آنچه که می بینید، نمونه جدیدی از مبلمان منزل IKEA است که به صورت کاملا مسطح به منزل شما حمل شده و در آنجا، به صورت خودکار سر هم می شود. البته از هیچ دکمه فضایی یا پودر جادویی خبری نیست. ضمنا نیازی به پیچ گوشتی و آچار هم ندارید. لازم هم نیست ساعت ها وقت تان را با دفتر راهنمای عجیب و غریب محصولات IKEA تلف کنید. این مبلمان آینده نگرانه که توسط طراح شرکت نومینون ، کارل دی سمیت ساخته شده، برای سر پا شدن تنها به کمی گرما نیاز دارد. این صندلی ها از نوعی پلیمر دارای حافظه تجسمی یا shape memory polyurethane (SMP) ساخته شده اند که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی ابداع شده است. این پلیمر شکل اولیه خود را همواره به خاطر دارد و هنگام دریافت گرما انبساط پیدا کرده و به صورت اصلی شکل می گیرد. این خاصیت به دی اسمیت اجازه داد تا صندلی را ساخته و آن را تحت فشار کاملا پرس کند. با این کار صندلی تقریبا ۵ درصد اندازه اصلی قابل بسته بندی و ارسال برای مشتری خواهد بود.

هنگامی که مشتری محصول را در منزلش دریافت کرد، تنها کافی است که آن را مانند یک بالن گرم کند. و طی فرآیندی که کمتر از ۱۰ دقیقه زمان می برد، یک صندلی زیبا و عالی در اختیار خواهد داشت. نکته خوب داستان این است که دمای لازم برای باز شدن صندلی، ۷۰ درجه سانتی گراد است. لذا نگرانی بابت باز شدن صندلی در انبار یا هنگام حمل در هوای آزاد وجود ندارد. و دیگر با پاپ کورن های غول آسای جهنده روبرو نخواهیم شد. البته ایراد کار اینجا است که برای کنترل دمای یکسان در تمام بخش ها و باز شدن صحیح صندلی، به یک اتاقک گرمایی نیاز داریم. 
البته دی اسمیت هنوز مشغول کار بر روی این طرح بوده و امیدوار است شیوه انبساط مبلمان را برای مصرف کنندگان، دسترس پذیرتر و کاربردی سازد. لذا به دنبال راه های دیگری برای رسیدن به نتیجه یکسان است: برای مثال استفاده از جریان الکتریکی برای باز شدن صندلی. ایده اولیه پروژه مبلمان Memories of the Future هنگامی شروع شد که دی اسمیت در حال تحقیق روی مواد و ترکیبات پلیمری دارای حافظه جهت استفاده در آنتن های سهمی شکل برای نیرو هوایی بود. ایده اولیه، یک بسته کوچک و کم جا بود که به مدار زمین فرستاده می شود. و در آنجا توسط گرمای اشعه خورشید باز و منبسط شده، سپس تبدیل به یک آنتن گردد. وی می گوید: «من تصمیم گرفتم این ایده را به زندگی روزمره بیاورم. اما برای اینکه مواد مورد استفاده خیلی گران هستند، از آنها تنها در پروژه های تکنولوژیک پیشرفته استفاده می شود. ولی با پلیمرها، وقتی شما تولید را در حجم انبوه انجام می دهید، کار به صرفه بوده و با قیمتی مناسب انجام خواهد شد.»