چه نوع اطلاعاتی توسط شرکت تلفن همراه شما ذخیره می‌شود؟ مالت اشپیتز وقتی از اپراتور آلمانی‌اش خواست تا اطلاعاتی که در مورد او نگه داشته را با خودش به اشتراک بگذارد چندان نگران نبود. چندبار درخواست کرد و جوابی نگرفت و بعد هم دست به دامان دادگاه شد و سرانجام اشپیتز ۳۵,۸۳۰ خط کد دریافت کرد. جزییاتی دقیقه به دقیقه از شش ماه زندگی او.

یک گوشی تلفن همراه می تواند زندگی شما رو تغییر دهد  و آزادی شخصی را برای شما به ارمغان بیاورد. با یک گوشی تلفن همراه، می‌توانید از یک جنایت علیه بشریت فیلمبرداری کنید، می توانید یک توییت بفرستید، می توانید یک آهنگ را ضبط کنید و به وب سایت ساند کلاد ارسالش کنید و معروف شوید. انجام دادن همه اینها با گوشی تلفن مقدور است.ولی امروز من درباره خودم و گوشی تلفنم صحبت خواهم کرد و اینکه چطور زندگی مرا تغییر داد. اینها ۳۵,۸۳۰ خط کد اطلاعاتی هستند. داده‌های خام. وچرا این اطلاعات اینجایند؟ برای اینکه در تابستان سال ۲۰۰۶ اتحادیه مشترک اروپا یک بخشنامه صادر کرد.این بخشنامه دستورالعمل حفاظت اطلاعات نامیده می شود. طبق این دستورالعمل هر کمپانی سازنده تلفن همراه در اروپا وهر کمپانی ارائه دهنده خدمات اینترنت در سراسر اروپا باید یک گستره‌ای از اطلاعات درباره استفاده کنندگانش را حفظ و نگهداری کند. کی به کی تلفن میکند؟ کی به کی ایمیل میفرستد؟ کی به کی پیام متنی ارسال می‌کند؟ و اگر شما از تلفن همراه استفاده می‌کنی، در کدام منطقه هستی. و تمامی این اطلاعات بین حداقل ۶ ماه تا دوسال در کمپانی تلفن همراه شما یا خدمات دهنده‌ی اینترنت شما نگهداری خواهد شد.

در همه اروپا مردم ایستادگی کردند و گفتند، «ما این وضع رو نمی‌خواهیم» آنها گفتند، ما این نگهداری اطلاعات رو نمی‌خواهیم ما خواستار حق تعیین سرنوشت در عصر دیجیتال هستیم و نمی‌خواهیم که ان شرکت تلفن، یا شرکت اینترنت همه اطلاعات در مورد ما را ذخیره کند. همه یکصدا گفتند:«ما این وضع را نمی‌خواهیم»من از خودم پرسیدم که آیا این واقعا جواب می‌دهد؟ واقعا می‌توانند همه اطلاعاتی که در مورد ما هست را ذخیره کنند؟ هر بار که من از تلفن همراهم استفاده می‌کنم؟ بنابراین از شرکت تلفنم، دویچه تله‌کام، تقاضا کردم که لطفا، هرچه اطلاعات راجع به من دارید را برای من بفرستید! یکبار از آنها خواستم، و دوباره هم تقاضا کردم و هیچ جواب درست حسابی نگرفتم. فقط یه مشت چرندیات تحویل دادند.اما بعد گفتم، من می‌خواهم این اطلاعات را داشته باشم، چون این زندگی من هست که دارید از آن محافظت می‌کنید. بنابراین تصمیم گرفتم علیه آنها در دادگاه طرح دعوی کنم چون می‌خواستم ان اطلاعات را داشته باشم. اما دویچه تله کام گفته بود نه، ما این اطلاعات رو به شما نمی‌دهیم. در نهایت با آنها به توافق رسیدم که اگر از طرح دعوی در دادگاه گذشت کنم،  آنها اطلاعاتی که من تقاضا کرده بودم را برایم بفرستند.بنابراین من یک پاکتنامه‌ی قهوه‌ای و بی‌ریخت دریافت کردم که یک سی دی داخلش بود و در ان سی دی سی و پنج هزار و هشتصد و سی خط اطلاعات بود. اول که دیدمش گفتم، خوب فایل بزرگی هست، اما بعد متوجه شدم  که این شش ماه از زندگی من است که در این فایل قرار دارد.

د اوایل شک کردم که با این اطلاعات چه کنم؟ چون می‌بینی که کجا هستم، شب کجا می‌خوابم، چه کار دارم می‌کنم. بعد گفتم، می‌خواهم این اطلاعات را ببرم بیرون، می‌خواهم در معرض دید عموم قرار  بدهم چرا که می‌خواهم به مردم نشان دهم حفاظت اطلاعات به چه معناست.بنابراین با کمک سایت اوپن دیتا سیتی، این کار را کردم. این جلوه‌ای از شش ماه زندگی من است. شما می‌توانید ان را بزرگ نمایی و کوچک نمایی کنید. می‌‎توانید عقب بزنید یا سریع جلو برید. هر قدمی که برداشتم را می‌توانید ببینید. حتی می‌توانید ببینید چطور با قطار از فرانکفورت به کلن رفتم، و چندبار بین راه تلفن زدمهمه اینها با این اطلاعات ممکن است. یک ذره ترسناکه. ولی فقط راجع به من نیست در مورد همه ما صادق است.می‌توانید ببینید که مردم چطور با هم تماس برقرار می‌کنند. چه به موقع به هم زنگ می‌زنند، کی به تخت‌خوابشون می روند. همه اینها را می‌توانید ببینید. همچنین می‌توانید کانون‌ها را ببینید، مثل اینکه چه کسی رهبر گروه است. اگر به این اطلاعات دسترسی داشته باشید می‌توانید ببینید که جامعه شما چه کار می‌کند، اگر به این اطلاعات دسترسی داشته باشید می‌توانید جامعه‌ را کنترل کنید.امروز، سازمان‌های دولتی و شرکت‌ها می‌خواهند هرچقدر که می‌توانند راجع به شما اطلاعات جمع کنند، چه آنلاین و چه آفلاین. می‌خواهند که این امکان برای آنها مهیا باشد تا زندگی ما را تعقیب کنند، و آن را برای همیشه ذخیره کنند..

 منبع: kryptall.com