کرد. علاوه‌بر ایمپلنت مغزی بیماری که ذکر شد،‌ یکی دیگر از پیمانکاران آژانس آزمایشی انجام دادند که در آن فردی توانست شبیه‌ساز جنگنده‌ی اف ۳۵ را با فکرش کنترل کند. آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا که از این دستاورد به وجد آمده بود، دستور انجام پژوهش بیشتر روی شبیه‌ساز پرواز را داد. شوارتز تمایلی به حضور در این آزمایش‌ها نداشت، زیرا توجیه پزشکی آن‌ها بسیار کم بود و به‌همین دلیل راه خود را از آژانس جدا کرد؛ اما آژانس همچنان پروژه‌ی «ذهن پرواز» را ازنظر مالی حمایت می‌کند که در آن بیماران یک یا چندین هواپیمای بدون سرنشین را ازطریق ایمپلنت‌های مغزشان کنترل می‌کنند.

کاتچادوریان اعلام می‌کند که می‌توان از این تراشه‌های مغزی برای کنترل و همچنین توانمندسازی شخص پذیرنده‌ی ایمپلت استفاده کرد. او به مقاله‌ای علمی خوزه دلگادو اشاره می‌کند که بیشتر از نیم‌قرن قبل موفق شد، اندام‌ها و احساسات بیماران را ازطریق ایمپلنت تحت کنترل دربیاورد.

دانشمندان درباره‌ی نحوه‌ی کدگذاری اطلاعات توسط مغز، اطلاعات چندانی ندارند. تلاش‌ها برای استفاده از ایمپلنت برای درمان افسردگی و سایر اختلالات روانی ناامیدکننده بوده است. دانشمندان درجه دو سعی کرده‌اند، مدیران برنامه درجه دوم پنتاگون را متقاعد کنند که اپلیکیشن‌های علمی تخیلی به‌وقوع می‌پیوندند. به‌عنوان مثال پروتز کاشت حلزونی گوش که امری غیرممکن به‌نظر می‌‌رسید، ازطریق ایمپلنت الکترود در عصب شنوایی منجر به بازگشت شنوایی افراد شد.

سیلیکون‌ولی علاقه‌ی زیادی به ایده‌ی رابط مغز-ماشین دارد. فیسبوک، گوگل و شرکت نورالینک از پروژه‌ی فناوری عصبی حمایت مالی می‌کنند و پژوهشگران سابق آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع آمریکا را استخدام کرده‌اند. رجینا دوگان یکی از این افراد است که هم‌اکنون در فیسبوک و گوگل فعالیت می‌کند و گفته که یکی از اهداف این پروژه، ایجاد امکان تایپ‌کردن ازطریق فکر و بدون استفاده از دست است.

مقامات نظامی می‌خواهند به‌واسطه‌ی فناوری‌های عصبی، روند جنگ را متحول کنند. کریستوفر کلارک، مقاله‌ای در نیویورک دارد که در آن به بررسی کتاب آینده‌ی جنگ از لارنس فریمن پرداخته است. این کتاب تصویری از آینده را مجسم می‌کند که به سناریوهای تخیلی کتاب نورومانسر اثر ویلیام گیبسون شباهت دارد. در جنگ‌های آینده، سربازها با قدرت متابولیکی که دارند دربرابر درد ایمنی دارند،‌ قدرت عضله‌هایشان بیشتر و توانایی شناختی آن‌ها بهتر می‌شود؛ در چنین شرایطی وقتی پا به میدان جنگ می‌گذارند، نه‌تنها به‌لحاظ عصبی با سایر همرزمان خود،‌ بلکه با گروهی از ربات‌های نیمه‌اتوماتیک نیز درارتباط هستند. کلارک نقد خود از پیامدهای این کتاب را این‌طور به‌پایان می‌رساند:

نوآوری کارشناسان اسلحه در آزمایشگاه‌های زیرزمین هر کسی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ اما چنین نبوغی مطابق با الزامات اخلاقی نیست.

او همچنین به‌شدت مخالف این فرضیه‌ی کتاب است که می‌گوید جنگ همیشه از ضرورت‌های انسان هست و خواهد بود،‌ مثل تولد طبیعی هریک از ما یا حرکت ابرها، امری بدیهی است. کلارک در بررسی‌های خود به این نتیجه رسید که اکثر مردم (دانشمندان، پژوهشگران،‌ سیاستمداران و مردم عادی)، جنگ را به‌عنوان موضوعی اجتناب‌ناپذیر و صلح جهانی را یک رویا می‌دانند. او می‌گوید:

در کتابم باعنوان «پایان جنگ» در تلاشی هرچند بیهوده سعی کرده‌ام تا با این سرنوشت شوم مقابله کنم.

او درنهایت این سؤال را مطرح می‌کند که «سیاستمداران برجسته‌ی طرفدار لغو جنگ،‌ کجا هستند؟». سؤال دیگری نیز مطرح می‌شود که دانشمندان برجسته‌ی طرفدار لغو جنگ، کجا هستند؟ بیایید امیدوار باشیم که قبل از آغاز دوران سربازان سایبورگ و قبل از آنکه دیر شود، سرعقل بیاییم.

سئات لئون کوپرا ST یکی از خودروهای اسپرت گروه فولکس واگن است که ناشناخته باقی مانده و شاید خیلی از افراد نام آن را نشنیده باشند. این خودرو در زیر پوسته‌ی خود دارای پلتفرم مشترکی با فولکس واگن گلف و آئودی A3 است. اشتراک پلتفرم با این هاچ بک‌ اسپرت نشان می‌دهد که لئون کوپرا نیز باید توانایی‌های خوبی داشته باشد.

قوی‌ترین مدل سئات لئون کوپرا ST که توسط کارخانه عرضه می‌شود دارای ۲۹۶ اسب بخار قدرت و ۳۵۰ نیوتون‌متر گشتاور است. نزدیک‌ترین رقیب این خودرو را باید هوندا سیویک Type R دانست که ۳۰۶ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتون‌متر گشتاور دارد.

 سئات لئون توانایی چندانی برای رقابت کردن با رقیب ژاپنی سرسخت و قدرتمند خود ندارد. برای حل این مشکل شرکت تیونینگ Siemoneit Racing اقدام به بهینه سازی این مدل کرده است به‌طوری‌که توان نهایی موتور به ۵۱۴ اسب بخار رسیده است و این هاچ بک اسپانیایی را قادر می‌سازد تا در ۳.۴ ثانیه سرعت خود را از ۰ کیلومتر بر ساعت به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند. تیونینگ انجام‌شده تنها محدود به پیشرانه نیست و شاسی، چرخ‌ها و برخی قطعات دیگر نیز مورد بازنگری قرار گرفته‌اند.

برای دستیابی به چنین قدرتی، Siemoneit Racing اقدام به نصب قطعات ساخت خود در سئات لئون کرده است. این قطعات شامل توربوشارژرهای بزرگ‌تر، ورودی هوای جدید، اینترکولر بزرگ‌تر و سیستم هدایت جریان هوای جدید هستند. در کنار توربوشارژرها، تیونر سوپاپ‌های ورودی و خروجی و لوله‌های سیستم توربو را هم تغییر داده است تا مشکلی در کارکرد موتور پیش نیاید. این خودرو از یک پمپ بنزین قوی‌تر نیز بهره‌مند است که دو لیتر حجم بیشتر دارد و به طور کامل از آلومینیوم ساخته می‌شود. صفحه کلاچ نیز برای انتقال قدرت بالای موتور مورد بازنگری قرار گرفته و در آن از یک صفحه‌ی تقویت شده استفاده شده است.

در آخر کار نیز تیونر به بهینه‌سازی نرم‌افزار ECU پرداخته و درنهایت موفق به بیرون کشیدن ۵۱۴ اسب بخار قدرت در ۶۵۰۰ دور بر دقیقه و ۶۲۰ نیوتون‌متر گشتاور در ۳۶۰۰ دور بر دقیقه شده است.

چنین قدرتی چسبندگی بیشتری را هم می‌طلبد و به همین منظور تیونر رینگ‌های ۱۹ اینچی جدیدی را روی لئون کوپرا ST سوار کرده است که روی آن‌ها تایرهای میشلین Sport Pilot Cup 2 قرار گرفته‌اند. تغییر بعدی شامل سیستم تعلیق است که در این بخش از فنرهای ساخت KW استفاده کرده‌اند. ترمزهای این مدل متعلق به آئودی RS3 هستند و دیسک‌های سرامیکی آن ۳۷۰ میلیمتر قطر دارند.

قیمت این مدل فعلا مشخص نیست ولی اطلاعات بیشتر در وبسایت تیونر موجود است.

سامسونگ چند روز پیش، سری جدید تبلت‌های اندرویدی خود را معرفی کرد. در آن زمان، بنابه‌‌ دلایلی جزئیاتی از مدل ۲۰۱۹ تبلت گلکسی تب ای 10.1 منتشر نشد. این تبلت موردانتظار حدود دو ماه دیگر به‌صورت رسمی روانه‌ی بازار می‌شود.

پیش‌تر، سامسونگ گلکسی تب S5e را معرفی کرد که باریک‌ترین و سبک‌ترین تبلت این شرکت کره‌ای به‌شمار می‌آید. تبلت اس ۵ ای تبلتی نسبتا گران‌قیمت است و شاید شمار زیادی از طرفداران از پس هزینه‌ی آن برنیایند. ازاین‌رو، سامسونگ بر آن شد تا با معرفی تبلتی دیگر، مشتریانی را هدف قرار دهد که به‌دنبال محصولی جدید با قیمت ارزان‌تر هستند. گلکسی تب ای 10.1 جدید با بهره‌مندی از ویژگی‌هایی جالب و البته طراحی دوست‌داشتنی، حدودا نصف اس ۵ ای قیمت دارد و این نکته‌ی درخورتوجهی است.

ذکر این نکته مهم است که گلکسی تب ای ۱۰.۱ هم‌زمان با تبلت گلکسی اس ۵ ای معرفی شد و تاریخ عرضه‌اش تقریبا با تاریخ عرضه‌ی این تبلت یکسان است. ازآن‌جاکه تبلت اقتصادی جدید سامسونگ فقط در کشور آلمان رسما معرفی شد، این موضوع در ذهنمان تداعی می‌شود که ممکن است گلکسی تب ای ۱۰.۱ ابتدا تنها در چند کشور اروپایی عرضه شود.

البته، شکی نیست کره‌ای‌ها بالاخره Samsung Galaxy Tab A 10.1 2019 را در بازارهای مهم دیگری نظیر ایالات متحده‌ی آمریکا نیز عرضه خواهند کرد. زمان دقیق این عرضه را نمی‌دانیم، اما مطمئنیم تب ای ۱۰.۱ دیر یا زود روانه‌ی بازار آمریکا نیز خواهد شد. این تبلت برخلاف گلکسی تب اس ۵ ای، قیمت چندان گرانی ندارد؛ هرچند درهرصورت خرید این محصولات برای طرفداران ایرانی سامسونگ کار ساده‌ای نیست.

از تبلتی مثل گلکسی تب ای ۱۰.۱ ۲۰۱۹ که قیمتی تقریبا مقرون‌به‌صرفه دارد، نمی‌توانیم انتظار بهره‌مندی از سخت‌افزاری در حدواندازه‌ی پرچم‌داران را داشته باشیم. بنابراین، با نگاهی منطقی متوجه می‌شویم که این تبلت محصولی مقرون‌به‌صرفه است و می‌تواند بسیار کاربردی باشد. این تبلت ۲ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی داخلی ارتقادادنی تا ۴۰۰ گیگابایت ازطریق کارت میکرو دارد.

گلکسی Tab A 10.1 از نمایشگر بزرگ ۱۰.۱ اینچی با وضوح تصویر ۱۹۲۰ در ۱۲۰۰ بهره می‌گیرد و می‌تواند تجربه‌ی بصری لذت‌بخشی به‌ کاربران منتقل کند. با‌این‌همه، فراموش نکنید این نمایشگر از نوع سوپر AMOLED نیست. نکته‌ی مهم دیگر این‌ است که جدیدترین تبلت سامسونگ از دوربین اصلی ۸ مگاپیکسلی و دوربین سلفی ۵ مگاپیکسلی برخوردار است. گرچه در حالت کلی، نمی‌توان انتظار زیادی از این دوربین‌ها داشت.

گلکسی تب ای ۱۰.۱ مدل ۲۰۱۹ دقیقا همچون گلکسی تب اس ۵ ای، از سیستم‌عامل اندروید ۹ (پای) بهره می‌گیرد؛ اما باتری آن درمقایسه‌با اس ۵ ای کوچک‌تر است و ظرفیتی معادل ۶،۱۵۰ میلی‌آمپرساعت دارد. این‌ها ویژگی‌های برجسته‌ی تبلت اقتصادی جدید سامسونگ هستند؛ اما بهتر است این را هم بدانید که کره‌ای‌ها قصد دارند گلکسی تب ای ۱۰.۱ را در دو مدل، یکی با پشتیبانی از وای‌فای و دیگری با پشتیبانی از شبکه‌ی LTE روانه‌ی بازار کنند. این تبلت ازحیث طراحی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و از روکشی فلزی بهره می‌گیرد تا ازاین‌طریق حس محصولی پریمیوم را به کاربر منتقل کند. کارایی کلی این محصول درمقایسه‌با قیمتش، راضی‌کننده است.

حال، بهتر است به سایر جزئيات مثل قیمت تبلت جدید سامسونگ و تاریخ عرضه‌ی آن بپردازیم. براساس اعلام رسمی، تبلت گلکسی تب ای ۱۰.۱ مدل ۲۰۱۹ با قیمت ۲۱۰ یورو برای مدل مجهز به وای‌فای و ۲۷۰ یورو برای مدل LTE در سه‌ رنگ مشکی و طلایی و نقره‌ای عرضه خواهد شد. علاقه‌مندان می‌توانند این تبلت را از ۱۴مارس تا ۴آوریل (برابر با ۲۳‌اسفند‌۱۳۹۷ تا ۱۵فروردین‌۱۳۹۸) پیش‌خرید کنند. درضمن، سامسونگ به‌ کسانی که تبلت گلکسی تب اس ۵ ای را پیش‌خرید کنند، هدفون آبی‌رنگ Y500 ساخت AKG را هدیه می‌دهد. همچنین بنابر اعلام سامسونگ، این شرکت کره‌ای قصد دارد از ۵آوریل (برابر با ۱۶فروردین)، فروش کاورهای مربوط به این دو تبلت جدید را به‌همراه استند ساخت شرکت POGO آغاز کند.

دیدگاه شما کاربران محترم زومیت درباره‌ی تبلت جدید سامسونگ چیست؟ درانتها، می‌توانید مقایسه‌ی کامل بین مشخصات فنی این تبلت را با گلکسی تب اس ۵ ای مشاهده کنید. اگر به مقایسه‌های بیشتر علاقه‌مندید، حتمابانک محصولات زومیت را ملاحظه کنید.

نرم‌افزار هوش‌ مصنوعی که پژوهشگران امپریال کالج لندن و دانشگاه ملبورن ساخته‌اند، می‌تواند میزان پیشرفت بیماری در بیماران سرطان تخمدان را با دقتی بیشتر از روش‌های موجود پیش‌بینی می‌کند. همچنین، این نرم‌افزار می‌تواند پس از تشخیص بیماری، مؤثرترین درمان برای این دسته از بیماران را پیش‌بینی کند. این پژوهش در بیمارستان همراشمیت، بخشی از ائتلاف بهداشت و درمان NHS امپریال کالج انجام و نتیجه‌ی آن در ژورنال ارتباطات طبیعت منتشر شد.

پژوهشگران می‌گویند این فناوری جدید می‌تواند به پزشکان کمک کند تا بهترین درمان را در کمترین زمان ممکن به بیماران ارائه دهند و همچنین، راه را برای تعیین درمان پزشکی براساس نیاز هر شخص هموارتر کند. آن‌ها امیدوارند این فناوری به طبقه‌بندی بیماران مبتلا به سرطان تخمدان براساس تفاوت‌های ظریف بافت‌های سرطانی‌ها در سی‌تی‌‌اسکن به‌جای طبقه‌بندی براساس نوع سرطان یا مقدار پیشرفت آن کمک کند.

پروفسور اریک آبوگی، نویسنده‌ی اصلی و پروفسور فارماکولوژی سرطان و تصویربرداری مولکولی در امپریال کالج لندن، در‌این‌باره گفت:

نرخ زنده‌ماندن طولانی‌مدت برای بیماران سرطان تخمدان پیشرفته با وجود پیشرفت‌های درمان سرطان کم است. نیاز شدیدی برای یافتن راه‌های جدید درمان این بیماری وجود دارد. فناوری ما می‌تواند به پزشکان اطلاعات دقیق‌تر و با جزئیات بیشتری درباره‌ی چگونگی پاسخ بیماران به درمان‌های مختلف ارائه دهد که به پزشکان این توانایی را می‌دهد درمان‌های بهتر و هدفمندتری برای بیماران انتخاب کنند.

پروفسور آندریا راکال، نویسنده‌ی همکار و مشاور متخصص افتخاری رادیولوژی در ائتلاف بهداشت و درمان NHS امپریال کالج، اضافه کرد:

 هوش‌ مصنوعی این ظرفیت را دارد که راه‌های بهداشت و درمان را تغییر دهد و نتایج حاصل از درمان بیماران را بهبود بخشد. نرم‌افزار ما مثالی از این ظرفیت است و امیدواریم این نرم‌افزار به‌عنوان ابزاری به‌منظور کمک به پزشکان با هدف انتخاب بهترین درمان برای بیماران سرطان تخمدان استفاده شود.

سرطان تخمدان ششمین سرطان رایج میان زنان است و معمولا بعد از یائسگی، زنانی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد که در خانواده‌شان سابقه‌ی این بیماری وجود دارد. هرساله در انگلستان، ۶،۰۰۰ بیمار جدید سرطان تخمدان وجود دارد؛ اما نرخ بقای طولانی‌مدت فقط ۳۵ تا ۴۰ درصد است؛ زیرا این بیماری معمولا در مراحل پیشرفته‌تر و زمانی‌ تشخیص داده می‌شود که نشانه‌هایی مانند نفخ مشاهده‌شدنی است. تشخیص زودهنگام این بیماری ممکن است باعث بهبود این نرخ شود.

پزشکان با کمک راه‌هایی مانند آزمایش‌خون به‌منظور یافتن ماده‌ای به‌نام CA125 که نشان‌دهنده‌ی سرطان است، به‌همراه‌ سی‌تی‌اسکن که از اشعه‌ی ایکس و کامپیوتر برای ایجاد تصاویر دقیق از تومور تخمدان استفاده می‌کنند، این سرطان را تشخیص می‌دهند. این روش به پزشکان کمک می‌کند بفهمند بیماری چقدر در بدن فرد بیمار پخش شده و نوع درمانی که بیمار باید دریافت کند، مانند شیمی‌درمانی یا جراحی را تعیین کنند.

باوجوداین‌، اسکن‌ها نمی‌توانند به پزشکان درک دقیقی از نتایج احتمالی کلی بیماران یا اثر احتمالی مداخله‌درمانی بدهند. بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵، پژوهشگران از نرم‌افزاری ریاضی به‌نام TEXlab برای تعیین میزان پیشرفت تومور و نمونه‌بافت‌های ۳۶۳ زن با سرطان تخمدان استفاده کردند.

این نرم‌افزار ۴ ویژگی بیولوژیکی از تومورها را که به‌طور درخورتوجهی روی زنده‌ماندن بیماران تأثیر می‌گذاشت، به‌منظور پیش‌بینی بیماری بررسی کردند. این ۴ ویژگی عبارت‌اند از: ساختار، شکل، اندازه و آرایش ژنتیکی تومور. سپس، به بیماران یک نمره به‌عنوان بردار پیش‌بینی رادیومیک (Radiomic Prognostic Vector) داده می‌شد که به‌اختصار RPV نامیده می‌شود. این امتیاز شدت وخامت بیماری را نشان می‌داد که از خفیف تا شدید درجه‎‌بندی شده بود.

پژوهشگران نتایج به‌دست‌آمده را با نتایج حاصل از آزمایش‌خون و نمره‌های پیش‌بینی فعلی مقایسه کردند که پزشکان به‌منظور تخمین میزان زنده‌ماندن بیمار از آن استفاده می‌کردند. آن‌ها دریافتند این نرم‌افزار بیشتر از ۴ برابر از روش‌های استاندارد در پیش‌بینی مرگ‌ومیر دقیق‌تر بود.

همچنین، این گروه پژوهشی دریافتند ۵ درصد از بیماران با نمره‌های بالای RPV نرخ زنده‌ماندن کمتر از ۲ سال داشتند. افزون‌براین، نمره‌های بالای RPV با مقاومت دربرابر شیمی‌درمانی و نتایج ضعیف حاصل از جراحی در ارتباط است. همه‌ی این موضوعات نشان می‌دهد RPV می‌تواند به‌عنوان نشانگری بالقوه برای پیش‌بینی نحوه‌ی پاسخ بیماران به درمان‌ها استفاده شود.

پروفسور آبوگی پیشنهاد می‌دهد این فناوری می‌تواند برای تعیین بیمارانی استفاده شود که بعید است به درمان‌های استاندارد پاسخ دهند تا بتوان با شناسایی آن‌ها، از درمان‌های جایگزین استفاده کرد.

پژوهشگران قرار است پژوهش گسترده‌تری انجام دهند تا ببینند این نرم‌افزار با چه دقتی می‌تواند نتایج جراحی یا درمان‌های دارویی را برای هر بیمار پیش‌بینی کند. حامی مالی این پژوهش مرکز پژوهش زیست‌پزشکی امپریال NIHR و مرکز پزشکی سرطان تجربی کالج امپریال و بانک بافت امپریال کالج لندن هستند.

پژوهش اخیر نمونه‌ای از پژوهش‌هایی است که مرکز علمی علوم بهداشت و سلامت امپریال کالج ابتکاری مشترک بین کالج امپریال لندن و سه ائتلاف از بیمارستان NHS انجام داده است. هدف این مطالعه تبدیل مراقبت‌های بهداشتی ازطریق تبدیل اکتشافات علمی به پیشرفت‌های پزشکی به‌نفع مردم کشور و تمام دنیا در سریع‌ترین زمان ممکن است.

شرکت خودروِ الکتریکی ملی سوئد (NEVS) و کونیگزگ (Koenigsegg) طی قراردادی شرکت سرمایه‌گذاری مشترکی با هدف گسترش در بازارهای جدید و کلاس‌های مختلف خودرو تأسیس کردند. در این همکاری، NEVS مبلغی حدود ۲۳۸،۰۰۰،۰۰۰ دلار برای سرمایه‌ی اولیه‌ی شرکت جدید تأمین می‌کند که ۶۵ درصد سهام آن را تشکیل می‌دهد. همچنین، NEVS به‌طور هم‌زمان ۲۰ درصد از سهام کونیگزگ را تصاحب می‌کند. طی این قرارداد کونیگزگ باقی‌مانده‌ی سهام شرکت مشترک را به‌همراه مالکیت معنوی و مجوز فناوری و طراحی محصول دراختیار خواهد داشت. 

یکی از مزیت‌های مهم‌ این قرارداد برای کونیگزگ، دسترسی به کارخانه‌ی NEVS در سوئد است. همچنین، این شرکت می‌تواند از مزیت‌ شبکه‌ی توزیع شریک جدید خود در چین بهره ببرد و در بزرگ‌ترین بازار خودرو فعالیت بیشتری کند. طبق گفته‌ی مسئولان کونیگزگ، همکاری با NEVS باعث سرعت‌بخشیدن به تولید مدل‌های مشابه در مقیاس بیشتر با تمرکز بر خودروهای برقی می‌شود. 

کریستین فون‌کونیگزگ، مدیرعامل این شرکت گفت:

این همکاری وضعیت بهتری برای کونیگزگ به‌منظور سرعت‌بخشیدن به رشد بازار ابرخودرو ایجاد می‌کند و همچنین، ما را قادر می‌سازد تا از ظرفیت NEVS برای حضور در سایر بخش‌های خودرو استفاده کنیم. ما بسیار منتظریم تا با NEVS برای تولید محصولاتی همکاری کنیم که آینده‌ی پایدار را تضمین می‌کنند. 

اورگرند گروپ (Evergrande Group) شرکتی چینی است که اخیرا ۵۱ درصد سهام NEVS را خریده است. طی سال‌های اخیر، اورگرند علاوه‌بر حوزه‌ی املاک با سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف گردشگری و فناوری و سلامت، به فعالیت‌های خود گسترش داده است. سال گذشته، این شرکت با سرمایه‌گذاری روی استارتاپ سازنده‌ی خودروِ برقی فارادی فیوچر (Faraday Future) به تیتر اول رسانه‌های جهان تبدیل شد. 

کای یوهان جیانگ، رئیس هیئت‌مدیره‌ی NEVS AB گفت:

توسعه‌ی سرمایه‌گذاری در صنعت خودروسازی سوئد ازطریق شرکتی نام‌آشنا گام مهمی برایمان به‌شمار می‌رود. ما شایستگی و امکانات کافی برای پیشبرد کونیگزگ به‌سمت جلو را دراختیار داریم و کونیگزگ نیز در این مسیر به‌خوبی می‌تواند به ما کمک کند. 

در سال ۲۰۱۲، NEVS برای ادامه‌ی فعالیت‌های ساب (Saab) سوئد ازجمله کارخانه‌ی تروهالتان و بهره‌گیری از پلتفرم 9-3 تشکیل شد. این شرکت تا سال ۲۰۱۴، از این مجوز برای ساخت محصولات استفاده کرد؛ اما با ورشکستگی ساب، نتوانست مجوزی برای ادامه‌ی فعالیت با برند ساب به‌دست آورد.  

تاکنون، چندبار درباره‌ی راه‌اندازی شرکت یا صرف یک سال برای نوشتن رمان یا ترک رابطه‌ی بدون عشق فکر کرده‌اید؛ ولی درنهایت کاری درباره‌اش انجام نداده‌اید؟ در این مواقع، ممکن است «ترس از پشیمانی» نقش مؤثری داشته باشد. این نوع ترس محرکی قوی برای حفظ وضعیت موجود زندگی است. پژوهش‌های حوزه‌های روان‌شناسی و علوم اعصاب و علوم رفتاری نشان می‌دهند پشیمانی ممکن است تأثیر درخورتوجهی بر زندگی ما بگذارد.

«پول» و «رابطه» دو موضوعی هستند که بیشتر منابع عاطفی و ذهنی ما را مصرف می‌کنند و پشیمانی بر رفتار ما در هر دو زمینه اثر می‌گذارد. درباره‌ی پول اثر مشهوری مرتبط‌با پشیمانی به‌نام اثر تمایلی (Disposition Effect) وجود دارد. منظور از اثر تمایلی، موقعیت فرد هنگام تصمیم‌گیری است. برای مثال، چنانچه سرمایه‌گذار در موقعیت سود باشد، به‌سرعت سهامش را می‌فروشد؛ ولی اگر سهام در موقعیت زیان باشد، آن را به‌مدت طولانی نگه‌ می‌دارد. چه صندوق سرمایه‌گذاری مشترک باشد چه سهام خاص یا ارز مجازی بیت‌کوین، درنهایت تمایل بسیار کمی به فروش سرمایه در وضعیت کاهش ارزش آن داریم. درحقیقت، وقتی ارزش چیزی درحال‌کاهش است، صبر می‌کنیم، به امید اینکه دوباره ارزشش افزایش یابد، بدون توجه به اینکه احتمالش وجود دارد یا خیر.

نیروی محرکه‌ی این رفتار، ترس از پشیمانی است که موجب می‌شود حتی اگر خلاف منطق یا شواهد باشد، در موقعیت موجود بمانیم. ما نمی‌خواهیم دارایی‌های خود را با زیان بفروشیم. اگر چنین کنیم، باید بپذیریم در خرید آن اشتباه کرده‌ایم. بنابراین، صبرکردن در چنین وضعیتی این امکان را به ما می‌دهد که در آن زمان، دچار حس پشیمانی نشویم.

مثال کلی‌تر موضوع هزینه‌ی ازدست‌رفته (Sunk Cost) است. این، توصیف‌کننده‌ی این واقعیت است که اغلب، پروژه‌های جدید را با انتظارات فراوان درباره‌ی انجامشان آغاز می‌کنیم و درحالی‌که تلاش زیادی برای انجامشان صرف می‌کنیم، ممکن است به‌تدریج متوجه شویم اصلا پیش نمی‌رود. با اینکه به‌راحتی می‌توانیم آن را کنار بگذاریم، بیشتروبیشتر صبر می‌کنیم و با وجود اینکه حس می‌کنیم این کار نتیجه‌ای نخواهد داشت، همچنان تلاش می‌کنیم. در اینجا، اگر پروژه را قبل از تحقق آن به‌پایان برسانیم، احساس تأسف خواهیم کرد. بنابراین، در دام نابخردانه‌ی صبرکردن گرفتار می‌شویم تا موقتا از پشیمانی اجتناب کنیم.

این وضعیت در روابط عاشقانه هم وجود دارد. برای مثال، بسیاری از مردم در روابطی می‌مانند که به‌خوبی می‌دانند سرانجامی نخواهد داشت. بنابراین، رابطه‌ی ناقص خالی از عشق یا جاذبه ممکن است به‌دلیل ترس از ناراحتی پایان‌دادن به آن، همچنان پابرجا بماند. درواقع، پایان‌دادن به چنین رابطه‌ای موجب می‌شود که شکست را بپذیریم و پشیمانی را تجربه کنیم. برای اجتناب از پشیمانی به خودمان می‌گوییم چون تا اینجای رابطه پیش آمده‌ایم، باید یک فرصت دیگر نیز به آن بدهیم؛ هرچند می‌دانیم امید چندانی به بهبود آن وجود ندارد.

ترس از پشیمانی هم در روابط عاشقانه و هم موقعیت‌های مالی ممکن است فرد را درگیر کند

علاوه‌بر‌این، همین ترس ممکن است از برقراری رابطه‌ی جدید جلوگیری کند. ترس از پشیمانی موجب می‌شود وضعیت موجود جذاب به‌نظر بیاید؛ حتی اگر در بلندمدت موجب خوشحالی‌مان نشود.

علم پشت صحنه‌ی پشیمانی

پشیمانی احساس بسیار مهمی است که برای تسهیل یادگیری، تکامل ما را با آن مجهز کرده است. بدون پشیمانی نمی‌توانیم از اشتباهاتمان درس بگیریم و به این محرک دردناک نیاز داریم تا از تکرار اشتباهاتمان اجتناب کنیم. باوجوداین، روشی که مغز ما پشیمانی را پردازش می‌کند و سطح دردی که تجربه می‌کنیم، غیرمنتظره است.

ازدست‌دادن اتوبوس با فاصله‌ی یک دقیقه درمقایسه‌با از‌دست‌دادن اتوبوس با فاصله‌ی ۱۰ دقیقه، پشیمانی بیشتری به‌همراه دارد؛ بدون توجه به اینکه زمان انتظار ما تا رسیدن اتوبوس بعدی چقدر خواهد بود. به‌طور مشابه، تصمیم برای خروج از وضعیت موجودی اشتباه است که بعدا تأیید می‌شود، پشیمانی بیشتری درباره‌ی اتخاذ تصمیم غیرعاقلانه برای ماندن در وضعیت موجود به‌همراه دارد. تصمیم‌گیری برای تغییر موجب ایجاد گمان اشتباهی می‌شود که این تصمیم برای تغییر این وضعیت مناسب نیست.

مطالعات جدید تصویربرداری از مغز موجب شناسایی مدارهای عصبی درگیر در احساس پشیمانی شده است. آن‌ها نشان می‌دهند در این وضعیت، فعالیت چشمگیری در بخشی به‌نام هیپوکامپ دیده می‌شود که مسئول حافظه در مغز است. همچنین، آن‌ها نشان می‌دهند در تجربه‌ی پشیمانی و ترس از پشیمانی، مدارهای مغزی مشابهی دخالت دارند. این امر نشان‌دهنده‌ی این است که ترس از پشیمانی عملا نظیر تجربه‌ی پشیمانی است. براین‌اساس، مشخص می‌شود چرا ترس از پشیمانی می‌تواند این‌قدر دردناک و قدرتمند باشد.

هیپوکامپ مغز در تجربه‌ی پشیمانی و ترس از پشیمانی نقش دارد

همه‌ی ما به‌طور مشابهی تحت‌تأثیر پشیمانی قرار نمی‌گیریم. احتمال بُروز احساس پشیمانی و افسوس در افرادی بیشتر است که به‌میزان زیادی دچار روان‌رنجوری هستند. این بدان معنا است که گرایش برای داشتن حس پشیمانی با تجربه‌ی خشم و ترس و تنهایی ارتباط دارد. افزون‌براین، این حالت ارتباط نزدیکی با ترس ازدست‌دادن (Loss Aversion) دارد؛ گرایش به تمرکز روی زیان‌ها به‌جای سود. این امر موجب می‌شود افرادی کمتر خطرپذیر باشند که درباره‌ی احساس پشیمانی مستعدتر هستند.

مشکل وضعیت موجود

پس، چگونه می‌توانیم ترس از پشیمانی خود را مهار کنیم تا در زندگی به جای مدنظرمان برسیم؟

نقطه‌ی شروع این است که نخست از تأثیر قدرتمند پشیمانی بر خود آگاه باشیم. اگر از این موضوع آگاه باشیم که مغز چه حقه‌هایی به‌کار می‌برد، شاید حرکت به‌سمت جلو برایمان آسان‌تر شود. بنابراین، اگر متوجه شدید مکررا در رسیدن به اهدافتان با شکست روبه‌رو می‌شوید، شاید لازم باشد از خودتان بپرسید: «دلیلش ترس از پشیمانی است؟» اگر چنین باشد، به خودتان یادآوری کنید ایجاد تغییر همیشه با خطری همراه‌ است که معادل خطر انجام‌ندادن هیچ کاری است.

علاوه‌بر‌این، برخلاف اضطراب که جهتش رو‌به‌آینده است، پشیمانی بر گذشته تمرکز دارد. بنابراین، در همان حال که این نیرو می‌تواند به ما کمک کند تا از اشتباهات خود درس بگیریم، می‌تواند موجب شود نتوانیم اشتباهات گذشته‌ی خود را اصلاح کنیم.

یکی از روش‌های مناسب این است که با دیگران مشورت کنید. برای تصمیم‌گیری‌های مالی مشاور مالی استخدام کنید. مشاوران ترس ما را از پشیمانی به‌میزان زیادی کم می‌کنند؛ زیرا تصمیمات خود را با دیگران به‌اشتراک می‌گذاریم. در‌این‌صورت اگر اشتباه کردیم، به‌تنهایی نکوهش نمی‌شویم.

همین منطق درباره‌ی پشیمانی مرتبط‌با روابط عاشقانه نیز وجود دارد. هنگام آغاز رابطه یا قبل از پایان آن، از دوستی نزدیک یا یکی از اعضای خانواده مشورت بگیرید. علاوه‌بر‌ اینکه دراین‌زمینه نظر دیگری به‌دست می‌آورید، این کار به شما این امکان را می‌دهد که بخشی از این پشیمانی را با شخص دیگری شریک شوید. این امر موجب می‌شود خروج از وضعیت منفی موجود به‌میزان چشمگیری آسان‌تر شود.

اگرچه شاید حس راحتی با خود داشته باشید، ماندن در وضعیت موجود نامناسب می‌تواند به‌معنای از‌دست‌دادن چیزهای مهمی در زندگی باشد. درواقع، ماندن در وضعیت موجود ممکن است در بلندمدت ما را بیچاره‌تر کند؛ فقط برای پرهیز از حس پشیمانی که زودگذر است.

بازار وانت‌های آمریکایی همواره انتخاب‌های زیادی دراختیار خریداران قرار می‌دهد؛ اما آنچه کمتر در این بازار دیده می‌شود، وانت‌هایی با ظاهر خاص و قدرت بسیار زیاد است. اگر ۱۵ سال به عقب برگردید، متوجه می‌شوید همیشه هم این‌طور نبوده است. در آن زمان، دو مدل وانت وجود داشت که بر جاده‌ها پادشاهی می‌کردند: فورد F-150 SVT و دوج Ram SRT-10. 

مدل ۲۰۰۲ این وانت براساس نسل دهم وانت‌های سری F فورد ساخته شده؛ اما در آن از موتور خاص ۵.۴ لیتری سوپرشارژ با توان ۳۸۰ اسب‌بخار و گشتاور ۶۱۰ نیوتون‌متر استفاده شده است. پشت موتور جعبه‌دنده‌ی ۴ سرعته‌ی خودکار قرار دارد که قدرت را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت این وانت ۵ ثانیه است که برای وانتی با این اندازه، واقعا خوب به‌نظر می‌رسد. در سال ۲۰۰۲، فقط ۴،۷۲۶ دستگاه از این وانت تولید شدند. در این وانت خاص، بسته‌های ویژه‌ی نیترو هم تعبیه شده که آن را به وانتی خشن و سریع تبدیل کرده است.

وانت دیگری که می‌خواهیم درباره‌ی آن صحبت کنیم، Ram SRT-10 مدل ۲۰۰۴ است که درحقیقت، دوج وایپر در پوسته‌ی وانت است. در این خودرو، موتور ۸.۳ لیتری V10 تعبیه شده که ۵۰۰ اسب‌بخار قدرت و ۷۱۱ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. این وانت مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۳.۶ ثانیه طی می‌کند و حداکثر سرعتش هم به ۲۳۵ کیلومتر‌برساعت می‌رسد.