تبادل لینک هوشمند یک مجموعه‌ی ورزشی برای مسابقات رالی که در ایالت یوتا آمریکا قرار دارد، دارای بلندترین سکوی پرش دنیا در تاریخ رقابت‌های اتومبیل‌رانی است. مسیرهای رالی در پیست، معمولا یک سکوی پرش بزرگ دارند که نمونه‌ی اجرا شده در مسابقات نیترو، بزرگترین آنها محسوب می‌شود.
مسابقات مدرن پر از قوانین و چهارچوب‌های دست و پاگیر هستند. به همین دلیل وقتی طراح معروف تراویس پاسترانابرنامه‌اش را برای ساخت مسیری بی‌همتا اعلام کرد باعث هیجان بسیاری در بین علاقه‌مندان شد. این مسیر اختصاصی برای مسابقات رالی نیترو، ترکیبی بی‌نقص از پیست رالی و مسیر خاکی مسابقات موتوکراس، همراه پیچ‌های شیب دار، چندین پرشگاه کوچک و البته یک سکوی پرش به طول ۴۰ متر است. یک مسابقه حرفه‌ای خودرو پرشی دارد که حتی بدلکاران در انجام آن مطمئن نیستند. نکته جالبتر اینکه، مسیر پرش خودروها در هوا، روی سکوی پرش دیگری از پیست قرار دارد.
راننده فولکس‌واگن، که مقام سوم مسابقات را به دست آورد درباره این سکوی پرش می‌گوید:
پرواز خودرو، بسیار شگفت انگیز و شبیه بازی‌های کامپیوتری است. مرزهای توانایی خودرو را به چالش می‌کشد. من ابتدا سعی کردم به سرعت مورد نظر برسم و پس از پرش در هوا متوجه پرواز خودرو شدم و می‌توانستم زمین زیر پایم را ببینم. تمرکز خود را بر گردش چرخ‌ها و فشار بر پدال گاز گذاشتم تا خودرو فرود سختی نداشته باشد. فرود نسبتا خوبی داشتم و از سکوی پرش عبور کردم.
این پرش مشکلات زیادی برای رانندگان ایجاد کرده است. استیو آربین و کن بلاک مشهور از رانندگان فورد به دلیل ناتوانی سیستم تعلیق فورد فوکوس RS RX در مواجهه با این پرش از حضور در مسابقه خودداری کردند. حتی برنده مسابقات، تیمی هانسن در روز اول پرش را انجام نداد و پس از ۹ بار پرش تمرینی در روز دوم با این مسیر مواجه شد.
برای این پرش رانندگان نیاز به سرعت ۱۱۴ تا ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت در خودروهای ۶۰۰ اسب بخاری خود داشتند. هانسن برنده مسابقه برای مواجهه با این پرش در فرمان پژو 208 خود دکمه‌ای برای محدود کردن سرعت به ۱۱۴ کیلومتر بر ساعت داشت تا سرعت مناسب برای مواجهه با این پرشگاه را داشته باشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.