۲۳مرداد ماه بود که امیر دریادار حسین خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی در بازدید از ناوشکن الوند با اشاره به شرایط سخت اقامت طولانی مدت بر روی ناوشکن در عملیات دریایی گفت: این شناور جزو نخستین ناوشکن‌های پیشرفته کشور بوده و از تجهیزات کاملی برخوردار است.

او در ادامه افزود: مدت زمان ماموریت‌ها با این شناور بیش از ۳ تا ۵ ماه طول می‌کشد و سرعت بسیار زیاد ناوشکن الوند، مهم ترین عامل موفقیت این شناور در عملیات و گشت زنی دریایی است.

اگرچه امروز ناوشکن‌ها از مهم‌ترین شناور‌های سطحی نیرو‌های دریایی در جهان محسوب می‌شوند، اما روزگاری در تمام جهان، فقط سیزده کشور ناوشکن داشتند و همۀ کشور‌های جهان توانایی ساخت آن را نداشتند. ایده حضور ناوشکن ها در کشور به زمان رژیم طاغوت بازمی‌گردد. اولین بار محمدرضا پهلوی تصمیم گرفت چند ناوشکن از آمریکا خریداری کند که با وقوع انقلاب اسلامی آمریکا حاضر به تحویل این ناوشکن‌ها نشد.

سال ۱۳۷۶، رهبر معظم انقلاب به متخصصین داخلی دستور دادند تا اولین ناوشکن سراسر بومی را در داخل ایران بسازند. پس از سال‌ها تلاشِ متخصصین ایرانی، اولین ناوشکن تاریخ ایران در سال ۱۳۸۸ با نام جماران آمادۀ بهره‌برداری شد. غربی‌ها، اما در تحلیل‌های خود این ناوشکن را ناوچه نامیدند، زیرا پذیرش حضور ایران در باشگاه ۱۳ عضوی کشور‌های دارای ناوشکن در جهان برای آنها بسیار دشوار بود. تا اینکه جماران ۲ هم در سال ۱۳۹۱ به آب‌های خلیج فارس انداخته شد و هم‌زمان در سال ۱۳۹۱، ایران سطح جدیدی از شناور‌های رزمی را به نام «ناو خلیج فارس» طراحی کرد که حتی غربی‌ها نیز نمی‌توانستند به آن ناوچه بگویند. امروز همچنان ناو خلیج‌فارس در سراسر آب‌های غرب آسیا نیز بزرگ‌ترین کشتی جنگی موجود به شمار می‌آید.

معروف ترین ناوشکن های ایرانی و ماموریت هایشان چیست؟

جماران؛ نتیجه خود باوری ایرانی

ماجرای ساخت جماران از آنجا شروع شد که رهبر انقلاب پس از بازدید از نمایشگاه دستاورد‌های دریایی ارتش در سال ۷۶، با مشاهده ماکت یک ناوشکن پیشرفته در قسمتی از نمایشگاه، می‌پرسند که این چیست؟ مسئولان می‌گویند این ماکت یک ناو قوی است و به مشخصاتش اشاره می‌کنند. ایشان می‌پرسند: داریم؟ می‌گویند نه. می‌فرمایند پس چرا نمی‌سازید؟

در همان سال، پروژه موج با فرمان فرمانده معظم کل قوا در نیروی دریایی ارتش کلید خورد که ماموریت اصلی آن تمرکز بر ساخت و تولید انواع ناوشکن‌ها متناسب با ماموریت‌های نیروی دریایی ارتش بود. اما یک مشکل جدی وجود داشت آن هم اینکه ایران تا آن زمان تجربه ساخت ناوشکن را نداشت، پس چگونه می‌توانست بدون کمک گرفتن از خارجی‌ها یک ناوشکن بسازد؟

سرانجام پس از چندین سال تلاش و کوشش بی وقفه، در روز ۳۰ بهمن سال ۸۸ با حضور فرمانده معظم کل قوا اولین محصول از پروژه‌های موج  (پروژه بزرگی که طبق آن، باید چندین ناوشکن ساخته می‌شد) با نام جماران رسماً به ناوگان جنوب نیروی دریایی ارتش الحاق شد و به این ترتیب بزرگتری پروژه دفاعی کشور (تا آن زمان) مورد بهره برداری قرار گرفت و صنایع دفاعی و دریایی ایران نیز رسماً به دانش ساخت ناوشکن‌ها و بومی‌سازی این دانش دست یافت.

حضور فرمانده کل قوا در کرانه خلیج فارس برای افتتاح ناوشکن جماران از چنان درجه اهمیتی برخوردار بود که حتی نیرو‌های فرامنطقه‌ای حاضر در آب‌های خلیج فارس مجبور به تغییر آرایش یگان‌های خود شدند.

فرمانده کل قوا همچنین در مراسم الحاق جماران، در جریان چگونگی روند ساخت و ساز این ناوشکن قرار گرفته و با حضور در پل فرماندهی ناوشکن جماران، از طریق بی‌سیم با فرمانده ناوگروه نیروی دریایی ارتش حاضر در خلیج عدن صحبت کردند.

جماران نخستین نمونه از کشتی‌های جنگی کلاس موج ساخت ایران است که به موشک‌های هدایت شونده دریا به دریا و دریا به هوا، اژدر افکن، توپ پدافندی، سامانه‌های ناوبری الکترونیکی نوین و امکانات جنگ الکترونیک مجهز است.علاوه بر این به موشک‏‌های ضد کشتی، سطح به هوا ،انواع اژدر و توپ‏‌های دریایی از جمله فجر نیز مجهز است.

این ناوشکن، ۹۴ متر طول و قریب به ۱۵۰۰ تن وزن دارد و امروزه به یک رادار پیشرفته و سه بعدی آرایه فازی به نام عصر مجهز است که ۲۰۰ کیلومتر برد دارد. ناوشکن جماران دارای سامانه‌های پردازش راداری، رادار‌های تاکتیکی سطحی، زیرسطحی و هوایی، قدرت بالای کنترل آتش بوده و می‌تواند یک فروند بالگرد بالگرد با خود حمل کند. همچنین می‌تواند با ۱۲۰ تا ۱۴۰ خدمه و پرسنل، با سرعت ۳۰ گره دریایی در آب حرکت کند. 

در بعد جنگ‌افزاری نیز، جماران از ۴ لانچر برای شلیک موشک‌های سطح به سطح نور با برد حدود ۱۲۰ کیلومتر، ۲ لانچر موشک سطح به هوا، اژدر‌های کوتاه برد ۵۳۳ م. م، ۱ قبضه توپ تمام اتوماتیک ۷۶ م. م فجر در سینه ناو برای مقابله با اهداف سطحی، ۱ قبضه توپ ۴۰ م. م فتح ۴۰ در پاشنه ناوشکن با نواخت ۳۰۰ گلوله در دقیقه، ۲ قبضه توپ ۲۰ م. م. در دو طرف پل فرماندهی، بهره می‌برد.

ناوشکن جماران که اولین مأموریت خود در آب‌های آزاد را اواسط سال ۱۳۹۱ انجام داد، تاکنون بار‌ها توانسته با حضور در آب‌های آزاد و بین المللی به خصوص در منطقه خلیج عدن، به مقابله با دزدان دریایی بپردازد و از منافع جمهوری اسلامی اسلامی ایران دفاع کند. جماران از زمان حضور خود در آبراه‌های بین المللی، علاوه بر اسکورت کاروان‌های تجاری کشورمان، به کشتی‌های تجاری سایر کشور‌ها نیز کمک کرده و از اشغال آن‌ها توسط دزدان دریایی جلوگیری کرده است.

ناوشکن جماران حاصل تلاش بی‌وقفه و سنگین علمی، تحقیقاتی و تخصصی فرزندان این سرزمین در جهاد خودکفایی نیروی دریایی ارتش و صنایع دریایی است و بیش از یک میلیون و چهار‌صد هزار انواع قطعه، دستگاه و سامانه‌های پیچیده‌ی داخلی در ساخت آن مورد استفاده قرار گرفته است. ساخت این ناوشکن به عنوان اولین تجربه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران برای تولید یک ناوشکن با اتکا به توانمندی داخلی بود که فارغ از هرگونه محدودیت‌های دولت‌های غربی علیه ایران در سال‌های پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی صورت پذیرفت. پیشرفت و درخشش در ساخت ناوشکن جماران سبب شد تا متخصصان صنایع دریایی وزارت دفاع در سال ۹۱ سری دوم این ناوشکن را طراحی کنند و در بیست و یکم اسفند همان سال ناوشکن جماران ۲ به آب‌های دریای خزر انداخته شود.

دماوند، دومین  ثمره از  پروژه موج

 در سال ۱۳۹۱ دومین محصول از پروژه موج با نام "ناوشکن دماوند" در آب‌های دریای خزر به آب انداخته شد و در ۱۸ اسفند ماه سال ۹۳، رسما این ناوشکن با حضور دریابان شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی، به ناوگان شمال نداجا ملحق شد و دو ناو «جماران» و دماوند از سری محصولات پروژه موج، از جمله مهمترین دستاورد‌های دفاعی جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر انقلاب شدند، شناورهایی که اولی در آب‌های جنوب ایران و دیگری در دریای خزر به نگهبانی از منافع و مرز‌های کشورمان مشغول بوده و تراز صنایع دفاعی کشورمان را ارتقاء بخشیدند.

علاوه بر این ساخت ناوشکن پیشرفته "جماران ۲" و به آب اندازی آن در دریای خزر در شمال کشور در روز‌های پایانی سال ۱۳۹۱ بار دیگر توانمندی‌های گسترده متخصصان صنعت دفاعی در عرصه طراحی و ساخت انواع تجهیزات مورد نیاز نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران از جمله ناوشکن‌ها را به اثبات رساند.

قابلیت تدافعی، تهاجمی و رهگیری، مجهز بودن به انواع توپ، اژدر و موشک و رادار‌های تاکتیکی سطحی، هوایی و قابلیت حمل بالگرد از ویژگی‌های مهم ناوشکن جماران پیشرفته است. تجهیز به سامانه‌های جامع مدیریت نبرد و جنگ الکترونیک از دیگر خصوصیات این شناور به شمار می‌رود. ناوشکن جماران پیشرفته که حدود ۱۰۰ متر طول و بیش از ۱۳۰۰ تن وزن دارد از کاربردی‌ترین ناوشکن‌های موجود دنیا می‌باشد که در آینده می‌تواند در ردیف تجهیزات صادراتی وزارت دفاع قرار گیرد.

سهند ؛ سومین رخش آبی ایران

سهند پس از جماران و دماوند سومین کشتی جنگی ساخته شده توسط ایران است. این ناوشکن در دهم آذرماه سال ۹۷ با قابلیت تهاجمی و دفاعی دو برابری نسبت به ناوشکن جماران، به‌ روز رسانی پرتاب‌گر‌های اژدر، انواع توپ‌های ضدهوایی و ضد سطحی، سامانه موشکی سطح به سطح و سطح به هوا، سامانه دفاع نقطه‌ای، سامانه ضددریایی، قابلیت رادارگریزی، افزایش برد عملیاتی و قابلیت مانورپذیری بسیار بالا به ناوگان دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست.

از ویژگی‌های این ناوشکن می‌توان به قابلیت رادارگریزی و بهره گیری از سامانه‌های الکترونیکی و دفاعی مدرن اشاره کرد. در بیان ویژگی‌های بدنه  این ناو شکن نیز  باید گفت که طول ناوشکن سهند بین ۹۵ تا ۹۸ متر تخمین زده می‌شود، اما بیشترین عرض بدنه آن حداقل ۱۲ متر و وزن آن هم حدود ۲ هزار تن است.

بدنه اصلی سهند از ۲۰ بلوک مجزا که دارای چهار طبقه است تشکیل شده و پس از ساخت در حوض خشک، در کنار هم قرار گرفته و به یکدیگر متصل شده‌اند. دیوار‌هایی به منظور جلوگیری از نفوذ آب یا سرایت آتش بین بلوک‌های مختلف وجود دارد که از طریق درب‌های تعبیه شده در آن به یکدیگر متصل می‌شوند.

روسازه این ناوشکن در سه طبقه طراحی شده است. از تفاوت‌های ظاهری عرشه‌های بالایی سهند با نسل قبلی می‌توان به تغییراتی در شکل پل فرماندهی، انتقال بخش نصب رادار به پشت این قسمت و قرارگیری دکل اصلی در پشت این دو قسمت اشاره کرد.

شیوه طراحی عرشه کشتی یکی از عواملی است که رادارگریزی سهند را نسبت به نسل قبل خود بیشتر کرده است. یکدست بودن سطح بدنه از کاسه تا عرشه امکان بازتاب راداری کمتری برای پهلوی سهند ایجاد کرده است و افزایش عرض سهند نسبت به نسل‌های قبلی، به کاهش بازتاب راداری پهلوی این کشتی جنگی منجر شده است. بخش زیادی از عرشه ناو سهند به محل فرود بالگرد در آن اختصاص دارد که امکان حمل بزرگ‌ترین بالگرد نیروی دریایی را برای پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی غرب آسیا فراهم می‌سازد.

قابلیت تهاجمی و تدافعی بالای ناوشکن سهند را باید در بروز رسانی پرتاب گر‌های اژدر و انواع توپ‌های ضد هوایی و ضد سطحی، سامانه‌های موشکی سطح به سطح و سطح به هوا، سامانه دفاع نقطه ای، سامانه ضد زیردریایی، قابلیت رادار گریزی، افزایش برد عملیاتی، قابلیت مانورپذیری بالا و همچنین سامانه‌های الکترونیکی آن جستجو کرد.

از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به در نظر گرفتن ۴ موتور پر قدرت برای این ناوشکن، به منظور ایجاد مانور حرکتی بیشتر، نسبت به نسل قبل خود اشاره کرد. از مهم‌ترین خصوصیات ناوشکن سهند می‌توان به قدرت دریانوردی بالای آن اشاره کرد. سازه قوی بدنه باعث شده تا این کشتی جنگی بتواند بیش از ۱۵۰ روز در آب‌های پرتلاطم، بدون پشتیبانی دریانوردی کند. ساخت کشتی‌های جنگی مشابه با ناوشکن ایرانی سهند، با وجود همکاری‌های مختلف چندین کشور در زمانی بین ۳ تا ۴ سال به طول می‌انجامد، اما ساخت پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه در ایران قرار است بین ۲ تا ۳ سال به نتیجه برسد. به گفته متخصصان، جدیدترین سهند می‌تواند مسیر ۱۶ هزار کیلومتری سواحل ایران تا مرز‌های آبی ایالات متحده را در زمان تقریبی ۲۰ روزه طی کند.

از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به ویژگی‌های نظامی و قابلیت بالای حمل تسلیحات و تجهیزات نظامی مختلف توسط آن اشاره کرد. دو پرتابگر دوتایی موشک‌های ضد کشتی از نوع نور و یا قادر، توپ تک لول ۴۰ میلیمتری فتح با شلیک ۳۰۰ تیر بر دقیقه با قابلیت ضد موشک کروز و احتمالا توپ‌های ۲۰ میلیمتری تک لول یا سامانه چند لول چرخان با کالیبر کمتر در دو سمت عرشه و قایق‌های نجات و قایق‌های موتوری، بخشی از ویژگی‌های تسلیحاتی ناوشکن سهند است.

در این ناوشکن محل اژدرافکن‌های ناوشکن جماران، پرتابگر‌های سه تایی اژدر‌های ضدزیردریایی در کشتی سهند در عرشه اصلی آن و جلوی محل پرواز هلی‌کوپتر قرار گرفته اند. در قسمت سینه ناوشکن هم یک توپ ۷۶ میلیمتری نصب شده که یک سلاح تمام خودکار با قابلیت انهدام اهداف سطحی و هوایی مختلف حتی موشک‌های ضدکشتی، با شلیک بالغ بر ۱۲۰ گلوله بر دقیقه، امکان هدفگیری با رادار و سامانه‌های الکترواپتیک و برد مؤثر ۱۲ هزار و برد نهایی ۱۷ هزار متر است. همه این تسلیحات نظامی توسط صنایع دفاعی کشورمان ساخته شده‌اند. به طور کلی می‌توان مشخصات ناوشکن سهند را در سازه بسیار قوی و رادار گریز و افزایش سطح عرشه پرواز، خلاصه کرد.

موشک انداز تندر

تندر، از سریع‌ترین ناوچه‌های موشک انداز است که با استقرار در مناطق مختلف با برخورداری از یکی از دور بردترین انواع موشک‌های کروز ضد کشتی ساخت داخل، نقش مهمی در حفاظت از آب‌های ایران در خلیج فارس و تنگه هرمز دارد. تندر، در رده بندی بین المللی یک قایق موشک انداز است که در ایران ناوچه نامیده می‌شود.

این شناور با جا به جایی ۲۰۵ تن، طول ۳۸.۶، عرض ۶.۸ و آبخور ۲.۷ متر دارای بیشینه سرعتی در حدود ۶۵ کیلومتر برساعت بوده و در صورت لزوم می‌تواند چندین روز در آب به گشت زنی بپردازد. رادار سطحی برای کشف و رد گیری اهداف سطحی و شناور‌های دشمن با قابلیت شناسایی ده‌ها هدف، رادارناوبری برای کمک به مسیریابی و رادار کنترل آتش برای هدایت تسلیحات به همراه سامانه‌های هشدار راداری، جنگ الکترونیک و سامانه‌های مخابراتی از جمله تجهیزات این شناور رزمی است.

تندر در قسمت سینه یا جلوی خود از یک توپ دو لوله ۳۰ میلیمتری AK-۲۳۰ با نواخت تیر بالا و با هدفگیری راداری بهره‌مند است که در بسیاری از شناور‌های شرقی مورد استفاده قرار گرفته است. این توپ که هرگلوله ۲۷۰ گرمی آن حاوی ۳۰ گرم مواد منفجره است، دارای نرخ شلیک ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ گلوله بر دقیقه بوده و برد آن برای درگیری با اهداف هوایی بین ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ متر و با شلیک منحنی ۶ تا ۷ کیلومتر است؛ بنابراین این توپ ضمن کاربرد در برابر اهداف دریایی به طور مؤثر قابل استفاده در مقابل تهدیدات هوایی نظیر هواگرد‌های سرنشین‌دار و پهپاد است.

ناوچه موشک انداز جوشن

ناوچه موشک انداز جوشن که با حضور فرماندهی کل قوا به آب انداخته شد، از آخرین فن آوری روز دنیا در زمینه ساخت بدنه، سامانه‌های تسلیحاتی، الکتریکی و الکترونیکی، قدرت آتش توپخانه‌ای و موشکی سنگین برخوردار است. استفاده ازآلیاژ‌های ضد حرارتی و چند لایه سبب شده است که این ناوچه، مقاومت بسیار بالایی مقابل انواع موشک و اژدر از خود نشان دهد. خصوصیت فوق العاده این شناور تمام ایرانی، سرعت و مانور بالا در درگیری‌های دریایی می‌باشد.

این ناوچه ایرانی مجهز به انواع تسلیحات راهبردی همچون توپ فجر ۲۷ قدرتمند‌ترین توپ دریایی جهان با نواخت تیر ممتد ۱۲۰ گلوله مرگبار در دقیقه، هواپیما‌های بدون سرنشین جاسوسی، زیر دریایی‌های فردی و شناسایی السابحات وغیره می‌باشد. این ناوچه همچنین امکان فرود همزمان ۲ فروند از انواع بالگرد‌های جنگی و ... را دارا می‌باشد. چندی پیش هم در کشور‌های منطقه گفته شد که هیچ شناوری توان نزدیک شدن به جوشن را ندارد و هیچ شناور سطحی و زیرسطحی توان فرار از آتش توپ فجر ۲۷ مستقر در عرشه این ناوچه را ندارد. توپ فجر ۲۷ به دست متخصصان نیروی دریایی و صنایع دفاعی بومی شده و قابلیت نواخت بالا برابر با آخرین استاندارد‌های جهانی و قابلیت کنترل از راه دور را دارد.

جمهوری اسلامی ایران سومین کشوری است که به فن آوری ساخت این توپ‌های پیشرفته دست یافته است و می‌رود که نسل‌های دوم و سوم جوشن حاکمان بی، چون و چرای منطقه خلیج فارس باشند.

ناوچه موشک انداز پیکان

پیکان یک ناوچه موشک انداز کلاس سینا است که براساس قایق‌های موشک انداز کلاس کمان ساخته شده و در سال ۱۳۸۲ در دریای خزر به آب انداخته شد. ناوچه پیکان پیکان مجهز به ۲ یا ۴ موشک سطح به سطح و ضد کشتی سی ۸۰۲، یک توپ ۷۶ میلیمتری فجر ۲۷ و یک توپ ضدهوایی ۴۰ میلیمتری است.

ناوچه موشک انداز پیکان در تیرماه ۱۳۹۲ به همراه ناوچه موشک انداز جوشن به عنوان نخستین ناوگروه اعزامی شمال در دریای خزراز بندر انزلی به آستاراخان برای دیدار از ناوچه‌های روسیه و همچنین پاسخ به پهلوگیری ناو‌های روسی در اردیبهشت همان سال در منطقه اول نیروی دریایی در بندرعباس، به روسیه اعزام شد.

شناور موشک انداز ذوالفقار

شناور تندروی موشک انداز ذوالفقار یک شناور تندروی گشت دریایی است که برای حمله سریع به دشمن طراحی شده است. شناور موشک انداز ذوالفقار به موشک‌هاى کوثر در نسل قدیم و نصر ۱ در نسل جدید مجهز است. کارایی مناسب، سرعت بالا، مانور سریع و هزینه کم در مقابل کارایی بالا از ویژگی‌های شناور ذوالفقار است.

این شناور که به پیشرفته‌ترین تجهیزات الکترونیک، مخابراتی و اپتیکی مجهز است، دارای سرعت و قدرت مانور قابل توجهی است و طراحی آن براساس شرایط آب و هوایی و ویژگی‌های منطقه خلیج فارس انجام شده است.

شناور موشک انداز سراج

شناور سراج ۱ شناور تندروی تهاجمی موشک انداز ومتناسب با مناطق آب و هوای گرمسیری است. جنس بدنه این شناور فایبرگلاس بوده و مجهز به امکانات بومی مخابراتی و ناوبری الکترونیکی است که در سرعت بالا در داخل کابین، تغییرات ارتفاعی ناشی از حرکت بر روی آب و صدای زیاد احساس نمی‌شود. همچنین در شرایط طوفانی دریا، سرنشینان آن شدت امواج را احساس نخواهند کرد.

این شناور درزمینه‌های مختلفی همچون حفظ تعادل در سرعت بالا، رفتار مناسب عملیاتی در شرایط گوناگون و قدرت موتور بالا در کنار طراحی و ساخت بدنه مناسب از ویژگی‌های قابل توجهی برخوردار بوده و توان دریایی ایران را افزایش می‌دهد. بدنه شناور سراج در نوع خود کم نظیر بوده و به نیروی دریایی ایران توان بسیار بالایی را اضافه خواهد کرد.

قایق پرنده باور

سرعت قایق پرنده باور ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت تا بیش از ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت بوده و ارتفاع پروازی معمول آن یک تا ۵ متر و تا سقف چند ده متر عنوان شده است. باور ۲ یک پرنده رادارگریز است. خاصیت رادارگریزی این توانایی را به باور ۲ می‌دهد که با خیال آسوده مسافت طولانی را تا نزدیک هدف طی کند. این پرنده می‌تواند شناور‌های تندرو را در اختفای کامل راداری منهدم کند و تهدید جدی برای ناو‌های آمریکا است.

باور دارای یک نوع مسلسل است که می‌تواند بدون نیاز به فشنگ گذاری دوباره یا گرم شدن مکرر به سمت هدف شلیک کند. این قایق تهاجمی پرنده، مجهز به یک نوع دوربین با وضوح بسیار بالا برای عملیات شناسایی ضد تشکیلات دریایی دشمن است.

وحشت غرب از نیروی دریای ایران

اما  اینها تنها گوشه ای از توانمندی های کشورمان در حوزه نیروی دریایی است که با توجه به استاندارد‌های منطقه‌ای و جهانی، نیروی دریایی ایران از قدرت ساحلی بسیار بالایی نه تنها در دفاع، بلکه در اعمال خسارات شدید و هزینه‌های بالا به نیروی متخاصمی که قصد نزدیکی به آب‌های جنوبی ایران را داشته باشد برخوردار است.

بنا بر گزارشات غربی تجهیزات نظامی ایران به ویژه ناوشکن‌های موشک انداز و قایق‌های مهاجم تندرو در مقابل ناو‌های میلیاردی آمریکا در عین حال کم‌هزینه‌تر و هم چنین خطرناک‌تر هستند. وقتی که این قایق‌های تندرو به طور هماهنگ و گروهی مورد استفاده قرار گیرند و موضع نامشخصی داشته باشند، موشک‌های خود را از هر طرف به سمت ناو‌های دشمن شلیک می‌کنند که در این صورت قدرت مانور ناو گرفته شده و مانند طعمه‌ای گرفتار می‌شود.

کارشناسان نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی اعتقاد دارند، وقتی موشک‌های کوتاه برد دقیق که با حملات زنبوری صد‌ها ناوچه تندروی تا بن دندان مسلح ایرانی ترکیب می‌شوند، ضربه بزرگی به بخش اعظمی از ناو‌های پیشرفته آمریکایی» وارد خواهند کرد و دیگر اثری از ناو‌های جنگی آمریکایی در خلیج فارس باقی نخواهد ماند.

بر اساس شواهد و اسناد و اذعان بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان معتبر غربی و اندیشکده‌های آمریکایی، ایران دارای شناور‌های چنان قدرتمند و موشک‌های ناوشکن پیشرفته است که حتی می‌تواند بزرگ‌ترین ناو‌های هواپیما بر آمریکایی در خلیج فارس را فلج کرده و تهدیدی جدی برای کسانی که خیال تجاوز به مرز‌های ایران را در سر می‌پرورانند داشته باشد.

در حقیقت قابلیت‌های کنونی ناوگان دریایی جمهوری اسلامی ایران مستقر در خلیج فارس به ویژه ناوشکن‌ها و ناو‌های موشک انداز، به حدی است که ایران با بهره گیری از آن‌ها نه تنها می‌تواند تنگه هرمز را برای مدتی طولانی ببندد، بلکه می‌تواند ناوگان پنجم دریایی آمریکا را به طور کامل فلج و آب‌های خلیج فارس را تبدیل به جهنمی برای ناو‌هایی آمریکایی کند.

در اثبات این ادعا باید گفت که روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت، در گزارشی درسال ۲۰۱۲ آشکارا اذعان کرد که آمریکا از قابلیت‌های نظامی دریایی ایران وحشت دارد.

همچنین «مارک گافنی» یکی از کارشناسان  آمریکایی هم درسال ۲۰۱۲ در گزارشی درپایگاه تحلیلی Rense با اشاره به قدرت موشک‌های ناوشکن ایران اعتراف کرد است: در صورت حمله نظامی به ایران، خون نیرو‌های آمریکایی خلیج فارس را قرمز رنگ خواهد کرد، شاید گافنی با توجه به این نیروی عظیم و راهبردی دریایی به نتیجه ای درست رسیده استف نتیجه ای که دولتمردان آمریکایی به آن یا نمی رسند و یا دیر می رسند.

و آینده ای که روشن‌تر از همیشه است

چندی پیش امیر خانزادی درباره آینده نیروی دریایی کشور گفت: من این نوید را می‌دهم که «دنا» به عنوان ناوشکن بعدی جمهوری اسلامی ایران در آستانه ساخت نهایی قرار گرفته و ان‌شاالله در کمتر از ۶ ماه به بهره‌برداری خواهد رسید. کمتر از یک ماه دیگر هم اولین زیردریایی کلاس متوسط یعنی زیردریایی فاتح به ناوگان نیروی دریایی الحاق می‌شود.

فرمانده نیروی دریایی ارتش در پایان خطاب به دشمن، تصریح کرد: امروز دست دهه هفتادی ودهه هشتادی‌ها روی ماشه است و آن‌ها به اندازه ما صبر وحوصله ندارند. دشمن‌ امروز بداند هیچ‌ تحریمی بر نیروی‌ دریایی تاثیرگذار نیست و ما روز به روز درحال پیشرفت هستیم. قدرت‌های دریایی استکباری گذشته روز به روز مسیر افول را طی می‌کنند و افزایش قدرت قدرت جمهوری اسلامی محسوس است.