پروژه‌هايي مثل طراحي شبكه‌هاي ميان سياره‌اي، دسترسي همگاني به ماه، كنترل روبات‌هاي فضانورد در اعماق منظومه شمسي و...امروزه ماهواره‌هايي كه دور زمين مي‌گردند، در هر ساعت حجم زيادي از اطلاعات را به زمين مي‌فرستند.فضانوردان ساكن ايستگاه بين‌المللي فضايي هم بايد نتايج مطالعات و داده‌هاي خود را به زمين برسانند. اين «ارسال به زمين» وجه مشترك همه ماهواره‌ها و ايستگاه بين‌المللي فضايي است، اما با گسترش حجم داده‌ها و پيچيدگي آنها، نياز به وجود يك شبكه بين‌ماهواره‌اي احساس مي‌شود.همچنين در آينده‌اي نه چندان دور، مريخ‌نوردها يا پايگاه‌هاي علمي روي ماه، با ماهواره‌هاي پرسرعت پشتيباني خواهند شد.فضانوردان در اطراف سيارك‌هايي بسيار دور در حال تحقيق خواهند بود و به ارتباط با يكديگر و با زمين نياز دارند و سيستم‌هاي ارتباطي پيشرفته آنها بايد كنترل شود. براي همه اين پروژه‌ها، لازم است يك سرويس قوي و كامل، همگي اين مجموعه را تحت پوشش قرار دهد.متخصصان ناسا، اسا و ساير سازمان‌هاي فضايي مهم جهان، از سال 1982، پيوسته با هم ملاقات‌هايي دارند و طي جلساتي ايجاد شبكه فضايي و ويژگي‌هاي آن را بررسي مي‌كنند.اين گروه متخصص كه كميته مشورتي سيستم‌هاي فضايي نام گرفتند، پيش‌بيني مي‌كنند در آينده، ابتدا ارتباطات بين ماهواره‌اي گسترش پيدا كند و سپس ارتباطات قوي راديويي به سياره مريخ هم برسد.يك نمونه از اين دست ارتباطات فضايي سال 2008 بين ناسا و اسا برقرار شده است: هنگام فرود مريخ نورد فونيكس، روي سطح اين سياره سرخ، پايگاه داده‌هاي مريخ در اسا، با استفاده از تجهيزاتش، اطلاعاتي از شرايط جوي مريخ و وضعيت مناسب براي فرود را به ناسا داد تا ناسا هم به كمك آنها بتواند فونيكس را به سلامت فرود آورد.البته امسال هم يك پروژه شبيه‌سازي ارتباطات فضايي اجرا خواهد شد. قرار است در ماه مهر، آندره كوئيپرز، فضانورد ساكن ايستگاه بين‌المللي فضايي به طور آزمايشي از ايستگاه يك روبات روي زمين را كنترل كند.اين روبات كه كنترل از راه دور آن در دست كوئيپرز است، در مركز تحقيقاتي اسا قرار داده شده است. دانشمندان اميدوارند اين شبيه‌سازي، اولين گام براي كنترل مريخ‌نورد‌ها از ايستگاه فضايي باشد.توسعه شبكه ارتباطات فضايي، هدف نهايي فناوري فضا نيست، ولي به دانشمندان و فضانوردان كمك مي‌كند تا بتوانند بهتر به تحقيقات و كاوش‌هاي خود بپردازند و نتايج آن را منتشر كنند.