یکی از مهم‌ترین قطعات سخت‌افزاری رایانه، نمایشگر‌(مانیتور) است. با این حال معمولاً در بسیاری از موارد کاربران به این مورد بی توجه هستند و دقت چندانی در انتخاب آن دارند.داشتن یک نمایشگر با تصاویر با کیفیت خوب، علاوه بر این‌که برای سلامت چشمان‌تان اهمیت دارد، ارزش واقعی قطعات پرقدرت رایانه‌ را نیز بیشتر به رخ می‌کشد.اگر به دنبال خرید نمایشگری جدید هستید، ضروری است تا با برخی از اصطلاح‌های متداول این ابزار آشنا باشید تا انتخاب درستی را انجام دهید. در ادامه  با مهم‌ترین ویژگی‌ها و اصطلاح‌های رایج در زمینه نمایشگرهای LCD آشنا شوید.

اندازه‌ صفحه‌نمایش
اندازه صفحه نمایش‌، ‌‌ قطر ناحیه‌ای است که تصویر را نمایش می‌دهد. تا چند قبل سازندگان مانیتور،  اندازه‌ قطری واقعی را در محصولات خود اعلام می‌کردند اما اکنون با عرضه شدن نمایشگرهایی با اندازه‌های جدید، گاهی سازندگان این اعداد را گرد می‌کنند. بنابراین اگر اندازه صفحه‌نمایش برای‌تان خیلی مهم است، باید بررسی کنید که اندازه‌ نمایشگر مورد نظرتان واقعی است یا گرد شده.

نسبت تصویر یا  Aspect Ratio
عبارت است از نسبت تعداد پیکسل‌های افقی به عمودی نمایشگر است . این نسبت در نمایشگرهای سنتی که حالتی مربعی دارند، ۴:۳ است‌ اما این روزها در بیشتر نمایشگرهای جدید این نسبت ۱۶:۱۰ یا ۱۶:۹ است که در این حالت صفحه‌نمایش پهن‌تر می‌شود. بیشتر تلویزیون‌های HD هم نسبت ۱۶:۹ دارند. بنابراین اگر می‌خواهید با نمایشگرتان زیاد فیلم HD‌ ببینید، نسبت ۱۶:۹ برای‌تان مناسب‌ترین است. گذشته از این نسبت تصویرهای متداول، نمایشگرهای بسیار پهنی هم در بازار پیدا می‌شوند که نسبت تصویر ۲:۱ دارند، اما این نمایشگرها چندان متداول نیستند.

Native Resolutions (وضوح تصویر پایه)
تمام نمایشگرهای LCD در اصل تنها قادر به نمایش دادن یک وضوح تصویر مشخص هستند که می‌توان آن را وضوح تصویر پایه نامید. این وضوح، در واقع تعداد واقعی پیکسل‌های افقی و عمودی هستند که ماتریس صفحه‌نمایش را شکل می‌دهند و هنگامی که نمایشگر روی این وضوح تصویر تنظیم باشد، بهترین تصویر ممکن را نمایش می‌دهد. واضح است که هرچه وضوح تصویر پایه نمایشگر بالاتر باشد، تصویر با جزییات بیشتر و کیفیت بالاتری نمایش داده خواهد شد. وقتی وضوح نمایشگر پایین‌تر از وضوح پایه تنظیم شود، نمایشگر بعضی از پیکسل‌ها را با هم مخلوط می‌کند تا بتواند تصویر را کامل ارایه دهد که این موضوع باعث محو شدن بخش‌هایی از تصویر و در نتیجه افت کیفیت آن می‌شود. این را هم بدانید که هرچه وضوح تصویر بالاتر باشد، به کارت گرافیک قدرتمند‌ترین برای نمایش دادن تصویر نیاز خواهد بود. در ادامه فهرستی از وضوح‌ تصویرهای پایه متداول در نمایشگرهای گوناگون را مشاهده می‌کنید:
۱۷اینچ: ۸۰۰×۱۲۸۰ (WXGA)
۱۹ اینچ: ۹۰۰×۱۴۴۰ (WXGA+)
۲۱ اینچ: ۹۰۰×۱۶۰۰ (WSXGA+)
۲۲ اینچ: ۱۰۸۰×۱۹۲۰ (WUXGA)
۲۴ اینچ: ۱۰۸۰×۱۹۲۰ (WUXGA)
۲۷ اینچ: ۱۴۴۰×۲۵۶۰ (WQHD)
۳۰ اینچ: ۱۶۰۰×۲۵۶۰ (WQXGA)

نسبت کنتراست یا  Contrast Ratio
نسبت کنتراست، سنجشی از تفاوت روشنایی از تاریک‌ترین تا روشن‌ترین بخش از صفحه‌نمایش را به دست می‌دهد که البته تشخیص آن برای کاربران چندان آسان نیست. به طور خلاصه، بدانید که هرچه این نسبت بیشتر باشد، نشان می‌دهد که صفحه‌نمایش می‌تواند رنگ مشکی عمیق‌تر و رنگ سفید روشن‌تری را نمایش دهد. در حال حاضر نسبت کنتراست متداول در نمایشگرهای جدید، ۱۰۰۰:۱ است.

گاموت رنگ یا  Color Gamut 
پنل‌های LCD گوناگون، از نظر توان ایجاد رنگ اندکی با هم تفاوت دارند. به همین دلیل اگر از نمایشگرتان انتظار دارید رنگ‌ها را با دقت بسیار زیاد نمایش دهد، باید ویژگی گاموت رنگ (Color Gamut) آن را بدانید. این ویژگی نشان می‌دهد که صفحه‌نمایش چه محدوده‌ای از رنگ‌ها را می‌تواند نمایش دهد. هرچه این عدد که به صورت درصدی از NTSC نشان داده می‌شود بیشتر باشد، توان نمایش رنگ در نمایشگر بهتر است. گاموت رنگ در بیشتر نمایشگرهای متداول LCD، در محدوده‌ ۷۰ تا ۸۰ درصد NTSC است.

Response Times (زمان پاسخ‌)
به مدت زمانی که طول می‌کشد تا یک پیکسل در نمایشگر LCD از یک وضعیت به وضعیت دیگر برود و دوباره به حالت ابتدایی برگردد، زمان پاسخ می گویند. واحد سنجش زمان پاسخ، میلی ثانیه است و هرچه این زمان کمتر باشد، سایه‌‌هایی که از حرکت تصاویر روشن در پس‌زمینه‌‌ تیره ایجاد می‌شود، کمتر خواهد بود. در حال حاضر زمان پاسخ را به دو روش متفاوت می‌سنجند: از پیکسل سیاه به سفید و دوباره سیاه، یا از پیکسل خاکستری به خاکستری. در حالت نخست، زمان پاسخ ۸ تا ۱۶ میلی ثانیه استاندارد است و در حالت دوم، زمان استاندارد ۲ تا ۶ ثانیه است.

زاویه دید
مانیتورهای  LCD‌ به خاطر روشی که برای نمایش دادن تصویر به کار می‌برند، مشکلی سنتی برای نمایش دادن رنگ دارند. مشکل این نمایشگرها این است که رنگ‌ها در LCD تنها وقتی از مقابل به نمایشگر نگاه شود دقیق به نظر می‌رسند. هرچه بیننده از این زاویه دید مرکزی فاصله بگیرد، رنگ‌ها حالت محوتری به خود خواهند گرفت.واحد سنجش زاویه دید در نمایشگرهای LCD، درجه است. اگر زاویه دید نمایشگر ۱۸۰ درجه باشد، یعنی از هر زاویه‌ای در مقابل صفحه‌نمایش کاملا قابل دیدن است. واضح است که هرچه زاویه دید نمایشگر بیشتر باشد، برای کاربر بهتر خواهد بود.

کانکتور (اتصال‌دهنده)
این روزها بیشتر نمایشگرهای LCD جدید، هر دو اتصال‌دهنده آنالوگ و دیجیتال را روی خود دارند. از این کانکتور برای وصل کردن نمایشگر به کارت گرافیک استفاده می‌شود، بنابراین پیش از خریدن نمایشگر حتما باید ببینید کارت گرافیک شما با چه نوع اتصال‌دهنده‌هایی کار می‌کند.در حال حاضر اتصال‌دهنده‌های آنالوگ VGA و DSUB-۱۵، و اتصال‌دهنده‌های دیجیتال HDMI و DVI در نمایشگرها متداول هستند. اتصال‌دهنده‌ DisplayPort هم کم و بیش در برخی از گران‌‌ترین نمایشگرها به چشم می‌خورد. البته حتی اگر کانکتور کارت گرافیک شما با کانکتور نمایشگرتان سازگار نباشد، هنوز هم می‌توانید با استفاده از آداپتورهایی خاص، این دو قطعه را به هم وصل کنید.

پایه
بیشتر کاربران در هنگام خرید مانیتور نسبت به پایه آن بی توجه هستند ، اما واقعیت این است که پایه‌ نمایشگر هم از اهمیت بسیاری برخوردار است. معمولا به کمک پایه می‌توان نمایشگر را به چهار شیوه‌ متفاوت تنظیم کرد: حرکت بالا و پایین، چپ و راست، پاشنه‌گرد و چرخش حول محور.بیشتر نمایشگرهای ارزان فقط حرکت چپ و راست را دارند. سه حرکت بالا و پایین، چپ و راست و پاشنه‌گرد، مهم‌ترین تنظیم‌های مورد نیاز در نمایشگرها هستند که به کاربر امکان می‌دهند به خوبی بتواند نمایشگر را متناسب با سلیقه خود تنظیم کند. هرچه پایه نمایشگر شیوه‌های تنظیم بیشتری را در اختیار بگذارد، کار با آن برای شما راحت‌تر خواهد بود.

منبع: pcworld.com