پژوهشگران ژاپنی با استفاده از اسکن MRI قادر به آشکارسازی تصاویری شده اند که افراد تحت بررسی، در حین ورود به مرحله خواب اولیه، آنها را مشاهده کرده اند. میزان درستی این روش 60% اعلام شده و بانیان آن در گام بعدی می خواهند ببینند که آیا می شود از فعالیت های مغزی برای رمزگشایی از دیگر جنبه هایی رویابینی افراد، مثلا احساساتی که در حین خواب به آنها دست می دهد نیز استفاده کرد یا خیر. پروفسور یوکیاسو کامیتانی در این باره می گوید: «من این حس قوی را داشتم که رمزگشایی از رویاها باید امکان پذیر باشد، حداقل برای بخش های خاصی از آن... برای همین از نتایج غافلگیر نشدم، ولی به هیجان آمدم.» 

  امواج مغزی. در مصر کهن، خواب گذارانی برای رمزگشایی از مفهوم رویاها وجود داشتند ولی پژوهشگران امروزی موفق به یافتن راه مستقیمی شده اند که با آن، می شود خیال های اوقات خواب انسان را مشاهده کرد. تیم پژوهشی مورد نظر، با استفاده از اسکنرهای MRI، سه نفر را در طول خواب زیر نظر گرفت. درست در زمانی که داوطلبان این آزمایش داخل اسکنر ها به خواب می رفتند، محققین آنها را بیدار کرده و درباره آخرین تصویری که مشاهده کرده بودند، می پرسیدند. هر تصویری که تشریح می شد، از یک مجسمه برنزی گرفته تا کلید یا یخ شکن، مورد بررسی و طبقه بندی قرار می گرفت و فرقی هم نمی کرد که چقدر به اشیای دنیای واقعی شبیه باشد. این فرآیند تا 20 بار برای هر داوطلب تکرار می شد. پژوهشگران با استفاده از نتایج به دست آمده، یک پایگاه داده ساختند که در آن، اشیای شبیه به هم در دسته بندی های یکسان قرار می گرفتند. به عنوان مثال "خانه، هتل، و ساختمان" در بخش "سازه ها" قرار گرفتند. سپس در مرحله دوم، محققین به اسکن مغزی داوطلبین در حالی که بیدار و مشغول تماشای تصاویر بر روی یک نمایشگر بودند، می پرداختند. به این سان، آنها توانستند رابطه هر یک از الگوهای خاص فعالیت مغزی را با اَشکال بصری، تشخیص داده و برای خوانش رویای افراد به کار بگیرند. 

  ماشین های رویا؟ در مرحله بعدی تست خواب، با رصد کردن امواج مغزی، دکترها توانستند به حدس زدن تصاویری که داوطلبین در رویاهای خود می دیدند بپردازند. آنها در 60 درصد از مواقع، توانستند دسته بندی درست را حدس بزنند. این محققان حالا می خواهند یک گام جلوتر بروند و به بررسی مرحله خواب عمیق انسان بپردازند، یعنی جایی که گمان می شود واضح ترین رویاها دیده می شوند. آنها همچنین قصد دارند شانس خود برای حدس زدن احساسات، بوها، رنگ ها و فعالیت هایی را که افراد در خواب تجربه می کنند، بیازمایند. دکتر مارک استاکس، عصب شناس از دانشگاه آکسفورد، می گوید از این تحقیق جدید هیجان زده است زیرا انسان را به مفهوم ماشین های رویا خوان نزدیک تر می کند: «مشخص است که راه زیادی مانده، ولی هیچ دلیلی ندارد که چنین چیزی به لحاظ علمی ممکن نباشد. سخت ترین چیز، این است که راهی برای ترسیم یک نقشه سیستماتیک بین فعالیت مغزی و پدیده ها بیابیم.» البته او می افزاید که یک سیستم رویا خوان واحد برای همه افراد، چیزی نیست که به وقوع بپیوندد: «تمام اینها می تواند پیرامون یک فرد شکل بگیرد. هرگز نمی شود یک سیستم دسته بندی کلی بسازیم که بتواند رویاهای همه آدم ها را بخواند. همه چیز وابسته به حالات ویژه یک شخص خواهد بود، فعالیت مغزی نمی تواند چیزی یکسان بین افراد مختلف باشد. برای مثال، شما هرگز نمی توانید چیزی بسازید که بتواند افکار مردم را بخواند، ولی خود آنها از این خوانش مطلع نباشند.»