در سال 2004، عصبشناسي به نام هوگوكريچلي با همكارانش راهي براي اندازهگيري آسان و مطمئن حس دروني از بدن يافت. اين گروه پژوهشي از شركتكنندگان خواست ضربان قلب خود را بدون گرفتن نبض بشمارند.در حين اين كار، ضربان قلب اين افراد با دستگاهي الكترونيكي ضبط ميشد. پژوهشگران دريافتند افرادي كه تعداد ضربان قلبي حدس زدهشان به تعداد واقعي ضربان قلبشان نزديكتر بود، براساس ساير معيارهاي آگاهي دريافت دروني (نظير پرسشنامهها و تصويربرداري از فعاليت اينسولا) نيز نمرات بالاتري به دست ميآوردند.اين تست شمارش ضربان قلب با نحوه قضاوت افراد درباره تغييرات فيزيولوژيك (مثلا درباره احساسي كه از شكم خود دارند) در ارتباط است. حتي كساني كه درباره احساس حالت دروني خود بهتر از بقيه عمل ميكردند، از داشتن چنين قابليتي بيخبر بودند، زيرا راهي براي مقايسه خود با ديگران نداشتند.هوگو كريچلي ميگويد اكثر افرادي كه تست ضربان قلب انجام ميدهند از مشاهده نتيجه آن شگفتزده ميشوند.
.: Weblog Themes By Pichak :.