مهارت‌هاي اجرايي، تقريباً در هر كاري كه انجام مي‌دهيم، از خواندن مطلب گرفته تا رانندگي، تاثيرگذار هستند. لذا بهبود بخشيدن به اين مهارت‌ها، سبب انعطاف‌پذيري بيشتر ذهني مي‌شود.اثرات مثبت دو زبانگي حتي به مهارت‌هاي اجتماعي ما هم گسترش مي‌يابد. 2 روان‌شناس در پژوهش خود دريافتند افراد دوزبانه بهتر مي‌توانند خود را جاي ديگري قرار دهند و احساسات و موقعيت وي را درك كنند. دليل آن هم اين است كه اين افراد، بهتر مي‌توانند جلوي آنچه از قبل مي‌دانند را گرفته و بر ديدگاه ديگران تمركز نمايند.اما دقيقا چه چيزي سبب مي‌شود مغز افرادي كه به 2 زبان صحبت مي‌كنند، انعطاف‌پذير و متمركز باقي بماند. يك پژوهش در مورد دوزبانه‌هاي روسي ـ انگليسي، پاسخ اين پرسش را يافت. در اين مطالعه، يكسري اشياء را در برابر اين افراد قرار دادند و يك دستگاه ويژه هم حركت چشم آنها را تحت نظر قرار داد. از افراد خواسته مي‌شد پس از شنيدن نام هر شيء آن را بردارند. نكته مهم آزمايش در اينجا بود كه برخي نامها در هر دو زبان يكي بود، فقط معناي متفاوتي داشت. مثلاً معادل روسي كلمه «ماژيك» در انگليسي به معناي «قلم» است. با اين‌كه شركت‌كنندگان در اين مطالعه در پاسخ نهايي‌شان، هرگز اشتباه نكردند، اما حركت چشم آنها نشان داد كه قبل از برداشتن شيء اصلي، مدت بسيار كوتاهي نگاهشان به شيء جايگزين مي‌افتاد. اين پژوهش، اطلاعات مهمي در مورد نحوه عملكرد مغز دوزبانه در اختيار ما گذاشته و نشان مي‌دهد كه در يك مغز دوزبانه، هر دو زبان براي جلب توجه مي‌كوشند. بنابراين مغز دوزبانه‌ها، در هنگام صحبت يا گوش دادن به راديو، بشدت مشغول انتخاب واژه مناسب از يك زبان و جلوگيري از واژه معادل از زبان ديگر است. اين كار در واقع نوعي تمرين فوق‌العاده شناختي است. جالب است كه بسياري از برنامه‌هاي «تقويت ذهن» از روشي مشابه استفاده مي‌كنند. يعني از شما مي‌خواهند هنگام انجام يك تمرين، به اطلاعات منحرف كننده توجه نكنيد.دانشمندان خيلي زود پي بردند تمرينات ذهني از اين دست مي‌تواند مغز را در برابر اثرات منفي افزايش سن مقاوم سازد. پژوهشگران اطلاعات 184 نفر كه دچار فراموشي بودند را بررسي كردند. نيمي از اين افراد دوزبانه بودند. نتيجه مطالعه اين بود كه نشانگان فراموشي در دوزبانه‌ها، 4 سال ديرتر از هم سن و سالان تك‌زبانه‌شان پديدار شد. اين مطالعه، 3 سال بعد روي 200 نفر از افراد دچار آلزايمر تكرار شد و نتيجه آن، تاخير 5 ساله ابتلا به آلزايمر در دوزبانه‌ها را نشان داد. حتي بعد از در نظر گرفتن عواملي مثل شغل و تحصيلات، باز هم اين يافته‌ها معتبر ماند.دو زبانگي، علاوه بر بهبود توانايي‌هاي مغز، مي‌تواند اثرات زيادي بر رفتار افراد نيز داشته باشد. سال‌هاست پژوهشگران عصب‌شناسي و روان‌شناسي درگير اين مساله بودند كه آيا افراد دوزبانه، با صحبت به يكي از زبان‌هايشان، رفتار متفاوتي از خود بروز مي‌دهند يا نه.اما مشكل اينجاست كه نشان دادن اين تفاوت در قالب آزمايش كار دشواري است. يكي از پژوهشگران سال 1964، آزمايش جالبي را ترتيب داد. او از تعدادي دوزبانه ژاپني ـ انگليسي خواست چند جمله ناكامل را ابتدا به يك زبان و سپس به زباني ديگر تكميل كنند. نتيجه پژوهش اين بود كه پاسخ همه افراد شركت‌‌كننده از يك زبان به زبان ديگر، كاملاً متفاوت بود. به عنوان مثال، شركت‌كنندگان در آزمايش، براي تكميل عبارت «دوست خوب كسي است كه...»، در پاسخ خود به زبان ژاپني از جمله «...به دوست خود كمك كند» را برگزيدند، اما در پاسخي كه به انگليسي مي‌دادند، جمله «...رك حرف مي‌زند» را انتخاب كردند. در واقع جوابي كه به اين پرسش‌ها داده شد، مشابه جوابي است كه افراد انگليسي يا ژاپني‌هاي تك زبانه به آن مي‌دادند. يافته‌هاي اين پژوهشگر بيان‌كننده اين مطلب بود كه افراد دوزبانه از دو مسير متفاوت ذهني استفاده مي‌كنند. درست مثل اين‌كه دو ذهن متفاوت دارند. بتازگي شواهدي چند براي اين نظريه يافته شده است. در يكي از آنها، از عده‌اي از افراد دوزبانه انگليسي ـ اسپانيايي خواسته شد يك فيلم تبليغاتي كه در آن عده‌اي زن حضور داشتند را يك بار به يك زبان و 6 ماه بعد به زباني ديگر مشاهده كنند و سپس شخصيت افراد حاضر در آن را ارزيابي نمايند. وقتي افراد اين فيلم را به زبان اسپانيايي ديدند، زنان حاضر در فيلم را مستقل و برونگرا مي‌دانستند، اما با تماشاي نسخه انگليسي زبان همان فيلم، آنها را وابسته و نا‌اميد خواندند. ارزيابي شركت‌كنندگان در اين پژوهش، با تصوير فرهنگي موجود در هر دو فرهنگ در مورد زن انطباق دارد.يك پژوهش ديگر هم بيانگر اين بود كه دو زبانه‌هاي يوناني ـ انگليسي، در مواجهه با يك داستان، بسته به زباني كه داستان به آن روايت مي‌شد، واكنش كاملا متفاوتي داشتند. در داستاني كه به يكي از زبان‌ها روايت شد، نسبت به نقش اصلي داستان احساس بي‌تفاوتي داشتند و در روايت همان داستان به زبان ديگر، پيگير او شدند.يكي از تفسيرهايي كه براي اين مساله ارائه مي‌شود اين است كه هر زبان، تداعي‌كننده ارزش‌هاي مربوط به فرهنگي است كه هنگام يادگيري زبان تجربه مي‌كنيم. پژوهش ديگري هم از افراد دوزبانه مكزيكي خواسته بود تا ويژگي‌هاي شخصيتي خود را به انگليسي و اسپانيايي بيان كنند. در فرهنگ مكزيك، فروتني مساله‌اي مهم دانسته مي‌شود. حال آن كه در ايالات متحده، قاطعيت اهميت بيشتري دارد. وقتي پرسشنامه به زبان اسپانيايي ارائه شد، شركت‌كنندگان خود را بيشتر از زماني كه همان پرسشنامه با زبان انگليسي بود، فروتن ارزيابي مي‌كردند.