رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان از تولید سلول‎های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی خبر داد و گفت: تزریق این سلول‌ها به موش‌هایی با بیماری حاد کبدی موجب زنده ماندن آنها شد.

 دکترحسین بهاروند در بیست و یکمین کنفرانس مهندسی زیست پزشکی ایران با بیان اینکه برای تولید سلول‌های قلبی نیاز به 2 تا 3 بیلیون سلول و برای تولید سلول‌های کبدی نیاز به 10 بیلیون سلول است،‌ افزود: برای دستیابی به این تعداد سلول محققان پژوهشگاه رویان روشی را برای تولید سلول‌های مورد نیاز ارائه دادند.

وی با اشاره به جزئیات این روش، اظهار داشت: در این روش سلول‌ها از حالت چسبنده به صورت شناور رشد داه شد و در داخل بایوراکتور قرار گرفت و پس از 3 هفته تعداد کم سلول‌ها به چند میلیارد سلول افزایش می‌یابند.

این محقق اضافه کرد: ما قادر هستیم تعداد محدودی از سلول‌های بنیادی منجمد شده را در بایو راکتور تکثیر دهیم که این امر ما را در دستیابی به تعداد سلول مورد نیاز برای پیوند یاری می‌دهد.

بهاروند، از ارائه پروتکلی برای تولید سلول‌ها عضله قلبی خبر داد و خاطرنشان کرد: برای این منظور در بایو راکتور اقدام به تولید سلول عضله قلبی کردیم که 10 روز پس از القا زنده ماندند.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان، تولید سلول‌ کبدی را از دیگر موفقیت‌های این پژوهشگاه ذکر کرد و یادآور شد: در این مطالعه سلول‌های پرتوان القایی درحجم انبوه به سلول‌های کبدی تمایز داده شدند. این سلول‌ها از لحاظ ساختار و فیزیولوژی مشابه سلول‌های کبدی هستند و در مدل‌های حیوانی حاد کبدی باعث نجات و بهبود علائم در آنها شدند.

وی ادامه داد: این سلول‌ها با لانه گزینی مؤثر در بافت کبدی مدل حیوانی باعث نجات جان حیوان شدند ضمن آنکه سلول‌های پیوند شده پس از لانه گزینی در کبد اقدام به ترشح آلبومین انسانی کردند و علاوه بر آن مواد سمی اضافه شده به محیط کشت را نیز جذب کردند.

بهاروند یادآور شد: این روش جدید در تولید انبوه سلول‌های کبدی و خالص سازی آنها، سامانه‌ای جدید در تولید سلول‌های هپاتوسیت (سلول‌های اصلی کبد) به شمار می‌رود. این رویکرد باعث تسهیل استفاده از این سلول‌ها در مصارف مختلف بیولوژیکی خواهد شد.

وی با اشاره به ارائه روش نوین برای تولید سلول‌های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی اظهار داشت: اینکه آیا از سلول‌های بنیادی می‌توان برای درمان استفاده کرد یا خیر سوالی بود که سعی کردیم تا با استفاده از سلول مناسب در سطح مدل حیوانی به آن پاسخ دهیم.

بهاروند سلول‌های بنیادی مزانشیم را یکی از مقوله‌های سلول درمانی توصیف کرد و یادآور شد: اگرچه این سلول از منابع مختلفی قابل دسترسی است اما مغز استخوان یکی از منابع رایج برای جداسازی سلول‌های مزانشیمی برای مقاصد درمانی است ولی جداسازی این سلول‌ها از مغز استخوانی یک روش تهاجمی و دردناک برای بیمار محسوب می‎شود ضمن آنکه با افزایش سن افراد توانایی‌های سلول‌های جدا شده متفاوت خواهد بود.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان اضافه کرد: برای رفع این مشکل از منبع در دسترس و قابل ‌کشت چون سلول‌های بنیادی پرتوان انسانی برای تولید سلول‌های مزانشیمی استفاده کردیم.

وی با تاکید بر اینکه سلول‌های تولید شده شبیه سلول‌های بینادی مزانشیم مغزاستخوان بودند، خاطرنشان کرد: سلول‌های مزانشیم بدست آمده از سلول‌های بنیادی پرتوان بر روی موش‌های با بیماری حاد کبدی که انتظار مرگ آنها تا 5 روز آینده می‌رفت تزریق شد و نتایج نشان داد که این موش‌ها زنده ماندند.

بهاروند دلیل این امر را ترشح موادی از سوی این سلول‌ها دانست که موجب زنده ماندن موش‌ها شده است.

وی با بیان اینکه آینده پزشکی امروز بر اساس دارو درمانی و فرآیندهای سلول درمانی است، گفت: بخش مهمی از پزشکی آینده را سلول‌های بنیادی تشکیل می‌دهد.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان همچنین رویکرد پزشکی آینده را پزشکی ترمیمی عنوان کرد و افزود: در آینده درمان مبتنی بر فرد خواهد بود و برای هر فرد نسخه خاصی پیچیده می‎شود همچنین پزشکی آینده پزشکی سرطان است. بیش از 3 هزار سال است که بشر بیماری سرطان را می‌شناسد ولی تاکنون راهی برای درمان آن پیدا نکرده است تا بر آن غلبه کند.