دانشمندان در تلاش برای به واقعیت رساندن یک پادزهر جهانی هستند که در مقابله با زهر همه مارهای سمی قابل استفاده است.

 دانشمندان دانشکده طب گرمسیری لیورپول در تلاش برای ساخت اولین پادزهر جهان در منطقه جنوب آفریقا هستند.

این دانشکده از بیش از 400 مار برخوردار بوده که هر هفته زهر 80 درصد آن‌ها را بیرون می‌کشد.

بیش از 20 گونه مار سمی در منطقه جنوب آفریقا وجود دارد و پزشکان اغلب بر توصیف بیمار از حیوان برای تصمیم‌گیری در مورد درمان اتکا دارند. از این رو، گزینه مطلوب ارائه یک پادزهر طیف گسترده یا چند گونه‌ای برای پوشش دادن همه گونه‌های مار احتمالی مسئول گزش است. از آنجایی که این درمان‌ها در کل خیلی در برابر گونه‌ها موثر نیستند، پزشکان باید تزریق‌های زیادی را تجویز کنند اما هر دوز همچنین خطر عوارض جانبی را همراه دارد که با افزایش میزان تزریقات، این خطر نیز افزایش می‌یابد. این امر همچنین درمان را برای کشاورزان روستایی و فقیر که در معرض بیشترین خطر هستند، پرهزینه و غیرقابل دسترس می‌کند.

محدودیت‌های کنونی برای ساخت پادزهرهای قابل استفاده در چند گونه از فرآیند مورد استفاده در ساخت آن‌ها ناشی می‌شود. زهر از چندین گونه استخراج شده و سپس در دوزهای پائین به اسب‌ها یا گوسفندان تزریق می‌شود. این کار ضرری برای حیوانات نداشته اما منجر به القای واکنش ایمنی و در نهایت تولید پادتن می‌شود. این پادتن‌ها سپس از خون تصفیه شده و از آن‌ها، پادزهر تولید می‌شود.

اما استفاده از گونه‌های مختلف مار به این معنی است که حیوان تنها میزان کمی پادتن برای هر گونه تولید می‌کند و پادزهر نهایی بسیار ضعیف است.

دکتر رابرت هریسون، دانشمند ارشد این پژوهش گفت: ما نه تنها انتظار داریم که پادزهر ما ارزانتر، ایمن‌تر و موثرتر از نمونه‌های قبلی باشد بلکه این درمان می‌تواند در هر نقطه از منطقه جنوب آفریقا مورد استفاده قرار بگیرد.

این محققان و همکارانشان در موسسه کلودومیرو پیکادو در سن خوزه و موسسه زیست‌پزشکی والنسیا در اسپانیا به کار بر روی طرحی به منظور ارتقای گسترده قدرت پادزهر چند گونه‌ای با استفاده از روش جدید «antivenomics» پرداخته‌اند که بطور چشمگیری تاثیر پادزهر را افزایش داده و همه مارهای مهم از نظر پزشکی را در کشورهای جنوب آفریقا پوشش می‌دهد.

دانشمندان از پروتئین‌های همه زهرهای جمع‌آوری شده برای تولید یک درمان جهانی برای نیش مار خواهند پرداخت و همچنین به آن مواد شیمیایی نگهدارنده خواهند افزود تا بتوان آن را در گرمای آفریقا نگهداری و ذخیره کرد.