جابه‌جايي اطلاعات با دندان آبي

 

هنگامي كه شما از رايانه يا گجت‌هاي مختلف به منظور بازي و برقراري تماس تلفني استفاده مي‌كنيد، همه دستگاه‌ها مورد استفاده در كنار هم را مي‌توان يك مجموعه الكترونيكي يا يك سيستم الكترونيكي دانست. تمام ابزارهاي موجود در اين مجموعه الكترونيكي با كمك سيم‌ها، كابل‌ها، امواج راديويي، امواج Infrared يا حتي تعداد بيشتري از پروتكل‌ها به يكديگر متصل شده‌اند و از اين طريق مي‌توانند كار مورد نظر شما را برايتان انجام دهند.علاوه بر اينها، راه‌هاي متعددي براي اتصال ابزارهاي مختلف الكترونيك به يكديگر وجود دارد: براي نمونه كابل‌هاي اتصال، سيم‌هاي الكترونيكي، كابل‌هاي مخصوص اتصال‌هاي Ethernet، واي‌فاي و سيگنال‌هاي Infrared.چگونگي اتصال ابزار‌هاي مختلف الكترونيك به يكديگر بسيار پيشرفت كرده است و هر روز پيچيده‌تر از قبل مي‌شود. به همين منظور در اينجا به بررسي يكي از روش‌هاي اتصال گجت‌هاي متفاوت به يكديگر با نام بلوتوث مي‌پردازيم. به طور مختصر مي‌توان گفت بلوتوث عمل اتصال چند وسيله مختلف به يكديگر و جابه‌جايي اطلاعات به صورت بي‌سيم است. در اين روش، هر گجت به صورت خودكار عمل جستجو و پيداكردن ديگر گجت‌هايي را كه قصد جابه‌جايي اطلاعات از اين طريق را دارد، انجام مي‌دهد.اما يادتان باشد اين شيوه هم مانند ديگر فناوري‌ها مشكلات مخصوص به خود را دارد. براي نمونه يكي از ساده‌ترين اشكالات سيستم بلوتوث براي گجت‌هاي الكترونيكي توافق دو گجت با يكديگر پيش از شروع جابه‌جايي اطلاعات است. اولين نوع و لايه توافق اين دو گجت به صورت فيزيكي انجام مي‌گيرد. در اين قسمت دو وسيله تصميم مي‌گيرند اين نوع اتصال بايد به صورت فيزيكي و از طريق سيم يا كابل‌ها صورت گيرد يا بي‌سيم و از طريق امواج.پس از اين مرحله، مهم‌ترين سوال به حجم و مقدار اطلاعات جابه‌جا شده مربوط است. براي مثال آيا اين اطلاعات لازم است تنها از طريق يك پورت با حجم يك بيت در ثانيه جابه‌جا شود يا از چند پورت به طور همزمان براي جابه‌جاكردن اطلاعات مي‌توان استفاده كرد؟ در كنار اينها هر دو گجت نياز دارند بتوانند از طريق يك پروتكل واحد اطلاعات را جابه‌جا كنند.

بلوتوث چگونه كار مي‌كند؟

شبكه‌هايي كه با كمك امواج بلوتوث كار مي‌كند در حقيقت اطلاعات را از طريق طول موج‌هاي بسيار پايين راديويي جابه‌جا مي‌كند كه فركانس مورد استفاده بيشتر اين شبكه‌ها حدود 45/2 گيگاهرتز است. البته طول موج اين فركانس توسط كميته‌اي با نام ISM (Industrial, scientific and medical devices) براي شبكه‌هاي بلوتوث تعيين مي‌شود. هر چند اين فركانس مختص گجت‌هاي الكترونيكي نيست و ديگر ابزارها مانند دربازكن‌هاي پاركينگ و تلفن‌هاي بي‌سيم نيز از اين فركانس براي انجام كارهايشان استفاده مي‌كنند.يكي از دلايلي كه انتقال اطلاعات با امواج بلوتوث با ديگر شبكه‌ها دچار تداخل نمي‌شود، ضعيف‌بودن طول موج ارسالي حين بلوتوث‌كردن است. اين يعني موج‌هاي مختلف بلوتوث تنها با قدرت يك ميلي‌وات در هر ثانيه ميان گجت‌هاي متفاوت جابه‌جا مي‌شود. در مقايسه قدرت اين طول موج با طول موج‌هاي جابه‌جاشده توسط موبايل ـ كه قدرت آن حدود 3 وات است ـ مي‌توان مطمئن شد فركانس بلوتوث گجت‌هاي معمولي بسيار ضعيف‌تر عمل مي‌كند.از طرف ديگر، قدرت كم طول موج‌هاي بلوتوثي باعث مي‌شود ماكزيمم برد اين امواج به ده متر برسد كه همين امر باعث كمترشدن شانس مداخله ديگر ابزار‌ها در حين جابه‌جايي است. با وجود همين قدرت كم لازم نيست هر دو گجتي كه قصد تبادل اطلاعات را دارند، كنار يكديگر بوده و هيچ وسيله‌اي ميان آنها نباشد. به طور مثال، ديوار داخل خانه‌تان نمي‌تواند مانع رسيدن امواج بلوتوث دو وسيله در حال ارتباط باشد، زيرا با وجود چنين مانعي باز هم شما مي‌توانيد ميان دو گجت پل ارتباطي برقرار كرده و با ارسال اطلاعات به هدف مورد نظرتان برسيد.علاوه بر اينها، حدود هشت وسيله مي‌تواند به طور همزمان از طريق بلوتوث به يكديگر متصل شده و كارهاي لازم را برايتان انجام دهد و هريك از اين وسيله‌ها حدود ده متر از گجت ديگر فاصله داشته باشد. احتمالا شما به اين فكر مي‌كنيد كه اين وسيله‌ها ممكن است در انجام كار وسيله‌هاي ديگر مشكل ايجاد كند؛ در حالي كه چنين نيست.براي توضيح بيشتر بايد اضافه كنيم امواج بلوتوث از تكنيكي به نام Spread-spectrum frequency بهره مي‌برد كه اين تكنيك به منظور انتخاب فركانس مناسب جهت دريافت و ارسال امواج مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در حقيقت با كمك اين تكنيك هيچ‌يك از دو گجت با فركانس مشابه و واحد، ارتباط خود را با گجت‌هاي مقصد برقرار نمي‌كند، اين يعني هر يك، از طول موج متفاوتي براي ايجاد ارتباط استفاده كرده و به همين منظور، امكان ارسال اشتباه اطلاعات به مقصد بسيار كم است. هر فرستنده امواج بلوتوث كه مشغول به كار است، در هر ثانيه حدود 1600 بار فركانس ارسالي اطلاعات مخصوص به خود را تغيير مي‌دهد. به بيان ديگر با كمك اين تكنيك، گجت‌هاي بيشتري مي‌توانند از تنوع طول موج‌هاي متفاوت استفاده كنند. همين امر باعث مي‌شود احتمال يكسان‌بودن دو طول موج بلوتوث‌ بسيار كم شود. البته يكي ديگر از نكات مثبت اين تكنيك، كم‌كردن احتمال مداخله ديگر ابزار‌هايي چون موبايل‌ها و دستگاه‌هاي مانيتورينگ عادي هنگام تبادل امواج بلوتوث است؛ زيرا فقط حدود چندصدم ثانيه گجت سوم مي‌تواند به ميان تبادل اطلاعات دو گجت بلوتوث وارد شود. با گذشت اين زمان، گجت سوم به طور خودكار از ميدان تبادل اطلاعات از طريق دو گجت ديگر خارج خواهد شد و ديگر هيچ طول موجي به گجت سوم ارسال نخواهد شد.در ادامه بايد اضافه كنيم وقتي دو وسيله‌اي كه امكان تبادل امواج بلوتوث را دارد به يكديگر نزديك مي‌شود، گفت‌وگوي الكتريكي ميان آنها برقرار مي‌شود تا دو وسيله بدانند آيا قرار است اطلاعات بين‌شان جا‌به‌جا شود يا اين‌كه بناست يكي از وسيله‌ها از طريق امواج بلوتوث كنترل گجت دوم را به‌عهده گيرد. براي اين‌كه اين گفت‌وگوي الكتريكي اتفاق بيفتد، نيازي نيست كاربر كليدي را فشار دهد؛ بلكه اين كار به خودي‌خود صورت مي‌گيرد. مرحله بعد از اين گفت‌وگوي الكتريكي، تشكيل شبكه بلوتوثي توسط اين دو گجت است؛ چراكه از طريق گفت‌وگو هدف دو وسيله از اين ارتباط مشخص مي‌شود و حال نوبت به برقراري خود ارتباط مي‌رسد و در نهايت سيستم‌هاي بلوتوثي در اين مرحله يك شبكه شخصي يا همانPico net را تشكيل مي‌دهد تا اطلاعات جابه‌جا شود.

منبع: www.howstuffwork.com

 




تاريخ : سه شنبه 21 شهريور 1391برچسب:, | | نویسنده : مقدم |