محققان موفق به ساخت کوچکترین و بادوام‌ترین نانوموتور جهان شدند که قادر به رهاسازی کنترل شده دارو بوده و سرعت چرخش این نانوموتور قابل مقایسه با چرخش موتور هواپیما است.

 پژوهشگران مدرسه مهندسی کاکرل در دانشگاه تگزاس با ساخت این نانوموتور گام بسیار مهمی به سوی توسعه ماشین‌های کوچک برداشتند که در آینده می‌تواند برخی فعالیت‌های بدن نظیر رهاسازی انسولین یا داروهای شیمی‌درمانی را انجام دهد.

برای رسیدن به این هدف، محققان این پروژه درصدد تولید ابزاری برآمدند که بتواند انرژی الکتریکی را به حرکت مکانیکی تبدیل کند، آن هم در مقیاسی 500 مرتبه کوچکتر از دانه نمک.

دانگل فان از محققان این پروژه موفق به طراحی، ساخت و تست این نانوموتور زیستی شد. این موتور سه بخشی، می‌تواند با پمپ‌های خود مواد بیوشیمیایی را ترکیب کرده و از میان یک سیال عبور دهد که این ویژگی می‌تواند کاربردهای متعددی در آینده داشته باشد.

نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications به چاپ رسیده است.

این نانوموتور که ابعاد کمتر از یک میکرون دارد، می‌تواند درون سلول‌های انسان قرار گرفته و با سرعت18 هزار دور در دقیقه به مدت 15 ساعت، بدون توقف، بچرخد. سرعت حرکت این نانوموتور، با موتورهای هواپیما برابری می‌کند. نانوموتورها می‌توانند در توسعه سیستم‌های نانوالکترومکانیکی بسیار موثر باشند. این گروه تحقیقاتی معتقدند که به زودی از این نانوموتور جدید برای رهاسازی هوشمند دارویی به درون سلول‌ها استفاده کنند.

برای تست توانمندی رهاسازی دارویی، این گروه تحقیقاتی سطح نانوموتور را با مواد بیوشیمیایی پوشش داده و آنها را به حرکت در آوردند. نتایج نشان داد که با افزایش سرعت حرکت نانوموتور، رهاسازی دارویی تسریع می‌شود.

فان می‌گوید: ما می‌توانیم با تنظیم حرکت موتور، مقدار مولکول رهاسازی شده را کنترل کنیم. در واقع می‌توان گفت که این اولین نانوموتوری است که می‌توان دارو را از سطح نانوذرات رهاسازی کرد. ما معتقدیم که این نانوموتور می‌تواند برای مطالعه رهاسازی دارویی و ارتباط میان سلولی استفاده شود.

محققان برای ساخت این نانوموتور از روشی ثبت اختراع شده استفاده کردند، روشی که مبتنی بر میدان‌های الکتریکی متناوب و مستقیم است.

فان و همکارانش قصد دارند تا روش‌های کنترلی جدیدی روی این نانوموتور پیاده کنند و همچنین حسگری شیمیایی آن را توسعه دهند تا در نهایت بتوانند از این نانوموتور در ادوات نانوالکتروشیمیایی استفاده کنند. اولین برنامه‌، تست نانوموتور در سلول زنده است.