نور اثرات مستقيمي روي رفتار انسان‌ها و بروز بيماري‌ها دارد. همان طور كه سيستم دفاعي ـ ايمني بدن باعث متعادل نگه‌داشتن آن مي‌شود، نور نيز مي‌تواند اثرات مفيد و مضري براي بدن داشته باشد. اين تاثيرات به طور مشخص در ترشحات هورموني ازجمله ترشحات غده صنوبري كه عملكرد آن مشخصا توسط مقدار روشنايي و تاريكي تنظيم مي‌شود، ديده مي‌شود.در شرايطي كه نور كمتري به ما بتابد- مانند فصل زمستان- اين غده ترشح ملاتونين را به موقع قطع نمي‌كند و در نتيجه ترشح زياد اين هورمون، افسردگي، كم‌اشتهايي و در مواردي اضافه وزن ايجاد مي‌كند. روشنايي روز نيز براي توليد ويتامين D در بدن لازم و اين ويتامين در جذب و به گردش درآوردن كلسيم و فسفر مورد نياز است. ويتامين D3 زير پوست و در اثر تابش نور ماوراي بنفش به وجود مي‌آيد و در كبد و كليه‌ها به ويتامين D تبديل مي‌شود.هم‌اكنون يكي از راه‌هاي مداواي افسردگي، قراردادن اين افراد در محيط‌هاي پرنور است. تحقيقات دانشمندان نشان داده نور زياد براي بالا رفتن نيرو، قدرت عمل و يادگيري بسيار موثر است و در قرن حاضر با توجه به افزايش بيماري‌هاي رواني ـ روحي مي‌توان با استفاده از نور به تنظيم هورمون‌ها در بدن اقدام كرد و باعث افزايش سيستم دفاعي بدن شد. به عنوان مثال با گذشت زمان و انباشته شدن آلودگي‌ها در بدن، عمل تجديد و نوسازي بافت‌هاي استخواني و غضروفي، متوقف مي‌شود و به پروسه پيري شدت مي‌بخشد. در اين ميان با توجه به اين كه بافت‌هايي كه داراي آسيب‌‌هاي مزمن است، براي ترميم و بازيابي حالت اوليه خود به تقويت و مواد مغذي احتياج دارد، تابش نور به صورت اشعه ليزري، سلول‌هاي غضروفي را تحريك و وادار به تقسيم سلولي مي‌كند كه اين موضوع در ترميم سطح غضروف‌ها و در نتيجه استخوان‌ها موثر است.انرژي نور از طريق حس بينايي و به وسيله سيتوكروم‌ها يا سيلسيوم موجود در بافت‌ها، جذب مي‌شود. فوتون‌هاي نور نيز توسط ميتوكندري‌هاي درون سلول‌ها، جذب و باعث افزايش انرژي درون سلولي مي‌شود. به اين صورت مصرف و گردش اكسيژن، انرژي و فعاليت آنزيمي را در سلول‌ها شدت مي‌بخشد و به اين صورت مي‌توان انرژي نور را به انرژي بيوشيميايي تبديل كرد.سلول‌هاي مغز نيز بسرعت نسبت به نور، عكس‌العمل نشان مي‌دهد و مي‌تواند در برنامه‌ريزي خود تغييراتي به وجود آورد. به همين دليل اثرات نوردرماني مي‌تواند كاربرد وسيعي در زمينه‌هاي مختلف داشته باشد.درمان به وسيله اشعه ليزري با شدت كم، قابليت اجرايي بسيار خوبي در درمان مشكلات ماهيچه‌اي، استخواني، ترميم زخم، معالجات دندانپزشكي و حتي دامپزشكي دارد. پايه‌گذار اين روش درماني پروفسور تينا كارو از انستيتو ليزري دانشگاه مسكواست كه تحقيقات خود را در اين زمينه به مطالعه قدرت اجرايي نور در سطح سلولي به انجام رسانده است.روش درماني به كمك منوميكروميك با قدرت تخفيف يافته، بدون شك يكي از روش‌هاي درماني‌ خواهد بود كه در آينده نزديك مورد استفاده بيشتر قرار خواهد گرفت. با توجه به اينكه تاثير نور بر درمان بيماري‌ها نقش خود را از ديرباز به دانش پزشكي نشان داده است و ما هر روز شاهد كشفيات جديد در اين زمينه هستيم، پيش​بيني مي‌شود در آينده نه چندان دور، بيماري‌هاي زيادي به كمك انرژي نور درمان شود.