به نقل از دیلی‌میل، طی 20 سال گذشته محققان این نظریه را قبول داشتند که مقادیری از آهن در سیاهچاله‌ها وجود دارد که قابل شناسایی نیستند و نسبت به شناساگرها واکنش نشان نداده و فوتونی را منتشر نمی‌کنند.

حال محققان ناسا در آزمایشگاه ملی "ساندیا"(Sandia) با استفاده از دستگاه لیزر فوق‌العاده قدرتمند خود موسوم به "زد"(Z) طی پنج سال گذشته موفق شدند ثابت کنند که این نظریه درست نیست و باید تمام تحقیقاتی که بر اساس آن انجام شده‌اند مورد بازنگری قرار بگیرند.

محققان اعلام کرده‌اند که اگر در مرکز سیاه‌چاله‌ها فوتونی وجود ندارد پس قاعدتا یونی هم نباید وجود داشته باشد اما اینگونه نیست.

دستگاه "زد" قدرتمندترین منبع آزمایشگاهی تولید اشعه ایکس در جهان محسوب می‌شود و با استفاده از آن می‌توان شرایط سیاه‌چاله‌ها را شبیه‌سازی کرد.

محققان این پروژه اعلام کرده‌اند با استفاده از این شبیه‌سازی موفق شده‌اند نحوه بلعیده شدن مواد در سیاه‌چاله‌ها را شبیه سازی کنند و پدیده‌هایی متفاوت با نظریه‌های معمول را مشاهده کنند، هر چند به گفته محققان این روش‌ نیز محدودیت‌هایی دارد.

براساس یافته‌های محققان در پدیده‌ای که "تخریب آگرا"( Auger destruction) نامیده شده، گرانش فراوان و تابش شدید یک سیاهچاله الکترون‌ها را به انرژی آزاد تبدیل می‌کند تا به جای اینکه با انتشار فوتون به حالت‌های پایین‌تر انرژی برسند، از اتم‌هایشان آزاد شوند.

با استفاده از اشعه ایکس و تصویرنگاری آن بر روی فیلم‌های سیلیکونی محققان تلاش کردند که این پدیده را در مرکز سیاه‌چاله مشاهده کنند اما به نتیجه‌ای نرسیدند.

آنها اعلام کردند در صورتیکه تخریب آگرا اتفاق می‌افتد باید در این شبیه‌سازی نیز مشاهده می‌شد زیرا بسیاری از شرایط، نظیر دما و چگالی محیط همانند سیاه‌چاله‌ها بوده است اما آنچه که نظریه بر وجود آن تاکید دارد دیده نشده است.

به گفته محققان این آزمایش دقیق‌ترین شبیه‌سازی شرایط اطراف محیط یک سیاه‌چاله است و می‌تواند دید صحیح‌تر و جامع‌تری به محققان در رابطه با ارتباط ذرات و سیاه‌چاله‌ها داشته باشد.

"تی کالمن"(Tim Kallman) محقق ناسا و از حاضران در این پروژه گفت: شبیه‌سازی آزمایشگاه ساندیا فوق‌العاده به واقعیت نزدیک بود و این واقعی‌ترین شرایط اطراف یک سیاه‌چاله است که ما می‌توانیم براساس آن به بررسی ویژگی‌های آنها بپردازیم.

وی افزود: در برخی طیف‌نگاری‌های انجام شده می‌توان نشانه‌هایی از یون‌های آهن را دید که تا به حال نادیده گرفته شده‌اند و این می‌تواند نظریه تخریب آگرا را تا حد زیادی نقض کند.