شرکت اینتل تولید کننده مدارهای نیمه رسانا کامپیوتری است و دفتر مرکزی آن در سانتا کلارا، کالیفرنیا قرار دارد. اینتل در ژوییه 1968 توسط دو مهندس آمریکایی به نام‌های "رابرت نویس" و "گوردون مور" تاسیس شد. بر خلاف برخی از شرکت‌های نوپا در "سیلیکون ولی" که فعالیت خود را از گاراژهای خانگی آغاز کردند، اینتل سرمایه گذار مطرحی به نام "آرتور راک" را نیز پشتیبان خود می دید و فعالیت‌هایش را با سرمایه‌ای 2.5 میلیون دلاری آغاز کرد.

به دلیل آنکهDRAMاز قیمت ارزان‌تر و مصرف انرژی کمتری نسبت به تراشه‌های آن دوران برخوردار بود، خیلی زود به تراشه استاندارد حافظه در کامپیوترهای سراسر جهان مبدل شد. پس از موفقیتDRAM، اینتل در سال 1971 وارد بازار بورس شده و به یک شرکت عمومی مبدل شد. در همان سال، اینتل تراشه حافظه فقط خواندنی قابل برنامه ریزی و پاک شدن (EPROM) را معرفی کرد که موفق‌ترین خط تولید این شرکت تا سال 1985 بود.همچنین، "تد هاف"، "فدریکو فاگین" و "استن میزر"، مهندسان اینتل، در سال 1971 یک ریزپردازنده چهار بیتی چند منظوره و نخستین ریزپردازنده تک تراشه به نام "4004" را تحت قرارداد با شرکت ژاپنی "نیپون"، تولید کننده ماشین حساب، تولید کردند که به اینتل اجازه می داد تمامی حقوق این فناوری را برای خود حفظ کند.

البته تمامی فعالیت‌های اینتل در آن دوران موفقیت آمیز نبود. در سال 1972، این شرکت تصمیم گرفت تا با خرید شرکت "میکروما" وارد بازار رو به رشد ساعت دیجیتال بشود، اما آنها درک درستی از نیاز مصرف کنندگان نداشته و در سال 1978 با ضرری 15 میلیون دلاری میکروما را به فروش رساندند.در سال 1974، اینتل تقریبا 83 درصد از بازار تراشهDRAMرا به خود اختصاص داده، اما به واسطه ظهور شرکت‌های خارجی، سهم اینتل تا سال 1984 از این بازار به 1.3 درصد رسید. با این وجود، اینتل تمرکز فعالیت‌های خود را از تراشه‌های حافظه به سوی ریزپردازنده‌ها تغییر داده بود.

در سال 1972، اینتل "واحد پردازشگر مرکزی" (CPU) هشت بیتی "8008" را معرفی کرد. دو سال بعد،CPU"8080" معرفی شد که 10 برابر سریعتر از 8008 بود و در سال 1978، نخستین ریزپردازنده 16 بیتی اینتل به نام "8086" روانه بازار شد.در سال 1981، شرکتIBMریزپردازنده 16 بیتی "8088" را به عنوانCPUکامپیوترهای شخصی خود انتخاب کرد. روند افزایشی تقاضا برای کامپیوترهای رومیزی و همراه موجب شد تاIBMقراردادی با مایکروسافت برای توسعه سیستم عاملDOSامضا کند. در نهایت، مایکروسافت سیستم عامل ویندوز را برای کامپیوترهایIBMتولید کرد که ترکیب آن با تراشه‌های اینتل، اتحاد "وینتل" را شکل داده و این شرکت‌ها بازار را در اختیار خود گرفتند.یکی دیگر از مشهورترین محصولات اینتل تراشه 32 بیتی "80386" بود که در سال 1985 روانه بازار شد. پس از آن، با معرفی ریزپردازنده‌های "پنتیوم" در سال 1993، اینتل سیستم نامگذاری عددی را کنار گذاشته و استفاده از نشان‌های تجاری برای محصولات خود را آغاز کرد. پنتیوم نخستین تراشه اینتل برای کامپیوترهای شخصی به منظور استفاده موازی یا پردازش بود که به طور چشمگیری سرعت آنها را افزایش می داد. این تراشه دارای بیش از 3.1 میلیون ترانزیستور در مقایسه با 1.2 میلیون ترانزیستور تراشه "80486" بود. تراشه پنتیوم در کنار سیستم عامل ویندوز3.xبیش از پیش به توسعه چشمگیر بازار کامپیوترهای شخصی کمک کرد.البته تراشه‌های پنتیوم همواره بی اشکال نبودند. مهمترین رویداد از این نظر در خط تولید پنتیوم که با عنوان "نقص پنتیوم" شناخته می شود به عملکرد نادرستCPUهای 3.1 میلیون ترانزیستوری پنتیوم در بخش ریاضی باز می گردد که مهندسان اینتل پس از عرضه این محصول در سال 1993 آن را شناسایی کردند. با این وجود، آنها تصمیم گرفتند تا این مساله را مسکوت نگه داشته و مشکل را با به روز رسانی‌هایی در تراشه برطرف کنند.اما "توماس نایسلی"، ریاضیدان کالج لینچ برگ در ویرجینیا غربی نیز این نقص را شناسایی کرد. در ابتدا، گراو، مدیر عامل وقت اینتل، در برابر فراخواندن این محصول مقاومت کرد، اما شرکتIBMاعلام کرد که کامپیوترهای مجهز به اینCPUرا روانه بازار نخواهد کرد. در نتیجه، فراخوان اجباری ضرری 475 میلیون دلاری را برای اینتل در پی داشت.اگرچه این ضربه‌ای بزرگ برای اینتل بود، اما اتحاد این شرکت با مایکروسافت همچنان اجازه قدرت نمایی به رقبای دیگر را نمی داد. شرکت‌هایی مانندAMD، موتورولا و سان مایکروسیستمز به ندرت تهدیدی جدی برای بازار ریزپردازنده‌های اینتل محسوب می شدند. بر همین اساس، اتحاد وینتل متهم به انحصارگرایی شد. در سال 1999، مایکروسافت در دادگاه منطقه‌ای آمریکا متهم به انحصارگرایی شده و در سال 2009 نیز اتحادیه اروپا جریمه‌ای 1.45 میلیارد دلاری برای اینتل به اتهام اقدام‌های انحصارگرایانه در نظر گرفت. همچنین، اینتل مجبور به پرداخت 1.25 میلیارد دلار به شرکتAMDبرای خاتمه اختلافات حقوقی در زمینه اعمال فشار به تولیدکنندگان کامپیوترهای شخصی برای عدم استفاده ازCPUهای پیشین شد.تا اواسط سال‌های 1990 شرکت‌های بزرگ تولید کننده کامپیوترهای شخصی مانندIBMوHPقادر به طراحی و تولید کامپیوترهای شخصی بر اساس تراشه‌های اینتل بودند، اما اینتل قصد داشت تا تولید کنندگان کوچک نیز از محصولات این شرکت استفاده کرده و بازاریابی آنها سریعتر انجام شود. از این رو، طراحی و تولید مادربردهایی که از قطعات ضروری مانند کارت گرافیک و تراشه‌های شبکه سود می بردند، در دستور کار اینتل قرار گرفت. تا سال 1995، اینتل بیش از 10 میلیون مادربرد به تولید کنندگان کامپیوترهای شخصی فروخت که حدود 40 درصد از مجموع بازار کامپیوترهای شخصی را شامل می شد. اما در اوایل قرن 21، شرکت تایوانی ایسوس در تولید مادربردهای کامپیوترهای شخصی از اینتل پیشی گرفت.در پایان قرن بیستم تراشه‌های اینتل و شرکت‌های رقیب مانندAMDدر تمامی کامپیوترها به استثنای محصولات شرکت اپل یافت می شدند. از سال 1984، کامپیوترهای مکینتاش اپل ازCPUهای تولیدی موتورولا استفاده می کردند. اما در سال 2005، "استیو جابز"، مدیر عامل وقت اپل، این صنعت را با اعلام خبر استفاده ازCPUهای اینتل در محصولات آینده خود شوکه کرد. از این رو، به استثنای برخی از کامپیوترهای فوق پیشرفته که "سِرور" و "مین فریم" نامیده می شوند، ریزپردازنده‌های اینتل را می توان در هر کامپیوتر شخصی یافت.