محققان دانشگاه برکلی و دانشگاه نورس‌وسترن سرنخ مهمی را در دی ان ای انسان یافته‌اند که بر اساس آن، نوعی ژن عامل تنظیم سروتونین می‌تواند پیش‌بینی کند عواطف افراد چه میزان بر روابطشان تاثیر می‌گذارد.

 این نخستین مطالعه‌ای است که ژنتیک، عواطف و رضایت از زندگی مشترک را با هم مرتبط می‌کند.

به گفته رابرت دبلیو لونسون، رهبر ارشد این مطالعه، همواره این معما مطرح بوده که چه عاملی موجب می‌شود همسران با فضای عاطفی در ازدواجشان هماهنگ باشند و این که چرا برخی از زوجین چنین فضایی را نادیده می‌گیرند.

با یافته‌های ژنتیکی جدید، دانشمندان به درک بهتری از میزان اهمیت عواطف برای افراد مختلف می‌رسند.

محققان حاضر در این مطالعه رابطه‌ای را بین تحقق روابط و نوعی ژن یا "آلل" موسوم به 5-HTTLPR یافته‌اند.

تمامی انسان‌ها نسخه‌ای از این نوع ژن را از هر یک از والدینشان به ارث می‌برند.

در این پژوهش شرکت‌کنندگانی که دارای دو آلل کوتاه 5-HTTLPR بودند، زمانی که عواطف منفی از قبیل عصبانیت و تحقیر فراوانی در زندگی‌شان وجود داشت، غمگین‌ترین بودند و زمانی هم که عواطف مثبتی مانند شوخ‌طبعی و علاقه بود، خوشحال‌ترین بودند.

در مقایسه، افراد دارای یک یا دو آلل طولانی از عواطف در ازدواجشان بسیار کمتر آزار می‌دیدند.

یافته‌های جدید به معنی آن نیست که زوج‌های دارای متغیرهای متفاوت 5-HTTLPR ناسازگارند، بلکه به مفهوم آن است که افراد دارای دو آلل کوتاه بیشتر احتمال دارد در یک رابطه خوب بسیار خوشحال شوند و در رابطه‌ای ناخوشایند بسیار رنج ببرند.

به گفته کلودیا ام. هاس از محققان این مطالعه، افراد دارای دو آلل کوتاه از این متغیر ژنی، زمانی که فضای عاطفی خوب است، شکوفا می‌شوند و هنگامی که این فضا بد باشد، پژمرده می‌شوند.

از سوی دیگر افراد دارای یک یا دو آلل طولانی به فضای عاطفی کمتر حساسیت نشان می‌دهند.

به گفته دانشمندان، هیچ یک از این متغیرهای ژنتیکی ذاتا خوب یا بد نیستند و هر یک دارای معایب و مزایای خاص خود است.

شرکت‌کنندگان حاضر به گروهی از 156 زوج‌ میانسال و مسن ‌تر تعلق داشتند که محققان از سال 1989 روابط آن‌ها را بررسی کرده‌اند.

هر پنج سال یک بار، این زوج‌ها به دانشگاه برکلی آمدند تا میزان رضایتشان را از زندگی زناشویی گزارش کرده و در آزمایشگاه با یکدیگر تعامل برقرار کنند، در حالی که محققان مکالمات آن‌ها را بر اساس حالت‌های چهره، زبان بدنی، لحن صدا و نوع بحث کدبندی می‌کردند.

اخیرا، 125 زوج از شرکت‌کنندگان تحت مطالعه نمونه‌های دی ان ای را ارائه داده‌اند و محققان ژنوتیپ آن‌ها را با سطوح رضایتشان از زندگی زناشویی و تنور عاطفی‌شان از تعاملات در آزمایشگاه مطابقت دادند.

برای همسران دارای دو آلل کوتاه 5-HTTLPR، که 17 درصد همسران حاضر را تشکیل می‌داد، محققان دریافتند که یک رابطه قوی بین لحن عاطفی مکالماتشان و احساسشان در خصوص ازدواجشان وجود داشت.

برای 83 درصد از همسران با یک یا دو آلل، کیفیت عاطفی بحث‌هایشان دارای رابطه اندکی یا صفر با رضایت زناشویی‌شان بود.

ارتباط بین ژن‌ها، عاطفه و رضایت زناشویی به ویژه در خصوص بزرگسال‌های مسن‌تر صدق می‌کرد.

دانشمندان بر این باورند که در اواخر زندگی درست مانند آغاز طفولیت، افراد نسبت به اثرات ژن‌هایشان آسیب‌پذیر هستند.

جزئیات این مطالعه در Emotion منتشر شد.