یک برنامه کامپیوتری که امکان تولیدمثل را به ربات‌های مجازی می‌دهد، منجر به ارائه طرح‌های کاربردی گوناگونی برای ربات‌های واقعی آینده شده است. بسیاری از این ربات‌ها بهتر از ربات‌هایی عمل می‌کنند که انسانها می‌توانند طراحی کنند.ربات‌های مجازی، خرید می‌کنند، می‌دوند، می‌پرند و از میان یک میدان مجازی به این سو و آن سو حرکت می‌کنند.تعدادی از آن‌ها به چتر دریایی مجنون شباهت دارند، یکی از آن‌ها به نوعی اسب بدون سر ساخته شده از Jell-O و دیگری نیز اندکی به فیلی شباهت دارد که خود را با خرطومش به زور می‌کشد.ربات‌های مجازی نتیجه "تکاملی" هستند که کاملا توسط کامپیوتر ایجاد شده‌ است.این طرح‌ها با رایانه و تقریبا بدون هیچ ورودی انسانی خلق شده‌اند و می‌توانند روزی منجر به ارائه طرح‌های بهتر برای ربات‌ها در دنیای واقعی شوند.این برنامه که توسط «لابراتور ماشین‌های خلاق» در دانشگاه کورنل طراحی شده، کار خود را با انواع گوناگون مکعب شروع می‌کند؛ تعدادی از این مکعب‌ها نرم، تعدادی سخت و تعدادی نیز مانند ماهیچه انبساط و انقباض می‌یابند.این تیم به برنامه رایانه‌ای دستور داد که این مکعب‌ها را در شیوه‌ای بسیار ساده به هم بچسبانند.اولین ربات‌ها فقط شبیه مکعب‌های لق بودند، اما به آن‌ها توانایی تولیدمثل و ترکیب دی ان ای دیجیتالی‌شان با دیگران برای خلق فرزند داده شد.دیگر ربات‌ها "تولیدمثل غیرجنسی" را اجرا کردند و نسخه‌های جدیدی از خودشان را با گوناگونی ژنتیکی جزئی تولید کردند.این الگوریتم به ربات‌های سریع‌تر "فرزندان" بیشتری داد و طی نسل‌های بسیار، ربات‌ها به آرایه‌ای شگفت‌انگیز از موجودات تکامل یافتند که بر اساس حرکاتشان، ال-واکر، اینچر، پوش-پول، جیتر، جامپر و بسیاری حرکات دیگر، نام‌گذاری شدند. آن‌ها به شیوه‌هایی راه می‌روند که فکر هیچ کس به آن نمی‌رسد.هنگامی که از تیمی از دانشمندان خواسته شد که ربات‌های راه‌رونده را با دست درست کنند، هیچ یک از آن‌ها قادر به شکست‌دادن ربات‌های تولید شده توسط کامپیوتر نبود.این ربات‌ها کاملا مجازی بودند و طرحشان ممکن است روزی الهام‌بخش ربات‌های واقعی شود.به گفته چنی یکی از اعضای این پروژه تحقیقاتی، اگر تکامل توانسته حیوانات بسیار مختلفی را خلق کند که بدون هیچ گونه تلاشی سراسر جهان را می‌پیمایند، چرا تکامل رایانه‌ها الهام بخش ربات‌هایی نباشد که به همان آسانی راه بروند؟