همراه‌با ادامه یافتن تلاش‌های کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) ایالات متحده برای جمع‌آوری امواج ارزشمند و سرهم‌کردن آن‌ها برای توسعه‌ی شبکه‌های بی‌سیم جدید 5G، این کمیسیون اکنون درگیر کشمکش‌هایی بر سر امواج مورد استفاده برای پیش‌بینی آب‌وهوا و ردیابی طوفان‌ها توسط هواشناسان شده است. به گزارش Wired، نیل جیکوبز، مدیر اجرایی اداره‌ی ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) آمریکا، چندی پیش به کنگره‌ی آمریکا گفت که اگر FCC باند ۲۴ گیگا هرتز را طبق برنامه به حراج بگذارد، دقت پیش‌بینی‌های مربوط‌به تغییرات جوی تا ۳۰ درصد کاهش خواهد یافت. چنین ادعایی در صورت اثبات، واقعیت ترسناکی را رقم خواهد زد. به‌زودی شایعاتی از این قبیل که «5G، ما را به کام مرگ ناشی از گردبادهای سهمگین خواهد کشاند» در فضای مجازی منتشر خواهد شد.

یک هواشناس در مصاحبه با Wired گفت:

FCC فقط باید سطح انتشار ۲۴ گیگاهرتز را پایین‌تر بیاورد تا شبکه‌ها تداخلی با فناوری‌های سنجش ماهواره‌ای وضعیت هوا نداشته باشند.

ظاهرا این همان نتیجه‌ی منطقی است که احتمالا دو طرف در انتهای دعوا به آن خواهند رسید. اما، سطح موردنظر هواشناسان موانعی را در روند توسعه‌ی 5G ایجاد می‌کند. حتی در وضعیت فعلی نیز توسعه‌ی 5G با سختی‌های زیادی مواجه است؛ چرا که آمریکا از همان ابتدا، خشت اول را برای ساخت این بنا کج گذاشت.

امواج میلی‌متری؛ شرطی برای آغاز کار

اینترنت 5G بی‌سیم، سرعت بسیار زیاد و در عین حال، تأخیر بسیار کمی دارد. برای ممانعت از ایجاد هرگونه خللی در عملکرد این شبکه، باید از طیف‌های بی‌سیم بیشتری استفاده کرد. این طیف‌ها، حکم همان جاده‌های بسیار وسیعی را دارند که برای رانندگی لازم هستند. چند سال پیش، FCC به این نتیجه رسید که این جاده‌های وسیع و هموار را می‌تواند به‌راحتی در فرکانس‌های بالای موسوم به امواج میلی‌متری (mmWave) پیدا کند.

آن‌ها ابتدا امواج ۲۸ گیگاهرتز و تا حدی نیز ۳۹ گیگاهرتز را به حراج گذاشتند و اکنون برای فروش ۲۴ گیگاهرتز تلاش می‌کنند که همین کار شکایت هواشناسان را برانگیخته است. FCC می‌خواهد در ادامه‌ی امسال همین کار را در مورد ۳۷، ۳۹ و ۴۷ گیگاهرتز نیز انجام بدهد. همه این باندها «فضای آزاد» زیادی دارند، ولی امواج‌شان بسیار کوتاه است.

آن‌ها فقط در طول خط دید کار می‌کنند و توانایی نفوذ کامل ازطریق پنجره‌ها را ندارند؛ به ساختمان‌ها که اصلا نفوذ نمی‌کنند و در هر ۱۰۰۰ فوت به یک سایت سلولی نیاز دارند. کمپین‌های گمراه‌سازی (یا انتشار اخبار ساختگی) که با بودجه‌ی تأمین‌شده از طرف دولت روسیه و با هدف به فکر واداشتن مردم درباره‌ی خطرهای این امواج برای سلامتی انسان‌ها به راه افتاده بودند نیز این امواج را به‌شدت مورد انتقاد قرار دادند. البته شواهد واقعی در خصوص مضرات آن‌ها وجود ندارد.

احتمال زیادی وجود دارد که FCC برای راضی نگه داشتن هواشناسان، توان پایین‌تری از فرستنده‌های mmWaveدرخواست کند. اگر FCC خواهان تعیین محدودیت برای پایین آوردن توان شود، آن وقت به احتمال زیاد باید منتظر یک بلوای حقوقی جنجالی بود. این کمیسیون قبلا برخی از این طیف‌ها را براساس محدودیت‌های مربوط‌به توان بالاتر به حراج گذاشته است و اپراتورهای بی‌سیم این استدلال را مطرح می‌کنند که اگر نتوانند امواج رادیویی خود را به اندازه‌ی گذشته در ارتفاع بالا ارسال کنند، داشتن این طیف هیچ فایده‌ای برای آن‌ها نخواهد داشت. اما اگر این همان کاری است که برای ایجاد توازن بین منافع رقابتی باید انجام شود، پس حتما باید انجام بشود.

«توان پایین‌تر» به‌معنی برد کوتاه‌تر هم است. هات‌اسپات‌های بسیار کوچک 5G، صرف‌نظر از سرعتی که دارند، نمی‌توانند ایالات متحده را تبدیل به بازیگری تعیین‌کننده در فناوری‌های شبکه‌های آینده کنند. آمریکا قاطعانه می‌خواهد که در این صنعت پیش‌گام باشد. توسعه‌دهندگان سیلیکون‌ولی با استفاده از تنظیمات اولیه‌ی 4G در ایالات متحده موفق شدند نرم‌افزارهایی را طراحی کنند که اکنون تبدیل به شرکت‌هایی چندین میلیارددلاری شده‌اند: اینستاگرام، اسنپ‌چت، اوبر و امثالهم. همگامی آمریکا با فناوری 5G تضمین می‌کند که توسعه‌دهندگان آمریکایی بتوانند نسل بعدی اپلیکیشن‌های محبوب و راه‌حل‌های جهانی را ایجاد کنند.

مذاکراتی از نوع دیگر

FCC که درگیر مجادله با هواشناسان بر سر ۲۴ گیگاهرتز است (که احتمالا بر سر ۳۷ گیگاهرتز هم تکرار خواهد شد؛ چون به‌گفته‌ی Wired، این طیف هم برای پیش‌بینی هوا استفاده می‌شود) همچنان، از وارد شدن به مذاکراتی سخت‌تر و در عین حال مفیدتر طفره می‌رود؛ این مذاکرات که می‌توانند منجر به رهبری ایالات متحده در حوزه‌ی 5G شوند مربوط‌به C-Band است.

5G در هر موج هوایی قابل انجام است. بیشتر نقاط جهان خیلی از کارهای مربوط‌به 5G خود را در محدوده‌ی ۳ الی ۷ گیگاهرتز انجام می‌دهند. این فرکانس کمی بالاتر از سیستم‌های سلولی موجود است، اما طیف مناسبی برای انجام کارهای درون شهری است. تجهیزات 5G میان‌برد در سطح جهان به وفور وجود دارد و در نتیجه، تولید گوشی‌های میان برد راحت‌تر از گوشی‌های موج میلی‌متری فعلی است. اما ایالات متحده هنوز به این فرکانس‌ها دست نیافته است.

دو طیف مهم میان‌بردی که اکنون لازم است، فرکانس‌های ۳.۵ و ۳.۷ الی ۴.۲ گیگاهرتز هستند. فرکانس پایین‌تر که CBRS نامیده می‌شود نیاز به مجوزهای زیادی درباره‌ی اپراتورهای بی‌سیم، استفاده‌ی بدون مجوز و رادار نیروی دریایی دارد. این فرکانس در سال ۲۰۱۵ آماده‌ی بهره‌برداری بود، ولی FCC در سال ۲۰۱۷ تصمیم به تغییر قوانین گرفت. طیف دیگر که فرکانس‌های بالاتر و بزرگ‌تری دارد در اختیار شرکت‌های ماهواره‌ای خارجی SES ،Telesat ،Intelsat و Eutelsat است. این شرکت‌ها هزینه‌ای برای به‌دست آوردن طیف مزبور نپرداخته‌اند، اما می‌خواهند برای کسب درآمد بیشتر آن‌ها را بفروشند و همین موضوع، بحث‌های سیاسی جدیدی را موجب شده است.

اگر هواشناسان باعث شوند که توان سایت‌های سلولی ۲۴ گیگاهرتز و ۳۷ گیگاهرتز پایین‌تر آورده شود (که احتمال آن نیز قریب‌الوقوع است)، احتمالا اتفاق خواهد افتاد، رهاسازی حداکثری این طیف‌های میان‌برد اهمیتی بیشتر از هر زمان دیگر خواهد یافت. این کار باعث می‌شود که پهنای باند C در دسترس تلویزیون‌های ماهواره‌ای تخریب شود، اما فضاهای در حال رشد دیگری مانند Ku-band، Ka-band و V-band هم برای طیف‌های ماهواره‌ای وجود دارند که در اختیار سرویس‌دهندگان جدید هستند. تشخیص بهترین محل برای 5G می‌تواند توازن را در میان منافع همگان برقرار کند. بهتر است که FCC زمان کمتری را صرف دعوا با هواشناسان کند و به‌جای آن خیال همه را از بابت دریافت طیف‌های راه دور راحت کند.