تبادل لینک هوشمند 
ارتباط پروتئين TOR با افزايش طول عمر در اواسط دهه 1990 كشف شد، زماني كه مشاهده شد هنگام گرسنگي و كاهش مواد غذايي در سلول‌ها، فعاليت اين پروتئين نيز كاهش مي‌يابد. البته سال‌ها پيش يعني سال 1935 گروهي از محققان دريافته بودند قرار دادن موش‌هاي جوان تحت رژيم‌هاي سخت غذايي، رشد آنها را مختل كرده و كند مي‌كند و لذا با كند شدن روند رشد آنها ميزان طول عمر آنها به طور غيرمعمول افزايش مي‌يابد.آنها دريافته بودند در واقع آنچه سبب افزايش طول عمر اين موش‌ها و ديگر گونه‌ها مانند مخمرها، عنكبوت‌ها، سگ‌ها و ميمون‌ها شده بود، محدوديت كالري بوده است. شواهد نشان مي‌داد با كاهش ميزان جذب كالري به يك‌سوم، به ميزان 30 تا 40 درصد برطول عمر اين جانداران افزوده شد. طي مطالعاتي ديگر مشاهده شد با محدود كردن كالري و به تأخير افتادن روند افزايش عمر در ميمون‌ها، آنها به‌طور غيرعادي سالم‌تر و جوان‌تر از همسن‌هاي خود بودند.بنابراين مطالعات، دانشمندان در پي شناسايي تركيباتي برآمدند كه با ايجاد اثرات محدوديت كالري آن هم بدون گرسنه شدن، بتوانند برميزان طول عمر بيفزايند. تا سال 2000 محققان مطالب زيادي در مورد پروتئين TORمي‌دانستند، مثلا آنها مي‌دانستند اين پروتئين به نوعي برسلول‌ها اثري مشابه با اثر محدوديت كالري دارد. سال 2003 گروهي از پژوهشگران در مطالعاتي دريافتند ممانعت از فعاليت اين پروتئين باعث افزايش عمر مي‌شود. لذا آنها در آزمايش‌هايي كه روي كرم‌ها انجام دادند، توانستند با محدود كردن فعاليت تركيبات اين پروتئين، ميزان طول عمر اين كرم‌ها را تا دو برابر افزايش دهند.تا پيش از سال 2000 محققان هنوز به طور واقعي اثرات پروتئين TOR را درپستانداران نديده بودند به اين علت كه ماده Rapamycinبه‌عنوان يك ماده ايمني قوي تاحدودي مانع آشكار شدن اثرآن شده بود. سال 2009 گروهي از محققان دريافتند برخي داروها با اثرات مهاركنندگي روي پروتئين TOR قادرند به ميزان 28 درصد برعمر موش‌هاي نر و 38 درصد برعمر ماده‌ها بيفزايند. كه درنتيجه تحقيقات بيشتر مشخص شد مهار پروتئين TOR به نوعي درروند طولاني شدن عمر نقش دارد.در ادامه محققاني از دانشگاه لندن گزارش كردند: ژني به نام S6K1 سبب افزايش توليد آنزيمي مي‌شود كه نقش ميانجي در كنترل و مهار توليد پروتئين TOR دارد، از ابتلاي موش‌هاي ماده به بيماري‌هاي مرتبط با افزايش سن جلوگيري كرده و سبب افزايش طول عمر آنها شده است.در آزمايشي ديگر درآمريكا محققان براي بارچندم هورمون Rapamycin را در موش‌ها آزمايش كردند و دريافتند كه دوزهاي مختلفي از اين ماده توانسته به مدت 20 ماه برحداكثر عمر اين جانداران بيفزايند.
.: Weblog Themes By Pichak :.