تبادل لینک هوشمند 
پالس‌های فراصوت می‌توانند جایگزین تزریق‌های روزانه انسولین برای دیابتی‌ها شود.
محققان دانشگاه کارولینای شمالی سیستمی را طراحی کرده‌اند که در هر بار تزریق منفرد نانوذره‌ها با استفاده از پالس‌های فراصوت، انسولین بدن را برای چند روز تامین می‌کند.
این نانوذرات زیست‌سازگار و زیست‌تخریب‌پذیر از اسید لاکتیک - کو - گلیکولیک ساخته‌شده‌اند و شامل محموله بار انسولین هستند.
هر ذره دارای پوشش کیتوزان با بار مثبت یا یک پوشش آلژینات دارای بار منفی است.
زمانی که این دو نوع ذره با یکدیگر ترکیب می‌شوند، پوشش‌های دارای بارهای متضاد، موجب می‌شوند که توسط نیروی الکترواستاتیک به سمت یکدیگر جذب شوند.
این امر حتی زمانی که آن‌ها به درون لایه زیرپوستی تریق می‌شوند، نیز صادق است. در این لایه این ذرات به منظور تشکیل یک «شبکه نانو» به یکدیگر ملحق می‌شوند.
چون نانوذرات متخلخل هستند، زمانی که در بدن هستند، انسولین شروع به نفوذکردن از آن‌ها می‌کند.
نیروی الکترواستاتیک باز هم انسولین را نگه می‌دارد، اما موجب شکل‌گیری آن در درون یک مخزن واقع در مجاورت شبکه می‌شود.
هنگامی که زمان دریافت یک دوز از انسولین به درون جریان خون فرا می‌رسد، یک ابزار دستی برای تحویل خارجی امواج متمرکز مافوق‌صوت به این شبکه نانو به کار می‌رود.
در آزمایش‌های انجام‌شده بر روی موش‌های آزمایشی مبتلا به دیابت، تزریق منفرد نانوذات برای تنظیم سطوح گلوکز خون به مدت 10 روز کافی بود.
زمانی که یک شبکه نانو تخلیه می‌شود، خوشه‌ای دیگر از نانوذرات می‌توانند به درون بدن تزریق شوند و شبکه قدیمی توسط بدن ظرف چند هفته جذب می‌شود.
دانشمندان هم‌اکنون در حال اعمال این فناوری به انسان هستند.
جزئیات این مطالعه در Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.