شنجو 9 در عين حال كه قدم بعدي در اين سلسله عمليات بود، از نظر ديگري نيز براي چيني‌ها اهميت داشت. خدمه اين ماموريت را جينگ هيپينگ، لئو وانگ و لئو يانگ تشكيل مي‌دادند. نه تنها جينگ هيپينگ در اين سفر به اولين چيني بدل شد كه براي بار دوم به فضا سفر كرده است كه لئو يانگ 33 ساله نيز نام خود را به عنوان اولين بانوي فضانورد چيني در تاريخ ثبت كرد. بدين ترتيب نام او در كنار والنتينا ترشكوا، نخستين زن فضانورد شوروي و سالي رايد، نخستين فضانورد زن آمريكايي قرار گرفت. (البته منظور زنان فضانورداني است كه با كمك پرتابگرهاي كشور خود به مدار زمين رفته‌اند). در حالي كه عمده خبرهاي اين ماموريت حول و حوش پرواز نخستين بانوي فضانورد چيني مطرح شد، اما عمليات پيش‌بيني شده براي اين ماموريت بسيار مهم بود. در اين ماموريت فضاپيماي شنجو به طور خودكار به بدنه ايستگاه فضايي چين ملحق مي‌شد و سپس فضانوردان با باز كردن دريچه بخشي از ابزارهاي علمي خود را به اين ايستگاه منتقل كرده و مدت 13 روز به آزمايش‌هاي مختلف مي‌پردازند. الحاق اوليه به صورت كامپيوتري و همانند ماموريت شنجو 8 صورت مي‌گرفت، اما در پايان ماموريت​ و پس از جدا شدن از ايستگاه، فضانوردان يك بار ديگر الحاق را به صورت دستي انجام خواهند داد تا خود را براي ماموريت‌هاي آينده آماده كنند. اين ماموريت در عين حال طولاني‌ترين ماموريت چيني‌ها در مدار زمين تاكنون خواهد بود.اما اين آخر كار نيست. سال آينده چين ماموريت سرنشين‌دار شنجو 10 را در دستور كار دارد كه طي آن فضانوردان به اين ايستگاه ملحق مي‌شوند. ماموريت ايستگاه فضايي تيانگونگ ـ 1 در سال 2013 و پس از اين ماموريت به پايان مي‌رسد و اين ايستگاه به زمين سقوط مي‌كند. احتمالا در همان سال نسخه دوم اين ايستگاه به نام تيانگونگ ـ 2 به مدار زمين مي‌رود و روي آن نيز آزمايش‌هايي انجام مي‌شود. اين ايستگاه نيز حدود دو سال در مدار خواهد بود و سپس چين حدود سال 2015 ساخت ايستگاه فضايي 60 تني خود در مدار را كه ايستگاه دائمي خواهد بود، آغاز خواهد كرد. در اين دوره اين ايستگاه نه‌تنها به پايگاهي دائمي براي آزمايش‌هاي علمي چيني‌ها درخواهد آمد، كه احتمالا در برنامه‌هاي فضايي مشترك در اختيار فضانوردان كشورهاي ديگر نيز قرار مي‌گيرد و به اين ترتيب در حالي كه جامعه جهاني به رهبري آمريكا و ناسا با بحران بودجه روبه‌رو هستند و روند ادامه حيات ايستگاه بين‌المللي فضايي را به كندي دنبال مي‌كنند، چين ايستگاهي ملي در اختيار خواهد داشت.اين ايستگاه مي‌تواند نقش چين در آينده پروژه‌هاي فضايي را تحكيم كند و در عين حال بازاري براي اين كشور باز كند تا نياز كشورهايي را كه تازه در آستانه قدم گذاشتن به فضا هستند نيز تامين كند. اما چيني‌ها برنامه طولاني‌تري نيز در سر دارند. كاوش‌هاي رباتيك ماه و در نهايت سفر انسان به ماه و سفر به مريخ مهم‌ترين چشم‌اندازهاي فضايي چين را تشكيل مي‌دهد.چين در راه فضايي شدن همان را هي را طي مي‌كند كه آمريكا و شوروي رفتند با اين تفاوت كه اين مسير را سريع‌تر و مطمئن‌تر طي مي‌كنند. در روزهايي كه پيشگامان برنامه‌هاي فضايي جهان بودجه‌هاي تحقيقاتي و فضايي خود را كاهش مي‌دهند و برنامه‌هاي فضايي در كشورهايي مانند آمريكا و روسيه بايد براي كسب بودجه خود مبارزه‌اي سخت را پشت سر بگذارند، چيني‌ها گام‌هاي محكمي در اين راه بر مي‌دارند. شايد حضور پرقدرت چيني‌ها در فضا ـ كه توسعه نفوذشان روي زمين بسياري از كشورها را نگران جايگاه خود كرده است ـ باعث شود برنامه‌ريزان و سياستمداران كشورهاي پيشرو فضايي در سياست بودجه خود تجديد نظر كنند و براي اين‌كه مانع عقب افتادن در فضا از رقيب خود شوند، سرعت بيشتري به برنامه‌هاي فضايي دهند. اگر چنين اتفاقي بيفتد شايد نسخه ملايم‌تري از آنچه در دوران جنگ سرد در برنامه‌هاي فضايي اتفاق افتاد بار ديگر تكرار شود. رقابتي كه در نهايت به گسترده تر شدن افق‌هاي پيش روي نوع بشر در جهان منجر مي‌شود.اما فعلا و در همين روزها كاخ آسماني چيني‌ها ميزبان نخستين مهمانان خود است و در حالي مدار خود را دور مي‌زند كه با هر گذرش از فراز سرزمين پهناور چين چشم‌هاي بسياري با اميد آن را در آسمان دنبال مي‌كنند.