زیرساخت سوخت هیدروژن را می‌توان به روش‌های گوناگون طراحی کرد. کارشناسان معتقدند که منابع تولید هیدروژن و نحوه‌ی انتقال و توزیع آن متناسب با شرایط و مزایای جغرافیایی متفاوت خواهد بود؛ به‌عنوان مثال در مناطقی که منابع گاز طبیعی ارزان وجود دارد، تولید هیدروژن از منابع گازی به‌صرفه‌ترین روش است. در منطقه‌ای که منابع برق ارزان در دسترس باشد، از منابع برق و با روش الکترولیز آب، تولید‌‌ هیدروژن توجیه اقتصادی دارد و در مناطقی که سوخت‌های دیگری مانند اتانول وجود داشته باشد، اتانول به‌عنوان منبع اولیه‌ی هیدروژن مزیت ویژه‌ای دارد. کشور آلمان که دارای یکی از پیشرفته‌ترین و بهترین زیرساخت‌های انرژی برق در جهان است، برای ترویج و استفاده از سوخت هیدروژن تلاش‌های زیادی در طی سال‌های اخیر انجام داده است.

شرکت‌های دایملر، شل و لینده (Linde) اولین ایستگاه سوخت هیدروژن را در شهر برمن، یکی از مسیرهای مهم میان هامبورگ و نورث‌رین وستفالیا افتتاح کردند. با ایجاد این مرکز مهم، شرکت‌های یادشده گام دیگری به سوی ساخت یک شبکه‌ی تأمین‌کننده‌ی هیدروژن در سراسر کشور آلمان برداشتند.

مکان ایستگاه سوخت هیدروژن جدید در Osterholzer Heerstraße 222 به‌طور مستقیم روی تقاطع غیر هم‌سطح خروجی بزرگراه Sebaldsbrück و برمن واقع شده است که در نزدیکی کارخانه‌ی مرسدس بنز در برمن، یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های تولید خودروی دایملر AG در جهان است. این مکان جایی است که نسل جدیدی از خودروهای مجهز به سلول سوختی مرسدس‌بنز تولید می‌شود؛ در ماه سپتامبر (اواخر شهریور) امسال، دایملر خودروهای پیش‌تولیدی را در نمایشگاه بین‌المللی خودرو (IAA) در فرانکفورت ارائه داد. GLC F-CELL اولین خودرویی است که فناوری سوخت‌های نوآورانه و باتری را در یک پلاگین هیبریدی صرفا الکتریکی ترکیب می‌کند.

دایملر توسعه‌دهنده‌ی این ایستگاه سوخت هیدروژنی است که با یک ایستگاه خدمات شرکت شل ادغام شده است. فناوری ایستگاه پُر کردن هیدروژن (H2filling) طرحی نوآورانه از شرکت فناوری لینده است. این سه کمپانی در شركت سرمایه‌گذاری مشترک اچ۲ موبیلیتی (H2 Mobility) با هم همکاری می‌کنند تا زیرساخت سوخت‌های هیدروژنی را در آلمان احداث كنند. ایستگاه سوخت هیدروژنی برمن بسیار پیشرفته است و به راننده تجربه‌ی سوخت‌رسانی شبیه به خودروهای متعارف ارائه می‌دهد. فرآیند سوخت‌گیری در این ایستگاه بین سه تا پنج دقیقه طول می‌کشد.

هیدروژن نقش مهمی در موضوع چگونگی دستیابی آلمان به اهداف اقلیمی و آب‌وهوایی خود دارد. این موضوع یکی از گزینه‌هایی است که در بخش حمل‌ونقل برای گسترش عرضه‌ی سوخت به شیوه‌ای سازگار با محیط زیست ارائه شده است. با استفاده از هیدروژن تولید‌شده توسط انرژی‌های تجدیدپذیر، می‌توان به‌طور قابل توجهی دی‌اکسید کربن ناشی از فرآیندهای مخرب آب‌وهوا را کاهش داد. یک خودروی مجهز به سوخت هیدروژنی، هیچ آلاینده‌ی موضعی یا دی‌اکسید کربنی تولید نمی‌کند و محدوده‌ی عملیاتی آن تا ۷۰۰ کیلومتر است.

برای تبدیل استفاده از هیدروژن به یک فرایند موفقیت‌آمیز، تولید محدوده‌ای از خودروهای با سوخت هیدروژن و به‌طور هم‌زمان، زیرساخت‌های سوخت‌گیری ضروری است. وزارت حمل و نقل و زیرساخت‌های دیجیتال فدرال آلمان از ساختن ۵۰ ایستگاه نخست برای پُر کردن هیدروژن در این کشور از طریق برنامه‌ی ملی نوآوری جهت ترویج فناوری سوخت هیدروژن و سلول سوختی (NIP) حمایت می‌کند و در ساخت این تأسیسات در برمن سرمایه‌گذاری کرده است. بنیان‌های گسترش زیرساخت‌های هیدروژنی آلمان متکی بر پروژه‌ی تثبیت مشارکت در انرژی‌های پاک (CEP) است که استانداردها و هنجارهای مشترکی را در بر می‌گیرد.