شركت اينتل با پردازنده آيويبريج (Ivy Bridge) خود و پيروي از استراتژي تيكتاك اينتل، تاكنون توانسته است به پيشرفت فوقالعادهاي دست يابد. سري پردازندههاي دسكتاپ فعلي سنديبريج (Sandy Bridge) نقطهعطفي در مسير پيش روي اينتل محسوب ميشود و حال نوبت به ارتقاي پردازندههاي اينتل رسيده است. در اين ميان بايد ديد آيا تغيير چرخه توليد معماري فعلي 32 نانومتري پردازندههاي سنديبريج به معماري 22 نانومتري پردازندههاي آيويبريج، دليلي كافي است يا نه؟ با روند پيشرفت صحيح همهچيز، اين آبرفتن داي يا قطعه كوچك سيليكوني سازنده پردازنده (die) ميتواند با پايينآوردن قيمت تمامشده، افزايش كارآمدي در مصرف انرژي و كارايي بالاتر تغييري مناسب تلقي شود. همه اين موارد، تضميني به منظور كاركرد صحيح اين فرآيند جديد و عدم ابتلاي آن به مشكلاتي چون تونل كوانتومي (quantom tunneling) جايي كه ذرات به صورت جادويي از محلي به محل ديگر جابهجا ميشوند، به شمار ميرود. اينتل در آيويبريج دست به ابداع دوباره ترانزيستورها زده است. اين فناوري جديد ترانزيستورهاي سهبعدي دروازههاي سهگانه (3D Tri-Gate transistors) را به كار ميبرد كه به جاي استفاده عادي طراحي مسطح دوبعدي از هر سهبعد بهره ميگيرد. اينتل با روزآمدسازي آيويبريج و به لطف تغيير فرآيند توليد، موفق به افزايش زياد كارآمدي شده است. مدلهاي داراي مصرف متوسط سريهاي i5 و i7 سنديبريج طراحي حرارتي قدرت (TDP) متوسط 77 وات داشته، در حالي كه TDP مدلهاي كممصرفتر بين 45 تا 65 وات است. كوچككردن داي تا 22 نانومتر از مساحت پردازنده ميكاهد، اما اينتل از راه اين صرفهجويي درجا توانسته است فضايي را كه به هسته گرافيك (graphic core) اختصاص داده افزايش دهد. سنديبريجها با توجه به مدلشان از گرافيكهاي HD 2000 يا HD 3000 بهره ميبرد، گرافيكهاي HD 2000 از شش عدد سايهزني (shaders) وHD 3000 از 12 سايهزني برخوردار است كه باعث شده اين سختافزارها در حدي بيش از نمايش متعلقات ويندوز عمل كند و توانايي اجرا و پخش فيلمهاي HD را نيز داشته باشد. اما گرافيكهاي اينتل قطعا توانايي هماوردي با كارتهاي گرافيكي AMD و انويديا را نداشته و در مقابل آنها كم ميآورند. آيويبريج فضاي اضافي داي را جهت ارتقاء به گرافيك پيشرفته مدل HD 4000 با 16 سايهزني به كار برده است كه به جاي DirectX 10.1 از دايركت ايكس 11 پشتيباني به عمل ميآورد. مدلهاي پايينتر آن نيز از ارتقاي دايركت ايكس مشابهي سود برده، اما گرافيك HD 2500 آنها درست مثل HD 2000، تنها شش سايهزني دارد. فهرست پردازندههاي جديد فعلي نشان ميدهد آنها نسبت به سنديبريجها از سرعت سيكل ساعت پيشرفتهتري برخوردار نيستند. سنديبريجها از فرمت كدگذاري Corei5/ i7- 2XXX استفاده كرده، آنهايي كه پسوند K دارند مدلهاي قفل گشوده و نمونههايي كه پسوند S دارند، مدلهاي كممصرف هستند. آيويبريجها نيز از همين فرمت تبعيت كرده و فقط كدبندي آنها به صورت Core i5/i7-3000 است.
قابليتهاي جديد و مادربوردها مشاهده طرحهاي مشخصات آيويبريج موجب شگفتي است؛ زيرا تغييرات شگرفي را در خود نهفته دارد. در اين ميان، هسته گرافيك بخصوص در چهارهستهايها سهم زيادي را به خود اختصاص داده است. بسته به مدلشان حافظه نهان سطح سوم (L3 cache) در ميان هستهها به اشتراك گذاشته شده و اينتل در آنها به حافظه دوكاناله DDR3 اكتفا كرده است. پشتيباني حافظه آن نسبت به1333MHz سنديبريج تا 1600MHz افزايش يافته و با تكيه بر مديريت انرژي پشتيباني حافظه، 35/1 و 5/1 ولت نيز در آنها گنجانده شده است. اينتل در گذشته شما را به استفاده قدم به قدم با مقادير 266 مگاهرتزي در ارتقا به واسطه دستكاري تنظيمات (overclocking) مجاز دانسته بود؛ اما آيويبريج تركيبي از مقادير پلهاي حافظه 200 و 266 مگاهرتزي را مورد پشتيباني قرار ميدهد. در نتيجه بايد شما بتوانيد تا سرعت را قدم به قدم تنظيم كنيد و به تبع آن بيشترين بهره را از حافظه رم خود ببريد. يكي از برجستهترين تغييرات آيويبريج معرفي پايانه اتصال فوقالعاده پرسرعتPCI Express 3.0 است كه بايد حتما نظر بازيخورهايي را كه علاقه به جمعكردن سيستمهاي اعجابآور بازي دارند به خود جلب كند. كنترلكننده پيسيآي اكسپرس3 جزئي از هسته آيويبريج بوده و اين در حالي است كه پي سي آي اكسپرس 2 به عنوان يك پايانه اتصال گسترش غيرگرافيكي بخشي از چيپست (chipset) مادربورد است. اگر شما يك پردازنده آيويبريج را روي يك مادربورد سري 6 سنديبريج نصب كنيد، سختافزار به نحو احسن كار ميكند؛ اما شما در اين حالت فقط از پشتيباني گرافيك پيسيآي اكسپرس 2 برخوردار خواهيد بود. نكته كليدي اين است كه شما بايد تركيب صحيحي از مادربورد و پردازنده را به كار ببريد تا بتوانيد از همه قابليتهايي كه انتظارش را داريد، بهرهمند شويد. آيويبريج از قابليتهاي امنيتي بسيار خوبي نيز برخوردار است كه در جاي خود ميتواند خيلي به درد بخور باشند. دكمه امن اينتل (Intel secure key) يك فناوري كمكي سختافزاري براي پردازش رايانهاي امن و يك ايجادكننده انتخاب اتفاقي (random) كدهاي شمارهاي مستقل ثابت است. مجموعه دستورهاي AES، شش دستور براي به رمز درآوردن و رمزگشايي ميگيرد و نگهبان سيستم عامل اينتل (Intel OS Guard) بخشي از چيپست سري 7 بوده و سيستم را عليه بدافزارها محافظت ميكند كه نياز به پشتيباني سيستمعامل داشته و پسوندي به منظور اجراي از كار انداختن به نظر آمده، از قابليتهاي پردازنده است كه كمك ميكند شما بتوانيد رايانه خود را به صورت end-to-end قفل كنيد. پلتفرم ماهوبي (Maho Bay) پردازندههاي آيويبريج همچنان سوكت مادربوردLGA 1155 را كه امكان استفاده از هر دو نوع پردازنده سندي و آيويبريج با آن وجود دارد، مورد استفاده قرار ميدهد. قابليت كليدي مادربوردهاي جديد سري 7 جداي از PCI Express 3.0 عجينشدنش با USB 3.0 محلي و ارتقاي فناوري پاسخگويي برقآساي فضاي ذخيرهداده اينتل (Intel Rapid Response Storage) از نگارش 5/10 به 11 است. آيويبريج با مادربوردهاي سري 7 و انواع منتخبي از سري6 (H61, H67, P67,Z68) و اما نه با مدلهاي (Q65, Q67, B65) قابل انطباق بوده و بهطور كلي نيازمند به لختافزار (ME8 firmware) است.اين اولين باري است كه ما يك قابليت انتخاب موتور مديريت لختافزاري را به جاي بايوس (BIOS) يا صفحه تنطيم UEFI ميبينيم. جمعبندي پردازنده Core i7-3770K كه در شمارههاي پيشين كليك به شما معرفي كرديم با سرعت سيكل ساعت پايه 5/3 گيگاهرتز كه با به كار بردن تقويت توربو (Turbo Boost) در زير فشار بار كاري تا 9/3 گيگاهرتز ارتقا مييابد، چهارهسته با فناوري ايجاد هستههاي پردازشي مجازي ابر چند نخي (Hyper-Threading) داشته، از 8 مگابايت حافظه نهان بهره ميبرد و هسته گرافيك جديد HD 4000 آن سرعت پايه 650 مگاهرتز با يك سرعت حداكثر 1150 مگاهرتزي دارد و بعنوان بهترين نمونه آيويبريجها مناسبترين جايگزين براي Core i7-2700K سنديبريج است. بنابر اين، هر كسي كه ميخواهد سيستم خود را با 4 گيگاهرتز ذوب كند حالا بايد قدم پيش بگذارد. منابع: http://www.atomicmpc.com.au http://www.overclock3d.net http://www.intel.com |
.: Weblog Themes By Pichak :.